HAPPY NEW YEAR

Μόνο δύο στους δέκα αγόρασαν πετρέλαιο θέρμανσης

Τραγέλαφος με το πετρέλαιο θέρμανσης. Οκτώ στους δέκα καταναλωτές δεν αγόρασαν φέτος πετρέλαιο και στράφηκαν υποχρεωτικά σε φθηνότερες λύσεις για να ζεσταθούν, όπως τζάκια, σόμπες και pellet, με αποτέλεσμα το νέφος στην Αθήνα να αυξηθεί και να φθάσει σε επικίνδυνα επίπεδα.
Το αρμόδιο υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής προχώρησε σε συστάσεις περιορισμού των τζακιών, τα οποία εκλύουν στην ατμόσφαιρα επικίνδυνα σωματίδια για την υγεία του ανθρώπου.
Τα στοιχεία που δημοσιεύει σήμερα η Ημερησία είναι αποκαλυπτικά. Μόνο οι δύο στους δέκα καταναλωτές κατάφεραν να αγοράσουν πετρέλαιο θέρμανσης. Η παραγγελία τις περισσότερες φορές δεν ξεπερνούσε τα 300 λίτρα.
Η φετινή περίοδος διάθεσης πετρελαίου θέρμανσης ξεκίνησε όπως κάθε χρόνο στις 14 Οκτωβρίου. Μέχρι σήμερα οι πωλήσεις πετρελαίου εμφανίζονται μειωμένες έως 75% σε σχέση με πέρυσι.
Η απότομη κάμψη των πωλήσεων συμπαρέσυρε, όπως ήταν αναμενόμενο, και τα έσοδα του κράτους εξαιτίας της κατακόρυφης αύξησης του ειδικού φόρου κατανάλωσης. Πέρυσι οι πρατηριούχοι είχαν διαθέσει στην αγορά περισσότερα από 1 δισεκατομμύριο λίτρα πετρελαίου θέρμανσης.
Φέτος οι πωλήσεις πετρελαίου θέρμανσης «αγγίζουν» τα 250 εκατομμύρια λίτρα μέχρι σήμερα.
Τα έσοδα του κράτους έκαναν βουτιά έως 75% τους τελευταίους δυόμισι μήνες.
Οι χαμηλές πωλήσεις πετρελαίου θέρμανσης έφεραν έσοδα μόλις 100 εκατ. ευρώ τα οποία επιτεύχθηκαν λόγω της υψηλής φορολογίας. Το 2011 τα έσοδα είχαν ξεπεράσει τα 400 εκατ. ευρώ το ίδιο διάστημα.
Ο δεύτερος μεγάλος χαμένος από την υπέρμετρη φορολόγησή του είναι οι πρατηριούχοι, οι οποίοι να σημειωθεί είχαν στηρίξει την ύπαρξή τους στη διάθεση του πετρελαίου θέρμανσης.
«Λουκέτα»
Ο φετινός χειμώνας θα οδηγήσει πολλές επιχειρήσεις σε λουκέτο, αφού η διανομή πετρελαίου τούς κάλυπτε σημαντικό μέρος των εξόδων της επιχείρησης.
Το υπουργείο Οικονομικών στην προσπάθεια να περιορίσει τις επιπτώσεις έβαλε σε εφαρμογή το επίδομα θέρμανσης, το οποίο όμως δεν ήταν δυνατό να αντισταθμίσει τις απώλειες καθώς χρηματοδοτεί μόλις με 0,28 ευρώ το λίτρο, όταν η συνολική του αξία ανέρχεται στο 1,5 ευρώ το λίτρο.
Το πανάκριβο καύσιμο ως πηγή θέρμανσης έβαλε στο... ψυγείο τους πολίτες της χώρας.
Στελέχη της αγοράς πετρελαίου υποστηρίζουν ότι το υπουργείο Οικονομικών πρέπει να αναθεωρήσει το αρχικό σχέδιο, το οποίο επέφερε μόνο αρνητικά αποτελέσματα.
Οι πολίτες έγιναν «όμηροι» του χειμώνα, τα έσοδα του κράτους είναι σχεδόν ανύπαρκτα και τα πρατήρια καυσίμων κινδυνεύουν να βάλουν λουκέτο.
ΠΗΓΗ: ΗΜΕΡΗΣΙΑ.GR

Ελληνικό λογισμικό στη Eurostat

Δύο συμβόλαια ύψους 4,3 εκατ. ευρώ κέρδισε προ ημερών από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή η ελληνική εταιρεία στατιστικής και πληροφορικής Agilis, η οποία θα αναλάβει να αναπτύξει λογισμικό διασύνδεσης των πληροφοριακών συστημάτων της Eurostat με τις εθνικές βάσεις δεδομένων των ευρωπαϊκών κρατών, αποδεικνύοντας ότι ο τομέας των Τεχνολογιών Πληροφορικής και Επικοινωνιών (ΤΠΕ) στη χώρα μας έχει μέλλον και προοπτική στις διεθνείς αγορές.

Η Agilis ιδρύθηκε το 1998 από τον καθηγητή Στατιστικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο κ. Γιώργο Πετράκο και τον μηχανικό πληροφορικής κ. Γρηγόρη Φαρμάκη και εξειδικεύεται στην παροχή συμβουλευτικών υπηρεσιών για την ποιότητα των στατιστικών στοιχείων, αλλά και στην ανάπτυξη ειδικού λογισμικού για την υποστήριξη της διαδικασίας συλλογής, επεξεργασίας και διάθεσης των στατιστικών δεδομένων και των μεταδεδομένων.

Διεθνές πρότυπο

Σύμφωνα με τον κ. Φαρμάκη, η συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν είναι σημαντική μόνο λόγω του οικονομικού του μεγέθους, αλλά κυρίως λόγω της φύσης του έργου, καθώς περιλαμβάνει τον σχεδιασμό και την ανάπτυξη τεχνολογικών προτύπων και λογισμικού που θα χρησιμοποιηθούν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, το ΔΝΤ, τον ΟΟΣΑ, αλλά και από τα κράτη που συνεργάζονται μαζί τους.

Το έργο περιλαμβάνει την αυτοματοποίηση της συλλογής, επεξεργασίας και ανταλλαγής οικονομικών και στατιστικών δεδομένων μεταξύ διεθνών οργανισμών και κρατών μέσω ειδικού λογισμικού. Το διεθνές τεχνολογικό πρότυπο αποκαλείται SDMX (Statistical Data and Metadata eXchange) και σύμφωνα με τον κ. Φαρμάκη αποτελεί εύκολα προσαρμόσιμο σύστημα στις εκάστοτε ανάγκες. «Ηδη έχουμε φτιάξει ένα μεγάλο μέρος και θα συνεχίσουμε να αναπτύσσουμε τα εργαλεία λογισμικού για τη Eurostat» σημειώνει ο κ. Φαρμάκης και επισημαίνει ότι η Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία θα τα παρέχει στη συνέχεια δωρεάν στα κράτη-μέλη σε μορφή ανοιχτού κώδικα.

Ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας τονίζει την ορθή επιλογή της Επιτροπής για στροφή προς τα ανοιχτά δεδομένα και το ανοιχτό λογισμικό, τα οποία χαρακτηρίζει βασικό πυλώνα των ΤΠΕ, ενώ υπογραμμίζει το γεγονός ότι η Eurostat πλέον πιέζει τα κράτη-μέλη να ανοίξουν τα στατιστικά τους δεδομένα στο κοινό για τα οποία παλαιότερα έπρεπε να πληρώσει κανείς αρκετά χρήματα.

Τύχη και επιμονή

Η Agilis έχει συνάψει τα τελευταία οκτώ χρόνια συμβόλαια με διεθνείς οργανισμούς γι' αυτήν την τεχνολογία και μάλιστα, όπως λέει ο κ. Φαρμάκης, τους έχουν προσεγγίσει από την Ευρώπη και την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. «Από τύχη και από τη δική μας επιμονή αρχίσαμε να ασχολούμαστε με αυτό το πεδίο, όταν ακόμα βρισκόταν σε ερευνητικό στάδιο. Φτάσαμε να παράγουμε πρωτότυπο λογισμικό και από εκεί μας έμαθαν» διηγείται.

Η άλλη σημαντική εμπειρία της εταιρείας όμως προέκυψε από άλλο ειδικό λογισμικό για τον εναρμονισμό, τη συγκέντρωση και τη μέτρηση στατιστικών δεδομένων για τις ισοτιμίες αγοραστικής δύναμης μεταξύ των χωρών. Οπως εξιστορεί ο κ. Φαρμάκης, το συγκεκριμένο ολοκληρωμένο πληροφοριακό σύστημα σχεδιάστηκε και αναπτύχθηκε από την Agilis έπειτα από χρόνια επίπονης δουλειάς. Σταδιακά αντικαταστάθηκε, απλοποιήθηκε και ψηφιοποιήθηκε μία μεθοδολογία που γινόταν με υπολογιστικά φύλλα του excel επί σειρά ετών σε διεθνές επίπεδο. «Αυτή την περίοδο σχεδιάζουμε π.χ. πληροφοριακό σύστημα για τη στατιστική υπηρεσία των Μπαρμπέιντος, όπου η κυβέρνηση σχεδιάζει την αναδιάρθρωση του κράτους από το μηδέν. Παράλληλα, συμμετέχουμε σε διαγωνισμούς σε όλο τον πλανήτη, όπως σε χώρες της Αφρικής ή για την Κεντρική Τράπεζα της Μαλαισίας» σημειώνει ο κ. Φαρμάκης.

Εξαγώγιμο προϊόν
Πλούτος από τις υπηρεσίες
Η Agilis έχει κύκλο εργασιών περίπου 1,3 εκατ. ευρώ κατ' έτος, απασχολεί 30 άτομα και οι δουλειές της στην Ελλάδα δεν ξεπερνούν ποτέ το 2%-3% του τζίρου της. Εχει πελάτες διεθνείς οργανισμούς, όπως γενικές διευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τη Eurostat, αλλά και αποκεντρωμένα όργανα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, όπως ο EFSA, το JRC, το Eurofound και κράτη-μέλη. «Στην εποχή μας κάθε διεθνής ή κυβερνητικός οργανισμός είναι και μία βιομηχανία πληροφορίας. Σε αυτό το εικονικό εργοστάσιο εμείς υποστηρίζουμε με εργαλεία και μεθοδολογία την παραγωγή αυτής της πληροφορίας» λέει ο κ. Γρ. Φαρμάκης.

Εφέτος η Agilis θα έχει μηδενικό τζίρο από την Ελλάδα, διότι όλες οι εργασίες της πλέον βρίσκονται στο εξωτερικό. «Δουλεύουμε 12 χρόνια, έχουμε κάνει δουλειές για τη Eurostat και έχουμε λάβει εύσημα γι' αυτές, όμως ποτέ δεν καταφέραμε να περάσουμε την πόρτα της ΕΛΣΤΑΤ» αναφέρει.

«Στην Ελλάδα έχουμε συγκριτικό πλεονέκτημα στην τεχνολογία» λέει ο κ. Φαρμάκης. «Κι όμως, ακούω συνέχεια για ντομάτες και σαλιγκάρια. Ο πληθυσμός στον πρωτογενή τομέα της οικονομίας δεν μπορεί να είναι πάνω από 7%. Οι άνεργοι δεν θα βρουν δουλειά εκεί» τονίζει. Αντίθετα, όπως υποστηρίζει, «οι υπηρεσίες είναι εξαγώγιμο προϊόν υψηλής προστιθέμενης αξίας, μπορούν να φέρουν εξαγωγές, δημιουργώντας πλούτο και δουλειές. Εχουμε πολλούς και καλής ποιότητας ανθρώπους, με δυνατές σπουδές και μεταπτυχιακά» υπογραμμίζει.

Ο κ. Φαρμάκης σχολιάζει και την κατάσταση της αγοράς της πληροφορικής στη χώρα μας, όπου επί σειρά ετών πολλές εταιρείες συνήθισαν στην ευκολία των κρατικών επιδοτήσεων από τα ευρωπαϊκά κονδύλια, ατόνησαν και αδιαφορούσαν για τις διεθνείς αγορές. «Ηταν κρίμα, διότι υπήρχε πολύ καλό δυναμικό που πήγε χαμένο»...

ΠΗΓΗ΅:ΤΟ ΒΗΜΑ

Σύντηξη στο σπίτι!

Η Ελλάδα της κρίσης μοιάζει απελπιστικά με το κουτί της Πανδώρας: μύρια κακά και μόνο ένα καλό – η ελπίδα – ήρθαν στο φως. Η έσχατη τραγωδία μας είναι πως ακόμη και αυτή την ελπίδα αποδεικνυόμαστε ανίκανοι να την κρατήσουμε στα χέρια μας και τη διώχνουμε στα πέρατα της Γης. Για τι πράγμα μιλάμε; Για το καυτότερο μυστικό του πλανήτη, την πηγή αστείρευτης ενέργειας. Πρόκειται για την «ψυχρή σύντηξη» που, όπως σας αποκαλύψαμε έναν χρόνο πριν (βλ. www.tovima.gr/science/article/?aid=430840), είχε πολλές πιθανότητες να υλοποιηθεί στην Ελλάδα, από την εταιρεία Δευκαλίων (Defkalion Green Technologies SA). Τώρα, έπειτα από πολλές δοκιμές και κρίσεις τρίτων παρατηρητών, «Το Βήμα» επισκέφθηκε το εργαστήριό της και είδε ιδίοις όμμασι την εισαγόμενη ενέργεια να εξαπλασιάζεται στην έξοδο! Ομως δεν πρόκειται να «δει το θαύμα» κανένας άλλος στη χώρα μας: την επόμενη ημέρα η Δευκαλίων τα μάζεψε κι έφυγε για το Βανκούβερ του Καναδά. Είχε κουραστεί πια να περιμένει αυτό το άψυχο κράτος να της δώσει πλαίσιο λειτουργίας... Αξίζει πολλαπλά να διαβάσετε τη συνέχεια αυτής της ιστορίας, όχι μόνο για την ευκαιρία να ξανασχηματίσετε το γνωστό πενταδάχτυλο σχήμα αλλά και διότι είναι μάλλον ο πρόλογος ενός νέου κεφαλαίου στην ιστορία της ανθρωπότητας!

Το 1751 ο γερμανός βαρόνος Axel Frederik Cronstedt έψαχνε σε ένα ορυχείο να βρει χαλκό. Αντ' αυτού ανακάλυψε ένα καινούργιο μέταλλο, που το ονόμασε τσαντισμένος «kupfernickel», δηλαδή «χαλκό του Διαβόλου». Το λευκό αυτό μέταλλο είναι το γνωστό νικέλιο, που βρίσκεται άφθονο και στη χώρα μας.

Η αλχημεία του «χαλκού του Διαβόλου»

Πολύ αργότερα, και ενόσω το νικέλιο έπαιρνε τη θέση του στη βιομηχανική επανάσταση με τις ποικίλες εφαρμογές του, κάποια περίεργα φαινόμενα απρόσμενης μεταστοιχείωσης άρχισαν να διαπιστώνονται στα εργαστήρια των επιστημόνων. Συγκεκριμένα, στο τεύχος Ιουλίου του 1905 του περιοδικού The Physical Review ο βρετανός χημικός Clarence Skinner έγραψε: «Κατά την πειραματική μελέτη της εμβάπτισης διαφόρων μετάλλων σε ήλιο παρατηρήθηκε ότι όσο προσεκτικά κι αν καθαρίζαμε το αέριο εμφανιζόταν επίμονα ακτινοβολία υδρογόνου στην κάθοδο».

Ακολούθησαν δεκάδες άλλοι με όμοιες διαπιστώσεις, σε βαθμό που ο καθηγητής του Πολυτεχνείου της Καλιφόρνιας (Caltech) Robert Millikan δήλωσε λίγο μετά τη βράβευσή του με το Νομπέλ Φυσικής - το 1923 - πως «οι πυρηνικές μεταστοιχειώσεις κατά την ηλεκτρική εκκένωση είναι ένα από τα εξόχως ενδιαφέροντα προβλήματα της σύγχρονης φυσικής». Το 1926 οι καθηγητές Fritz Paneth και Κ. Peters αποφάνθηκαν ότι το παλλάδιο ήταν αυτό που επέφερε μεταστοιχείωση του υδρογόνου σε ήλιο κατά τα πειράματά τους, σε θερμοκρασία δωματίου.

Ο επιστημονικός κόσμος όμως ξέχασε τα επόμενα χρόνια να ψάξει άλλο το θέμα και... ξαφνιάστηκα περίεργα όταν άκουσα τον τεχνικό διευθυντή της Δευκαλίων Γιάννη Χατζηχρήστο να μου λέει - σχεδόν έναν αιώνα μετά - πως «δεν συζητάμε για πυρηνική ενέργεια αλλά για χημική ενέργεια που προέρχεται από μεταστοιχείωση». «Δηλαδή τι κάνετε και πώς φθάσατε σε αυτήν;» τον ρώτησα.

Μου απάντησε πως έφθασαν διά της «εις άτοπον απαγωγής»: Ο ιταλός χημικός Andrea Rossi είχε εντοπίσει τυχαία το φαινόμενο σύντηξης νικελίου και υδρογόνου αλλά, μη κατανοώντας το σε βάθος, δεν κατόρθωνε να ελέγξει και να σταθεροποιήσει τη διαδικασία. Η ανεπάρκεια αυτή και το επιχειρηματικό του ολίσθημα να δώσει στην αμερικανική εταιρεία Ampenergo τα δικαιώματα μεταπώλησης στον Καναδά οδήγησαν στο «διαζύγιο» του περσινού καλοκαιριού μεταξύ της Δευκαλίων και της εταιρείας Leonardo Corp. του Andrea Rossi. Τότε, «έχοντας διαβάσει όλη τη βιβλιογραφία των πυρηνικών αντιδράσεων χαμηλής ενέργειας (LENR)», μου είπε ο κ. Χατζηχρήστος, «αποφασίσαμε πως έπρεπε να δοκιμάσουμε αυτό που δεν είχε σκεφθεί κανένας άλλος. Φτιάξαμε μια ολότελα δική μας νέα μέθοδο, που επιτρέπει τη σύντηξη του υδρογόνου με το νικέλιο σε απόλυτα ελεγχόμενες συνθήκες».

Ημασταν εκεί, στη δοκιμή!

Το ότι τα λεγόμενά του ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα το διαπίστωσα ο ίδιος, στον βαθμό που μου επέτρεπαν οι γνώσεις μηχανικού, όταν επιτέλεσαν για χάρη μου το πείραμα. Μια διάταξη δημιουργίας πλάσματος θέρμαινε νανοσκόνη νικελίου στους 500 βαθμούς Κελσίου, επιφέροντας αλλοιώσεις στη δομή των ισοτόπων του νικελίου. Τότε, τρεις καταλύτες εισάγονταν στον θαλαμίσκο της αντίδρασης και ακολουθούσε ο διαχωρισμός του συμπιεσμένου διατομικού υδρογόνου σε ατομικό, μέσω ηλεκτροδιέγερσης. Στην επόμενη φάση το μονοατομικό υδρογόνο πολωνόταν, μέσω επιμήκυνσης της τροχιάς του μοναδικού του ηλεκτρονίου - πράγμα που επέφερε και εκπομπή ακτινοβολίας γάμμα. Ακολουθούσε η απορρόφηση της ακτινοβολίας γάμμα και η μετατροπή της σε θερμότητα. Από την έναρξη αυτής της αντίδρασης και εφεξής δεν χρειαζόταν η περαιτέρω θέρμανση του νικελίου (σε αντίθεση με τη μέθοδο του Rossi) και η «καύση» μπορούσε να διαρκέσει μήνες. Αρκούσε η εισαγωγή αερίου αργού για να διατηρείται το εσωτερικό του θαλαμίσκου στη σωστή πίεση. Αξιοσημείωτο ήταν και το ότι η διαδικασία κλεισίματος του συστήματος ήταν ακαριαία, με απλό κλείσιμο της παροχής υδρογόνου, ενώ η διάταξη του Rossi απαιτούσε ώρες. Το τελικό προϊόν της αντίδρασης ήταν φωτόνια στην υπέρυθρη κλίμακα, δηλαδή θερμότητα.

Η εξαγόμενη ενέργεια που είδα από το συγκεκριμένο πείραμα ήταν εξαπλάσια της εισαγόμενης. «Είναι η τελική;» ρώτησα τον κ. Χατζηχρήστο. «Εχουμε φθάσει έως και 14πλάσια, αλλά δεν το ρισκάρουμε πριν βεβαιωθούμε ότι οι κεραμικές μονώσεις που χρησιμοποιούμε την αντέχουν» απάντησε. «Πόσο νικέλιο απαιτείται για καύσιμο;» ξαναρώτησα. «Τα τρία γραμμάρια που βάλαμε στις 16 Ιουνίου, απ' ό,τι βλέπεις, δεν έχουν εξαντληθεί ως σήμερα (21 Νοεμβρίου) και έχουν την ίδια απόδοση. Το μόνο που χρειάζεται είναι δύο λίτρα υδρογόνο στο εξάμηνο» μου απάντησε ο Αλέξανδρος Ξανθούλης αφοπλιστικά.

Η έξωθεν μαρτυρία

Στις 19 Οκτωβρίου 2012 η Δευκαλίων ανάρτησε στον ιστότοπό της (βλ. www.defkalion-energy.com/forum/viewtopic.php?f=17&t=4143) τα πρακτικά της αξιολόγησης λειτουργίας του αντιδραστήρα της, Hyperion Single Reactor Kernel, από ανεξάρτητο παρατηρητή. Οπως ανακάλυψε και  δημοσίευσε το έγκριτο Forbes στις 20 Οκτωβρίου (βλ. www.forbes.com/sites/markgibbs/2012/10/20/cold-fusion-gets-a-little-more-real), το «τρίτο μάτι» ήταν ένα στέλεχος της NASA εδώ και τριάντα χρόνια, ο Michael A. Nelson. O ίδιος ισχυρίστηκε ότι διενήργησε την πολύμηνη δοκιμή, επικεφαλής 11μελούς ομάδας, μόνο εκ μέρους του μη κερδοσκοπικού ιδρύματος New Energy Foundation (βλ. www.infinite-energy.com) και όχι της NASA. Αυτό τυπικά ισχύει, όμως γνωρίζουμε από την προϊστορία με τον Rossi ότι τόσο η διαστημική υπηρεσία των ΗΠΑ όσο και το ερευνητικό κέντρο του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ παρακολουθούν από κοντά τα τεκταινόμενα.

Διάβασα το πρακτικό της εν λόγω δοκιμής και είδα ότι ο Nelson επιβεβαίωνε την επίτευξη περίσσειας ενέργειας στην έξοδο, έστω και τριπλάσιας - έναντι της εξαπλάσιας που είδα εγώ. Αλλά σημείωνε και έναν των τριών καταλυτών που η Δευκαλίων κρατούσε μυστικούς: ανθρακικό κάλιο. Σκέφθηκα ότι οι άλλοι δύο θα ήταν βάριο και στρόντιο, αλλά ήταν μόνο μια εικασία.

«Δηλαδή... επιχειρείτε υπεραγωγιμότητα σε μη κατεψυγμένες συνθήκες;», ρώτησα τον Γιάννη Χατζηχρήστο. «Ακριβώς», μου απάντησε χαμογελώντας. «Έχουμε συνθήκες υπεραγωγιμότητας στους 340 βαθμούς Κελσίου! Το καταφέραμε παίζοντας με τη γεωμετρία των κρυστάλλων του νικελίου και με την διάταξη πλάσματος στον αντιδραστήρα», είπε αινιγματικά.
«Μα... τότε δουλέψατε με μαγνητικά μονόπολα!» αντέδρασα ενστικτωδώς. «Είσαι πολύ διαβασμένος» μου είπε καταφατικά, αλλά παρέμεινε στη συνέχεια σιωπηλός. «Πείτε μου μόνο αυτό, αν θέλετε: Εχει σχέση η ευρεσιτεχνία σας με το εφετινό Νομπέλ Φυσικής;». Με κοίταξε έντονα, για να μου πει τελικά: «Από τους 247 ερευνητές του τομέα που μας επισκέφθηκαν από όλον τον πλανήτη ψάχνοντας το τι κάνουμε, μόνο εσύ το ρώτησες».

Τα κομμάτια του παζλ

Τα του εφετινού Νομπέλ Φυσικής δημοσιεύθηκαν στο «Βήμα» (βλ. www.tovima.gr/science/article/?aid=479302) και μπορείτε να διαβάσετε εκεί ότι ο Serge Haroche βραβεύθηκε για την κατασκευή φωτονικών παγίδων σύλληψης μορίων Rydberg. Για το τι είναι αυτά τα μόρια Rydberg, η Wikipedia εξηγεί ότι «ένα μόριο Rydberg είναι ένα ηλεκτρονικά διεγερμένο χημικό συστατικό. Στα εξόχως διεγερμένα μοριακά συστήματα η ιοντική αλληλεπίδραση του πυρήνα με ένα διεγερμένο ηλεκτρόνιο μπορεί να λάβει τα χαρακτηριστικά της αλληλεπίδρασης μεταξύ του πρωτονίου και του ηλεκτρονίου στο άτομο υδρογόνου».

Ο συνδυασμός του ανωτέρω με την «επιμήκυνση της τροχιάς του ηλεκτρονίου» που λαμβάνει χώρα στον θαλαμίσκο του αντιδραστήρα μάς οδηγεί στο συμπέρασμα ότι φθάνοντας το ελλειπτικά κινούμενο ηλεκτρόνιο στην ελάχιστη απόσταση από τον πυρήνα «μεταμφιέζει στιγμιαία» το μονοατομικό υδρογόνο σε νετρόνιο. Γιατί να το θέλουν αυτό; Μας το λέει η ερμηνεία του άλλου όρου-κλειδί, του Φράγματος Κουλόμπ (Coulomb barrier): Είναι το ενεργειακό φράγμα ηλεκτροστατικής αλληλεπίδρασης το οποίο δύο πυρήνες χρειάζεται να ξεπεράσουν ώστε να φθάσουν αρκούντως κοντά για να συμβεί πυρηνική αντίδραση. Θεωρητικά, για να ξεπεράσουν αυτό το φράγμα, οι πυρήνες πρέπει να συγκρουστούν με υψηλές ταχύτητες. Στην πράξη όμως, όπως ανακάλυψε από το 1928 ο Ρώσος Γκιόργκι Γκάμοφ (Georgiy Gamow), οι θερμοκρασίες που απαιτούνται για να ξεπεραστεί το φράγμα είναι μικρότερες, λόγω της κβαντομηχανικής σήραγγας: Υπό ένα περιορισμένο φάσμα συνθηκών - γνωστό ως Παράθυρο Γκάμοφ - η σύντηξη μπορεί να λάβει χώρα χωρίς υψηλές ταχύτητες.
Ενδιαφέρον είναι ότι ακριβώς η απουσία φράγματος Κουλόμπ για το νετρόνιο ήταν που επέτρεψε στον James Chadwick να το ανακαλύψει, το 1932, και να οδηγήσει κατοπινά στην κατανόηση της πυρηνικής σχάσης του ουρανίου 235.
«Το όλο θέμα», μου εξήγησε ο Αλέξανδρος Ξανθούλης, «ήταν να σπάσουμε το Φράγμα Κουλόμπ και για να το κάνουμε αυτό είχαμε τρεις τρόπους: Ο ένας ήταν να χρησιμοποιήσουμε υψηλής ισχύος ακτίνες λέιζερ, όπως προσπαθεί το ITER, ώστε να αναπαραχθούν συνθήκες σύντηξης όπως στον Ήλιο. Πανάκριβη μέθοδος με ελάχιστη απόδοση. Ο δεύτερος ήταν να διεγείρουμε τα δύο μόρια ώστε να «υπερπηδήσουν το βουνό» και να συναντηθούν. Αυτό έκανε ο Rossi, αλλά έτσι δεν είχε έλεγχο στα διεγερμένα μόρια. Ο τρίτος τρόπος ήταν αυτός που ανακαλύψαμε εμείς: να «εξαφανίσουμε το βουνό για μικρό χρονικό διάστημα». Το επιτύχαμε μετατρέποντας το πρωτόνιο σε μασκαρεμένο νετρόνιο (ουδετερόνιο), μέσω διέγερσης του νικελίου σε μορφή Rydberg. Σε αυτή τη μορφή η τροχιά του ηλεκτρονίου είναι επιμηκυμένα ελλειπτική, οπότε στο «περιήλιο» της κίνησής του το σύστημα εμφανίζεται ουδέτερο και είναι σαν «να μην υπάρχει βουνό ανάμεσά τους». Οπότε, μπορούμε με μαγνητικά πεδία και υπό πίεση να προκαλέσουμε σύντηξη».
Η συνδυαστική αυτή εικασία ενισχύεται από την αναφορά του αξιολογητή Nelson στη «θεωρία Widom Larsen» για την απορρόφηση της ακτινοβολίας γάμμα και τη μετατροπή της σε θερμότητα. Η θεωρία αυτή του καθηγητή Allen Widom στο Northeastern University της Βοστώνης και του Lewis Larsen της Lattice Energy LLC περιγράφει ακριβώς έναν μηχανισμό σύλληψης λεπτονίου από πρωτόνιο και παραγωγής νετρονίου και νετρίνου (βλ. http://wltheory.com/).

Για το αν όντως εικάζουμε σωστά πως αυτό είναι το θεωρητικό υπόβαθρο της μεταστοιχείωσης που συμβαίνει στον αντιδραστήρα της Δευκαλίων δεν θα μπορούμε να γνωρίζουμε πριν η εταιρεία καταθέσει την αίτηση κατοχύρωσης της ευρεσιτεχνίας της για τη μέθοδο της κύριας αντίδρασης. Αλλά αυτό δεν πρόκειται να το πράξει, για ευεξήγητους λόγους, παρά αφού πρώτα καταθέσει τις έξι πατέντες που έχει αναπτύξει για τα κεραμικά και το μπουζί του σπινθήρα πλάσματος και μόνο τον μήνα της εμπορικής κυκλοφορίας του πρώτου προϊόντος της. Και αυτό προβλέπεται για το ερχόμενο καλοκαίρι.  

Γιατί έφυγαν από την Ελλάδα

Συζήτησα αρκετά με τον διευθύνοντα σύμβουλο της Δευκαλίων Αλέξανδρο Ξανθούλη, τον τεχνικό διευθυντή της Γιάννη Χατζηχρήστο και τον διευθυντή μάρκετινγκ Συμεών Τσαλίκογλου για το τι συνέβη ώστε «να τα μαζέψουν και να φύγουν από την Ελλάδα» και το τι σχεδιάζουν να κάνουν εφεξής. Μου αφηγήθηκαν όλες τις πτυχές της 18μηνης αναμονής τους να λάβουν από την Πολιτεία την ελάχιστη στήριξη που ζητούσαν: αναγνώριση του τομέα ερευνών τους ως μιας ακόμη πράσινης τεχνολογίας και ένα απλό δάνειο για την ολοκλήρωση των ερευνών και δοκιμών. Ολες οι υποσχέσεις αποδείχθηκαν φρούδες, είτε από ανικανότητα των αρμοδίων να κατανοήσουν το θέμα είτε από «εσκεμμένη αδιαφορία» ή από σύγκρουση συμφερόντων με τους νυν ενεργειακούς προύχοντες της χώρας. Μου είπαν ονόματα για όλη αυτή την ψυχοφθόρα λιτανεία που έζησαν, αλλά επέμειναν στο off the record. Μόνο σε ένα ξέσπασμά του ο Γιάννης Ξανθούλης μού είπε: «Λίγο μετά το περσινό σας άρθρο στο "Βήμα" μάς ήλθαν για έλεγχο κατόπιν επώνυμης καταγγελίας ότι κατασκευάζουμε παράνομες γεννήτριες. Οταν ο έλεγχος τελείωσε αποδεικνύοντας το ψευδές της καταγγελίας, ρωτήσαμε ποιος την έκανε και τότε, αυτομάτως, η καταγγελία βαφτίστηκε ανώνυμη».

Τον ρώτησα αν όντως η κυβέρνηση είχε θεωρήσει σοβαρή την προσπάθειά τους. Μου είπε: «Αν η τεχνολογία μας δεν τους έπειθε, δεν τους έπεισε το ότι μας επισκέφθηκε ο ίδιος ο διευθυντής της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ (NSA) για να ενημερωθεί; Δεν πήραν είδηση την επίσκεψή του όταν έκλεισαν τους δρόμους της Γλυφάδας για να φθάσει ως εδώ; Ή ότι μου ζήτησε ενημέρωση ο Μπαρόζο;».

Πλειοδότες οι Τούρκοι!

«Αλήθεια», τον ρώτησα, «ποιοι ξένοι σάς επισκέφθηκαν πρώτοι και πόσοι άλλοι μετά;». «Πρώτοι ήρθαν οι Κινέζοι» μου είπε, «αλλά τα ήθελαν όλα δικά τους. Ακολούθησαν... οι πάντες. Σχεδόν όλα τα μεγάλα βιομηχανικά κράτη. Τα λιγότερα ζήτησαν οι Τούρκοι, που μας έβαλαν στο τραπέζι μια επιταγή 100 εκατ. ευρώ, ζητώντας μόνο να μεταφερθεί η έδρα στην Τουρκία και να λέμε ότι η τεχνολογία είναι τουρκική. Μας πρόσφεραν αυτά τα λεφτά όταν ακριβώς τα χρειαζόμασταν περισσότερο, αλλά δεν μας πήγαινε η καρδιά να δεχθούμε».

«Και τώρα; Γιατί στον Καναδά;». «Γιατί εδώ όχι μόνο δεν μας βοήθησε κανένα από τα ερευνητικά ινστιτούτα που απευθυνθήκαμε», είπε ο κ. Ξανθούλης, «αλλά έφθασε ο βουλευτής Κοντός της Ξάνθης να κάνει επερώτηση την άνοιξη στη Βουλή για τα... πυρηνικά απόβλητα που θα αποθηκεύαμε στο λιμάνι της Καβάλας! Αντίθετα, ο Καναδάς μάς δέχθηκε χωρίς όρους. Και όχι μόνο μας επιχορηγεί και μας δίνει επίσημη άδεια λειτουργίας με την πιστοποίηση ότι δεν πρόκειται για συμβατική πυρηνική τεχνολογία, αλλά και μας διαθέτει δωρεάν τα εθνικά του ενεργειακά εργαστήρια για ό,τι χρειαστούμε». «Πάντως», πρόσθεσε, «στον Καναδά μετακομίζουμε μόνο προσωρινά, μέχρι να ολοκληρωθεί η φάση πρωτοτυποποίησης, βιομηχανικών δοκιμών και έγκρισης παραγωγής και διάθεσης βιομηχανικού προϊόντος. Επειτα από το πολύ τρία χρόνια σχεδιάζουμε να επιστρέψουμε στην πατρίδα μας. Αλλωστε ο συνολικός σχεδιασμός μας είναι για μια εταιρεία με θυγατρικές σε όλες τις ηπείρους του πλανήτη, καθώς ο στόχος μας είναι να αδειοδοτούμε την κατασκευή των συστημάτων μας από τρίτους. Εμείς θα παρέχουμε μόνο την πρώτη ύλη, την ειδικά διαμορφωμένη νανοσκόνη νικελίου».

Και όντως, διαβάζοντας το επιχειρηματικό σχέδιο της εταιρείας είδα ότι έχουν τόσο τις προδιαγραφές άνετης προετοιμασίας στον Καναδά όσο και της μετέπειτα εμπορικής επιτυχίας: Για κάθε δολάριο που θα ξοδεύουν ως εταιρεία στον Καναδά, η τοπική κυβέρνηση της Βρετανικής Κολομβίας θα βάζει άλλα τρία. Οσο για τις προοπτικές, με κόστος μεγαβατώρας (MWh) λιγότερο από 5 ευρώ με τον αντιδραστήρα της (έναντι 107 ευρώ/MWh των φωτοβολταϊκών), η Δευκαλίων προσδοκά στο πενταετές πλάνο της να έχει το 2017 καθαρά κέρδη ύψους 19 δισ. ευρώ! Ηδη έχουν συνάψει προκαταρκτικές συμφωνίες για αδειοδότηση κατασκευής με εταιρείες από 80 χώρες. Αλλά και οι μεγαλύτεροι κατασκευαστές αεροπλάνων, αυτοκινήτων, σιδηροδρόμων και πλοίων του πλανήτη έχουν ήδη ζητήσει κοινή έρευνα και ανάπτυξη κινητήρων για τους τομείς τους.

«Και οι πετρελαιάδες;» ρώτησα. «Δεν θα σας πολεμήσουν;». Η απάντηση του κ. Ξανθούλη ήταν: «Αν είχαμε ξεκινήσει αυτή τη διαδικασία 10 χρόνια πριν, θα ήμασταν τώρα νεκροί. Αλλά τώρα, όπως μου είπε ο ίδιος ο αντιπρόεδρος της Exxon, δεν μας βλέπουν ανταγωνιστικά. Πολύ απλά, όπως μου είπε, σε δύο-τρία χρόνια θα μας κάνουν μια προσφορά εξαγοράς που δεν θα μπορούμε να αρνηθούμε».

Διασταύρωσα αυτή τη νέα προσέγγιση των πολυεθνικών του πετρελαίου με μια κίνηση της Shell: μέσω του προγράμματος «Shell GameChanger» επιζητεί συνεργασία με ερευνητές της ψυχρής σύντηξης. Προφανώς, τους βλέπει πολύ πιο σοβαρά απ' ό,τι οι δικοί μας ιθύνοντες.    

Το «μαγικό» κουτί

«Για εμάς, τους απλούς καταναλωτές ενέργειας, ποιο θα είναι το τελικό όφελος;». «Οτι αγοράζοντας με 5.500 ευρώ ένα κουτί μισού κυβικού μέτρου των 45 KW θα ξεχάσετε το κόστος ενέργειας του σπιτιού σας» μου απάντησε.

Το μόνο που έμεινε αναπάντητο στον νου μου ήταν πόσο θα ισχύσει η διακηρυγμένη εμμονή της Δευκαλίων στη «μη χρήση της τεχνολογίας της για στρατιωτικούς σκοπούς». Απ' ό,τι έμαθα εκ των υστέρων, μία από τις άδειες χρήσης που της ζήτησαν στον Καναδά ήταν για αξιοποίηση τέτοιας πηγής ενέργειας σε υπερελαφρά τηλεκατευθυνόμενα αεροπλανάκια (UAV). Και τότε θυμήθηκα μία ακόμη στιχομυθία μου με τον τεχνικό διευθυντή της Δευκαλίων: «Αν υποψιάζομαι σωστά», του είχα πει, «η τεχνολογία σας δεν ανατρέπει απλά την ενεργειακή οικονομία του πλανήτη αλλά επιτρέπει ακόμη και το όνειρο για διαστρικά ταξίδια». Μου απάντησε: «Γιατί νομίζεις ότι η NASA ενδιαφέρεται τόσο πολύ για εμάς;».
ΠΗΓΗ:ΤΟ ΒΗΜΑ science

Τα επενδυτικά σχέδια οκτώ πολυεθνικών για την Ελλάδα

Νέες επενδύσεις που θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας και θα συμβάλουν στην προσπάθεια ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας σχεδιάζουν εντός του 2013 πολυεθνικές -κολοσσοί που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας.
Αρκετοί θεωρούν ότι ύστερα από τις αποφάσεις για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους και την εκταμίευση της δόσης στο Eurogroup τον Νοέμβριο- που απομάκρυναν το κίνδυνο εξόδου από την Ευρωζώνη και την αναβάθμιση της ελληνικής οικονομίας από την S&P, ήρθε η ώρα για επενδύσεις στην Ελλάδα.
Καταλυτικό ρόλο για ορισμένους έπαιξε και η δέσμευση του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά κατά τη συνάντησή του με εκπροσώπους πολυεθνικών στις αρχές της περασμένης εβδομάδας για έμπρακτη στήριξη της επιχειρηματικότητας μέσα από την εξόφληση των οφειλών του Δημοσίου προς τους ιδιώτες, την επίσπευση των μεταρρυθμίσεων και των διαρθρωτικών αλλαγών, την άρση των γραφειοκρατικών εμποδίων και την υιοθέτηση ενός σταθερού φορολογικού συστήματος, το οποίο θα επιτρέπει το μακροπρόθεσμο σχεδιασμό.
Μηνάς Ζωούλλης -Αθηναϊκή Ζυθοποιία (Heineken)
Επενδύσεις 17 εκατ. ευρώ για το 2013
Eπενδύσεις ύψους 17 εκατ. ευρώ δρομολογεί για το 2013 η Αθηναϊκή Ζυθοποιία, με στόχο την αναβάθμιση και ενίσχυση της παραγωγικής της βάσης στη χώρα αλλά και την κυκλοφορία νέων προϊόντων. Η διοίκηση της μεγαλύτερης ζυθοποιία της χώρας δηλώνει αποφασισμένη να συνεχίσει την επενδυτική της δραστηριότητα επί ελληνικού εδάφους καθώς πιστεύει στις προοπτικές και στην ικανότητα της χώρας να υπερβεί την κρίση.
«Εδώ και 50 χρόνια είμαστε εδώ, αναπόσπαστο κομμάτι της Ελλάδας και σκοπός μας είναι να παραμείνουμε για τουλάχιστον άλλα τόσα. Είμαστε εδώ για την ανάπτυξη, για την απασχόληση για την υποστήριξη της ελληνικής οικονομίας», δήλωσε χαρακτηριστικά ο επικεφαλής της Αθηναϊκής Ζυθοποιίας, Μηνάς Ζωούλλης, προαναγγέλλοντας προσλήψεις για τη νέα χρονιά, οι οποίες θα αφορούν κυρίως τους εμπορικούς τομείς. Στα άμεσα σχέδια της εταιρείας είναι και η μεγαλύτερη αξιοποίηση ελληνικών πρώτων υλών για την παραγωγή των προϊόντων της και ο διπλασιασμός των εξαγωγών της.
Να σημειωθεί ότι η Αθηναϊκή Ζυθοποιία έχει επενδύσει περίπου 500 εκατ. ευρώ τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, ενώ από το τέλος του 2007 ως το 2011 εισέφερε στον κρατικό προϋπολογισμό περίπου 1 δισ. ευρώ σε φόρους. Είναι μέλος του ολλανδικού ομίλου Heineken N.V. και το 1965 το πρώτο της εργοστάσιο στην Αθήνα για την παραγωγή της μπίρας Amstel. Σήμερα, διατηρεί τέσσερα εργοστάσια, απασχολεί 1.100 εργαζομένους και συνεργάζεται με περισσότερους από 1.100 παραγωγούς, μέσω του Προγράμματος Συμβολαιακής Καλλιέργειας Κριθαριού.
Laurent Dereux -Nestle Ελλάς (Nestle)
Αναβάθμιση των γραμμών παραγωγής
Στην ανάπτυξη νέων προϊόντων που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες των καταναλωτών, αλλά και σε επενδύσεις για τον εκσυγχρονισμό και την αναβάθμιση των γραμμών παραγωγής της στην Ελλάδα συνεχίζει να εστιάζει η Nestle.
Η ελβετική εταιρεία δίνει έμφαση και στη μείωση του λειτουργικού κόστους, καθώς οι πρώτες ύλες συνεχίζουν να κινούνται ανοδικά, ενώ στις προτεραιότητές της είναι και η αύξηση του μεριδίου της σε βασικές κατηγορίες που δραστηριοποιείται όπως αυτή του παγωτού. Υπολογίζεται πως οι επενδύσεις της εταιρείας τροφίμων πλησίασαν την τελευταία διετία τα 20 εκατ. ευρώ και όπως λέει ο επικεφαλής της εταιρείας, Laurent Dereux, «δείχνουν τη σημασία που έχει η ελληνική αγορά για τον όμιλο, αλλά και την υποστήριξή του στη χώρα».
Η παρουσία της Nestle στην Ελλάδα χρονολογείται από το τέλος του 19ου. Μάλιστα, το «γαλακτούχον άλευρον Nestle» διαφημίζεται το 1899 και περιγράφεται ως «πλήρης τροφή διά τα μικράς ηλικίας παιδία».
Το 1973 ιδρύεται η Nestle Ελλάς και δυο χρόνια αργότερα τίθεται σε λειτουργία το εργοστάσιο γάλακτος στο Πλατύ Ημαθίας, μία από τις πιο προηγμένες γαλακτοπαραγωγικές μονάδες της εποχής. Σήμερα, λειτουργεί τέσσερα εργοστάσια στην Ελλάδα, που καλύπτουν με την παραγωγή τους τουλάχιστον το 60% του ετήσιου κύκλου εργασιών της και απασχολεί πάνω από 1.000 μόνιμους εργαζομένους, ενώ εξάγει δύο προϊόντα ελληνικής παραγωγής: Τον ελληνικό καφέ Λουμίδης Παπαγάλος και το φυσικό μεταλλικό νερό Κορπή.
Σπύρος Δεσύλλας -Ελαΐς Unilever (Unilever)
Θα παράγει 110 προϊόντα στην Ελλάδα
Σχέδια για να παράξει και άλλα προϊόντα στην Ελλάδα που σήμερα γίνονται στο εξωτερικό έχει η Ελαΐς Unilever, η οποία πρόσφατα ανακοίνωσε ότι μεταφέρει την παραγωγή 110 προϊόντων στη χώρα μας.
Στόχος της εταιρείας είναι στις αρχές του 2013 το 60% των προϊόντων που διαθέτει στην ελληνική αγορά να παράγεται στην Ελλάδα από 55% που είναι σήμερα.
«Σε μια εποχή έντονης αποβιομηχάνισης και επενδυτικής άπνοιας όχι μόνο δεν φεύγουμε από τη χώρα, αλλά μεταφέρουμε και παραγωγή από το εξωτερικό.
Η Ελλάδα ήταν, είναι και θα είναι πυλώνας ανάπτυξης για το όμιλο Unilever, με κύριο μέλημα τη δημιουργία αξίας και τη στήριξη του καταναλωτή στις δύσκολες συνθήκες», ανέφερε πρόσφατα ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Ελαΐς Unilever, Σπύρος Δεσύλλας, τονίζοντας παράλληλα πως κεντρικός άξονας της πολιτικής της εταιρείας είναι η διατήρηση του παραγωγικού ιστού στην Ελλάδα.
Ο αγγλο-ολλανδικός όμιλος Unilever δραστηριοποιείται στην ελληνική αγορά από το 1962 ύστερα από την εξαγορά της Ελαΐς.
Σήμερα, είναι η 3η σε μέγεθος εταιρεία στην Ελλάδα σε μη διαρκή καταναλωτικά προϊόντα με ετήσιο τζίρο περίπου 500 εκατ. ευρώ.
Διαθέτει τρία εργοστάσια παραγωγής (Νέο Φάληρο, Ρέντη και Γαστούνη) και ένα κέντρο αποθήκευσης και διανομής στο Σχηματάρι, ενώ απασχολεί 770 εργαζόμενους. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια έχει επενδύσει πάνω από 250 εκατομμύρια ευρώ.
Νικήτας Θεοφιλόπουλος -Παπαστράτος (Philip Morris International)
Νέα γραμμή στον Ασπρόπυργο
Νέες δράσεις για την ενίσχυση της παραγωγικής βάσης της «Παπαστράτος» στην Ελλάδα έχει στα σκαριά η Philip Morris International, η οποία δηλώνει αποφασισμένη να συνεχίσει τις επενδύσεις στη χώρα μας παρά τις δυσκολίες που υπάρχουν. Υπενθυμίζεται πως πρόσφατα, η καπνοβιομηχανία εγκαινίασε γραμμή παραγωγής λεπτοκομμένου καπνού για στριφτά στο εργοστάσιό της στον Ασπρόπυργο, μια επένδυση που κόστισε 3 εκατ. ευρώ με την οποία θα μεταφερθεί στην Ελλάδα παραγωγική δραστηριότητα από άλλα εργοστάσια του ομίλου στην Ευρώπη.
«Σε πείσμα των καιρών που διανύει η ελληνική οικονομία, η Παπαστράτος συνεχίζει να επενδύει προσαρμόζοντας την παραγωγική δραστηριότητά της στις νέες συνθήκες, διότι αφενός θέλουμε να υπερασπιστούμε την επένδυση 600 εκατ. ευρώ που έχει κάνει η Philip Morris International την τελευταία δεκαετία στην Ελλάδα και αφετέρου διότι πιστεύουμε ότι η κρίση προσφέρει ευκαιρίες που πρέπει να εκμεταλλευτούμε», δηλώνει ο επικεφαλής της Παπαστράτος, Νικήτας Θεοφιλόπουλος.
Η Philip Morris International εξαγόρασε το 2003 την «Παπαστράτος» μια από τις πιο ιστορικές καπνοβιομηχανίες της χώρας. Από το 2003 έως το 2011, έχει δαπανήσει περίπου 600 εκατ. ευρώ στην ελληνική αγορά, ενώ το 2009 εγκαινίασε το νέο της εργοστάσιο στον Ασπρόπυργο Αττικής. Πρόσφατα, έθεσε σε λειτουργία τη νέα μονάδα παραγωγής λεπτοκομμένου καπνού για στριφτά τσιγάρα και παράλληλα εξετάζει νέες επενδύσεις. Απασχολεί 800 εργαζόμενους, ενώ απορροφά περίπου το 50% της ετήσιας παραγωγής καπνού στην Ελλάδα.
Κωνσταντίνος Φρουζής -Novartis Hellas (Novartis)
Σχεδιάζει επενδύσεις για νέα φάρμακα
Με βασική προϋπόθεση να αρχίσει το κράτος να αποπληρώνει τα χρέη του προς τις φαρμακοβιομηχανίες, οι οποίες αυτή τη στιγμή πλησιάζουν το αστρονομικό ποσό των 2 δισ. ευρώ (!) και αρθούν τα γραφειοκρατικά εμπόδια οι εταιρείες του κλάδου είναι έτοιμες να τριπλασιάσουν τις επενδύσεις που κάνουν στη χώρα, σε πάνω από 250 εκατ. ευρώ.
Τα παραπάνω τονίζει στην «ΗτΣ» ο αντιπρόεδρος της Novartis Hellas και μέλος του Συνδέσμου Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδος (ΣΦΕΕ) Κωνσταντίνος Φρουζής, σημειώνοντας πως οι φαρμακοβιομηχανίες βρίσκονται στα όριά τους.
Κρίσιμο στοιχείο για τον ίδιο, είναι και η άρση της απαγόρευσης κυκλοφορίας στην αγορά νέων φαρμάκων, ένα μέτρο που κρατάει επενδύσεις εκατομμυρίων ευρώ «παγωμένες» και σπρώχνει τους Έλληνες επιστήμονες να φύγουν στο εξωτερικό.
Όσον αφορά στη Novartis, ο κ. Φρουζής λέει πως σχεδιάζει επενδύσεις ύψους 10 - 12 εκατ. ευρώ για κλινικές μελέτες και για την έρευνα και ανάπτυξη νέων φαρμάκων μέσα στη νέα χρονιά. Να σημειωθεί ότι η Novartis Hellas είναι μέλος του ομίλου Novartis AG, που εδρεύει στη Βασιλεία της Ελβετίας και συγκαταλέγεται στους πρωτοπόρους στο φαρμακευτικό χώρο.
Στην Ελλάδα τα κεντρικά γραφεία της εταιρείας βρίσκονται στη Μεταμόρφωση Αττικής, ενώ γραφεία της λειτουργούν στη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα, το Ηράκλειο Κρήτης, τα Ιωάννινα, τη Λάρισα και την Καβάλα. Συνολικά, απασχολεί 500 άτομα εκ των οποίων 497 είναι Έλληνες.
Κωνσταντίνος Μαχαίρας -ΑΒ Βασιλόπουλος (Delhaize Group)
Ανάπτυξη δικτύου με 100 εκατ. ευρώ
«Βαθιά το χέρι στην τσέπη» προτίθεται να βάλει τη νέα χρόνια η ΑΒ Βασιλόπουλος. Η δεύτερη μεγαλύτερη αλυσίδα σούπερ μάρκετ που ανήκει στον βελγικό λιανεμπορικό όμιλο της Delhaize σκοπεύει να επενδύσει για άλλη μια χρονιά περίπου 100 εκατ. ευρώ για την ανάπτυξη του δικτύου των καταστημάτων της σε περιοχές που ακόμη υπολείπεται έναντι του ανταγωνισμού όπως η Βόρεια Ελλάδα, ενώ ένα μέρος θα χρησιμοποιηθεί για τη μείωση των τιμών της.
Παράλληλα, όπως δήλωσε στη «ΗτΣ» ο διευθύνων σύμβουλος Νοτιοανατολικής Ευρώπης και εκτελεστικός αντιπρόεδρος του ομίλου Delhaize, Κωνσταντίνος Μαχαίρας δεν αποκλείεται να γίνουν και εξαγορές αλυσίδων εφόσον αυτές κριθούν αναγκαίες. Έμφαση θα δοθεί και στην προβολή των ελληνικών προϊόντων που φιλοξενεί στα ράφια της μέσα από τις συνεργασίες που έχει συνάψει με Έλληνες παραγωγούς, ενώ σκοπεύει να ενισχύσει το εξαγωγικό «καλάθι» των ελληνικών προϊόντων που διοχετεύει στις υπόλοιπες εταιρείες του ομίλου σε Ευρώπη, Αμερική και Ασία.
Η επιθετική πολιτική της εταιρείας, εντάσσεται στο ευρύτερο επιχειρηματικό πλάνο που έχει καταρτίσει για την ελληνική αγορά, το οποίο προβλέπει σε βάθος χρόνου τζίρο 3 δισ. ευρώ από 1,6 δισ. ευρώ στο τέλος του 2011, δίκτυο 450 - 500 καταστημάτων από περίπου 270 αυτή τη στιγμή και 23.000 υπαλλήλους από περίπου 11.000 σήμερα.
Να σημειωθεί ότι η ΑΒ Βασιλόπουλος ανήκει στον όμιλο της Delhaize Group, έναν από τους δυναμικότερους λιανεμπορικούς ομίλους στον κόσμο από το 1992.
Δημήτρης Πισιμίσης -Bic Viole (Bic)
Σχέδια για νέα μονάδα το 2013
Στη λειτουργία μιας νέας παραγωγικής μονάδας ετοιμάζεται να προχωρήσει μέσα στο 2013 η Bic Violex, στο πλαίσιο της ανάπτυξης και ενδυνάμωσης της παρουσίας της στην ελληνική αγορά. Όπως επισημαίνει μιλώντας στην «ΗτΣ» ο γενικός διευθυντής της εταιρείας Δημήτρης Πισιμίσης, «όπως τα προηγούμενα χρόνια συνεχίζουμε να αναπτυσσόμαστε και να επενδύουμε στην χώρα μας με το ύψος των επενδύσεων για το 2013 να ανέρχεται στα 25 εκατομμύρια ευρώ και αφορά κυρίως τη λειτουργία μίας νέας παραγωγικής μονάδας που θα ξεκινήσει το 2013, αλλά και νέες μηχανές για νέα προϊόντα αλλά και αύξηση παραγωγής στις υπάρχουσες τέσσερις παραγωγικές μονάδες».
Η BIC, η οποία πρωταγωνιστεί σε παγκόσμιο επίπεδο στα στυλό διαρκείας, τους αναπτήρες τσέπης και στα ξυριστικά μιας χρήσεως εξαγόρασε το 1974 την ελληνική Βιολέξ (Βιομηχανία Λεπίδων Ξυρίσματος) που ανήκε στην οικογένεια Πολίτη και την μετονόμασε σε Bic-Violex.
Σήμερα, η Bic-Violex απασχολεί 1.200 εργαζόμενους και μία κατεξοχήν εξωστρεφής εταιρεία καθώς εξάγει πάνω από το 90% της παραγωγής της. Ενδεικτικά, τα επτά από τα δέκα ξυραφάκια BIC που κυκλοφορούν σε όλο τον κόσμο είναι ελληνικά.
Πέρυσι μάλιστα, αύξησε τις εξαγωγές της κατά 20%, εξασφαλίζοντας για τη χώρα συνάλλαγμα 128 εκατ. ευρώ. Να σημειωθεί τέλος ότι στην Bic Violex εδρεύει το παγκόσμιο τμήμα έρευνας ανάπτυξης, αλλά και στην Αθήνα το κυρίως παραγωγικό κέντρο Ξυριστικών του ομίλου BIC.
Pierre Deleplanque -Lafarge (ΑΓΕΤ Ηρακλής)
Αλλαγές στο εργαστάσιο του Βόλου
Στην ενίσχυση της εξαγωγικής της δραστηριότητας ποντάρει η ΑΓΕΤ Ηρακλής, με στόχο να αντισταθμίσει εν μέρει τις συνέπειες της πτώσης της κατανάλωσης στην εγχώρια αγορά. Σε αυτό το πλαίσιο, υλοποίησε πρόσφατα λειτουργικές παρεμβάσεις σε υφιστάμενες υποδομές διακίνησης προϊόντων στο εργοστάσιο του Βόλου, προκειμένου να καλύψει με μεγαλύτερη ευελιξία και αποδοτικότητα τη ζήτηση για σακευμένο τσιμέντο.
Παράλληλα, η εταιρεία του γαλλικού ομίλου Lafarge αποφάσισε να εντείνει τις προσπάθειές της για τον περιορισμό του λειτουργικού κόστους και τη βελτιστοποίηση των παραγωγικών, εφοδιαστικών και διοικητικών λειτουργιών. Συγκεκριμένα οι παρεμβάσεις αφορούν σε συστήματα μεταφοράς και φόρτωσης σακευμένων προϊόντων και βελτιώνουν την εσωτερική διακίνηση και το ρυθμό φόρτωσης στα πλοία.
Επίσης χρησιμοποιείται ειδική συσκευασία μεταφοράς (slings), η οποία διευκολύνει την ασφαλή μεταφορά μεγάλων όγκων σακευμένου τσιμέντου στο λιμάνι, διασφαλίζει τις υψηλές προδιαγραφές που απαιτεί η διακίνησή του και ικανοποιεί τις απαιτήσεις της αγοράς της Αλγερίας. Οι επεμβάσεις αυτές ύψους 135.000 ευρώ έχουν οδηγήσει σε αύξηση κατά 50% της δυναμικότητας της συγκεκριμένης μεταφορικής διάταξης.
Να σημειωθεί ότι η Lafarge πρωτοπόρος στον κλάδο των δομικών υλικών εισήλθε στην ελληνική αγορά τσιμέντου το 2001 αποκτώντας την πλειοψηφία των μετοχών της ΑΓΕΤ Ηρακλής. Σήμερα, απασχολεί 1.273 άτομα και διαθέτει δίκτυο διανομής, το οποίο καλύπτει όλη την ηπειρωτική και νησιωτική Ελλάδα για χύδην και σακευμένο τσιμέντο.
ΠΗΓΗ: imerisia.gr

Πράσινο φως για «Ελληνική Ριβιέρα»

Σήμα για τη μεγαλύτερη αστική ανάπλαση που έγινε ποτέ στην Ελλάδα, αυτή του παραλιακού μετώπου της Αττικής, δίνει ο νέος Αναπτυξιακός Νόμος που παρουσιάζει σήμερα η «ΗτΣ». Η μεταμόρφωση μιας περιοχής που ξεκινά από το Φάληρο και φτάνει μέχρι το Σούνιο και η ανάδειξη της ακτογραμμής του Λεκανοπεδίου μπορεί να προσελκύσει τεράστια κεφάλαια και σημαντικούς επενδυτές από την Ελλάδα και το εξωτερικό.
Στον αναπτυξιακό νόμο, και συγκεκριμένα στα άρθρα 16 και 17 προβλέπεται η σύσταση ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «Παράκτιο Αττικό Μέτωπο Α.Ε.» η οποία θα αναλάβει να «τρέξει» όλο αυτό το μεγάλο έργο.
Η εταιρεία προβλέπεται να έχει διάρκεια 99 χρόνια και μετοχικό κεφάλαιο 500.000 ευρώ (1.000 μετοχές των 500 ευρώ) το οποίο θα καταβάλει εξ ολοκλήρου το ελληνικό δημόσιο εντός 6 μηνών. Σύμφωνα με τον νόμο: «Σκοπός της εταιρείας είναι η διοίκηση, η διαχείριση και η αξιοποίηση δημοσίων και ιδιωτικών εκτάσεων, κτιρίων και εγκαταστάσεων, καθώς και εκτάσεων, κτιρίων και εγκαταστάσεων ιδιοκτησίας ΝΠΔΔ, που βρίσκονται στην περιοχή μεταξύ του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας και του ακρωτηρίου Σουνίου (στο εξής η «Υπό Αξιοποίηση Περιοχή») και που παραχωρούνται στην εταιρεία με τις κοινές υπουργικές Αποφάσεις της επομένης παραγράφου ή μεταβιβάζονται σε αυτήν με αγοραπωλησία, δωρεά, κληροδότημα ή άλλου τύπου σύμβασης κ.λπ., εξαιρουμένων ρητώς των εκτάσεων του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού και της Παράκτιας Ζώνης Αγίου Κοσμά Αττικής (πρώην Ολυμπιακό Κέντρο Ιστιοπλοΐας Αγίου Κοσμά και Εθνικό Κέντρο Νεότητας Αγίου Κοσμά), του Σταδίου Ειρήνης & Φιλίας (ΣΕΦ), του Αστέρα Βουλιαγμένης και των Μαρινών Αλίμου και Γλυφάδας. Η εταιρεία δεν δύναται να μεταβιβάσει καθ' οιοδήποτε τρόπο σε τρίτους την κυριότητα των ακινήτων που θα της παραχωρηθούν κατά τα ανωτέρω χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του ΤΑΙΠΕΔ».
Εταιρεία
Ουσιαστικά η εταιρεία που συστήνεται θα εποπτεύεται από το υπουργείο Ανάπτυξης αλλά θα λογοδοτεί στο ΤΑΙΠΕΔ, γεγονός που ξεκαθαρίζει τις όποιες ενστάσεις υπήρχαν και οι οποίες έλεγαν ότι έρχεται να «καπελώσει» το Ταμείο. Η εταιρεία θα μπορεί να κάνει απαλλοτριώσεις, αγορές, να αναθέτει μελέτες, έργα, να κάνει μισθώσεις και γενικά παραχωρήσει χρήσης, ενώ θα επιδοτείται από το ΠΔΕ ή από τον προϋπολογισμό. Στο άρθρο 17 προβλέπεται η σύσταση εταιρειών ειδικού σκοπού (SPV's) με σκοπό τη διοίκηση, διαχείριση και αξιοποίηση δημόσιας έκτασης και κτιρίων ή άλλων εγκαταστάσεων.
Απαλλοτριώσεις
Ουσιαστικά η «Παραλιακό Αττικό Μέτωπο» έρχεται να λύσει όλα τα προβλήματα που υπάρχουν επί χρόνια κι εμποδίζουν τη δημιουργία της «Ελληνικής Ριβιέρας», όπως, απαλλοτριώσεις, καταπατήσεις δημόσιων εκτάσεων, διεκδικήσεις, χρήσεις γης που πρέπει να αλλάξουν, γενικότερα πολεοδομικός και χωροταξικός σχεδιασμός.
Ολοι συμφωνούν ότι στην τεράστια αυτή έκταση μπορούν να γίνουν επενδύσεις δισεκατομμυρίων και να αλλάξει η μορφή της Αττικής, στα πρότυπα του παραλιακού μετώπου της Βαρκελώνης. Τα έργα μπορούν να συνδυαστούν με την ανάπλαση του Ελληνικού, το παραλιακό μέτωπο στο ΣΕΦ και την αξιοποίηση του λεγόμενου «Μικρού Καβουριού», της έκτασης δηλαδή που βρίσκεται ο Αστέρας Βουλιαγμένης και η Μαρίνα, τα οποία θα πουληθούν σε ιδιώτες.
Στην πορεία για την ανάπλαση της ακτογραμμής υπάρχουν τουλάχιστον 7 σταθμοί, μεταξύ αυτών, το Ελληνικό, όπου ο διαγωνισμός είναι σε εξέλιξη αλλά και το ιδιωτικό έργο της δημιουργίας του Πολιτιστικού Πάρκου από το Ιδρυμα Νιάρχου. Ένα έργο που έχει ήδη ξεκινήσει, θα ολοκληρωθεί το 2015 και θα απορροφήσει περισσότερα από 550 εκατ. ευρώ.
Ανάπλαση
Μεγάλης σημασίας έργο είναι η ανάπλαση των 650 στρεμμάτων στα Λιπάσματα Δραπετσώνας. Η περιοχή λέγεται ότι έχει τραβήξει την προσοχή αραβικών κεφαλαίων, αλλά και κάποιων που προωθούν τη δημιουργία πίστας F1.
Επίσης, σημαντικό έργο θεωρείται η μετατροπή του Ταε Κβο Ντο σε σύγχρονο συνεδριακό κέντρο, καθώς και το «ξεμπλοκάρισμα» της έκτασης περίπου 1.500 στρεμμάτων στις Αλυκές Αναβύσσου, ένα παραλιακό φιλέτο για το οποίο έχουν ακουστεί πολλά.
ΠΗΓΗ: imerisia.gr

IfW: Ύφεση 1% και ανεργία 31% στην Ελλάδα το 2014

Τη δραματικότερη έως τώρα πρόβλεψη για την ανεργία στην Ελλάδα έκανε το γερμανικό Κέντρο Προγνώσεων του Ινστιτούτου για την Παγκόσμια Οικονομία (IfW) με έδρα το Κίελο, στα πλαίσια της χειμερινής έκθεσης προγνώσεων του που δημοσιεύτηκε σήμερα το πρωί.

Συγκεκριμένα το IfW, που αποτελεί ίσως τον κορυφαίο φορέα μακροοικονομικών εκτιμήσεων στη Γερμανία (σ΄ αυτόν βασίζονται οι εξαμηνιαίες προβλέψεις του ομοσπονδιακού Υπουργείου Οικονομίας) προβλέπει ανεργία 24,5% φέτος, 29,3% το 2013 και 31% το 2014.

Εξαιρετικής σημασίας είναι το γεγονός πως, σύμφωνα με τους συντάκτες αυτής της έκθεσης, οι προβλέψεις για την ανεργία γίνονται με τη μέθοδο του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας (International Labour Organization)!

Πρόκειται για τις χειρότερες ως τώρα προβλέψεις για την ανεργία που γίνονται από ανεξάρτητο οικονομικό ινστιτούτο στην Ευρώπη. Στην Ελλάδα, μόνο το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ έχει κάνει πρόσφατα εφάμιλλες προβλέψεις (34% το 2013).

Αντίθετα, η έκθεση για το πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής στην Ελλάδα που έδωσε χθες στη δημοσιότητα η Κομισιόν προβλέπει ανεργία 23,6% φέτος, 24% το 2012 και 22,2% το 2014. Πρόκειται για τεράστια απόκλιση των προβλέψεων μεταξύ της Κομισιόν και του γερμανικού IfW σ΄ ο,τι αφορά την εξέλιξη της ανεργίας τα επόμενα δύο χρόνια στην Ελλάδα.

Ενώ η Κομισιόν προβλέπει χαμηλή σχετικά ανεργία φέτος, σταθεροποίηση του ποσοστού της ανεργίας το 2013 και αποκλιμάκωση το 2014, το γερμανικό IfW  προβλέπει νέα εκτίναξη το 2013 (αντίστοιχη σχεδόν με εκείνη που έγινε μεταξύ 2011-2012) και παραπέρα αύξηση το 2014. Μ΄ αυτό το ρυθμό, η Ελλάδα από τον επόμενο χρόνο θα γίνει η πρωταθλήτρια της ανεργίας στην Ευρώπη, παίρνοντας την πρώτη θέση από την Ισπανία, σύμφωνα με τον ίδιο φορέα.

Το εξίσου εντυπωσιακό στοιχείο είναι πως η χειρότερη -σε σχέση με εκείνη της Κομισιόν- πρόβλεψη του γερμανικού IfW για την ανεργία βασίζεται στην ίδια  πρόβλεψη για την ύφεση τα επόμενα χρόνια με εξαίρεση, όμως, το 2014.

Το ΙfW προβλέπει ύφεση 6% φέτος, 4% το 2013 -όπως βασικά και η Κομισιόν- αλλά ύφεση 1% και το 2014. Αντίθετα η Κομισιόν προβλέπει “ανάπτυξη” 0,6% το 2014. Σύμφωνα με κορυφαίο Έλληνα οικονομικό εμπειρογνώμονα με τον οποίο μίλησε το capital, η πρόβλεψη για ύφεση το 2014, αλλά και την νέα εκτίναξη της ανεργίας κρύβει... υποψίες για βαθύτερη από την αναμενόμενη ύφεση το 2013.

Η διαφορά των δύο προβλέψεων για το ρυθμό μεταβολής του ΑΕΠ ανέρχεται στις 1,6 ποσοστιαίες μονάδες, δηλαδή είναι εξαιρετικά σημαντική για την επίτευξη ή μη του στόχου για πρωτογενή πλεονάσματα στον προϋπολογισμό από το 2013 και έπειτα...

Η επαλήθευση μιας τέτοιας πρόβλεψης για την ανεργία θα είχε, επίσης, εκ νέου δραματικές συνέπειες για τα ασφαλιστικά ταμεία, καθώς κάθε επιπλέον ποσοστιαία μονάδα ανεργίας οδηγεί, σύμφωνα με κύκλους του Υπουργείου Εργασίας, σε μείωση τουλάχιστον 250 εκ. ευρώ από ασφαλιστικές εισφορές...
Πηγή:www.capital.gr

Πηγή:www.capital.gr

Ονειρεύομαι την Αθήνα

Πηγή: www.lifo.gr

Η ελληνική οικονομία μαθαίνει... κινέζικα

Δύο «σήματα» αναμένουν οι Κινέζοι επιχειρηματίες για να... σπρώξουν ζεστό χρήμα στην Ελλάδα. Το πρώτο είναι την οριστική εκταμίευση της δόσης και την άρση της αβεβαιότητας για την ελληνική οικονομία της χώρας και το δεύτερο την επίσκεψη του Αντ. Σαμαρά στην Κίνα, η οποία – καλώς εχόντων των πραγμάτων – τοποθετείται το Μάρτιο.

Το κλίμα για την Ελλάδα στους «δρόμους του μεταξιού» έχει αλλάξει και σ’ αυτό έχει συμβάλλει θετικά η συμφωνία της Cosco με την HP και την ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Το όλο σκηνικό προκύπτει από την πρόσφατη επίσκεψη του υφυπουργού Εξωτερικών (και αρμόδιου για την οικονομική διπλωματία) Δ. Κούρκουλα στο Πεκίνο και τη Σαγκάη.

Ο κ. Κούρκουλας, εκτός από τις συναντήσεις που είχε με επιχειρηματίες, συμμετείχε στις εργασίες επιχειρηματικού φόρουμ, όπου τονίστηκε από την κινεζική πλευρά τόσο το ενδιαφέρον για επενδύσεις στην Ελλάδα όσο και οι στενοί πολιτιστικοί δεσμοί των δύο χωρών – ζήτημα στο οποίο αποδίδουν ιδιαίτερη σημασία οι Κινέζοι, όπως και στο… πρωτόκολλο, αναμένοντας έτσι τη σχεδιαζόμενη επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού εκεί ως «ψήφο εμπιστοσύνης» για το ενδιαφέρον τους.

Για ποιους τομείς ενδιαφέρονται

Το ενδιαφέρον αυτό αφορά σ’ ολόκληρο το φάσμα της οικονομικής δραστηριότητας, συμπεριλαμβανομένης και της ενέργειας (ΑΠΕ) και των ερευνών για υδρογονάνθρακες στην Κρήτη. Κυρίως, όμως, οι Κινέζοι επιθυμούν να επενδύσουν στα λιμάνια και τα περιφερειακά αεροδρόμια, με το σχέδιο να μετατρέψουν κάποια από αυτά – στο πρότυπο της Cosco – σε διαμετακομιστικά κέντρα και τουριστικές πύλες εισόδου.

Η Cosco, ειδικότερα, όπως αποκάλυψε στον κ. Κούρκουλα ο πρόεδρος της εταιρείας, Γουέι Ζιαφού, σκοπεύει να τριπλασιάσει μέσα στο 2013 τον όγκο των εμπορευμάτων που διακινούνται από το λιμάνι του Πειραιά, φτάνοντας τουλάχιστον τα 4 εκατ. κοντέινερ ετησίως, επιδιώκοντας να αναβαθμίσει τον Πειραιά σε πανευρωπαϊκό κέντρο διανομής, παίρνοντας μερίδιο από τα αντίστοιχα άλλα ευρωπαϊκά κέντρα (Ρότερνταμ, Αμβέρσα, Μασσαλία κτλ.).

«Μπάσιμο» σε τουρισμό και τράπεζες

Για τον τουρισμό, ήδη συμφωνήθηκε και θα τεθεί σύντομα σε ισχύ διαδικασία συντόμευσης της χορήγησης βίζα για Κινέζους που επιθυμούν να επισκεφθούν την Ελλάδα, ενώ το πιο ενδιαφέρον, ίσως, στοιχείο που προκύπτει από την επίσκεψη του κ. Κούρκουλα είναι ότι μία από τις μεγαλύτερες τράπεζες της Κίνας, η China Development Bank, εξετάζει ήδη το νομοθετικό πλαίσιο για να μετατρέψει το γραφείο που διαθέτει σε εμπορική και επενδυτική τράπεζα που θα έχει διττό ρόλο στην ελληνική αγορά: αφενός θα αποτελεί το «σύνδεσμο» και πύλη εισόδου στην Ελλάδα για τους Κινέζους επενδυτές, αφετέρου θα επιδιώξει να καταστεί ανταγωνιστική στην τραπεζική αγορά, προσφέροντας ελκυστικά προϊόντα σε ιδιώτες και επιχειρήσεις.

Σε ό,τι αφορά τις ελληνικές εξαγωγές στην Κίνα, προωθείται άμεσα διαδικασία δημιουργίας συνεταιρισμών και συνεργασιών Ελλήνων και Κινέζων επιχειρηματιών, ιδιαίτερα στον τομέα των τροφίμων, ενώ η ναυτιλία συνεχίζει να αποτελεί κύριο πυλώνα της επιχειρηματικής συνεργασίας των δύο χωρών. Τουλάχιστον 120 νέα πλοία ναυπηγούνται αυτήν τη στιγμή στην Κίνα, ενώ σχεδόν το 1/3 του κινεζικού εμπορίου διεκπεραιώνεται με πλοία ελληνικής ιδιοκτησίας.

Μεγάλο είναι το ενδιαφέρον των Κινέζων και για τις αποκρατικοποιήσεις, πέραν των λιμένων και των αεροδρομίων. Γι’ αυτό το λόγο, ρόλο «μεσολαβητή» έχουν αναλάβει πλέον το ΤΑΙΠΕΔ και το Invest in Greece (σ.σ.: τον κ. Κούρκουλα συνόδευσαν στο ταξίδι του ο διευθυντής του Ταμείου, Π. Πρωτοψάλτης και ο διευθύνων σύμβουλος του Invest in Greece, Στ. Ησαΐας).
 Πηγή:www.capital.gr

Πηγή:www.capital.gr

Διαφθορά και γραφειοκρατία ίσον 14 δισ. ευρώ κόστος

Στο ιλιγγιώδες μέγεθος των 14 δισεκατομμυρίων ευρώ φθάνει το οικονομικό βάρος που επωμίζονται οι πολίτες, λόγω της διαφθοράς, της κακοδιοίκησης και της γραφειοκρατίας, όπως τονίστηκε σε συνέδριο της Διεθνούς Διαφάνειας Ελλάς, με τίτλο «Κράτος και Διαφθορά-Θεσμοί: Από την πτώση στην ανόρθωση».

Στο ζήτημα αναφέρθηκε ο καθηγητής στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης, Παναγιώτης Καρκατσούλης, ο οποίος υπέδειξε με στοιχεία ότι για την άσχημη εικόνα του κράτους ευθύνονται η πολυνομία και η πολιτική αυθαιρεσία, όχι η εύκολη στοχοποίηση των υπαλλήλων.

Συγκεκριμένα, από το 1975 και μέσα σε 30 χρόνια, όπως ανέφερε, έχουν κατατεθεί 3.430 νόμοι, ενώ παράλληλα έχουν εκδοθεί 17.5000 ρυθμίσεις, 20.580 Προεδρικά Διατάγματα και 111.905 Υπουργικές Αποφάσεις.

Μάλιστα, τόνισε ότι η κατάσταση έχει χειροτερέψει τα τελευταία χρόνια με τις εγκυκλίους που έχουν υποκαταστήσει τη νομοθεσία, ενώ παρατήρησε ότι γίνεται κατάχρηση και των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου.

Επιπλέον, αναφέρθηκε στην ύπαρξη -ουσιαστικά- ακόμη και σήμερα 78 υπουργείων (όσοι είναι οι γενικοί και ειδικοί γραμματείς της κυβέρνησης) που τυπικώς έχουν ενωθεί σε 15 υπουργεία και το διορισμό πάνω από 1.200 υπουργικών συμβούλων, για να αισθάνονται «μια ασφάλεια» οι υπουργοί, όπως σημείωσε, για να ολοκληρώσει δηλώνοντας απαισιόδοξος για την αποτελεσματική και διάφανη λειτουργία του κράτους.

Από την πλευρά της κυβέρνησης, ο υφυπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, Μανούσος Βολουδάκης, στη σύντομη παρέμβασή του, αναφέρθηκε στις προσπάθειες της Πολιτείας για την καταπολέμηση της διαφθοράς και της αδιαφάνειας, για τις πρωτοβουλίες που λαμβάνονται για την απλούστευση των διαδικασιών και τη μείωση των δομών και των υπηρεσιών του κράτους που αλληλοκαλύπτονται και δημιουργούν οικονομικό βάρος και γραφειοκρατία στους πολίτες, καθώς και το σχέδιο για την ψηφιακή υπογραφή.


Εθνικός Συντονιστής κατά της διαφθοράς
Νωρίτερα, σε άλλο «στρογγυλό τραπέζι» του συνεδρίου, με θέμα τους φορείς καταπολέμησης της διαφθοράς, τον τόνο έδωσε ο εκπρόσωπος της Task Force για την Ελλάδα, Τεό Στράικερ, κάνοντας ανασκόπηση στον οδικό χάρτη κατά της διαφθοράς που έχει συμφωνηθεί με την ελληνική κυβέρνηση.
Αναφέρθηκε σε βασικά σημεία του οδικού χάρτη, που είναι η συμφωνία για μια εθνική στρατηγική καταπολέμησης της διαφθοράς, η ενδυνάμωση του συντονισμού με τον ορισμό εθνικού συντονιστή, να ενταθεί η πρόληψη και η ευαισθητοποίηση των πολιτών και η ακεραιότητα των υπαλλήλων, η ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ των υπηρεσιών και των διωκτικών υπηρεσιών (αρχείο τραπεζικών λογαριασμών) και η βελτίωση του νομικού πλαισίου (ταχύτατη απονομή δικαιοσύνης κ.λπ.).
Η καταπολέμηση της διαφθοράς είναι «αναποτελεσματική» και η πρόληψη στα «σπάργανα», επισήμανε ο πρώην εισαγγελέας και τέως ειδικός γραμματέας ΣΔΟΕ, Ιωάννης Διώτης, ο οποίος διαπίστωσε, με τη σειρά του, ότι η Πολιτεία εμφανίζεται διστακτική να λάβει μέτρα κατά της διαφθοράς και την αναγκαιότητα συντονισμού. Πρότεινε μάλιστα ότι θα πρέπει οι προϊστάμενοι να είναι συνυπεύθυνοι σε κρούσματα διαφθοράς των υφισταμένων τους, δεδομένου ότι δεν κατάφεραν να τους ελέγξουν αποτελεσματικά.
Ο γενικός επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης, Λέανδρος Ρακιντζής, επισήμανε κι αυτός την ανάγκη εθνικού συντονιστή, αλλά «να μην είναι ούτε πολιτικός ούτε από το επιχειρηματικό κόσμο, να μην έχει βαρίδια», όπως είπε χαρακτηριστικά, ενώ αναφέρθηκε και στην περικοπή των αρμοδιοτήτων του, μετά τη νομοθέτηση του νέου πειθαρχικού δικαίου στο Δημόσιο, όπου στα πειθαρχικά συμβούλια δεν θα υπάρχουν συνδικαλιστές, αλλά δικαστικοί. Κάτι, όμως, όπως είπε, δεν έχει γίνει ακόμη.
Αντίθετος με τον εθνικό συντονιστή, δήλωσε ο αντιεισαγγελέας Αρείου Πάγου και πρόεδρος της αρχής καταπολέμησης της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες και ελέγχου των δηλώσεων περιουσιακής κατάστασης, Παναγιώτης Νικολούδης. Και δικαιολόγησε την άποψή του λέγοντας ότι οι πολλές αρχές και επιτροπές για την καταπολέμηση της διαφθοράς έχουν πλεονεκτήματα, όπως να είναι πιο ανταγωνιστικές και να κάνουν τη δουλειά τους όσο πιο έντιμα μπορούν, ενώ διερωτήθηκε ποιος θα ελέγχει τον εθνικό συντονιστή.
Ο πρόεδρος του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου, Γ. Γραμματίδης, συντάχθηκε πλήρως με τις προτάσεις του κ. Στράικερ και πρότεινε και την άμεση καταγραφή των εξόδων του κράτους στο Διαδίκτυο, ενώ ο τέως διευθυντής Εσωτερικών Υποθέσεων της ΕΛ.ΑΣ., Βασίλης Σερδάρης, εκτίμησε ότι έχει χαθεί ο «ηθικός ιστός» στην Ελλάδα.
Τέλος, ο καθηγητής Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Διομήδης Σπινέλης, αναφέρθηκε στην πρωτοβουλία «Τελεία και Παύλα στη Διαφθορά», μια προσπάθεια χαρτογράφησης της διαφθοράς στο Δημόσιο και ευαισθητοποίησης των πολιτών, καθώς και ανάδειξης των φορέων που τάσσονται στη μάχη κατά της διαφθοράς.
ΠΗΓΗ:ΤΟ ΒΗΜΑ

Αύξηση - σοκ 37%, σε τρεις δόσεις, από την 1η Γενάρη, στα τιμολόγια της ΔΕΗ

Ηλεκτροπληξία... στους οικογενειακούς προϋπολογισμούς θα προκαλέσουν το νέο έτος οι αυξήσεις στους λογαριασμούς της ΔΕΗ. Σύμφωνα με πληροφορίες του «Εθνους» θα είναι 37% και πρόκειται για εισήγηση που κάνει η επιχείρηση ηλεκτρισμού στη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας και στο υπουργείο ΠΕΚΑ.
Η επιβάρυνση αυτή έρχεται ως αποτέλεσμα των απαιτήσεων της τρόικας για απελευθέρωση των οικιακών τιμολογίων και προβλέπεται και στο προσχέδιο του Μνημονίου το οποίο έχουν συμφωνήσει η κυβέρνηση και οι δανειστές μας. Οπως προκύπτει από το κείμενο, η αύξηση-σοκ θα πέσει σε τρεις δόσεις. Η πρώτη θα είναι την 1η Ιανουαρίου του 2013, οπότε και το ΥΠΕΚΑ μαζί με το υπουργείο Οικονομικών θα πρέπει να εκδώσουν τη σχετική απόφαση της αναπροσαρμογής των τιμολογίων, η δεύτερη δόση θα έλθει την 1η Μαρτίου και η τρίτη την 1η Ιουλίου, οπότε και τα τιμολόγια θα έχουν απελευθερωθεί πλήρως. Η κυβέρνηση, σύμφωνα με τη μνημονιακή μας υποχρέωση, θα εξαιρέσει από αυτές τις αυξήσεις τις κοινωνικά ευπαθείς ομάδες, με την καθιέρωση ειδικού τιμολογίου ρεύματος. Βέβαια, δεν αποσαφηνιζεται αν σε αυτές τις κατηγορίες οι ανατιμήσεις θα είναι μικρότερες ή μηδενικές.
Μέσα σε δύο χρόνια οι καταναλωτές ηλεκτρικού ρεύματος έχουν μετρήσει, μαζί με τις τρεις αναμενόμενες δόσεις, συνολικά 15 αυξήσεις στα τιμολόγια. Είτε αυτές είναι ευθέως, δηλαδή στην τιμή της κιλοβατώρας, είτε εμμέσως, όπως φόροι ενέργειας, ΦΠΑ και τέλος υπέρ Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΕΤΜΕΑΡ).
Σε ό,τι αφορά τη νέα μεγάλη ανατίμηση του 37%, αυτή είναι το αποτέλεσμα μιας τελείως στρεβλής κατάστασης που κυριαρχεί εδώ και χρόνια στην αγορά της ηλεκτρικής ενέργειας. Το Δημόσιο, αντί μέσω του προϋπολογισμού του να επιδοτεί χαμηλά τιμολόγια για τις ασθενείς κοινωνικά ομάδες, υποχρέωνε τη ΔΕΗ να κάνει κοινωνική πολιτική. Ετσι, έχουν διαμορφωθεί χαμηλές τιμές για τα νοικοκυριά (τη χαμηλή τάση ρεύματος), τις οποίες χρηματοδοτούν άλλες κατηγορίες τιμολογίων. Ταυτόχρονα αυτές οι τιμές δεν αντανακλούν το κόστος παραγωγής ρεύματος. Με το άνοιγμα της αγοράς ηλεκτρισμού στη χώρα μας, το 1999 ως κοινοτική υποχρέωση, η είσοδος των ιδιωτών ήταν και είναι ακόμη απαγορευτική καθώς η ΔΕΗ διατηρούσε, όπως και τώρα, το μονοπώλιο στην παραγωγή και διάθεση ρεύματος. Ετσι, είναι ουσιαστικά αδύνατος ο ανταγωνισμός. Αν με απλά λόγια είχε ξεκινήσει με σταδιακό τρόπο, από τα προηγούμενα έτη, το πραγματικό άνοιγμα της αγοράς ενέργειας με το σπάσιμο του μονοπωλίου της ΔΕΗ και τη διαμόρφωση τιμολογίων που να αντανακλούν το κόστος παραγωγής, τα νοικοκυριά και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις δεν θα πλήρωναν μονομιάς και με βίαιο τρόπο την απελευθέρωση. Ο αρμόδιος υφυπουργός ΠΕΚΑ Μάκης Παπαγεωργίου μιλώντας σε συνέδριο στη Ν. Υόρκη έκανε γνωστό ότι η απελευθέρωση των οικιακών τιμολογίων θα έχει ολοκληρωθεί το δεύτερο εξάμηνο του 2013. Σημείωσε πως θα ληφθεί ειδική μέριμνα για τις ασθενείς οικονομικά ομάδες. Παράλληλα, ανακοίνωσε πως στις αρχές του νέου έτους θα είναι έτοιμο και το σχέδιο για τον τρόπο αποκρατικοποίησης της ΔΕΗ.
Επιπλέον προανήγγειλε και την αλλαγή του ρυθμιστικού πλαισίου που αφορά στη χονδρεμπορική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας. Για τον λόγο αυτό βρίσκεται σε εξέλιξη διαδικασία διαβούλευσης ανάμεσα στη ΡΑΕ και τους παραγωγούς ρεύματος. Το νέο πλαίσιο θα είναι έτοιμο μέχρι το 2015. Εως τότε για το άνοιγμα του ανταγωνισμού θα γίνονται δημοπρασίες υδροηλεκτρικής και λιγνιτικής ενέργειας.
Από αυτές τις μεθόδους αποκαλύπτεται και το μοντέλο της αποκρατικοποίησης της ΔΕΗ, που θα είναι η διάθεση «πακέτων» υδροηλεκτρικών και λιγνιτικών μονάδων της επιχείρησης σε ιδιώτες.
ΠΗΓΗ:imerisia.gr:

Προχωρά η επένδυση των €2 δισ. στην Αταλάντη

Πρόκειται για μία από τις ελάχιστες επενδύσεις που η τοπική κοινωνία δεν... πήρε με τις πέτρες, αλλά ακόμη και μέσω διαδηλώσεων έχει ζητήσει στο παρελθόν την άμεση αδειοδότησή της. Σήμερα, ύστερα από τουλάχιστον πέντε χρόνια γραφειοκρατικού Γολγοθά, το Atalanti Hills, το έργο που στηρίζεται στη βαριά βιομηχανία της χώρας φαίνεται να βρίσκεται ακόμη πιο κοντά στην υλοποίησή του. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι θα ξεκινήσουν άμεσα οι κατασκευαστικές εργασίες στην περιοχή, καθώς, παρά τις διαφαινόμενες καλές προθέσεις, η κρατική μηχανή παραμένει δυσκίνητη.

«Το πρώτο βασικό βήμα έγινε όταν, τέλη Μαΐου, εγκρίθηκε η προμελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Βρισκόμαστε στο στάδιο της λήψης των επιμέρους αδειοδοτήσεων και εγκρίσεων και στο πλαίσιο αυτό έχει διαμορφωθεί το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο του Δήμου Αταλάντης, το οποίο τις προσεχείς ημέρες αναμένεται να δημοσιευθεί στην εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι πλέον στο πλευρό μας βρίσκεται η πολιτεία» σημειώνει στο Capital.gr ο Γιάννης Σαββίδης, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Lokrosπου θα αναπτύξει το Atalanti Hills.

Την άνοιξη του 2011, οι επενδυτές, οι εταιρείες Λοκρός Μονοπρόσωπη Ε.Π.Ε., Europa Capital και Prufrock investments, με επιστολή τους, γνωστοποιούσαν την πρόθεσή τους στην τότε κυβέρνηση να εγκαταλείψουν το project, εάν δεν επιταχυνθούν οι διαδικασίες. Μάλιστα, του διαβήματος των επενδυτών είχε προηγηθεί η παρέμβαση του Θεόδωρου Πάγκαλου που ως αντιπρόεδρος της κυβέρνησης επιχείρησε να ξεμπλοκάρει την επένδυση.

Πότε ξεκινά η κατασκευή

Αυτή τη στιγμή το project, για το οποίο ήδη έχουν επενδυθεί περίπου 22 εκατ. ευρώ, βρίσκεται στο στάδιο των αδειοδοτήσεων, των οποίων ο αριθμός είναι μεγάλος, εάν ληφθεί υπόψη ότι η Αταλάντη δεν διαθέτει ακόμη ούτε Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο (σημ.: το ΓΠΣ ορίζει το πρότυπο οικιστικής ανάπτυξης μίας περιοχής, τις χρήσεις γης κτλ).

Σύμφωνα με πληροφορίες, θα απαιτηθεί, μεταξύ άλλων, η θεσμοθέτηση της Περιοχής Ολοκληρωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης (ΠΟΤΑ), ενώ το τελευταίο στάδιο πριν την έκδοση της οικοδομικής άδειας είναι η δημιουργία της οριστικής μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων.

Σύμφωνα με τα σημερινα δεδομένα, εκτιμάται ότι θα απαιτηθούν 15 έως 18μήνες μέχρι να ξεκινήσει η διαδικασία έκδοσης οικοδομικής άδειας, κατ’ επέκταση η έναρξη των κατασκευαστικών εργασιών στην περιοχή.

Επενδυτές και κυβέρνηση επιδιώκουν να συρρικνώσουν, κατά το ήμισυ, το απαιτούμενο χρονικό διάστημα, με στόχο το έργο να αποκτήσει «σάρκα και όστα» το συντομότερο δυνατό. Αυτό επιζητούν και οι κάτοικοι του Εξάρχου, της κοινότητας που απέχει μόλις 700 μέτρα από το σημείο που θα υλοποιηθεί η επένδυση, τη δυτική πλευρά του Χλωμού Όρους. Η καλλιέργεια βαμβακιού και καλαμποκιού αποτελούν σήμερα τις μοναδικές οικονομικές δραστηριότητες που «δίνουν ζωή» στην τοπική κοινωνία.

Το business plan της επένδυσης περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, την κατασκευή τριών ξενοδοχειακών συγκροτημάτων πέντε αστέρων, 5.000 κατοικιών, τη δημιουργία ακαδημίας και γηπέδων γκολφ, βοτανικού λόφου 700 στρεμμάτων, ιππικού κέντρου και θεματικού πάρκου.

Το project θα δημιουργήσει το πρώτο έτος 600 θέσεις εργασίες που θα αυξηθούν στις 4.800 το τέταρτο έτος. Συνολικά, η επένδυση θα δημιουργήσει 8.000 έμμεσες και άμεσες θέσεις εργασίας στην περιοχή. Το συνολικό ύψος της επένδυσης τοποθετείται στα 2 δισ. ευρώ, από τα οποία θα επενδυθούν 0,6 δισ. ευρώ την πρώτη πενταετία.

Οι επενδυτές επιδιώκουν να διαμορφώσουν ένα φιλικό προς το περιβάλλον έργο, με μηδενική σχεδόν κατανάλωση υδάτινων πόρων, χρήση Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και υλοποίηση βιοκλιματικών κτηρίων.

 

Πηγή:www.capital.gr

Πηγή:www.capital.gr

Ελληνοτουρκική κόντρα στο Μανχάταν

Σε υψηλού προφίλ ελληνοτουρκική κόντρα στο Μανχάταν εξελίσσεται η αντιπαράθεση της ελληνικής γαλακτοβιομηχανίας ΦΑΓΕ, συμφερόντων των αδελφών Γιάννη και Κυριάκου Φιλίππου, με την τουρκικών συμφερόντων Chobani για την κυριαρχία στην πολύ μεγάλη αγορά ελληνικού γιαουρτιού των ΗΠΑ.
Το διακύβευμα γίνεται ευκολότερα αντιληπτό αν αναλογιστεί κανείς ότι η ΦΑΓΕ στις ΗΠΑ στο 9μηνο κατέγραψε αύξηση πωλήσεων της τάξης του 40% σε όγκο και της τάξης του 43,6% σε αξία, ενώ στην Ελλάδα η αξία των πωλήσεων υποχώρησε κατά 22% και σε όγκο 25,8%.
Με τζίρο αυξημένο συνολικά κατά 11,7% στα 324 εκατ. ευρώ στο εννιάμηνο σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2011, η ελληνική επιχείρηση -που πριν ένα μόλις μήνα μετέφερε την έδρα της εκτός Ελλάδος, στο Λουξεμβούργο- επιχειρεί να σταματήσει τον αθέμιτο, όπως εκτιμά ανταγωνισμό από την γαλακτοβιομηχανία Chobani η οποία πουλά γιαούρτι με την ένδειξη «ελληνικό».
Είναι τόσο μεγάλο το εκτόπισμα των δύο παικτών που η πολυεθνική Kraft αρχικά είδε τα μερίδια της να συρρικνώνονται και τελικά αναγκάστηκε -για δεύτερη φορά- να σταματήσει την πώληση του γιαουρτιού της Athenos.
Η πρώτη φορά ήταν όταν στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας πούλησε στον Τούρκο ιδιοκτήτη της Chobani την μονάδα παραγωγής της στο νότιο Έντμεστον της Νέας Υόρκης.
Ο τρίτος παίκτης της πολύ μεγάλης αυτής αγοράς είναι η Danone που όμως έχει τοποθετηθεί με τρόπο που δεν ακουμπάει στο δικαίωμα χρήσης της λέξης «ελληνικό» γιαούρτι και τα σχετικά πνευματικά δικαιώματα.
Πριν λίγες ημέρες οι μέτοχοι της ΦΑΓΕ αποφάσισαν, όπως προκύπτει από νομικούς κύκλους της Νέας Υόρκης, να προχωρήσουν σε πλήρη δικαστική σύγκρουση και να μην επιδιώξουν ως συνηθίζεται εξωδικαστικό συμβιβασμό, επιχειρώντας να βάλουν τέλος με δεδικασμένο σε κάθε «επιβουλή» του προσδιορισμού «ελληνικό γιαούρτι». Και για το σκοπό αυτό προσέλαβαν τις υπηρεσίες του διάσημου νομικού γραφείου Simon Thorley QC της Three New Square που ειδικεύεται στις υποθέσεις πνευματικής ιδιοκτησίας για να τους αντιπροσωπεύσει στην δικάσιμο το Φεβρουάριο του 2013.
Το εν λόγω νομικό γραφείο έχει στο ιστορικό του την δικαστική επιτυχία της βρετανικής πολυεθνικής Diageo στην υπόθεση της Vodkat της Intercontinental Brands, η οποία κυκλοφορούσε ποτό με την παραπλανητική ονομασία που παραπέμπει σε vodka χωρίς να είναι. Το εμπορικό σήμα της Intercontinental Brands μετονομάστηκε μετά την απόφαση σε Kat Schnapps. Νομικοί κύκλοι των ΗΠΑ, όπως προαναφέρθηκε, σχολιάζοντας τις εξελίξεις αναφέρουν πως η ΦΑΓΕ επιχειρεί να βάλει άπαξ και διά παντός τέλος σε κάθε ανάλογο πρόβλημα.
Απέναντι της θα βρίσκεται η Chobani που έγινε για λίγο γνωστή στην Ελλάδα μετά την υποβολή πρότασης εξαγοράς της «Δωδώνη», η οποία όμως δεν προκρίθηκε στην τελική φάση. Ορισμένοι μάλιστα συνέδεσαν την υποψηφιότητά της αυτή με την υπόθεση στις ΗΠΑ, αφού κτήση ελληνικής γαλακτοβιομηχανίας θα της παρείχε ενδεχομένως δικαίωμα χρήσης του προσδιορισμού «ελληνικό γιαούρτι». Το σκεπτικό αυτό ρίχνει ίσως λίγο φως και σε κάποια από τα πιθανά κίνητρα των υπολοίπων επιχειρήσεων που συμμετείχαν στον διαγωνισμό για τη Δωδώνη.
Η Chobani είναι εταιρία που ανήκει στα συμφέροντα του 40χρονου Τούρκου επιχειρηματία Χαμντί Ουλουκάγια. Ο Χαμντί του οποίου η καταγωγή σύμφωνα με πληροφορίες εμπεριέχει και μειονοτικές ρίζες (κουρδικές), βρισκόταν στις ΗΠΑ από το 1995 και εγκαταστάθηκε στο νότιο Έντμεστον της Νέας Υόρκης το 2005. Και αυτό επειδή εξαγόρασε την εκεί μονάδα παραγωγής της πολυεθνικής γαλακτοκομικής Kraft Foods.
Με επενδύσεις και επιτυγχάνοντας πολύ καλή διείσδυση στην αγορά του ελληνικού τύπου γιαουρτιού των ΗΠΑ, η Chobani έφτασε σε τέτοια παραγωγική δυναμικότητα ώστε να μπορεί να παρασκευάζει ένα εκατομμύριο κιλά γιαούρτι τη ημέρα. Αξίζει να σημειωθεί πως σύμφωνα με εκτιμήσεις ο κύκλος εργασιών της αγοράς ελληνικού τύπου γιαουρτιού στις ΗΠΑ, το μεγαλύτερο μερίδιο του οποίου φέρεται να ελέγχει η Chobani αγγίζει το ένα δισεκατομμύριο δολάρια.
H εταιρεία του Χαμντί Ουλουκάγια, πριν γίνει γνωστή ως Chobani, ήταν η Agrofarma. Ο Ουλουκάγια μετακόμισε στις ΗΠΑ με την οικογένειά του στα μέσα της δεκαετίας του 1990 με σκοπό τις σπουδές. Με την προϋπηρεσία του όμως στην οικογενειακή τυροκομική μονάδα στην Τουρκία όταν ανέκυψε αυτό που έκρινε ως ευκαιρία, δηλαδή η πώληση της μονάδας της Kraft, προχώρησε σε δανεισμό με τον οποίο και την απέκτησε. Λίγο αργότερα εισήγαγε το brand Chobani και γνώρισε μεγάλη επιτυχία.
Τώρα ήρθε η ώρα της σύγκρουσης με τον Γιάννη και Κυριάκο Φιλίππου για την κυριαρχία της αγοράς. Και με δεδομένη την ευαισθησία του νομικού πλαισίου των ΗΠΑ σε θέματα πνευματικής ιδιοκτησίας υπάρχουν σημαντικές πιθανότητες επιτυχίας για τους Έλληνες επιχειρηματίες.
Πηγή:www.capital.gr

Πηγή:www.capital.gr

Ο ΠΟΛΙΤΗΣ ΠΟΥ ΑΦΗΣΕ ΑΦΩΝΟΥΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ

"Greece is the place to be"!

Η Ελλάδα είναι το μέρος που πρέπει να βρίσκονται οι επενδυτές αυτή την χρονική στιγμή αρκεί να υπάρχει σωστή, επιλογή, αξιολόγηση και τιμολόγηση του ρίσκου.
Με αυτόν τον τρόπο απαντά στο ερώτημα του κατά πόσον υπάρχουν επενδυτικές ευκαιρίες αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, ένας από τους έμπειρους ευρωπαίους investment bankers.
Ο managing director της γαλλικής επενδυτικής τράπεζας Global Equities Compagnie Financière, Jerome Garnache βρέθηκε για μια μέρα στην Αθήνα στα πλαίσια των επαφών που πραγματοποιούνται αυτή την περίοδο μεταξύ ξένων επενδυτών και ελληνικών τραπεζών με στόχο τον σταδιακό απογαλακτισμό των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων της χώρας από τις χρηματοδοτήσεις της ΕΚΤ, του ΕLA και του δημοσίου.
Μίλησε στο Capital.gr και αποκάλυψε πως υπάρχουν στοιχεία ενεργητικού των τραπεζών τα οποία θα μπορούσαν υπό συγκεκριμένους όρους και προϋποθέσεις να αποτελέσουν αντικείμενο τιτλοποίησης και στη συνέχεια εξαγοράς από ξένους θεσμικούς επενδυτές και hedge funds, ουσιαστικά ένα κομμάτι του distressed asset disinvesting που λαμβάνει χώρα παγκοσμίως.
Κύριε Garnache, μπορούν οι ελληνικές τράπεζες να αποκτήσουν πρόσβαση σε ιδιωτική χρηματοδότηση;
Οι ελληνικές τράπεζες διαθέτουν περιουσιακά στοιχεία τα οποία μπορούν εφόσον το ρίσκο που εμπεριέχουν αποτιμηθεί σωστά, κάτι στο οποίο ειδικευόμαστε στην Global Equities, να τα τιτλοποιήσουν και να τα διαθέσουν σε ξένο επενδυτικό κοινό. Η ορθή αξιολόγηση του ρίσκου είναι δυνατή σε όλες τις περιπτώσεις αλλά χρειάζεται τεχνογνωσία, πληροφόρηση και ενδελεχή ανάλυση.
Τι ψάχνουν οι επενδυτές που ενδιαφέρονται για τέτοιες τοποθετήσεις;
Υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός ξένων επενδυτών με τους οποίους είμαστε σε επαφή οι οποίοι αναζητούν υψηλές αποδόσεις από υψηλότερου ρίσκου επενδύσεις καθώς το τρέχων επιτοκιακό περιβάλλον έχει συρρικνώσει τις διαθέσιμες πηγές δημιουργίας εύρωστων υπεραξιών
Και ποιοι είναι ακριβώς αυτοί οι επενδυτές;
Περιλαμβάνουν μεγάλους ξένους θεσμικούς όπως αμοιβαία κεφάλαια και ασφαλιστικά ταμεία αλλά και hedge funds και family offices. Γεωγραφικά μπορεί να προέρχονται τόσο από την Ευρώπη όσο και από την Wall Street από όπου υπάρχει πλέον αυξημένο επενδυτικό ενδιαφέρον που μετουσιώνεται σε συναλλαγές. Μπορεί κανείς να πει πια πως αμερικανικά κεφάλαια στέφονται και πάλι προς την Ευρώπη.
Και γιατί να επιλέξουν Ελλάδα και όχι κάποια άλλη χώρα;
Καταρχήν, οι επενδυτές αυτοί δεν κοιτούν μόνο την Ελλάδα αλλά το σύνολο της περιφέρειας της ευρωζώνης και όχι μόνον. Δεύτερον όλα είναι θέμα τιμολόγησης. Εάν το ρίσκο έχει προεξοφληθεί σωστά τότε οι δυνατότητες είναι μεγάλες. Υπάρχει αγοραστής στην κατάλληλη τιμή για όλα. Αλλά, για κάποιους, θα πρέπει η τιμή να προεξοφλεί και το ρίσκο ενός «ελληνικού ατυχήματος» τουλάχιστον μέχρι τώρα.
Επικρατούν ακόμα ανησυχίες για έξοδο από το ευρώ;
Σε όλο και λιγότερο βαθμό αλλά, ναι υπάρχουν ακόμα. Πολλοί εκ των θεσμικών με τους οποίους εμείς μιλάμε πάντως φέρονται να έχουν πεισθεί ότι δεν υπάρχει τέτοιο ενδεχόμενο.
Πώς θα μπορούσε να αρθεί ακόμα περισσότερο αυτή η ανασφάλεια;
Θα βοηθούσε η καταβολή της επόμενης δόσης και μια συμφωνία για την διαχείριση της βιωσιμότητας του δημοσίου χρέους. Όπως και η πολιτική σταθερότητα
Τί είδους περιουσιακά στοιχεία έχουν οι τράπεζες που θα μπορούσαν να τιτλοποιηθούν;
Μπορώ απλώς να σας πω πως ότι οτιδήποτε μπορεί να παράξει μελλοντικές ταμειακές ροές που να εγγυώνται ότι θα εξυπηρετηθεί το συνδεδεμένο χρέος, μπορεί να χρησιμοποιηθεί.
Το σκέφτονται οι ελληνικές τράπεζες και γιατί; Πόσο σύντομα θα μπορούσαν να βγουν στην αγορά αυτή;
Οι ελληνικές τράπεζες το σκέφτονται περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου. Μπορούν με αυτόν τον τρόπο να εξασφαλίσουν χρηματοδοτήσεις διάρκειας από 2 έως 5 χρόνια με ένα spread επί του euribor ανάλογο με την ποιότητα και το ρίσκο που εμπεριέχουν τα στοιχεία που θα συνδεθούν ως εξασφαλίσεις και ανάλογα με την τιμή στην οποία αυτά θα αποτιμηθούν Χρονικά θα μπορούσαν θεωρητικά να βγουν ακόμα και στο πρώτο τρίμηνο του 2013. Άλλωστε το έχουν ξανακάνει υπό άλλες συνθήκες. Οι τιτλοποιήσεις δεν είναι κάτι καινούργιο. Η καινοτομία εντοπίζεται στην αξιολόγηση και διαχείριση του ρίσκου που πλέον συνοδεύει τη χώρα.
Τι ρόλο μπορεί να διαδραματίσει στην διαδικασία αυτή το real estate; Τα ξενοδοχεία για παράδειγμα;
Μπορεί να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο εφόσον παράγει σταθερές και προβλέψιμες ταμειακές ροές. Να λειτουργεί δηλαδή και να τελεί υπό διαχείριση.
Κύριε Garnache για πους λόγους πιστεύετε ότι έφυγαν οι γαλλικές τράπεζες από την ελληνική αγορά;
Δεν μπορώ να γνωρίζω το σκεπτικό του κάθε μετόχου. Μπορώ όμως να σας πω ότι αν πριν 10 χρόνια την μεγάλη επιρροή στα διοικητικά συμβούλια την είχαν οι διευθύνσεις ανάπτυξης δραστηριοτήτων. Τώρα την έχουν αυτές του risk management. Η Ελλάδα πάντως αυτή την στιγμή είναι σίγουρα το μέρος που θα πρέπει να βρίσκεται κάθε υποψήφιος επενδυτής ( σ.σ. “Greece is the pace to be”).
Info
Το γαλλικό χρηματοπιστωτικό ίδρυμα, Global Equities Compagnie Financière είναι εισηγμένο στο Euronext, έχει δραστηριότητες σε ολόκληρο τον κόσμο και ειδικά στην Ευρώπη και την Αθήνα όπου έχει απορροφήσει την Eurocorp. Εποπτεύεται από την Banque de France και διαχειρίζεται κεφαλαία της τάξης του ενός δισεκατομμυρίου ευρώ (assets under management, advisory & custody). Διαθέτει μονάδες Asset Management & Advisory για θεσμικούς και ιδιώτες επενδυτές, Brokerage και Corporate Finance.
 Πηγή:www.capital.gr

Πηγή:www.capital.gr

ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ

Πώς η Τουρκία αποφοίτησε με άριστα από τη "Σχολή ΔΝΤ": μαθήματα για την Ελλάδα

Πράγματι, η σημερινή Τουρκία μοιάζε με μία άλλη χώρα εν σχέσει με την Τουρκία του 2001. Για δεκαετίες, η Τουρκία έδινε την εικόνα μιας χώρας που μαστιζόταν από οικονομική αρρυθμία. Τις βραχείς περιόδους ανάπτυξης διαδέχονταν κατακλυσμιαίες οικονομικές κρίσεις. Η οικονομία ήταν κλειστή και η εμπιστοσύνη που η χώρα ενέπνεε στο διεθνή επενδυτικό κόσμο περιορισμένη. Η θεαματική ανάκαμψη της Τουρκίας από την κρίση του 2000-2001 επιτεύχθηκε χάρη σε μία πολιτική που κατήρτισαν οι τουρκικές κυβερνήσεις σε συνδυασμό με το ΔΝΤ. Η ανάκαμψη οδήγησε, για πρώτη φορά ίσως μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (στον οποίο δε συμμετείχε η Τουρκία), στην πολυπόθητη οικονομική σταθερότητα. Οι βάσεις μάλιστα που κτίσθηκαν την περίοδο 2002-2007, κατά την πρώτη διακυβέρνηση από το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ), ήταν τόσο γερές ώστε η Τουρκία να περάσει τη διεθνή οικονομική κρίση με μικρές – σε σχέση με τις δυτικές οικονομίες – απώλειες, στηριζόμενη στις δικές της αποκλειστικά δυνάμεις.
Το 2001, η Τουρκία ήταν στα πρόθυρα οικονομικής και κοινωνικής κατάρρευσης. Παρότι η χώρα είχε περάσει από πολλές κρίσεις, εκείνη του 2001 ήταν κατά γενική ομολογία η πιο σοβαρή. Κατά τη διάρκεια του 2001, το ΑΕΠ της Τουρκίας μειώθηκε κατά 5.7%, ο πληθωρισμός στις τιμές των καταναλωτικών αγαθών έφθασε το 55% και η τουρκική λίρα υποτιμήθηκε κατά 51% έναντι των κυρίων ξένων νομισμάτων. Οι χρεοκοπίες επιχειρήσεων ανακοινώνονταν η μία μετά την άλλη, και χιλιάδες εργαζόμενοι βρέθηκαν στο δρόμο.

Για να αντιμετωπίσει την κρίση, η τότε κυβέρνηση Έτσεβιτ μετακάλεσε τον επιφανή οικονομολόγο Κεμάλ Ντερβίς από την Παγκόσμια Τράπεζα και του ανέθεσε το υπουργείο οικονομικών. Αν και η θεαματική ανάκαμψη της τουρκικής οικονομίας είθισται να αποδίδεται στο ΑΚΡ, γίνεται δεκτό πως οι βάσεις της βρίσκονται στο τολμηρό πρόγραμμα του Ντερβίς. Ο τεχνοκράτης, που εργάσθηκε για 22 χρόνια στην Παγκόσμια Τράπεζα, επελέγη λόγω της κρισιμότητας της καταστάσεως και του φόβου μιας λαϊκής εξέγερσης που διακατείχε την τότε πολιτική τάξη της Τουρκίας. Ήταν μία άριστη επιλογή, καθώς ο Ντερβίς ήταν ανεξάρτητος από τα τοπικά συμφέροντα στην Τουρκία και τα κυκλώματα διαφθοράς που λυμαίνονταν την οικονομική ζωή. Με τη στήριξη του επιχειρηματικού κόσμου και των συλλογικών του οργάνων, ο Ντερβίς προώθησε ένα τολμηρότατο πρόγραμμα, το πολιτικό κόστος του οποίου καμμία κυβέρνηση ως τότε δε θα είχε τολμήσει να αναλάβει.
O Κεμάλ Ντερβίς Σημειωτέον ότι πέραν της έξυπνης επιλογής ενός τεχνοκράτη, στην Τουρκία τα συλλογικά όργανα των εργοδοτικών οργανώσεων, όπως ο Σύνδεσμος Τούρκων Εμποροβιομηχάνων (TUSIAD) διαθέτουν σημαντική και υπεύθυνη δράση και επιρροή, σε πλήρη αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα. Τοποθετούνται δε παραδοσιακά υπέρ της οικονομικής και πολιτικής φιλελευθεροποίησης, της ένταξης στην ΕΕ και του εκδημοκρατισμού της χώρας. Παράλληλα, οι εν λόγω οργανώσεις αποφεύγουν τη μικροκομματική αντιπαράθεση και δεν επιχειρούν να προωθήσουν συμφέροντα ιδιωτών – μελών τους.   

Χαίροντας μίας γενικότερης πολιτικής και κοινωνικής συναίνεσης, ο τεχνοκράτης της Παγκόσμιας Τράπεζας συνεργάσθηκε, από την κυβερνητική του πια θέση, με το ΔΝΤ και κατήρτισε ένα πακέτο μέτρων σταθερότητας που άλλαξε ριζικά το δομικό πλαίσιο της τουρκικής οικονομίας και τη λειτουργία του τραπεζικού συστήματος. Παράλληλα με μέτρα εξυγίανσης των τραπεζών και των θεσμών, ο Ντερβίς χρησιμοποίησε το διεθνές του κύρος από τη θητεία του στην Παγκόσμια Τράπεζα για να δανεισθεί 20 δις δολάρια από την εν λόγω τράπεζα και το ΔΝΤ.  Τουρκία και ΔΝΤ είχαν υπογράψει συμφωνία το 1998, που παρείχε στον οργανισμό τη δυνατότητα στενής εποπτείας και ελέγχου της τουρκικής οικονομίας από ειδικό «κλιμάκιο της Τουρκίας» στα πλαίσια του ταμείου. Η χώρα αναδείχθηκε στο μεγαλύτερο δανειστή του ΔΝΤ, λαμβάνοντας την περίοδο 19999-2008 46 δις δολάρια.
 
Ωστόσο, η «ανάσταση» της Τουρκικής οικονομίας δεν επετεύχθη κυρίως χάρη στα δάνεια του ΔΝΤ, αλλά των βαθύτατων δομικών αλλαγών που ξεκίνησε ο Κεμάλ Ντερβίς και συνέχισαν οι δύο κυβερνήσεις του ΑΚΡ. Στο κέντρο του πακέτου σταθεροποίησης ήταν η περικοπή των κρατικών δαπανών, το πάγωμα των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, η μείωση των εταιρικών φόρων και αύξηση μιας σειράς άλλων, η αναμόρφωση της γραφειοκρατίας προς την κατεύθυνση της διευκόλυνσης της επιχειρηματικής δραστηριότητας και των ξένων επενδύσεων και η ιδιωτικοποίηση των σημαντικότερων κρατικών επιχειρήσεων. Οι ιδιωτικοποιήσεις και μόνο απέφεραν πάνω από 20 δις δολάρια στο δημόσιο ταμείο την πρώτη περίοδο διακυβέρνησης του ΑΚΡ. Παράλληλα, η Τουρκία εγκατέλειψε τη σύνδεση της ισοτιμίας της λίρας με το καλάθι νομισμάτων που παρακολουθούσε, και η τιμή της αφέθηκε να καθορισθεί από την αγορά. Το γεγονός ωφέλησε σημαντικά τους Τούρκους εξαγωγείς, που έζησαν τη χρυσή εποχή τους ώσπου η διεθνής κρίση τους αποστέρησε από μεγάλο μέρος της ευρωπαϊκής αγοράς.

Πίσω από την πρωτοφανή για τα χρονικά της Τουρκικής Δημοκρατίας άνθηση της τουρκικής οικονομίας, ωστόσο, βρίσκεται, κατά γενική γνώμη των αναλυτών, η μαζική εισροή ξένων κεφαλαίων στη χώρα. Η κυβέρνηση Έρντογαν ακολούθησε μία πολιτική ιδιαίτερα φιλική προς το ξένο κεφάλαιο, απομακρύνοντας μεγάλο μέρος των νομικών περιορισμών που δυσκόλευαν τις ξένες επενδύσεις, και ενθαρρύνοντας την εξαγορά τουρκικών εταιριών. Οι άμεσες ξένες επενδύσεις στη χώρα έφθασαν κατά μέσο όρο τα 5 δις δολάρια το χρόνο. Η αυστηρή δημοσιονομική πολιτική της κυβέρνησης κατόρθωσε να μειώσει τον πληθωρισμό, που τη δεκαετία του 1990 κάλπαζε στο 70%, στο 12% το 2003. Το τραπεζικό σύστημα οχυρώθηκε με αυστηρούς κανόνες κεφαλαιακής επάρκειας, ώστε οι τουρκικές τράπεζες – όσες γλίτωσαν την κρίση του 2000-2001 – να περάσουν αλώβητες τη διεθνή κρίση του 2008. Σήμερα μάλιστα, η κατάσταση έχει αναστραφεί, με τις τουρκικές τράπεζες να ερευνούν ευκαιρίες εξαγορών στο εξωτερικό. Παράλληλα, οι κυβερνήσεις του ΑΚΡ ενθάρρυναν τις τουρκικές επιχειρήσεις να ψάξουν αγορές για τα προϊόντα τους στο εξωτερικό. Σήμερα, τα τουρκικά καταναλωτικά αγαθά, οι τουρκικές κατασκευαστικές έχουν σαρώσει τις αγορές της Ανατολικής Ευρώπης, του Καυκάσου, της Μέσης Ανατολής, της Κεντρικής Ασίας και της Βόρειας Αφρικής.
 
Όπως σημειώνει το ίδιο το ΔΝΤ στις σχετικές με την Τουρκία εκθέσεις του, η θεαματική ανάκαμψη της Τουρκικής οικονομίας πραγματοποιήθηκε στις πλάτες των μισθωτών, που ανέλαβαν δυσανάλογα μεγάλο μέρος του βάρους της σχετικής προσπάθειας. Τα μέτρα οδήγησαν σε θεαματική αύξηση της ανεργίας. Οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων δεν έχουν ακόμη ανακάμψει από το πάγωμα του 2002, σημειώνεται στις εκθέσεις του οργανισμού. Παράλληλα, εκφράζεται ανησυχία για την «υπερβολική εξάρτηση» της οικονομικής ανάπτυξης στη χώρα από την εισροή ξένου κεφαλαίου, υπό τη μορφή άμεσων ξένων επενδύσεων. Η εξάρτηση αυτή οδήγησε σε πτώση του ρυθμού ανάπτυξης λόγω της έλλειψης ρευστότητας στις αγορές μετά τη διεθνή κρίση του 2007. 
Αν ο πρωθυπουργός Έρντογαν δηλώνει πως η Τουρκία «μπορεί πια να προχωρήσει μόνη της και δε χρειάζεται δάνεια – δεκανίκια», πολλοί είναι οι Τούρκοι αναλυτές που δηλώνουν πως η Τουρκία «αποφοίτησε από τη σχολή του ΔΝΤ». Από το 2006, η ΕΕ χαρακτηρίζει την τουρκική οικονομία στις ετήσιες εκθέσεις της ως «λειτουργούσα οικονομία της αγοράς». Πριν την οικονομική κρίση που ξεκίνησε από τις ΗΠΑ και επέφερε μία έλλειψη ρευστότητας, οι ξένοι επενδυτές χαρακτήριζαν την Τουρκία «επενδυτικό παράδεισο».

Ο παράδεισος αυτός της ελεύθερης και απαλλαγμένης από τη γραφειοκρατία, ταχύτατα αναπτυσσόμενης τουρκικής οικονομίας προκάλεσε και το ενδιαφέρον των ελληνικών επιχειρήσεων. Έτσι, η Εθνική Τράπεζα πραγματοποίησε τη μεγαλύτερη εξαγορά ελληνικής τράπεζας στο εξωτερικό, αγοράζοντας την τουρκική Finansbank, ενώ η Eurobank ακολούθησε αποκτώντας την Tekfenbank. Ο όμιλος Υγεία εξαγόρασε τα ιδιωτικά νοσοκομεία Safak. Σήμερα όμως, η κατάσταση αντιστρέφεται, καθώς οι τουρκικές επιχειρήσεις έχουν θησαυρίσει εκμεταλλευόμενες τις ευνοϊκές ευκαιρίες των τελευταίων ετών ενώ η Ελλάδα βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού. Πολλές τουρκικές επιχειρήσεις κοιτούν προς την ελληνική αγορά για ευκαιρίες εξαγορών επιχειρήσεων, που υπόσχονται ανάπτυξη στο μέλλον αλλά ενδεχομένως βρίσκονται σε δύσκολη θέση στην παρούσα οικονομική συγκυρία.
Ο Αλί Μπαμπατζάν Μπορεί άραγε η τουρκική εμπειρία οικονομικής ανάκαμψης να αποτελέσει παράδειγμα για την Ελλάδα; Είναι ένα ερώτημα που απασχολεί διεθνείς αναλυτές, την τουρκική κοινή γνώμη και τις κυβερνήσεις και των δύο χωρών. Η Τουρκία ήδη προσέφερε οικονομική αρωγή στην Ελλάδα, πρόταση που η κυβέρνηση Παπανδρέου απέρριψε. Η επίσκεψη του Τούρκου Υπουργού Οικονομικών και αντιπροέδρου της κυβερνήσεως Αλί Μπαμπατζάν στην Ελλάδα θεωρείται πως προετοιμάζει το έδαφος για την επερχόμενη επίσκεψη Έρντογαν το Μάιο, αλλά και εκείνο της ενδεχόμενης παροχής οικονομικών συμβουλών προς την κυβέρνηση της «χειμαζόμενης Ελλάδας».

Πολλοί Τούρκοι αναλυτές ζήτησαν επίμονα από την κυβέρνηση Έρντογαν να παράσχει συμβουλές στην Ελλάδα, αλλά και οικονομική στήριξη. Στον τουρκικό τύπο έγινε συχνά λόγος για ανικανότητα της ΕΕ να συνδράμει ένα μέλλον που δεινοπαθεί, και εκφράσθηκαν πολλές φορές ανησυχίες ακόμη και για τη βιωσιμότητα της τελευταίας. Η Τουρκία έχει ηθικό χρέος, από την κοινή ιστορία των δύο λαών, να εμποδίσει τη γειτονική χώρα να «κατασθεί αποικία του ΔΝΤ», έγραψαν ουκ ολίγοι σχολιαστές.

«Είναι εύλογο να μας στενοχωρεί η σημερινή κατάσταση στη γειτονική χώρα, με την οποία επιθυμούμε να εγκαθιδρύσουμε σχέσεις οικονομικής αλληλεξάρτησης και στρατηγικού εταίρου, στο χώρο της μεταφοράς ενέργειας και σε πολλούς άλλους. Ίσως στην παρούσα συγκυρία δημιουργείται το πεδίο για τουρκικές επιχειρήσεις να αγοράσουν ελληνικές, βοηθώντας τις να επιβιώσουν της κρίσης και να επιταχύνουν τους ρυθμούς αύξησής τους. Παράλληλα, εμείς που περάσαμε μία αντίστοιχη εμπειρία θα μπορούσαμε να προσφέρουμε την πείρα μας σε κυβερνητικό επίπεδο» είπε στο newstime.gr μέλος του οικονομικού επιτελείου του πρωθυπουργικού γραφείου. «Ωστόσο αντιλαμβάνομαι πως για πολλούς το ζήτημα είναι πολιτικό και για το λόγο αυτό δε θα επιθυμούσα να υπεισέλθω σε λεπτομέρειες, ούτε σε επώνυμο σχόλιο» πρόσθεσε.
Πηγή της ελληνικής κυβέρνησης είπε στο newstime.gr πως η βοήθεια της τουρκικής κυβέρνησης και ιδίως των Τούρκων επιχειρηματιών «είναι ευπρόσδεκτη, εφόσον γίνεται με καλές προθέσεις και όχι από δεσπόζουσα θέση». Δεν κατέστησε όμως σαφέστερο τι εννοούσε με το «καλές προθέσεις» και «δεσπόζουσα θέση».
Τούρκοι αναλυτές που είναι πιο εξοικειωμένοι με την ελληνική πραγματικότητα αποδίδουν τη σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα στη διαφθορά, την κακοδιοίκηση και την απροθυμία των κυβερνήσεων να αναλάβουν το πολιτικό κόστος των μέτρων που απαιτούνται για την ανάκαμψη. Η δέσμη μέτρων που εξαγγέλθηκε χαρακτηρίσθηκε «γενναία, αλλά ανεπαρκής». Τούρκοι οικονομολόγοι τονίζουν πως τα μέτρα δεν καλύπτουν τους αγρότες και τους ελεύθερους επαγγελματίες, στις τάξεις των οποίων παρατηρείται η εντονότερη φοροδιαφυγή, ενώ συχνά γίνεται λόγος για την παραοικονομία και το υδροκέφαλο κράτος. 
Το πρώτο άμεσο συμπέρασμα της σύγκρισης των δύο περιπτώσεων είναι πως στην Ελλάδα λείπει ο τεχνοκράτης της εμβέλειας του Ντερβίς που θα αναλάμβανε το συντονισμό της εθνικής προσπάθειας οικονομικής εξυγίανσης. Λείπει η πολιτική και κοινωνική συναίνεση που γεννήθηκε στην Τουρκία όταν η χώρα έφθασε στο χείλος του γκρεμού, λείπουν οι συλλογικές επαγγελματικές οργανώσεις –  όπως η TUSIAD – και οι ΜΚΟ που θα συνεισέφεραν στο δημόσιο διάλογο και θα στήριξαν την κυβερνητική πρωτοβουλία να ληφθούν σκληρά και αντιδημοφιλή μέτρα. Και για πολλοστή φορά, ένα σοβαρότατο ζήτημα όπως η επαπειλούμενη χρεοκοπία της χώρας, καθίσταται αντικείμενο όχι συναίνεσης αλλά μικροκομματικής αντιπαράθεσης. Αν σε όλα αυτά προστεθεί το γεγονός ότι η Ελλάδα δε διαθέτει το βιομηχανικό και βιοτεχνικό οπλοστάσιο που έχει καταστήσει την Τουρκία χώρα – εξαγωγέα μιας εντυπωσιακής γκάμας προϊόντων και περιφερειακή οικονομική δύναμη, ενώ δεν μπορεί να λάβει μέτρα υποτίμησης του νομίσματός της όπως η Τουρκία το 2000-1 για να αντεπεξέλθει στην κρίση, τότε η σύγκριση γίνεται ακόμη πιο επαχθής για τη χώρα μας.
ΠΗΓΗ: newstime.gr

Ο «εκτροχιασμός» του Κώστα Σημίτη

Την άκρη του νήματος της ελληνικής οικονομικής κρίσης προσπαθεί να βρει μέσα από το νέο του βιβλίο με τίτλο «Ο εκτροχιασμός», ο Κώστας Σημίτης. Μέσα από αναλύσεις κινήσεων που έκαναν πρόσωπα-κλειδιά, ο πρώην πρωθυπουργός μιλάει για την ανάδειξη του πελατειακού χαρακτήρα της πολιτικής, αποδίδοντας παράλληλα ευθύνες και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Σύμφωνα με τα αποσπάσματα του νέου βιβλίου του Κ. Σημίτη που δημοσιεύει σήμερα η εφημερίδα «Τα Νέα», η Ελλάδα μπήκε επάξια στην Ευρωζώνη, ενώ σύμφωνα με τον ίδιο, μεγάλο μερίδιο ευθύνης για τη σημερινή κρίση έχουν οι Κώστας Καραμανλής, Γιώργος Παπανδρέου, Γιώργος Παπακωνσταντίνου, Βαγγέλης Βενιζέλος, Λουκάς Παπαδήμος αλλά και Χουακίν Αλμούνια.
Πιο συγκεκριμένα, ο Κώστας Καραμανλής σύμφωνα με τον Κ. Σημίτη, «κυβερνούσε με την ουτοπική ελπίδα ότι τα προβλήματα τακτοποιούνται από μόνα τους, αυτόματα, χάρη σε φιλικά χτυπήματα στην πλάτη, πλατιά χαμόγελα και καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις».
Ο μετέπειτα πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, έμοιαζε να αρνείται την πραγματικότητα, αφού επί μήνες το «κενό της πολιτικής επιχειρήθηκε να καλυφθεί με δηλώσεις για τη διαφθορά». Ο Κ. Σημίτης γράφει ότι ο Γ. Παπανδρέου χειρίστηκε την κρίση κυρίως ως «επικοινωνιακό τέχνασμα», ενώ τονίζει ότι η κυβέρνησή του, «απέτυχε να δρομολογήσει την πορεία προς την ανάκαμψη».
Αντίστοιχα για τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου, ο «εκτροχιασμός» αναφέρει ότι έλπιζε ότι εξασφαλίζοντας 30 δις από το ΔΝΤ θα τα «έβγαζε πέρα» ενώ «όπως έδειξαν οι μεταγενέστερες εξελίξεις χρειάζονταν πάνω από 200 δις.»
Όσον αφορά τον Ευ. Βενιζέλο, ο πρώην πρωθυπουργός αναφέρει ότι «το αίτημα της Μέρκελ προς τον Παπαδήμο για συμμετοχή του στο Eurogroup στις 17/2/2012, επιβεβαίωνε πως για τους Ευρωπαίους ο ίδιος ως «υπουργός Οικονομικών δεν διέθετε οικονομική πείρα».
Για τον Λουκά Παπαδήμο, ο Κ. Σημίτης υπογραμμίζει πως «πέτυχε να ανακόψει την ελεύθερη πτώση της χώρας».
Ο Κώστας Σημίτης αποδίδει ευθύνες στον κοινοτικό επίτροπο Χουακίν Αλμούνια, τονίζοντας πως έχει ευθύνες για το ξέσπασμα της κρίσης αφού το 2004, «ενέκρινε τη δήθεν απογραφή της Ν.Δ.»
Στο σήμερα, της τρικομματικής κυβέρνησης ο πρώην πρωθυπουργός θεωρεί ότι «έδειξε από την πρώτη στιγμή αποφασιστικότητα και συναίσθηση ότι δεν υπάρχουν περιθώρια καθυστερήσεων», τονίζοντας ότι η τακτική που ακολούθησε «στην πρώτη φάση επανασύνδεσης της σχέσης μας με την ευρωζώνη απέδωσε».
«Ο δρόμος για τη λύση των προβλημάτων θα είναι μακρύς» τονίζει στο βιβλίο «Ο εκτροχιασμός» που θα κυκλοφορήσει από τη Δευτέρα, ο Κώστας Σημίτης.
ΠΗΓΗ: inews.gr

«Το δικό σας μέλλον είναι κοινό με το δικό μας»

«Στη ζωή δεν είναι τίποτα μοιραίο. Υπάρχει χρόνος ακόμα για να πάρουμε μέτρα». Ο σταρ τραπεζίτης της Γαλλίας Ματιέ Πιγκάς (γνωστός και ως τραπεζίτης της Αριστεράς) μίλησε την περασμένη Πέμπτη στο Megaron Plus με θέμα «Ευρώπη, Ευρωζώνη και Ελλάδα: Από την κρίση στην ανάπτυξη». Δεν ήταν μόνος. Στο ίδιο τραπέζι έγκριτοι οικονομολόγοι και καθηγητές πανεπιστημίων: Ζαν Πιζανί Φερί, Γκίκας Χαρδούβελης, Νικόλαος Καραμούζης.
Ο Πιγκάς έθεσε εξαρχής τους άξονες της συζήτησης. Αναφέρουμε ενδεικτικά: Δεν πρέπει να αφήνουμε τις αγορές να οργανώνουν τις κοινωνίες. Η ύφεση τροφοδοτεί την ύφεση. Στις αρχές του 2010 η εστία Ελλάδα έγινε πυρκαγιά που καίει όλη την Ευρώπη. Η δημοσιονομική πειθαρχία είναι κοινωνική σφαγή και βαρβαρότητα. Η έξοδος της Ελλάδας συνεπάγεται κατάρρευση της Ευρωζώνης. Δεν είστε αποδιοπομπαίος τράγος αλλά η πανοπλία της Ευρωζώνης. Χρειάζεται να έχετε ομοψυχία· να αποφύγετε τις διαιρέσεις και τις ακραίες θέσεις. Το δικό σας μέλλον είναι κοινό με το δικό μας.
Ο Πιγκάς υποστήριξε θερμά αλλά όχι άκριτα την ενότητα της Ευρώπης: Ναι στο ευρώ και στην Ευρώπη αλλά «χρειαζόμαστε ένα άλλο ευρώ και μια άλλη Ευρώπη». Χρέωσε τους ηγέτες της Γηραιάς ηπείρου για τις επιλογές τους. Υπογράμμισε την έλλειψη προσωπικοτήτων, όπως ήταν ο Ρούσβελτ ή ο Τσώρτσιλ. Και όταν ανέτρεξε στην κρίση του 1930, για ανάλογες συγκρίσεις, τόνισε ότι εκείνη την περίοδο ενώ οι ΗΠΑ έκαναν τολμηρές επιλογές, η Ευρώπη οδηγήθηκε στην αποτελμάτωση με τη δημοσιονομική πολιτική της.
Το πολυπληθές ακροατήριο τον χειροκρότησε θερμά (ο Πιγκάς, λάτρης της πανκ ροκ μουσικής, συνιδιοκτήτης της Le Monde και άλλων εντύπων, είναι χαρισματική προσωπικότητα) αν και δεν ανήκε στην κατηγορία των ανθρώπων, στην πλειονότητά του τουλάχιστον, που η κρίση έχει ανατρέψει πλήρως τα δεδομένα της ζωής του. Ο διαπρεπής οικονομολόγος Ζαν Πιζανί Φερί σχολιάζοντας τα μέτρα που εφαρμόζει η τρόικα σε Ελλάδα, Πορτογαλία και Ιρλανδία, είπε: «Θα πρέπει να γίνει διάκριση μεταξύ της λιτότητας και του μαζοχισμού».
Ο Πιγκάς είχε το βλέμμα του στραμμένο στην κοινωνία. Η ανάπτυξη, η αλληλεγγύη, ο νέος ρόλος του κράτους, η εξαφάνιση της μεσαίας τάξης, η άνοδος των άκρων, κυκλώθηκαν ποικιλοτρόπως στην ομιλία του. Οι απόψεις του απηχούν και τις συζητήσεις που γίνονται αυτήν την περίοδο στα οικονομικά και πολιτικά ρετιρέ της Γαλλίας, εκφράζοντας την αγωνία των Γάλλων για την εξεύρεση λύσης στην Ευρωζώνη. Αν δεν βρεθεί λύση, η θέση τους θα είναι δεινή. Η Ελλάδα εμφανίζεται να είναι το «κλειδί» των εξελίξεων. Γι’ αυτό και ο λόγος τους είναι υποστηρικτικός. Με δημοσιονομικό στραγγαλισμό, βαρβαρότητα, άνοδο των άκρων, καμία εξέλιξη δεν μπορεί να είναι εφικτή.
Οσο όμως η γεωπολιτική και η υψηλή διπλωματία θα προσπαθούν να επηρεάσουν την κρίση προς τη λύση της, οι κοινωνίες δοκιμάζονται σκληρά. Κι όπως αναρωτιέται ο Φλάβιος στον «Τίμωνα τον Αθηναίο» του Σαίξπηρ: «το μέλλον φτάνει· τι θα κάνουμε στο μεταξύ;». «Πρέπει να εφεύρουμε έναν καινούργιο κόσμο», θα απαντούσε ο Ματιέ Πιγκάς. Τα υλικά του; Παραγωγή, δηλαδή ανάπτυξη· αλληλεγγύη· συλλογική δράση (που σημαίνει ότι το όποιο εγχείρημα πρέπει να είναι συλλογικό και η μοίρα κοινή).
Καθώς η κρίση βαθαίνει και απλώνεται (στη Βρετανία, ανακοινώθηκε πρόσφατα, ότι 5 εκατ. εργαζόμενοι στερούνται τα βασικά για τη διαβίωσή τους), οικονομικοί παράγοντες με οξυμένο αισθητήριο, αντιλαμβάνονται ότι στόχοι δεν επιτυγχάνονται χωρίς να υπάρχει κοινωνική ομοψυχία. Στην Ελλάδα όλα κρέμονται από μια κλωστή και οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι το γνωρίζουν. Οι ανοχές, που χρησιμεύουν και ως σύνδεσμοι, εκλείπουν, καθώς νοικοκυριά και κόμματα διαλύονται. Μέσα από τις ρωγμές αντιμάχονται ψυχραιμία και παραλογισμός, μισανθρωπισμός και ανθρωπισμός. Η αποστροφή της Χ.Α., σε οτιδήποτε αφορά ανθρώπινη συνύπαρξη έξω από το δικό της καταστατικό, κερδίζει έδαφος και ψηφοφόρους. Η τιμωρία που υπόσχονται, γεμίζει τα κενά, θεσμικά και εξουσίας. Αδύναμοι οι πολιτικοί ταγοί, μπροστά σε αποφάσεις - δίκοπο μαχαίρι. Τόσο δίκοπο, που προοιωνίζεται αυτοχειριασμό. Κουρασμένοι, εξαντλημένοι, αδύναμοι, μοιραία απαράσκευοι για να αντιμετωπίσουν μια κρίση που υπερβαίνει τη γνώση και τις αντοχές τους.
«Κάθε εξάμηνο οι προβλέψεις πέφτουν έξω. Πώς, λοιπόν θα απαντήσουμε;», αναρωτήθηκε ο Ζαν Πιζανί Φερί. «Το πακέτο που προωθείται τώρα για την Ελλάδα πρέπει να είναι το σημείο εκκίνησης και όχι η κατάληξη. Δεν αρκεί η διετής παράταση. Πρέπει η Ευρώπη να ποντάρει στην Ελλάδα». Ευρώπη, Ευρωζώνη και Ελλάδα διαπλέκονται. Το εσωτερικό πρόβλημα της χώρας (η εκτεταμένη διαφθορά, η φοροδιαφυγή, οι πελατειακές σχέσεις, η αδυναμία διαρθρωτικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων, το διογκωμένο, δυσλειτουργικό δημόσιο, κ.ο.κ) όσο δεν αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά, στερεί από τη χώρα διαπραγματευτικά χαρτιά και από τους συμμάχους μας, όσους έχουν απομείνει, για τους δικούς τους λόγους, τη δυνατότητα να μας προσεγγίσουν. Οτι η μοίρα είναι κοινή, ευρωπαϊκή, δεν αρκεί να το υποστηρίζουν οι ξένοι συνομιλητές ούτε να το επαναλαμβάνουμε, εμείς, μηχανικά. Πρέπει να το πιστέψουμε, να το κάνουμε πράξη. Τώρα, που η Ευρώπη αναζητεί το νέο της πρόσωπο.
ΠΗΓΗ:kathimerini.gr