Η άγνωστη Ελληνική αμυντική βιομηχανία

Το αντιαρματικό ελληνικής ανάπτυξης και κατασκευής ARIS IV (ΕΒΟ)

Είναι γνωστό τοις πάσι το τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει η παραπαίουσα αμυντική βιομηχανία της χώρας ειδικά μετά την θητεία Βασιλάκου στο κρίσιμο πόστο του επικεφαλής της ΓΔΑΕΕ. Είναι επίσης γνωστό ότι εν αντιθέσει με την ελληνική περίπτωση η αντίστοιχη τουρκική βιομηχανία διέρχεται μια περίοδο άνθησης με σημαντικές εξαγωγικές επιτυχίες και ανάπτυξη εξελιγμένων συστημάτων σε μια σειρά από κρίσιμους τομείς. Όπως είναι φυσικό μοιραία καταλήγουμε στις συγκρίσεις των καταστάσεων εκατέρωθεν. Δεν θα μπούμε σε πολλές λεπτομέρειες σχετικά με το "γιατί" και "πώς" οδηγηθήκαμε σε αυτή την κατάσταση (θα αποτελέσει θέμα νέας ανάρτησης) αλλά θα προσπαθήσουμε να ρίξουμε φως σε μερικές περιπτώσεις που ελληνικές βιομηχανίες (κρατικές ή ιδιωτικές) σχεδίασαν, μόνες ή σε συνεργασία με ξένες εταιρίες, αξιόλογα συστήματα τα οποία εάν μπαίναν σε παραγωγή θα μπορούσαν κάλλιστα να αποτελέσουν το έναυσμα για πραγματική ανάπτυξη της Αμυντικής βιομηχανίας της χώρας.

Δυστυχώς οι παρενέργειες του άκρατου κομματισμού στον δημόσιο βίο είναι εμφανείς και σε αυτό τον κρίσιμο τομέα, καθώς τα κρατικά εργοστάσια -παρά τα όσα λέγονται κατά καιρούς- αντιμετωπίζονται ως αποθήκες βολέματος ημέτερων κομματικών "μάνατζερ" οι οποίοι στις πλείστες των περιπτώσεων δεν έχουν απολύτως καμία γνώση γύρω από διοίκηση επιχειρήσεων και δει αμυντικών βιομηχανιών. Για να σας δώσουμε ένα απτό παραδειγμα που καταδεικνύει την τεράστια διαφορά αντίληψης μεταξύ ημών και των φιλόδοξων γειτόνων ,η ΤΑΙ (Τurkish Aerospace Industries) έκανε διεθνή διαγωνισμό με αυστηρούς όρους για την θέση του μάνατζερ της εταιρίας, την ίδια στιγμή που στην Ελλάδα το μόνο προαπαιτούμενο προσόν είναι να έχεις κομματική ταυτότητα ασχέτως αν είσαι οδοντίατρος, συνδικαλιστής ή οικοδόμος και δεν έχεις την παραμικρή ιδέα για το πώς να διοικήσεις μια επιχείρηση.Ας περάσουμε όμως στο δια ταύτα..


H περίπτωση ΑRIS IV

Το ARIS IV είναι ένα αντιαρματικό όπλο μικρού βεληνεκούς το οποίο σχεδιάστηκε εξ' ολοκλήρου από την Ελληνική Βιομηχανία Όπλων (ΕΒΟ) στα μέσα της δεκαετίας του ΄80 για να καλύψει της ανάγκες τους ΕΣ στην κατηγορία των ελαφρών αντιαρματικών βλημάτων. Τα αρχικά ARIS σημαίνουν Anti tank rocket Infantry System . Το σύστημα έχει βάρος 7,5 κιλά και αποτελείται από έναν εκτοξευτή κατασκευασμένο από σύνθετα υλικά (βάρους 3 κιλών) και μια αντιαρματική ρουκέτα διαμέτρου 106 χιλιοστών και βάρους 4,5 κιλών (εκ των οποίων 1,4 εκρηκτική ύλη).

Απο τις δοκιμές του αντιαρματικού ARIS IV που σχεδίασε και κατασκεύασε η Ελληνική Βιομηχανία Όπλων

Κατά την διάρκεια των δοκιμών το όπλο επέδειξε ικανότητα διάτρησης 700mm συμπαγούς χάλυβα και βεληνεκές 330 μέτρων. H σχεδίαση της αντιαρματικής έκδοσης ολοκληρώθηκε το 1984 και κατόπιν ακολούθησε η σχεδίαση ρουκετών διαφορετικών τύπων (εναντίον προσωπικού κ.α) H παραγωγή του σχεδιαζόταν να αρχίσει το 1987 όμως τελικά η ΕΒΟ δεν κατάφερε να εξασφαλίσει παραγγελίες από τον ΕΣ παρά το γενονός ότι ήταν ικανότερο απο τα ήδη χρησιμοποιούμενα αντιαρματικά μιας χρήσης και ήταν σχεδιασμένο και κατασκευασμένο εξ' ολοκλήρου απο την ΕΒΟ. Το ARIS IV ήταν βαρύτερο από τα LAW που χρησιμοποιούσε ο ΕΣ απο την δεκαετία του 1970, αλλά είχε την ικανότητα να διατρήσει θώρακα υπερδιπλάσιου πάχους (σε RHA) σε σχέση με το αμερικανικό βλήμα. Ενδεικτικά ένα άλλο αντιαρματικό αντίστοιχης διατρητικής ικανότητας με το ελληνικό, το αρκετά διαδεδομένο γερμανικό Panzerfaust 3 έχει βάρος 13 κιλών έναντι των 7,5 κιλών του ΑRIS IV. Μετά την απόριψη του φιλόδοξου αυτού σχεδίου της ΕΒΟ ο ΕΣ αναζήτησε μια εύκολη και γρήγορη λύση η οποία ήρθε υπό την μορφή των ρωσικών RPG-18 από τα αποθέματα του ανατολικογερμανικού στρατού,τα οποία βρίσκονται σε υπηρεσία μέχρι σήμερα. Καθώς όμως τα βλήματα είτε έχουν λήξει είτε αγγίζουν το όριο ζωής τους, το ΓΕΣ θα αναγκαστεί στο άμεσο ή απώτερο μέλλον (ανάλογα με το πλεόνασμα ειρήνης του κ.Μπεγλίτη..) να αναζητήσει λύση -φυσικά- πάλι από το εξωτερικό...Άν υπήρχε ηγεσία που να χαρακτηρίζεται με διορατικότητα το όπλο θα είχε μπεί σε παραγωγή, θα υπήρχαν νέες βελτιωμένες εκδόσεις που ίσως καταφέρναμε να εξάγουμε,η ΕΒΟ θα μπορούσε πιθανότατα να εξασφαλίσει την επιβιωσιμότητα της για τα επόμενα χρόνια και δεν θα είχε ανάγκη από συνεχείς κρατικές "ενέσεις" για να μπορεί να φυτοζωεί, θα προχωρούσε η απεξάρτηση του ΕΣ από εξωτερικές πηγές οπλισμού (έστω και σε αυτό τον πολύ μικρό βαθμό) και το σημαντικότερο : το υστέρημα του Έλληνα φορολογούμενου δεν θα πήγαινε προς ενίσχυση της αμερικανικής η γερμανικής βιομηχανίας αλλά θα παρέμενε εντός Ελλάδος προς όφελος της Ελληνικής οικονομίας. Σε περίπτωση εξαγωγικών επιτυχιών δε, θα υπήρχε και πλήρης απόσβεση του ούτως η άλλως μικρού κόστους ανάπτυξης.

Αντιαεροπορικό σύστημα μικρού βεληνεκούς "Άρης"

Το σύστημα "Άρης" της Advanced Technology Applications S.A παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην έκθεση αμυντικού υλικού Defendory το 1990 .Το σύστημα είχε αναπτυχθεί με την βοήθεια της Γερμανικής KUKA και έφερε 4 βλήματα ΙR καθοδήγησης ΑΙΜ-9L Sidewinder, η μέγιστη ακτίνα εμπλοκής των εχθρικών αεροσκαφών της τάξης των 10 χιλιομέτρων. Ο τετραπλός εκτοξευτής έκανε χρήση υδραυλικού μηχανισμού για κίνηση καθ΄υψος και περιστροφικά ,και είχε ενσωματωμένη κάμερα ημέρας με πρόβλεψη για περαιτέρω αναβάθμιση.Ο έλεγχος γινόταν από ειδική κονσόλα με το κατάλληλο χειριστήριο (όπως φαίνεται στην εικόνα)

Το Άρης είχε προταθεί στις αρχές τις δεκαετίας του 1990 για την προστασία των βάσεων της ΠΑ η οποία θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει βλήματα AIM-9 απο το απόθεμα της (με κάποιες μετατροπές στο κινητήρα που να επιτρέπουν εκτόξευση από το έδαφος) . Ο πιθανός συνδυασμός τους με τα α/α Άρτεμις επίσης ελληνικής κατασκευής και η ανάπτυξη ενός ραντάρ θα μπορούσε αποδώσει ένα ολοκληρωμένο α/α σύστημα. Τα οφέλη, οικονομικά και μη,είναι προφανή. Και αυτό το σύστημα απερρίφθη λόγω επιλογής SHORADS ξένης παραγωγής.

Προτινόμενη αναβάθμιση του γνωστού σε όλους Αρτεμις 30 της Ελληνικής Βιομηχανίας Οπλων (ΕΒΟ)με με προσθήκη 2 διπλών εκτοξευτών Stinger.Φωτογραφία απο την έκθεση Defendory 2000

ΠΗΓΗ: enkripto.com