Η ελπίδα του 2013

Η έκπληξη του νέου έτους μπορεί να είναι η εκτίναξη της δημοφιλίας της τρόικας, σε ποσοστό συντριπτικό εν σχέσει με αυτήν των Ελλήνων πολιτικών. Η εξέλιξη συναρτάται από την πίεση που είναι διατεθειμένοι να ασκήσουν οι εκπρόσωποι των δανειστών της χώρας για την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής.
Συνταξιούχοι και μισθωτοί συνεθλίβησαν κυριολεκτικώς εδώ και μία τριετία, διότι διαδοχικές κυβερνήσεις δεν έδειξαν καμία προθυμία να φορολογήσουν «άτομα υψηλού πλούτου και ελεύθερους επαγγελματίες υψηλού εισοδήματος», κατά την ορολογία που χρησιμοποιεί η τρόικα.
Η καγκελάριος της Γερμανίας κ. Αγκελα Μέρκελ κατ’ επανάληψιν αναφέρθηκε στο πρόβλημα, αλλά εις μάτην, και ο υπουργός Οικονομικών της ίδιας χώρας κ. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έφθασε στο σημείο να επισημάνει ότι το πρόβλημα της Ελλάδος είναι η διεφθαρμένη της πολιτική και οικονομική ελίτ.
Τα δέκα σημεία που προτείνει για την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής -και θα ήταν ευχής έργον εάν κατάφερνε να επιβάλει η τρόικα στην παρούσα κυβέρνηση- θα έπρεπε να είχαν εφαρμοσθεί από δεκαετίες. Ιδιαίτερα η πρόνοια για απ’ ευθείας χρέωση των τραπεζικών λογαριασμών, διότι δεν είναι δυνατόν να λεηλατούνται τα ασφαλιστικά Ταμεία -με άλλα λόγια οι αποταμιεύσεις των ασφαλισμένων- και να μη θίγονται οι φοροδιαφεύγοντες «ελεύθεροι επαγγελματίες υψηλού εισοδήματος».
Ορθώς απεκαλύφθη και καυτηριάσθηκε το σύστημα διαφθοράς στον συνδικαλιστικό τομέα, στις Δημόσιες Επιχειρήσεις Κοινής Ωφελείας, όπως επίσης και οι σκανδαλώδεις συνταξιοδοτήσεις. Ορθώς τα μέτρα που λαμβάνονται για να περιορισθεί η αλόγιστη σπατάλη της τοπικής αυτοδιοικήσεως.
Αλλά όλα αυτά αποτελούν μόνον μέρος του προβλήματος. Η επέκταση του ελέγχου στις τράπεζες -σύμφωνα πάντα με το πρόγραμμα που προωθεί η τρόικα- και η πάταξη της φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής είναι το επόμενο βήμα και θα επιβληθεί στην κυβέρνηση, όπως συνέβη και με το πρώτο σκέλος της δημοσιονομικής εξυγιάνσεως της χώρας.
Διαμαρτύρονται κάποιοι για το ενδεχόμενο αφελληνισμού των τραπεζών και των επιχειρήσεων. Αλλά αυτό είναι ένα θέμα που ουδόλως ενδιαφέρει τον Ελληνα πολίτη. Ούτως ή άλλως είχε προηγηθεί ο αφελληνισμός του εργατικού δυναμικού με την αθρόα είσοδο μεταναστών.
Υπήρξε οδυνηρότατη η προσαρμογή για τη μεσαία τάξη και τις πλέον ενδεείς κοινωνικές ομάδες. Τώρα η τρόικα αποφάσισε να επεκτείνει τα μέτρα και στις ομάδες εκείνες που θεωρούσαν δεδομένο ότι θα διαχειρισθούν και τη νέα τάξη πραγμάτων. Αναμένεται να διαπιστωθεί εάν η κυβέρνηση επιδείξει τόσο ζήλο όσον όταν επέβαλλε τις βάναυσες περικοπές. Είναι αμφίβολο, αλλά υπό την πίεση της τρόικας δεν αποκλείεται να υπάρξει μία ουσιαστική εξυγίανση.
Μένει ανοικτό ακόμη το μείζον θέμα της διαφθοράς του πολιτικού συστήματος, που θα μπορούσε να αντιμετωπισθεί με την τοποθέτηση επιτρόπων -Ευρωπαίων κατά προτίμηση- στις προβληματικότερες επιχειρήσεις της Ελλάδος, με άλλα λόγια στα πολιτικά κόμματα. Θα ήταν χρήσιμο να διαπιστωθεί ποιοι είναι οι μεγάλοι χορηγοί κομμάτων εξουσίας και τι εξασφαλίζουν ως αντάλλαγμα. Θα ήταν η υψίστη υπηρεσία της τρόικας προς τον Ελληνα πολίτη.
ΠΗΓΗ: kathimerini.gr