Επιστολή Τζήμερου στη Μέρκελ: "Αν ήμουν στη θέση σας θα έλεγα να πάει στο διάβολο η χώρα αυτή"

 Στη δημοσιότητα έδωσε σήμερα ο Θάνος Τζήμερος ολόκληρη την επιστολή που έστειλε στις 20 Οκτωβρίου του 2011 στην καγκελάριο Μέρκελ την οποία αποκαλεί "Εξοχοτάτη" και αναφέρει ότι στη θέση της θα έλεγε "να πάει στο διάβολο αυτή η χώρα".

Τι γράφει για το ελληνικό κράτος, τα σκάνδαλα, τον Άκη Τσοχατζόπουλο, τον Γιώργο Παπανδρέου και άλλους.
Αναλυτικά η επιστολή
"Εξοχότατη,
Σας ευχαριστούμε για τις προσπάθειες που κάνετε να προσφέρετε αίμα στην Ελλάδα, για να βγει από την εντατική, αλλά, όπως διαπιστώνετε κάθε μέρα, δεν θα έχουν κανένα αποτέλεσμα αν δεν αντιμετωπιστεί πρώτα η αιμορραγία: το διεφθαρμένο, σπάταλο, και εχθρικό σε κάθε προσπάθεια παραγωγής, κράτος. Αν δεν έχετε βρεθεί σε ελληνική υπηρεσία ζητώντας ένα οποιοδήποτε πιστοποιητικό δεν μπορείτε να φανταστείτε ούτε τον βαθμό της διαφθοράς ούτε την έκταση του παραλογισμού αυτού του καφκικού μηχανισμού. Το κράτος αυτό που αποτελείται κατά κύριο λόγο από τους πρώην αφισοκολλητές των δύο κομμάτων τρώει, όπως ο γύπας στην τραγωδία του Αισχύλου «Προμηθέας Δεσμώτης», τα σπλάχνα του παραγωγικού δυναμικού αυτής της χώρας.
Θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι υπάρχουν δύο Ελλάδες: Ελλάδα δεν είναι μόνο οι απατεώνες πολιτικοί και οι γραφειοκράτες που μας έχουν κάνει να ντρεπόμαστε για τη χώρα μας. Η Ελλάδα έχει ένα τεράστιο δυναμικό ευφυών, δημιουργικών, εργατικών και ηθικών ανθρώπων που στραγγαλίζονται κάθε μέρα από την κομματική μαφία. Αν στην Ιταλία η Μαφία έχει συναλλαγές με το κράτος, στην Ελλάδα, Μαφία είναι το ίδιο το κράτος! Όλα αυτά τα χρόνια, οι πολιτικοί σε συνεργασία με τους εργολάβους δημοσίων έργων που είναι παράλληλα ιδιοκτήτες των ΜΜΕ, κλέβουν ασύστολα τις επιδοτήσεις της Ε.Ε. και τους φόρους όσων Ελλήνων δεν μπορούν να φοροδιαφύγουν, ενώ προσφέρουν εξοργιστική ασυλία σε κάθε γκάγκστερ του συναφιού τους.
Τι θα κάνατε εσείς αν ακούγατε τον εφοριακό που ήρθε στην επιχείρησή σας για έλεγχο και τα βρήκε όλα άψογα, να σας λέει ότι είναι αδύνατον να γυρίσει στην εφορία με «άδεια χέρια» και ότι πρέπει οπωσδήποτε να γράψει πρόστιμο και να πάρει κι αυτός τη μίζα του; Κι όμως, υπάρχουν πολλοί πρώην δημόσιοι υπάλληλοι που παραιτήθηκαν γιατί δεν άντεχαν να περνούν όλη τη ζωή τους σε ένα γραφείο χωρίς να κάνουν απολύτως τίποτε, παρά μόνο ρουσφέτια διορισμών και παρανομιών με την ευλογία του πολιτικού τους προϊσταμένου!
Δεν υπάρχει ούτε ένας τομέας σήμερα στην Ελλάδα που να θυμίζει δυτικοευρωπαϊκή χώρα. Η Παιδεία, το μέλλον κάθε χώρας είναι πεδίο αισχρής συναλλαγής καθώς οι φοιτητές με νόμο του Ανδρέα Παπανδρέου που μόλις τώρα καταργήθηκε, ψήφιζαν για τους Πρυτάνεις και πουλούσαν τις ψήφους τους με αντάλλαγμα τα θέματα στις εξετάσεις και τις θέσεις για τις διδακτορικές διατριβές.
Οι αγρότες όλα αυτά τα χρόνια, με πολιτική κάλυψη, εξαπατούσαν την Ε.Ε εμφανίζοντας εκτάσεις που δεν καλλιεργούσαν και ψεύτικη παραγωγή για να εισπράτουν τις επιδοτήσεις, ενώ τα χρήματα των Ευρωπαίων φορολογουμένων αντί να αξιοποιηθούν στην αναμόρφωση των καλλιεργειών και στον εκσυγχρονισμό της παραγωγής γινόντουσαν πολυτελή αυτοκίνητα και γλέντια στα νυχτερινά κέντρα της επαρχίας.
Σε ένα τέτοιο όργιο παρανομίας δεν είναι καθόλου περίεργο που ο μεγαλύτερος παράνομος στην Ελλάδα είναι το ίδιο το κράτος μη εφαρμόζοντας τους νόμους που το ίδιο ψηφίζει. Δεν πληρώνει ποτέ εμπρόθεσμα, οδηγώντας επιχειρήσεις σε κλείσιμο και επιχειρηματίες στην αυτοκτονία (κυριολεκτικά: αναφέρομαι σε πραγματικά περιστατικά) δεν τηρεί τις συμφωνίες του, δεν επιστρέφει το ΦΠΑ (χρωστάει αυτή τη στιγμή 6 δις ευρώ) ενώ αν κάποιος πολίτης στραφεί νομικά εναντίον του εξοντώνεται οικονομικά από την «Δικαιοσύνη» η οποία χρειάζεται 20 περίπου χρόνια για να ολοκληρώσει μια απλή αίτηση αποζημίωσης.
Ξέρετε ότι υπάρχουν ιδιωτικές εκτάσεις που το κράτος έχει δεσμεύσει για απαλλοτρίωση το 1990 και ακόμα δεν έχει αποζημιώσει τους ιδιοκτήτες της, παρότι υπάρχει νόμος που το υποχρεώνει να το κάνει; Ταυτόχρονα εδώ και χρόνια, τις δημόσιες εκτάσεις τις οικειοποιούνται και τις πωλούν συμμορίες κρατικών υπαλλήλων στις πολεοδομίες και τις δασικές υπηρεσίες σε συνεργασία με επίορκους δικηγόρους, συμβολαιογράφους και πολιτικούς «νονούς».
Είναι τόσο μεγάλα τα έσοδα των διεφθαρμένων κρατικών λειτουργών που διευθυντές εφοριών με πολύ «ψωμί» αφού πρώτα έτρωγαν όσα μπορούσαν, λίγο πριν συνταξιοδοτηθούν έβγαζαν στη δημοπρασία τη θέση τους την οποία πουλούσαν σε όποιον διευθυντή «φτωχής» εφορίας έδινε την μεγαλύτερη προσφορά! Τυπικά η πώληση καλύπτονταν με αμοιβαία μετάθεση.
Κανένας ηθικός και αξιοπρεπής άνθρωπος δεν δέχεται να εργαστεί σε τέτοιο περιβάλλον. Έτσι, ο Δημόσιος Τομέας καταλήφθηκε από τους κομματικούς στρατούς οι οποίοι, ανεξάρτητα από το κόμμα στο οποίο ανήκουν, έχουν κοινά χαρακτηριστικά:
θεωρούν ότι πληρώνονται επειδή υποστηρίζουν τον βουλευτή που τους διόρισε και όχι επειδή οφείλουν να προσφέρουν υπηρεσίες στο κοινό
οι περισσότεροι είναι αμόρφωτοι και χαμηλής νοημοσύνης, χωρίς καμία ικανότητα αλλά και διάθεση για εργασία έχοντας στενή επαφή με την εξουσία λειτουργούν υπεράνω νόμων και αισθάνονται πως ό,τι κι αν κάνουν οι πολιτικοί φίλοι τους θα τους καλύψουν
οι πιο πονηροί από αυτούς εκμεταλλεύονται την πολυνομία και τη δαιδαλώδη γραφειοκρατία για να στήσουν συμμορίες κλοπής εκατομμυρίων από τα ταμεία του Δημοσίου ενώ οι λιγότερο δικτυωμένοι απαιτούν από τους πολίτες χρήματα απλώς και μόνο για να κάνουν τη δουλειά τους. Αυτό τον παράνομο, αλλά ευρύτατα διαδεδομένο χρηματισμό ο λαός τον βάφτισε «γρηγορόσημο». Αν δεν πληρωθεί στον υπάλληλο, η υπόθεση του πολίτη θα αφεθεί να λιμνάσει στο απέραντο τέλμα της γραφειοκρατίας για χρόνια ή και δεκαετίες!
Είναι προφανές ότι το ΣΥΜΦΕΡΟΝ του πολιτικού κόσμου είναι να διατηρεί αυτό το καθεστώς εκβιασμών και παρανομίας. Δύο περιπτώσεις, τα αυθαίρετα και οι φοροδιαφυγή είναι case studies. Επιτρέψτε μου, να αναφερθώ εκτενέστερα, γιατί η ουσία κρύβεται και στις λεπτομέρειες.
Αυθαίρετα
Στην Ελλάδα ουδέποτε υπήρξε χωροταξικός σχεδιασμός. Τα πρώτα αυθαίρετα χτίστηκαν μετά τον εμφύλιο, στη δεκαετία του ’50 κυρίως από κυνηγημένους αριστερούς που έφυγαν από την επαρχία και προσπαθούσαν να φτιάξουν τη ζωή τους όπως – όπως στην ανωνυμία της Αθήνας. Όμως στη συνέχεια αυθαίρετα έχτιζαν οι πάντες, παντού: σε παραλίες, σε δάση, σε δημόσια γη, σε καμένες εκτάσεις, ή καταπατώντας ιδιοκτησίες άλλων που δεν μπρούσαν να ελέγχουν συχνά τα οικόπεδά τους διότι ήταν π.χ. μετανάστες στην Αμερική. Πολλά από αυτά εξυπηρετούν πραγματικές οικιστικές ανάγκες: η Αθήνα του 2011 προφανώς δεν μπορεί να έχει τα όρια της Αθήνας του 1950 και ο πλεονάζων πληθυσμός κάπου θα πρέπει να στεγαστεί. Ποτέ όμως το επίσημο κράτος δεν όρισε πού και πώς μπορείς να χτίσεις και πού όχι. Η Ελλάδα είναι άλλωστε η μοναδική χώρα της Ε.Ε. που δεν διαθέτει ακόμα Εθνικό Κτηματολόγιο. Κάθε φορά, μάλιστα που κάποιος πολιτικός, μεμονωμένα, αναλάμβανε σχετική πρωτοβουλία, όπως το 1983 ο αείμνηστος Αντώνης Τρίτσης, αποπέμπονταν από την κυβέρνηση. Παράξενο; Καθόλου! Τα αυθαίρετα είναι εδώ και 30 χρόνια μια τεράστια βιομηχανία με πολλά δις ευρώ ετήσιο τζίρο – φυσικά μαύρο, τον οποίο καρπώνονται οι συμμορίες σε πολεοδομίες, νομαρχίες, Δήμους, Δασαρχεία, Υπηρεσίες Ηλεκτρισμού, Ύδρευσης, Αποχέτευσης κ.λ.π. για να κάνουν τα «στραβά μάτια».
Μάλιστα, σε περιοχές αυθαιρέτων, υπάρχουν και διαφημίσεις μεσολαβητών που θα «κανονίσουν το θέμα» με την ΔΕΗ την ΕΥΔΑΠ κ.λ.π.! Αλλά και το ίδιο το κράτος χρησιμοποιεί τους αυθαίρετους οικιστές ως όμηρους κάθε φορά που χρειάζεται πρόσθετα έσοδα. Σύμφωνα με τον νόμο Τρίτση του 1983 καθορίζονταν με σαφήνεια και αυστηρότητα οι όροι νομιμοποίησης των μέχρι τότε αυθαιρέτων ενώ όλα τα αυθαίρετα από εκείνη την ημερομηνία και μετά, θεωρούνται κατεδαφιστέα.
'Ομως από το 1983 έχει υπολογιστεί ότι μόνο στην Αττική έχουν χτιστεί 100.000 αυθαίρετα. Πόσα κατεδαφίστηκαν; Κανένα! Κάθε 5-6 χρόνια παίζεται το ίδιο έργο: μια κυβέρνηση που χρειάζεται χρήματα λέει «ως εδώ, πληρώστε για να σώσετε τα σπίτια σας, αλλά από δω και μπρος όλα θα κατεδαφίζονται». Ακόμα και η σημερινή «εκσυγχρονιστική», υποτίθεται κυβέρνηση το ίδιο ακριβώς έκανε: δημιούργησε τον Απρίλιο του 2010 μια υπηρεσία κατεδαφίσεως αυθαιρέτων, η οποία πήγε με τον πρωθυπουργό επικεφαλής και με όλα τα τηλεοπτικά συνεργεία και κατεδάφισε ένα νυχτερινό κέντρο! Αυτό ήταν όλο! Στη συνέχεια σκέφτηκαν ότι χρειάζονται χρήματα και επανέλαβαν το ίδιο κόλπο με τους ιδιοκτήτες αυθαιρέτων: πληρώστε για να μην σας ενοχλήσουμε! Μάλιστα είναι τέτοια η ξεφτίλα και του επίσημου Κράτους, που σε όσους πληρώσουν δεν θα δώσουν χαρτιά νομιμοποίησης, αλλά αναστολή κατεδάφισης για 30 χρόνια! Και μέσα σ’ όλα αυτά έρχεται μια απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που θεωρεί όλα τα αυθαίρετα μετά τον νόμο Τρίτση του 1983 κατεδαφιστέα και αντισυνταγματικούς τους νόμους όλων των ετών από το 1983 και έπειτα που τα νομιμοποιούσαν έναντι είσπραξης προστίμου! Η απόλυτη σχιζοφρένεια!
Φοροδιαφυγή
Σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, φόρους πληρώνεις όχι επειδή το όρισε ο Μωυσής με τις 10 εντολές, αλλά για να χρηματοδοτείς τις Δημόσιες Υπηρεσίες οι οποίες υποτίθεται εξυπηρετούν και προστατεύουν τον πολίτη. Στην Ελλάδα, σύμφωνα με επίσημες έρευνες, το 85% των φόρων καταλήγουν σε παράνομους διορισμούς σπατάλες και μίζες. Ένας δρόμος κοστίζει 6 φορές περισσότερο απ’ όσο ένας αντίστοιχος των ίδιων προδιαγραφών σε κάποιο άλλο κράτος της Ε.Ε. Όσο για το τι είδους Υπηρεσίες προσφέρονται στους πολίτες, έχω ήδη γράψει αρκετά. Το ίδιο το φορολογικό είναι τερατωδώς άδικο, παράλογο και αντιφατικό, και σαν να μην φτάνουν όλα αυτά αλλάζει κάθε λίγους μήνες (μέσα στο 2011 ψηφίστηκαν 11 φορολογικά νομοσχέδια!). Οι εφοριακοί και να θέλουν δεν μπορούν να μάθουν όλες αυτές τις αλλαγές, ενώ ο ο πολίτης αισθάνεται όπως κάθε θύμα ένοπλης συμμορίας εκβιαστών: πρέπει να πληρώσει γιατί το Κράτος θα του κάνει κακό αν δεν πληρώσει, ξέροντας ότι τα χρήματά του θα καταλήξουν στις τσέπες των φίλων του κόμματος και στις βίλες των πολιτικών.
Επίσης πρέπει να κρατήσεις χρήματα για να πληρώσεις τον εφοριακό που θα σου κάνει έλεγχο, τον γιατρό που θα σε εγχειρήσει, τον υπάλληλο που θα σε «εξυπηρετήσει». Έτσι η φοροδιαφυγή έχει και λογικό και ηθικό έρεισμα, σαν τα χρήματα που αρνείται να δώσει ένας Σικελός στην Μαφία. Επίσης, η κυρίαρχη ιδεολογία που επέβαλαν το ΠΑΣΟΚ, τα σταλινικά κόμματα της αριστεράς, αλλά ασπάσθηκε και η λαϊκίζουσα Νέα Δημοκρατία είναι πως επιχειρηματίας = εχθρός του λαού και κέρδος = κλοπή. Σε κανένα άλλο μέρος της Ευρώπης (τουλάχιστον) το επιχειρείν δεν αντιμετωπίζεται με τέτοια εμφανή εχθρότητα.
Η πολυνομία, οι 100 φορείς που είναι αρμόδιοι και θα πρέπει να πάρεις τις υπογραφές τους για να φτιάξεις έναν στάβλο, τα στελέχη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης που αντιτίθενται σε οτιδήποτε χαλάει τη νιρβάνα τους, οι οικολόγοι που θα ανακαλύψουν ότι οι έλικες των ανεμογεννητριών ενοχλούν τις μέλισσες (ναι, έτσι έγινε!) και θα καταθέσουν προσφυγή, τα δικαστήρια που για να μην φανούν «φίλοι του κεφαλαίου» θα διατάξουν αναστολή των εργασιών έχουν διώξει δισεκατομμύρια επενδύσεων από αυτή τη χώρα. Όσες επιχειρήσεις καταφέρνουν και λειτουργούν υφίστανται διαρκή πόλεμο από την απίστευτα παράλογη νομοθεσία (μπορώ να σας ενημερώσω για εκατοντάδες νόμους που θα ζήλευε κι ο Ιονέσκο!) τους ελεγκτές που θέλουν το λάδωμά τους, ενώ το θεσμικό πλαίσιο, που αλλάζει συνεχώς, δεν τους αφήνει να ξέρουν τι θα ξημερώσει αύριο. Επιπλέον, αντί η κυβέρνηση να επιβραβεύει όσους δηλώνουν τα εισοδήματά τους, τους απομυζεί κάθε φορά που χρειάζεται έσοδα με έκτακτους φόρους, απίθανες εισφορές και ληστρικά ποσοστά φορολόγησης. Είναι χαρακτηριστικό το απόλυτα ανήθικο και βλακώδες, μακροοικονομικά, σύστημα της «περαίωσης» – ελληνική πατέντα: επειδή το Κράτος δεν μπορεί ούτε να εισπράξει ούτε να ελέγξει, κάθε 2-3 χρόνια λέει στους φορολογούμενους: ελάτε να πληρώσετε ένα ποσό για κάθε έτος και δεν θα σας ελέγξουμε! Αλλά αυτή θα είναι η τελευταία φορά που το κάνουμε αυτό. Το κάνουν κάθε 2-3 χρόνια!
Είναι προφανές ότι όσοι έχουν αποκρύψει μεγάλα εισοδήματα πληρώνουν ευχαρίστως, όσοι έχουν κρύψει λίγα πληρώνουν με δυσφορία, ενώ όσοι δήλωσαν τα πάντα αισθάνονται ακόμα μια φορά εξαπατημένοι, ενώ έχουν επιπλέον και τον φόβο του ελέγχου που δεν υπάρχει περίπτωση να φύγει χωρίς «κάτι να πάρει». Ουσιαστικά, το ίδιο το κράτος σε ωθεί στη φοροδιαφυγή. Κι όμως το να πιαστούν οι κραυγαλέες τουλάχιστον περιπτώσεις (μεγαλογιατροί, μεγαλοδικηγόροι, ελεύθεροι επαγγελματίες, συνδικαλιστές) είναι πάρα πολύ απλό: αρκεί η διασταύρωση των περιουσιακών στοιχείων με τις φορολογικές δηλώσεις και το άνοιγμα των τραπεζικών λογαριασμών.
Γιατί δεν το αποφασίζει καμμία κυβέρνηση; Διότι πολύ δύσκολα θα αποφύγουν το άνοιγμα και των δικών τους λογαριασμών! Οπότε θα ξηλωθεί όλο το πουλόβερ της διαφθοράς και της διαπλοκής! Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν ένας δημοσιογράφος άρχισε να βιντεοσκοπεί με κρυφή κάμερα περιπτώσεις διαφθοράς κρατικών λειτουργών, η Βουλή αντέδρασε με πρωτοφανή ταχύτητα ψηφίζοντας νόμο που απαγορεύει την δημοσιοποίηση αυτού του υλικού, ορίζει ότι τα δικαστήρια δεν θα το λαμβάνουν υπόψη και τιμωρεί τον δημοσιογράφο για παράνομη δημοσιοποίηση προσωπικών δεδομένων! Αν μάλιστα η δημοσιογραφική έρευνα ενοχλήσει περισσότερο, η λύση είναι η δολοφονία, όπως συνέβη πρόσφατα με τον αμφιλεγόμενο αλλά ενοχλητικό για πολλούς Σ. Γκιόλνα.
Μόλις τώρα, η είσοδος μηχανογραφικών συστημάτων σε κάποιους τομείς της Δημόσιας Διοίκησης (οι περισσότερες Υπηρεσίες δεν διαθέτουν καν μηχανογράφηση) αποκάλυψε απίστευτα πράγματα. 4500 πεθαμένοι (κάποιοι από το 1975!) συνέχιζαν να πληρώνονται! Είναι τέτοια η αδιαφορία των Δ. Υπαλλήλων, που κανένας δεν αναρωτήθηκε, από περιέργεια έστω, ποιος είναι αυτός ο παππούς που, με χρονολογία γέννησης 1890, είναι ακόμα ακμαίος και πηγαίνει στην Τράπεζα κάθε μήνα να εισπράξει τη συνταξή του! Τώρα μάθαμε επίσης για τη βιομηχανία παραγωγής δήθεν «αναπήρων» με συμμετοχή γιατρών και νομαρχιακών υπαλλήλων που έφτασε να δώσει σύνταξη τυφλού σε τερματοφύλακα ποδοσφαιρικής ομάδας!
Ωστόσο κανένας ακόμα δεν έχει θίξει τις συντάξεις που δίδονται σε ανύπαντρες κόρες αξιωματικών, σε όλη τους τη ζωή, ακόμα κι αν εργάζονται! Ούτε τις συντάξεις σε δήθεν αντιστασιακούς του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίοι τότε δεν είχαν καν γεννηθεί! Εξακολουθούν να συνταξιοδοτούνται: γυναίκες που δούλεψαν μόλις 15 χρόνια αν είναι μητέρες έστω και ενός παιδιού, 45άρηδες στρατιωτικοί, 55 ετών δημόσιοι υπάλληλοι, επειδή, λέει, έχουν «ώριμο» δικαίωμα, την ίδια στιγμή που η χώρα βουλιάζει από τα χρέη. Ο ελληνικός στρατός έχει περισσότερους συνταξιούχους στρατηγούς από τον στρατό των HΠΑ!
Μια τέτοια κρατική «φιλοσοφία» είναι επόμενο να αδιαφορεί παντελώς για την προστασία της Δημόσιας περιουσίας. Πριν μερικές μέρες, στον καταχρεωμένο ΟΣΕ, συνέβη μια απίστευτη κλοπή: άγνωστοι (;) έκλεψαν έξι ολόκληρες ντιζελάμαξες, κάθε μία από τις οποίες ζυγίζει 50 τόνους, βαγόνια αλλά και δεκάδες μέτρα σιδηροτροχιάς! Οι κλέφτες τα τεμάχισαν όλα αυτά, με σκοπό την εκποίησή τους ως σκραπ, χωρίς να το πάρει χαμπάρι κανένας!
Η λέξη τιμωρία απουσιάζει από το λεξιλόγιο της Δημόσιας Διοίκησης. Είναι χαρακτηριστικές οι περιπτώσεις που αναφέρει στην πρόσφατη έκθεσή του, ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης κ. Λέανδρος Ρακιντζής, ένας δραστήριος και τίμιος Ανώτατος Δικαστικός, που προσπαθεί να φωτίσει, τουλάχιστον, αυτό το καρκίνωμα:
- Παθολόγος Γενικού Νοσοκομείου του Εθνικού Συστήματος Υγείας, εγκατέλειπε τη θέση του, αφήνοντας παράνομα ως αντικαταστάτη, ειδικευόμενο γιατρό, με μικρότερη εμπειρία. Ως αποτέλεσμα, ασθενής που εισήχθη με πονοκέφαλο πέθανε λόγω λανθασμένης διάγνωσης. Ποινή: Καμμία!
- Υπάλληλος δήμου, ελεγκτής εσόδων-εξόδων παραπέμφθηκε για έλλειμμα 59.200.000 ευρώ στη διαχείριση του Γραφείου Παρακαταθηκών και Δανείων. Ποινή: Καμμία!
- Υπάλληλος πανεπιστημίου, υπεύθυνος για την παραλαβή πετρελαίου, παρήγγειλε τεράστιες ποσόστητες τις οποίες έκλεβε και πουλούσε στην αγορά. Η ζημιά που προκάλεσε στο Πανεπιστήμιο ήταν 7.000.000 ευρώ! Ποινή: Καμμία!
- Δύο ελεγκτές εσόδων-εξόδων έκλεψαν περισσότερα από 18 εκατομμύρια ευρώ το διάστημα 1996 έως και το 2001! Ποινή: 6 μήνες προσωρινή παύση από τα καθήκοντά τους!
Το γιατί αυτές οι εξαιρετικά σοβαρές περιπτώσεις διαφθοράς έμειναν ατιμώρητες από τις Δημόσιες Υπηρεσίες που υπέστησαν τη ζημία, είναι προφανές: οι συνένοχοι είναι περισσότεροι και σε υψηλότερα κλιμάκια Διοίκησης. Ο υπάλληλος που εμφανίζεται ότι έχει την ποινική ευθύνη συνήθως είναι ένα «χαμηλόβαθμο» στέλεχος της συμμορίας και «νονοί» είναι οι διευθυντές του, αυτοί που θα έπρεπε τιμωρήσουν τη διαφθορά!
Το εντυπωσιακό είναι ότι ο κ. Ρακιντζής επί σειρά ετών υποβάλλει ανάλογες εκθέσεις προτείνοντας θεσμικές αλλαγές για να μην υπάρχει πρόσφορο έδαφος διαφθοράς. Καμμία από τις προτάσεις του δεν υιοθετήθηκε από το Κράτος! Είναι τόσο βαθειά ριζωμένη στους Δημόσιους ληστές η αντίληψη ότι «τα χρήματα του κράτους είναι δικά μου» που ακόμα και οι τελευταίες οριζόντιες μειώσεις μισθών του επέβαλε η Κυβέρνηση στο μισθολόγιο των Δημοσίων Υπαλλήλων είχαν ως αποτέλεσμα την αύξηση των δαπανών μισθοδοσίας στα περισσότερα Υπουργεία! Σας φαίνεται περίεργο; Δεν είναι καθόλου: οι υπάλληλοι φρόντισαν να υπερκαλύψουν την απώλεια των εσόδων τους υπογράφοντας μεταξύ τους βεβαιώσεις ότι συμμετείχαν σε επιτροπές, ότι δούλευαν υπερωριακά, εκτός έδρας κ.λ.π. – κόλπο διαδεδομένο στους ληστές της Δημόσιας Διοίκησης. Διευθύντρια του υπουργείου Υγείας συμμετείχε με αμοιβή σε 31 επιτροπές(!) καταγράφει σε έκθεσή του ο κ. Ρακιντζής. Διαπιστώθηκε, επίσης, η ύπαρξη πλήθους επιτροπών και υποεπιτροπών στη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού και στο υπουργείο Υγείας, οι οποίες δεν είχαν αντικείμενο εργασίας…
Μάλιστα είναι τέτοιο το θράσος τους που το κύκλωμα εξέδιδε βεβαιώσεις συμμετοχής σε επιτροπές ακόμα και τις ημέρες της κανονικής τους άδειας! Δεν μπήκαν καν στον κόπο να δουν πότε απουσίαζε ο καθένας!
Και γιατί να ενδιαφερθούν; Παίρνουν παράδειγμα από τους ηγέτες τους: σύμφωνα με τα όσα ανακοίνωσε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κ. Πάγκαλος, ο Δημόσιος Οργανισμός ΑΓΡΟΓΗ, από το 1998 μέχρι το 2009 είχε μόλις 73 υπαλλήλους και, ξαφνικά, μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο λίγο πριν τις εκλογές του 2009, απέκτησε άλλους 269! Ποιος ήταν υπεύθυνος γι’ αυτή την εξώφθαλμη παρανομία; Ο Υπουργός Δικαιοσύνης (2008) και Αγροτκής Ανάπτυξης (2009) της Ν. Δημοκρατίας Σωτήρης Χατζηγάκης! Στην Ελλάδα δεν έχει βρωμίσει μόνο το κεφάλι του ψαριού αλλά όλη η κρατική θάλασσα!
"Ευτυχώς που δουλεύουμε με βάρδιες και δεν χτυπάμε κάρτα, οπότε κάποιοι μπορεί να έρχονται σπανίως στα γραφεία. Διότι αν κάποια μέρα έρθουμε όλοι μαζί, όχι μόνο θα μείνουμε πολλοί όρθιοι, αλλά θα δημιουργηθεί…μποτιλιάρισμα στο Σύνταγμα και η ουρά των αυτοκινήτων που θα περιμένουν να μπουν στο υπόγειο πάρκινγκ της Βουλής θα σχηματίζει χιλιόμετρα…", ανέφερε συνδικαλιστής σε παλαιότερο ρεπορτάζ της εφημερίδας «Το Βήμα», αναφερόμενος στους…άπειρους συναδέλφους του στη Βουλή! Νομίζετε ότι έπαψαν οι διορισμοί στη Βουλή των συγγενών των βουλευτών; Λάθος! Με την 3987/2708/22-3-2010 κοινή απόφαση της κ. Μαριλίζας Ξενογιαννακοπούλου και του προέδρου της Βουλής κ. Φίλιππου Πετσάλνικου, διορίστηκε στη Βουλή χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένο αντικείμενο και χωρίς προκήρυξη διαγωνισμού, η δακτυλογράφος στο Νοσοκομείο Νοσημάτων Θώρακος «Σωτηρία», κ. Σοφία Ανδριτσοπούλου, ως μόνιμη πλέον υπάλληλος της Βουλής, με Α΄ βαθμό. Σας θυμίζω ότι την περίοδο της πρόσληψης η κοινή γνώμη συγκλονιζόταν από τις αποκαλύψεις για το όργιο προσλήψεων στη Βουλή και για τα προκλητικά προνόμια των χιλιάδων υπαλλήλων της – όλοι τους συγγενείς βουλευτών, τους οποίους, σε πλήρη αντίθεση με το δημόσιο αίσθημα, υπερασπίζονται οι πολιτικοί συγγενείς τους. Η κ. Σ. Ανδριτσοπούλου είναι η σύζυγος του βουλευτή Λακωνίας του ΠΑΣΟΚ κ. Λεωνίδα Γρηγοράκου.
Ποιος θα σπάσει αυτό το απόστημα; Όχι αυτοί που το δημιούργησαν!
Αλλά ακόμα κι αν το ήθελε, κανένα από τα κόμματα εξουσίας στην Ελλάδα δεν μπορεί να αλλάξει το σύστημα. Διότι η διοίκηση μιας χώρας απαιτεί την ύπαρξη στη Δημοσια Διοίκηση 2000 ανώτερων κρατικών στελεχών που θα αναλάβουν να προωθήσουν και να επιβάλλουν όπου χρειαστει τις μεταρρυθμίσεις. Ούτε η Δημόσια Διοίκηση ούτε τα κόμματα τους διαθέτουν. Τόσα χρόνια αναξιοκρατίας και διαφθοράς έχουν απομακρύνει τους σοβαρούς ανθρώπους από την δημόσια ζωή. Δεν είναι τυχαίο ότι και τα δύο κόμματα παρουσιάζουν τα ίδια στελέχη εδώ και 20 χρόνια. Ποιος σοβαρός άνθρωπος δέχεται να συναλλάσσεται με κομπιναδόρους, να συζητάει με ανόητους και να παλεύει μάταια με τον πιο παράλογο γραφειοκρατικό μηχανισμό της υφηλίου μετά την πτώση του Ανατολικού Μπλοκ;
Είναι χαρακτηριστική η επιλογή διοικητών νοσοκομείων από τη σημερινή κυβέρνηση: ούτε ένας στους τρεις δεν έχει διοικητική εμπειρία και ούτε ένας στους δέκα σχετική εκπαίδευση. Ως διοικητές επιλέχθηκαν θεολόγος, φιλόλογος, γεωλόγος, εκπαιδευτικός, ναυπηγός, διαιτολόγος, στρατιωτικός χημικός, τελωνειακός, ηλεκτρολόγος…
Και ο Γιώργος; Τι κάνει ο Γιώργος με την διεθνή κουλτούρα και το εκσυγχρονιστικά οράματα; Ο Γιώργος Παπανδρέου ακόμα και να θέλει να αλλάξει το σκηνικό (δεν έχει δείξει καμμία ανάλογη πρόθεση) δεν μπορεί. Τον εμποδίζει το ίδιο του το κόμμα – ακόμα και οι άνθρωποι του περιβάλλοντός του! Είναι μάλλον τίμιος και καλών προθέσεων αλλά δεν διαθέτει την πυγμή του ηγέτη. Θα ήταν καλός ενδεχομένως για πολιτικός της Σουηδίας ή του Καναδά, όμως είναι απολύτως ακατάλληλος για να τα «βάλει» με τα πιτ-μπουλ που εξέθρεψε ο κομματικός μηχανισμός του πατέρα του. Στηρίζεται σε όσους θα έπρεπε να αποκλείσει για πάντα από την πολιτική ζωή – ακόμα και να στείλει στη φυλακή.
Ο Άκης Τσοχατζόπουλος, ο άνθρωπος που λίγο έλειψε να γίνει πρωθυπουργός, ήταν γνωστό σε όλη την επιχειρηματική «πιάτσα» ότι χρηματίζονταν. Οι πάντες το ήξεραν – προφανώς το ήξερε και ο Γιώργος Παπανδρέου, αλλά τον «τιμώρησε» αποκλείοντάς τον από το ψηφοδέλτιο στις προηγούμενες εκλογές. Τέτοια αυστηρότητα! Κι επειδή όλοι είναι βουτηγμένοι στη διαφθορά, ο ένας «κρατάει» τον άλλον. Δεν είναι τυχαίο ότι ο κατάπτυστος νόμος περί ευθύνης υπουργών που παραγράφει σε 5 χρόνια κάθε αξιόποινη πράξη όχι μόνο των Υπουργών αλλά και των συνεργατών τους (!), βάσει του οποίου έχουν παραγραφεί οι ποινικές ευθύνες και του Άκη και των νεοδημοκρατών, ψηφίστηκε και από τα δύο κόμματα εξουσίας και ήταν αποτέλεσμα συνεργασίας του Β. Βενιζέλου, του σημερινού Υπουργού Οικονομικών και του τότε Υπουργού Δικαιοσύνης και σημερινού Προέδρου της Βουλής, Φίλιππου Πετσάλνικου!
Μη σας κάνει εντύπωση γιατί δεν υπάρχει συναίνεση των πολιτικών στην Ελλάδα. Η εξήγηση είναι απλή: γιατί ουδέποτε οι διαφορές τους ήταν ιδεολογικές. Πάντα, η εκάστοτε αντιπολίτευση, αντιδρούσε σε κάθε θέση της εκάστοτε κυβέρνησης μόνο και μόνο για να την φθείρει ώστε να έρθει και η σειρά της να κλέψει τα δημόσια έσοδα.
Από την μια πλευρά, λοιπόν, της αντίδρασης σε κάθε μεταρρύθμιση είναι η κρατική μαφία και από την άλλη οι ομιλούντες σκελετοί του Σταλινικού Μουσείου: τα τριτοκοσμικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της Αριστεράς. Η μισή κυβέρνηση είναι εναντίον των ιδιωτικοποιήσεων, που υποτίθεται ότι καλείται να εφαρμόσει! Οι συνδικαλιστές του ίδιου του ΠΑΣΟΚ που όλα αυτά χρόνια θεωρούσαν τις δημόσιες υπηρεσίες «χωράφι τους», απεργούν σε κάθε απόπειρα αλλαγής των απαράδεκτων προνομίων τους βυθίζοντας τη χώρα στο χάος. Οι απεργίες τους είναι αυταπόδεικτα παράνομες, κανένας όμως δεν εφαρμόζει τον νόμο. Οι τραμπούκοι της ομάδας κρούσης του ΚΚΕ, του ΠΑΜΕ, εμποδίζουν πλοία να αποπλεύσουν, απαγορεύουν σε εργαζόμενους να πάνε στη δουλειά τους, κλείνουν δρόμους, λιμάνια, αρχαία μνημεία, όποτε το αποφασίσουν χωρίς κανείς να τους ενοχλεί.
Εξοχότατη,
αν ήμουν στη θέση σας θα έλεγα "να πάει στο διάολο αυτή η απαίσια χώρα". Εμείς, οι σκεπτόμενοι και αξιοπρεπείς Έλληνες σάς είμαστε ευγνώμονες που δεν έχετε πάρει (ακόμα) αυτή τη θέση και εξακολουθείτε να μας στηρίζετε. Αλλά για να μπορέσουμε να σας το ανταποδώσουμε και να ξεπληρώσουμε το χρέος που συσσώρευσαν η ανικανότητα και οι μίζες των πολιτικών μας, σας παρακαλούμε: υποχρεώστε τους σε ένα και μόνο πράγμα: να αλλάξουν το κράτος-τέρας που δημιούργησαν. Να καταργήσουν την μονιμότητα της κομματικής τους πελατείας που έχουν διορίσει με απίστευτους μισθούς και προνόμια (θα γνωρίζετε υποθέτω για το «επίδομα έγκαιρης προσέλευσης» που έπαιρνε όποιος απλώς πήγαινε στην ώρα του στη δουλειά του!). Να υποχρεωθούν να εφαρμόσουν κανόνες οικονομικής διαφάνειας στα ίδια τα κόμματα και σε κάθε συναλλαγή του Δημοσίου. Αν δεν τους υποχρεώσετε δεν υπάρχει περίπτωση να το κάνουν μόνοι τους! Μην τους δώσετε ούτε ένα ευρώ παραπάνω, χωρίς αυτή την προϋπόθεση, θα σας το κλέψουν!
Εξοχότατη,
παρ’ όλα αυτά η Ελλάδα μπορεί να μεγαλουργήσει, όπως το έχουν κάνει χιλιάδες Έλληνες μετανάστες, σε χώρες όπως η δική σας, όπως το έχει καταφέρει η ελληνική ναυτιλία. Μόλις το κράτος – αγχόνη σταματήσει να πνίγει όσους έχουν και ιδέες και διάθεση και παραγωγικό σφρίγος, η Ελλάδα θα ανθίσει. Βοηθήστε μας να το πετύχουμε. Απαγορέψτε στους διεφθαρμένους και ανίκανους πολιτικούς μας εσάς να εξαπατούν, εμάς να εξευτελίζουν και να στερούν από τον κόσμο του αύριο τον πλούτο που μπορεί να προσφέρει το αληθινό Ελληνικό πνεύμα – αυτό που ποτέ δεν έσβησε σ΄αυτόν τον τόπο.
Θάνος Τζήμερος"
ΠΗΓΗ: News247.gr

Μελανσόν: Τι ακριβώς κάνει αυτή για να μιλήσει έτσι για τους Ελληνες;

Σφοδρή επίθεση κατά της Κριστίν Λαγκάρντ εξαπέλυσε ο ηγέτης της Αριστεράς στη Γαλλία, Ζαν-Λικ Μελανσόν, χαρακτηρίζοντας «αναξιοπρεπείς» τις δηλώσεις της . Επικριτική η στάση και της γαλλικής κυβέρνησης απέναντι στην γενική διευθύντρια του ΔΝΤ.

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο κανάλι France 3 ο πρώην υποψήφιος του Αριστερού Μετώπου, αναφερόμενος στη Λαγκάρντ, δηλώνει: «τι ακριβώς κάνει αυτή για να μιλήσει έτσι για τους Έλληνες; Εάν είχε πολιτική ηθική, η Κριστίν Λαγκάρντ θα έπρεπε να αποχωρήσει από τη θέση την οποία κατέχει στο ΔΝΤ.

Σχολιάζοντας μάλιστα τις δηλώσεις της Λαγκάρντ, σχετικά με τους Ελληνες που δεν πληρώνουν τους φόρους τους, ο Μελανσόν υποστήριξε ότι δεν είναι οι πολίτες που πρέπει να πληρώσουν, αλλά η Ορθόδοξη Εκκλησία.

«Στην Ελλάδα η Ορθόδοξη Εκκλησία πρέπει να πληρώσει φόρους. Οι κοινοί έλληνες πολίτες πληρώνουν τους φόρους τους, γιατί παρακρατούνται από το εισόδημά τους», είπε ο Μελανσον.

Νωρίτερα, η γαλλική κυβέρνηση επέκρινε τις δηλώσεις της Κριστίν Λαγκάρντ διά στόματος της Γαλλίδας κυβερνητικής εκπροσώπου, η Νατζάτ Βαλό - Μπελκασέμ, η οποία δήλωσε στο τηλεοπτικό δίκτυο Canal Plus: «την βρίσκω (την άποψή της) ολίγον σχηματική και γελοιογραφική. Εκτιμώ ότι σήμερα δεν υπάρχει κάποιο δίδαγμα για να δοθεί στην Ελλάδα».

ΠΗΓΗ: Ethnos.gr

Ρουμπινί: Η Ελλάδα είτε τώρα είτε λίγο μετά θα χρεοκοπήσει

Είτε φέτος είτε την επόμενη χρονιά η Ελλάδα θα αναγκαστεί να χρεοκοπήσει και να βγει από την ευρωζώνη.

Αυτό θα γίνει ακόμα και αν μετά τις εκλογές του Ιούνη σχηματισθεί τελικά κυβέρνηση, η οποία θα ακολουθήσει περίπου την ίδια πολιτική λιτότητας.
Στην εκτίμηση αυτή έχει προχωρήσει ο γνωστός οικονομολόγος Νουριέλ Ρουμπινί σε άρθρο του στους "Financial Times Deutschland".
Ο κ. Ρουμπινί υποστηρίζει πως η Ελλάδα έχει πέσει σε φαύλο κύκλο πτώχευσης, έλλειψης ανταγωνιστικότητας, ελλείμματος τρεχουσών συναλλαγών και συνεχούς ύφεσης.
Μόνο η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη θα περιορίσει τις παράπλευρες απώλειες και για τη χώρα και την ευρωζώνη, επισημαίνει.
Η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους ήταν πολύ μικρή, γράφει ο Ρουμπινί.
Ακόμα, όμως, και αν ήταν μεγαλύτερη, η ανάπτυξη είναι δυνατή μόνον μέσω της ταχείας αποκατάστασης της ανταγωνιστικότητας.
Για να γίνει όμως αυτό απαιτείται μία υποτίμηση του νομίσματος. Είναι μάλλον απίθανο αυτό να γίνει μέσω μίας υποτίμησης του ευρώ, καθώς η Γερμανία είναι ισχυρή, ενώ και η ΕΚΤ δεν χαλαρώνει κατά τρόπο επιθετικό την ακολουθούμενη νομισματική πολιτική.
Το ίδιο απίθανη είναι και η γρήγορη μείωση του κόστους μέσω διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, οι οποίες θα εξασφαλίζουν ότι η αύξηση της παραγωγικότητας θα ξεπεράσει την αύξηση των μισθών.
Η Γερμανία χρειάστηκε με αυτόν τον τρόπο περί τα δέκα χρόνια για να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητά της. Η Ελλάδα όμως δεν έχει τη δυνατότητα να παραμείνει επί δέκα χρόνια σε καθεστώς ύφεσης.
Ακόμα και η τρίτη πιθανή λύση, ο ταχύς αποπληθωρισμός τιμών και μισθών, θα οδηγούσε σε ύφεση διάρκειας πέντε ετών.
Με βάση λοιπόν την επαγωγική μέθοδο, ο κ. Ρουμπινί καταλήγει στο ότι το μόνο που απομένει είναι η έξοδος από την Ευρωζώνη και η επιστροφή στη δραχμή, προκειμένου να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα και να υπάρξει ανάπτυξη.
Βέβαια, τονίζει πως η συγκεκριμένη λύση θα συνοδευθεί από μία τραυματική διαδικασία, όχι μόνον για την Ελλάδα, αλλά και με τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα στην Ευρώπη να υφίστανται σημαντικές απώλειες κεφαλαίου.
Αυτά τα προβλήματα επιλύονται, όπως καταδεικνύει και η εμπειρία της Αργεντινής, η οποία εν μια νυκτί μετέτρεψε σε πέσος τα χρέη που είχε σε δολάρια.
Η μετατροπή των ελληνικών χρεών από ευρώ σε δολάρια είναι αναπόδραστη επιλογή, η οποία μπορεί να αντιμετωπιστεί, αν τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα στην Ευρώπη ενισχυθούν κατά τρόπο επιθετικό με νέα κεφάλαια.
Για να αποφευχθεί η διάλυση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος θα πρέπει να ληφθούν μέτρα όπως το προσωρινό κλείσιμο των τραπεζών και περιορισμοί στην έξοδο κεφαλαίου από την χώρα. Το EFSF και το ESM θα πρέπει να παράσχουν στο τραπεζικό σύστημα της χώρας την αναγκαία ρευστότητα.
Πρακτικά, οι ευρωπαίοι φορολογούμενοι θα αναλάβουν τις ελληνικές τράπεζες ως εν μέρει αποζημίωση για τις απώλειες που θα υποστούν οι πιστωτές λόγω της μετάβασης στη δραχμή.
Επιπλέον, η Ελλάδα θα πρέπει εκ νέου να αναδιαρθρώσει το χρέος της, ενώ σε σχέση με τις υποχρεώσεις απέναντι στην τρόικα θα πρέπει να υπάρξει επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής και μείωση του επιτοκίου.
Το επιχείρημα ότι η έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη θα συρρικνώσει σημαντικά το ΑΕΠ της δεν ισχύει, στον βαθμό που και ο αποπληθωρισμός έχει το ίδιο αποτέλεσμα.
Αντιθέτως, η επανεισαγωγή της δραχμής θα είχε ως άμεσο αποτέλεσμα την ανάπτυξη και την αποφυγή επί δεκαετίες της ύφεσης. Για να αποφευχθούν για τους δανειστές οι ακόμα μεγαλύτερες απώλειες από τη μείωση της αξίας του νέου νομίσματος έναντι του Ευρώ, θα χρησιμοποιηθούν τα υπόλοιπα της δανειακής βοήθειας προς την Ελλάδα, τα οποία η τρόικα έχει στην διάθεσή της.
Επιπλέον, η άποψη ότι η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη θα έχει ως συνέπεια την μετάδοση της κρίσης σε χώρες όπως η Πορτογαλία και η Ισπανία δεν ισχύει, καθώς οι χώρες αυτές παρουσιάζουν ήδη προβλήματα, δηλαδή το χρέος τους δεν είναι βιώσιμο ενώ και η ανταγωνιστικότητά τους περιορίζεται. Σε αυτήν την περίπτωση τα διαθέσιμα κεφάλαια του ESM και του ΔΝΤ, αλλά και η ρευστότητα της ΕΚΤ θα μπορούσαν να τύχουν εφαρμογής, ώστε να προστατευθούν οι τράπεζες σε αυτές τις χώρες αλλά και στην περιφέρεια της ευρωζώνης. Ανεξάρτητα από το τι θα κάνει η Ελλάδα, οι τράπεζες στην ευρωζώνη πρέπει το ταχύτερο δυνατόν να ενισχυθούν με νέα κεφάλαια, πράγμα που προϋποθέτει την εκπόνηση ενός νέου σχετικού προγράμματος.
Η εμπειρία της Ισλανδίας και πολλών ραγδαία αναπτυσσόμενων χωρών τα τελευταία είκοσι χρόνια καταδεικνύει ότι η υποτίμηση του νομίσματος και η συντεταγμένη αναδιάρθρωση του χρέους καθώς και η μείωση του χρέους προς το εξωτερικό αποτελούν τον κατάλληλο τρόπο για να ανακτηθεί η βιωσιμότητα του χρέους και να αποκατασταθεί η ανταγωνιστικότητα και η ανάπτυξη της οικονομίας.
"Το να βλέπει κανείς την αργή και άτακτη κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας θα ήταν πολύ χειρότερο", καταλήγει ο Ρουμπινί.
ΠΗΓΗ: news247.gr/

Τα σύνορα της Ευρώπης σε τρία λεπτά

European time lapse map από stefanelonikitelo

Τι σημαίνει η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ

Δεν υπάρχει καμία νομική πρόβλεψη στις Συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την έξοδο μιας χώρας από τη ζώνη του ευρώ, γεγονός που θέτει τους εμπειρογνώμονες σε αχαρτογράφητα νερά, όταν προσπαθούν να αξιολογήσουν τη μέθοδο της εξόδου και τις ενδεχόμενες επιπτώσεις της.

Με αυτό ως δεδομένο η Wall Street Journal επιχείρησε να δώσει μερικές πιθανές απαντήσεις σε κρίσιμα ερωτήματα που θα προέκυπταν αν η Ελλάδα αναγκαζόταν να εγκαταλείψει το ευρώ:
Πώς η Ελλάδα εγκαταλείψει το ευρώ;
Σε ένα σενάριο, μια ελληνική Αρχή θα έπρεπε να συμφωνήσει σε μια ημερομηνία με την υπόλοιπη Ευρωζώνη για την έξοδο από το ευρώ και για την εισαγωγή του νέου νομίσματος (ας το ονομάσουμε η νέα δραχμή). Θα έλεγε ότι από την ημερομηνία αυτή, όλα οι μισθοί, οι συντάξεις και οι συμβάσεις του Δημοσίου θα έπρεπε να καταβάλλονται σε δραχμές. Οι τραπεζικές καταθέσεις θα μετατρέπονταν στο νέο νόμισμα. Η Αρχή πιθανότατα θα αποφάσιζε μια αρχική ισοτιμία μετατροπής των εγχώριων συμβάσεων από ευρώ στη νέα δραχμή και στη συνέχεια θα άφηνε τις συναλλαγματικές ισοτιμίες της νέας δραχμής να διαμορφωθεί από την αγορά συναλλάγματος. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια απότομη υποτίμησή της. Αν οι Έλληνες το θεωρήσουν αυτό πιθανό να συμβεί, τότε υπάρχει ο κίνδυνος μαζικών αναλήψεων από τις τράπεζες και φυγής κεφαλαίων. Αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει ως αντίδραση την επιβολή ελέγχων στη διακίνηση του κεφαλαίου, καθιστώντας απίθανη μία ομαλή έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ.
Θα μπορούσε ποτέ η δραχμή να ανακάμψει;
Στο τέλος, θα έφτανε σε ένα επίπεδο που θα καθιστούσε τα προϊόντα και τις υπηρεσίες της Ελλάδας εκ νέου ανταγωνιστικά διεθνώς. Το τι θα συνέβαινε στη συνέχεια θα εξαρτάτο από το πώς οι φορείς χάραξης πολιτικής, η Τράπεζα της Ελλάδος και οι ίδιοι οι Έλληνες θα αντιδρούσαν στην υποτίμηση, γιατί τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα της υποτίμησης θα μπορούσαν εύκολα να ακυρωθούν από την άνοδο του πληθωρισμού. Τα δύο πιο πρόσφατα παραδείγματα, η Αργεντινή και η Ρωσία, είδαν τα νομίσματά τους να μειώνονται κατά 60% -70% μετά από την πτώχευσή τους. Όμως, οι συγκρίσεις είναι δύσκολες. Στην περίπτωση της Ελλάδας δεν υπάρχει κάτι ισοδύναμο με την σημαντική άνοδο της τιμής του πετρελαίου και των βασικών εμπορευμάτων μετά το 2001, που βοήθησε αυτές οι δύο χώρες να ανακάμψουν
Τι θα έκανε η ΕΚΤ;
Η ΕΚΤ πιθανότατα δεν θα ήταν πλέον σε θέση να δανείσει τις τράπεζες λαμβάνοντας ως εγγύηση ομόλογα του ελληνικού δημοσίου. Αυτό θα σήμαινε ότι η παροχή ρευστότητας στο ελληνικό χρηματοπιστωτικό σύστημα θα σταματούσε. Χωρίς πλέον διαθέσιμα ευρώ, η κυβέρνηση θα έπρεπε να διανείμει ένα άλλο νόμισμα ως μέσο συναλλαγής.
Θα εξακολουθούσαν να κυκλοφορούν ευρώ στην Ελλάδα;
Σχεδόν σίγουρα. Τι ευρώ θα είχε υψηλή ζήτηση ως μέσο αποθήκευσης αξίας έως ότου ο πληθυσμός να είχε μια σαφή ιδέα της πραγματικής αξίας της νέας δραχμής. Η Ελλάδα ίσως και να αποφάσιζε να κρατήσει το ευρώ ως επίσημο νόμιμο χρήμα, όπως το Μαυροβούνιο. Αλλά οι τράπεζες δεν θα είχαν το δικαίωμα να δανειστούν ευρώ από την ΕΚΤ, και η Ελλάδα θα μπορούσε φυσικά να χάσει την πολύτιμη έδρα της στο διοικητικό συμβούλιο της ΕΚΤ.
Τι θα συνέβαινε με το χρέος;
Σε μεγάλο βαθμό το χρέος θα έπεφτε σε δύο κατηγορίες: τα χρήματα που η κυβέρνηση οφείλει σε ομολογιούχους και επίσημους πιστωτές της, και τα χρήματα που οφείλει το τραπεζικό σύστημα στην ΕΚΤ. Καθώς και οι δύο αυτοί τύποι οφειλών υπόκεινται στο διεθνές δίκαιο, θα έπρεπε να αναδιαρθρωθούν μέσω διαπραγματεύσεων. Το εγχώριο χρέος θα ήταν πιθανόν να μετατραπεί σε νέες δραχμές.
Πόσο θα κόστιζε η έξοδος της Ελλάδας;
Είναι πολύ δύσκολο να υπολογιστεί το κόστος εξόδου μιας χώρας από μια διασυνδεδεμένη νομισματική ένωση. Το Διεθνές Χρηματοοικονομικό Ινστιτούτο (IIF), ένας οργανισμός που εκπροσωπεί περίπου 450 χρηματοπιστωτικά ιδρύματα από όλο τον κόσμο, κυκλοφόρησε ένα εμπιστευτικό σημείωμα το Φεβρουάριο, ανεβάζοντας το κόστος σε 1 τρισ. ευρώ. Το IIF είπε, σε εσωτερικό σημείωμα που διέρρευσε στον Τύπο εκείνη την εποχή, ότι διάφοροι παράγοντες θα πλήττονταν σοβαρά από την έξοδο της Ελλάδας από ευρώ, από την ΕΚΤ μέχρι τα ιδιωτικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και άλλες χώρες της ευρωζώνης, που θα αντιμετώπιζαν υψηλότερο κόστος δανεισμού, λόγω μετάδοσης της κρίσης στις αγορές ομολόγων τους.
Πώς θα επηρεάζονταν οι ελληνικές επιχειρήσεις;
Οι επιχειρήσεις, ανήμπορες να αντλήσουν χρηματοδότηση και αντιμέτωπες με μεγάλης κλίμακας διακοπή στη ροή των πληρωμών τους, θα αντιμετώπιζαν «λουκέτα» ενδεχομένως σε μεγάλη κλίμακα. Μόλις η πιθανότητα μιας ελληνικής έξοδο καθίστατο σαφής, θα υπήρχε ο κίνδυνος μαζικών αναλήψεων από τις τράπεζες της χώρας και άρνησης περαιτέρω χρηματοδότησης σε φορείς, ιδιωτικούς ή δημόσιους, μέσω εργαλείων και συμβάσεων βάσει της ελληνικής νομοθεσίας. Οι κάτοχοι υφιστάμενων συμβάσεων σε ευρώ βάσει του ελληνικού δικαίου, θα ήθελαν να αποφύγουν τη μετατροπή τους σε νέα δραχμή και την επακόλουθη απότομη υποτίμηση του νομίσματος, λέει η Citigroup.
Τι θα γινόταν με τις ελληνικές τράπεζες;
Αυτό είναι το πιο περίπλοκο από όλα. Προς το παρόν, οι τράπεζες είναι τεχνικά αφερέγγυες, επειδή έπρεπε να αναλάβουν βαριές απώλειες μετά το PSI. Σύμφωνα με το πακέτο διάσωσης, υποτίθεται ότι πρέπει να λάβουν νέα κεφάλαια, ωστόσο αυτά δεν έχουν καταβληθεί ακόμη. Εν τω μεταξύ, οι πιστωτές έχουν βάλει στην άκρη 35 δισ. ευρώ σε αυτό που ονομάζεται «ενίσχυση εγγυήσεων», ένα είδος προστασίας που επιτρέπει στην ΕΚΤ να προσποιείται ότι δεν δανείζει σε αφερέγγυες τράπεζες. Αυτό επιτρέπει στις ελληνικές τράπεζες να διατηρούν το δανεισμό τους σε ευρώ από την ΕΚΤ. Αν μια νέα ελληνική κυβέρνηση επρόκειτο να εγκαταλείψει τη νομισματική ένωση, πριν ολοκληρωθεί η διαδικασία ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, τότε τα πράγματα θα μπορούσε να γίνουν πολύ άσχημα. Η ΕΚΤ θα μπορούσε να καταλήξει με ανεξόφλητα δάνεια και ομόλογα ύψους έως και 160 δισ. ευρώ στα χέρια της.
Τι θα γινόταν με την Ιρλανδία και την Πορτογαλία;
Η Πορτογαλία και η Ιρλανδία είναι –όπως η Ελλάδα- αποδέκτες της οικονομικής βοήθειας από χώρες της ευρωζώνης και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Μια ελληνική έξοδο από την ευρωζώνη θα ασκούσε μεγαλύτερη πίεση στις δύο αυτές χώρες. Η Πορτογαλία και η Ιρλανδία αναμένεται να λάβουν νέα οικονομική βοήθεια κάποιας μορφής. Ο Γκούντραμ Βολφ, της δεξαμενής σκέψης Bruegel στις Βρυξέλλες, πιστεύει ότι και οι αν η Ελλάδα φύγει από το ευρώ, η αγορά θα στρέψει την προσοχή της στις δύο αυτές ευάλωτες χώρες.
ΠΗΓΗ: imerisia.gr

CNN: Γιατί να μην αφήσουμε την Ελλάδα να βουλιάξει;

Greece  Why not let it sink από fon1972

New Greek poll looms as government efforts founder

Greece moved closer to a second snap election on Wednesday when the head of the biggest party launched a new attack on radical leftist Alexis Tsipras, saying his plans for a new government would push the country out of the euro zone.
New Democracy leader Antonis Samaras said in a televised statement that he hoped Tsipras would "come to his senses" before they met for coalition talks later on Wednesday.
Tsipras, riding a wave of public disgust with economic hardship in last Sunday's election, has demanded that Samaras and socialist PASOK leader Evangelos Venizelos tear up their 130-billion euro bailout deal with the EU and IMF.
Samaras said this would be "a certain and immediate disaster".
Tsipras, whose Left Coalition SYRIZA came second in the election, received a three-day mandate on Tuesday after Samaras gave up after only a few hours.
He was due to meet both Venizelos and Samaras later on Wednesday but there seems virtually no chance of agreement on a workable coalition to end Greece's post-election limbo.
Samaras added: "The Greek people did not give a mandate for the country to collapse or exit the euro zone. The exact opposite." He said Tsipras's stance indicated he was ruling out an alliance with New Democracy.
Tsipras, 37, refused to budge, saying coalition talks with the mainstream parties would only have meaning if Samaras and Venizelos agreed to revoke "barbaric austerity measures".
In a speech to trade unions and employers as part of his coalition talks, Tsipras added: "If the euro and the eurozone is threatened, it is threatened because of the austerity measures which were first applied in this country, as it was chosen to serve as a guinea pig."
Tsipras aides said he would send a letter to European Central Bank chief Mario Draghi, European Commission head Jose Manuel Barroso and EU Council President Herman von Rompuy on Wednesday saying that the rescue deal - the only thing keeping Greece from bankruptcy - was no longer binding because Greeks had voted against it.
He has also asked to meet French president-elect Francois Hollande, aides said. Analysts say the success of Hollande, who wants to challenge German-led austerity policies in Europe, had encouraged Greeks to vote against the bailout.
EUROPEANS RULE OUT NEW DEAL
European leaders have said repeatedly since the election that there is no alternative to the bailout if Greece wants to stay in the euro.
If Tsipras fails, the baton will pass to Venizelos, and if that doesn't produce a government, Greece is likely to have a new poll in around three to four weeks, with major questions over whether that would clarify or worsen the situation.
Greek newspapers attacked politicians for playing dangerous games and said elections loomed.
Many Greeks seemed unaware of the depths of the crisis created by the election but some expressed alarm.
"People voted with anger not with reason," said 51-year-old widow Maria Savelona.
"Tsipras lives in his own world. God help us, what is this? I'm afraid we will be kicked out of the euro and he thinks he is our savior?"
Investment bank J.P. Morgan said in a note that if support returned to PASOK and New Democracy in a new poll, Greece might stay in the euro, with possible modifications to the bailout deal. But otherwise "exit from the Euro area will become very likely."
Megan Greene, senior economist at Roubini Global Economics, said that even if a pro-bailout coalition could be formed after a second election it would be weak and face extreme hostility from other parties in trying to meet austerity targets.
"A pro-bailout coalition could therefore provide a solution that might last for months, not years," she said.
New Democracy and PASOK had been ruling jointly in an uneasy coalition that negotiated last year's bailout, which saw lenders demand ever-deeper spending cuts in a country already suffering its fifth year of recession.
GREEKS WANT EURO
Most Greeks say they want to keep the euro currency - widely seen as impossible without the bailout - but they are furious with the two mainstream political parties they blame for the recession, record high unemployment and endemic corruption.
Most believe cuts demanded by the EU and International Monetary Fund are only making the situation worse by increasing unemployment and preventing economic recovery.
Greece's crisis fuelled fears of a resurgence of the euro zone debt crisis on Wednesday, driving the euro towards a three-month low and pushing down global shares.
EU, IMF and ECB chief inspectors, collectively known as the "troika", will wait for a new government to be in place before coming for an inspection visit and making any decision on releasing more aid.
Greek finance ministry officials have warned the country might run out of cash by end-June if it does not have a government in place to negotiate a next aid tranche.
A key condition for more aid - and one which looks extremely difficult to meet after anti-bailout parties obtained 151 seats out of 300 in parliament - is to agree to more than 11 billion euros in extra spending cuts for 2013-2014 by June.
(Additional reporting by Karolina Tagaris, Dina Kyriakidou, Renee Maltezou, Ingrid Melander,Tatiana Fragou, Lila Chotzoglou and Luke Baker in Brussels; Writing by Barry Moody, editing by Mike Peacock)
Reuters

Ε. Μυτιληναίος: Κυβέρνηση ή χάος

Έντονη κριτική στα μέτρα ταμειακού χαρακτήρα, όπως το λεγόμενο χαράτσι, που «αποτελειώνει» τη ΔΕΗ και δημιουργεί τεράστιο πρόβλημα σε όλη την αγορά ενέργειας, άσκησε χθες ο πρόεδρος του ομίλου Μυτιληναίος Ε. Μυτιληναίος. Ο ίδιος εμμέσως τάχθηκε υπέρ του σχηματισμού κυβέρνησης, τονίζοντας ότι οι αντοχές της αγοράς είναι περιορισμένες. Πρόσθεσε ότι «αντί να κάνουμε επαναληπτικές εκλογές με αντικείμενο το μνημόνιο, το μνημόνιο από μόνο του έχει πολλά προβλήματα, που είναι αντικείμενο κριτικής».

Παρατήρησε ακόμη ότι υπάρχει διάσταση μεταξύ του τι θέλει η τρόικα και του τι πραγματικά γίνεται. Έτσι ενώ θεωρητικά ο στόχος είναι να γίνουν αποκρατικοποιήσεις, η Κομισιόν, που είναι το βασικότερο μέλος της τρόικας, θέτει όρους που δυσκολεύουν το συγκεκριμένο στόχο. Αυτό συνέβη για παράδειγμα στη ΛΑΡΚΟ, η οποία ενώ πωλείται ταυτόχρονα παραπέμπεται στην Επιτροπή Ανταγωνισμού για παράνομη κρατική ενίσχυση.

Αυτές τις αντιφάσεις τις βλέπουμε και σε άλλα θέματα που άπτονται του πεδίου ευθύνης της τρόικας τόνισε ο κ. Μυτιληναίος σημειώνοντας ότι δεν υπάρχει μια ξεκάθαρη στρατηγική για το πώς πρέπει να κινηθεί η χώρα.

Ανταγωνιστικότητα

Συνεχίζοντας την κριτική απέναντι στα μέτρα που έχουν ληφθεί τόνισε ότι στόχος της τρόικας είναι θεωρητικά να γίνει μια σκληρή εσωτερική υποτίμηση για  να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και να γίνουν πιο εξωστρεφείς, ώστε να αυξηθεί η δραστηριότητά τους και να αντιμετωπιστεί το θέμα της ανεργίας, του ισοζυγίου πληρωμών, κλπ. Στην κατεύθυνση αυτή επιβλήθηκε οριζόντια μείωση σε μισθούς, που έριξε κάποιες μονάδες το κόστος των παραγωγικών μονάδων. Την ίδια στιγμή όμως για λόγους ταμειακούς μπήκε πολύ υψηλή φορολογία στη διαδικασία της παραγωγής που υπερβαίνει κατά πολύ τη μείωση του εργατικού κόστους. Έτσι το αποτέλεσμα από τα μέτρα ήταν να έχουμε υψηλότερο κόστος παραγωγής, οι εργαζόμενοι να έχουν φτωχύνει, οι τιμές να μην πέφτουν και να ερχόμαστε σε αδιέξοδο. Για παράδειγμα στο αλουμίνιο κανένας ευρωπαίος ανταγωνιστής δεν έχει να αντιμετωπίσει ειδικό φόρο δέκα φορές μεγαλύτερο από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.

«Οι αποφάσεις που παίρνουν είναι αντιφατικές δε βοηθούν στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας γι’ αυτό και συνεχίζεται η ύφεση, χειροτερεύουν οι δείκτες και κυρίως ο πιο εκρηκτικός δείκτης αυτός της ανεργίας» τόνισε χαρακτηριστικά ο κ. Μυτιληναίος.

Κριτική στο χαράτσι

Έντονη κριτική ωστόσο άσκησε και για το πρόβλημα της ΔΕΗ που ακουμπά ολόκληρη την αγορά ενέργειας. Το πρόβλημα της ΔΕΗ είχε επισημανθεί εγκαίρως ωστόσο η τρόικα δεν το είδε. Αντίθετα σε μια περίοδο που οι καταναλωτές δυσκολεύονταν να πληρώσουν τον απλό λογαριασμό της ΔΕΗ, ήρθαν και έβαλαν το χαράτσι και για παράδειγμα από 100 ευρώ λογαριασμό ο πελάτης της ΔΕΗ είχε να πληρώσει 1000 ευρώ. Αποτέλεσμα να μην πληρώνει ούτε τα 100. Όμως από τα χρήματα αυτά δεν πληρώνεται μόνο η ΔΕΗ, αλλά ολόκληρη η αγορά ενέργειας από τους παραγωγούς μέχρι τη ΔΕΠΑ.

«Αυτά η τρόικα δεν τα βλέπει; Πως συνδέει το χαράτσι με τους λογαριασμούς της ΔΕΗ;» διερωτήθηκε ο κ. Μυτιληναίος.

Τέλος εξέφρασε τη βεβαιότητα, ότι όπως και τον τομέα της ενέργειας έτσι και σε όλους τους τομείς της οικονομίας η κατάσταση είναι οριακή. «Για πόσο διάστημα ακόμη μπορεί να υπάρχει πολιτική αστάθεια όταν τα πράγματα έχουν φτάσει σε αυτό το σημείο», διερωτήθηκε, τασσόμενος εμμέσως θέση υπέρ του άμεσου σχηματισμού κυβέρνησης.
 Πηγή:www.capital.gr

Πηγή:www.capital.gr

Ronnie O'Sullivan 2012 Snooker World Champion

Rage of Greeks in election endangers bailout

Greek voters enraged by economic hardship mauled traditional ruling parties in an election on Sunday, putting the country's future in the euro zone at risk and threatening to revive the region's debt crisis.
The latest official results, with over 50 percent of the vote counted, confirmed projections showing the only two major parties supporting an EU/IMF bailout that keeps Greece from bankruptcy would struggle to form a workable coalition.
Conservative New Democracy and Socialist PASOK, who have dominated Greece for decades, were holding less than 35 percent of the vote. That would likely give them under the 151 seat threshold needed for even the most fragile majority in parliament.
Once mighty PASOK looked set to be pushed into third place by the anti-bailout Left Coalition party, in a stunning vote against austerity policies that have caused deep hardship in one of Europe's worst postwar recessions.
New Democracy was polling just over 20 percent and PASOK a humiliating 14 percent with the Left Coalition on 15.8.
In the previous election in 2009, PASOK won a landslide victory with 44 percent and the Left Coalition had just 5 percent.
"I cannot take it anymore, living as beggars in our own country. The Left Coalition can shake them up, and wake them up," said Kate Savvidou, 65, a pensioner who deserted PASOK.
Left Coalition leader Alexis Tsipras, at 37 Greece's youngest political leader, hailed a peaceful revolution and said German Chancellor Angela Merkel should understand that austerity policies had been defeated.
"Greek people gave a mandate for a new dawn with solidarity and justice instead of barbaric bailout measures," he said.
In another indication of the extent of public anger, the extreme right Golden Dawn party was poised to take nearly 7 percent of the vote. This would allow such a party to enter parliament for the first time since the fall of a military dictatorship in 1974.
New Democracy leader Antonis Samaras called for a pro-European national salvation government that would keep Greece in the euro zone. PASOK leader Evangelos Venizelos also called for a unity government, saying his party had paid the price for handling the sovereign debt crisis.
But the small parties who gained in the election are all against the bailout, while being too divided to form an alternative coalition.
If the results are confirmed, the election could plunge Greece into new political turmoil, reigniting a euro zone debt crisis first detonated by Athens in 2009, and starting it down a path that could take it out of the euro.
FRAGMENTATION
Several analysts said the unprecedented fragmentation of the vote could bode weeks of instability and force another election.
But a New Democracy source said the party would not ask for repeat elections if it finished up as the largest party.
"This election was suppose to punish major parties and if they didn't manage to get a majority it was a punishment vote indeed," said Blanka Kolenikova of IHS Global Insight.
Greeks angry at record unemployment, collapsing businesses and steep wage cuts seemed to ignore warnings that a vote against the harsh terms of the bailout would push Greece towards bankruptcy.
"The exit polls confirm what has been patently clear for some time: there's no political consensus for the kind of reforms that Greece must implement if it wants to remain in the euro zone," said Nicholas Spiros of Spiro Sovereign Strategy.
Othon Anastasakis, director of southeast European studies at Oxford University told Reuters: "Greeks are sending a very strong message abroad, which is enough with austerity."
As they voted, many Greeks expressed their rage at the parties who accepted the harsh conditions of two bailouts that have kept the country from bankruptcy.
"My vote was a protest vote because they cut my pension," said 75-year-old pensioner Kalliopi, her fists clenched in anger.
"I live in a basement but pay the same (property) tax as someone who lives in a penthouse," said Kalliopi after voting.
"I voted for Left Coalition, even if this means elections again in a month. I feel vindicated, things are changing little by little because people decided to speak up," said 22-year old student Klelia Avgerinopoulou.
THREATS IGNORED
International lenders and investors fear success for the small anti-bailout parties could lead to Greece reneging on the harsh terms for the program, risking a hard sovereign default and dragging the euro zone back into the worst crisis since its creation.
Euro zone paymaster Germany has warned there would be "consequences" to an anti-bailout vote and the EU and IMF insist whoever wins the election must stick to austerity if they want to receive the aid that keeps Greece afloat.
But many voters shrugged off such threats and Socialist Francois Hollande's victory in France's presidential election may have boosted chances of a broad pushback against German-led austerity in Europe.
"I don't think that voting for a small party will make us go bankrupt. We already are," said 53 year-old Panagiotis, a craftsman, after voting for the conservative Independent Greeks.
Greece faces an acid test as soon as next month when it must give parliamentary approval for over 11 billion euros in extra spending cuts for 2013 and 2014 in exchange for more EU/IMF aid.
That looks like a tough task even if a new government can be formed in time, given the success of anti-bailout parties.
Under the constitution, Greek President Karolos Papoulias will give the biggest party after the election three days to form a government. If it fails, the next largest group gets a chance and so on down the line. If they all fail, new polls would be called in about three weeks.
(Additional reporting by Rene Maltezou, Karolina Tagaris, Ingrid Melander, Lefteris Papadimas, and George Georgiopoulos.; Writing by Barry Moody, editing by Mike Peacock)
Reuters

Krugman: Λάθος τα μαθηματικά της λιτότητας

Το μίγμα των μέτρων που θα πρέπει να ακολουθήσει η Ευρώπη για να βγει από την κρίση διχάζει πολιτικούς, επενδυτές και ακαδημαϊκούς και το θέμα της λιτότητας βρίσκεται στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης, εν όψει και των σημαντικότατων εκλογικών αναμετρήσεων στην Ελλάδα και στη Γαλλία.

Των φωνών που ζητούν αναθεώρηση της στρατηγικής ηγείται ο Γάλλος σοσιαλιστής Francois Hollande, ο οποίος προειδοποιεί ότι η έμφαση στη μείωση του χρέους και όχι στην ανάπτυξη «απελπίζει τον κόσμο». Στην Ελλάδα, οι ψηφοφόροι στρέφονται προς κόμματα που τάσσονται κατά της λιτότητας, η Ισπανία και η Ιταλία χαλαρώνουν τους στόχους που έχουν θέσει για τα ελλείμματά τους, η ολλανδική κυβέρνηση καταρρέει και ο πρόεδρος της ΕΚΤ, Mario Draghi, ζητά ένα Σύμφωνο Ανάπτυξης.

Το στρατόπεδο του Krugman
Ο νομπελίστας οικονομολόγος Paul Krugman υποστηρίζει πως οι περικοπές στους προϋπολογισμούς το μόνο που καταφέρνουν είναι να επιδεινώνουν την κατάσταση που δημιουργείται από τη μείωση των ιδιωτικών επενδύσεων και δαπανών. Τονίζει παράλληλα πως η επιβολή λιτότητας σε οικονομίες που βρίσκονται σε ύφεση είναι βλαπτική.

«Δεν μπορείς να προχωρήσεις σε μείωση των ελλειμμάτων αν δεν γίνεται κατανοητή και δεν ενστερνίζεται από τον κόσμο», υποστηρίζει ο Paul Martin, ο οποίος ως υπουργός Οικονομίας στον Καναδά τη δεκαετία του 1990 κατάφερε να μετατρέψει έλλειμμα ύψους 36 δισ. δολαρίων Καναδά σε πλεόνασμα μέσα σε τρία χρόνια. «Η μείωση του ελλείμματος πρέπει να εξισορροπείται από μέτρα ανάπτυξης και είναι ξεκάθαρο ότι η Ευρώπη έχει χάσει αυτήν την ισορροπία», τονίζει.

Για τον Krugman, οι υπέρμαχοι των δημοσιονομικών περικοπών όπως η Γερμανίδα καγκελάριος Angela Mekrel έχουν λανθασμένη αντίληψη των προβλημάτων που προσπαθούν να διορθώσουν, δημιουργώντας έτσι τον κίνδυνο οικονομικής αυτοκτονίας της Ευρώπης.

Όπως υπολογίζει, για κάθε 1 ευρώ μείωσης των κρατικών δαπανών το χρέος μειώνεται κατά μόλις 40 σεντς βραχυπρόθεσμα, ενώ χάνεται 1,25 ευρώ από την παραγωγή.

«Η επιθετική δημοσιονομική λιτότητα είναι αυτοκαταστροφική εάν δεν μπορείς να αναπτυχθείς», συμπληρώνει ο επικεφαλής της ευρωπαϊκής μονάδας διαχείρισης χαρτοφυλακίου της PIMCO, Andrew Balls.

Στο ίδιο μήκος κύματος οι δηλώσεις του πρώην υπουργού Οικονομίας των ΗΠΑ, Lawrence Summers, ο οποίος τονίζει πως η ιδέα ότι κάποιος μπορεί με περικοπές να φέρει την ανάπτυξη είναι οξύμωρη ή ακόμα και ανόητη. Χρησιμοποιώντας στοιχεία του ΔΝΤ, ο κ. Summers υπολογίζει ότι όταν η ζήτηση είναι ισχνή και τα επιτόκια κοντά στο μηδέν τότε η μείωση κατά 1% των δαπανών ως ποσοστό του ΑΕΠ περιορίζει την οικονομική ανάπτυξη έως και 1,5%. «Αυτό σημαίνει πως τα μέτρα λιτότητας σε εθνικό επίπεδο είναι πιθανόν να είναι αντιπαραγωγικά σε όρους πιστοληπτικής ικανότητας», ανέφερε στους Financial Times, για να συμπληρώσει ότι «η δημοσιονομική συρρίκνωση μειώνει τα εισοδήματα, περιορίζοντας τη δυνατότητα αποπληρωμής χρεών».

Σε ό,τι αφορά την αιτία των χρεών, ο Krugman υποστηρίζει πως η σύσταση του ευρώ το 1999 οδήγησε σε έκρηξη των χρημάτων που συνέρρεαν προς τις χώρες της περιφέρειας, όπως η Ισπανία και η Πορτογαλία, καθώς οι επενδυτές στοιχημάτιζαν πως το χρέος τους ήταν πλέον τόσο ασφαλές όσο και της Γερμανίας. Όταν όμως ο δανεισμός στέρεψε, εν μέσω της παγκόσμιας πιστωτικής κρίσης, η οικονομική κατάρρευση και η ανάγκη για διάσωση των τραπεζών τίναξαν στον αέρα τους προϋπολογισμούς και τα ισοζύγια τρεχουσών συναλλαγών. Αυτό, κατά τον Krugman, δείχνει ότι -με εξαίρεση την Ελλάδα- οι αιτίες των προβλημάτων της Ευρώπης είναι τα ιδιωτικά χρέη και όχι η δημοσιονομική ανευθυνότητα.

Για παράδειγμα, η ισπανική κυβέρνηση είχε χρέος 36% του ΑΕΠ το 2007 και η ιρλανδική 25%. Συγκριτικά, το γερμανικό χρέος τότε ήταν 65%. Αν και το χρέος της Ιταλίας ήταν στο 103% του ΑΕΠ το 2007, το έλλειμμα του προϋπολογισμού της ήταν 1,6%, ενώ ο προϋπολογισμός της Ιρλανδίας ήταν ισοσκελισμένος. Αν ομαδοποιηθούν η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Ιταλία, η Πορτογαλία και η Ισπανία, το χρέος μειωνόταν προς το 2007. Αυτό υποδηλώνει πως οι περικοπές στους κρατικούς προϋπολογισμούς απλώς εντείνουν το πρόβλημα που προκαλείται από τη μείωση της ιδιωτικής επένδυσης και δαπάνης, σύμφωνα με τον Krugman. Και αφού δεν έχουν το δικό τους νόμισμα ή δική τους Κεντρική Τράπεζα για να βοηθήσει ώστε να αμβλυνθούν οι πιέσεις μέσω της υποτίμησης ή της εκτύπωσης χρημάτων, το μόνο που απομένει στις χώρες είναι να προσπαθήσουν να υποτιμήσουν τις οικονομίες τους προκειμένου να ανακτήσουν την ανταγωνιστικότητά τους.

Όπως επισημαίνει, η ΕΚΤ θα μπορούσε να μειώσει τα επιτόκιά της για να ενθαρρύνει τον πληθωρισμό και να βρίσκεται σε ετοιμότητα για να αγοράσει ακόμα περισσότερα κρατικά ομόλογα. Επίσης, τα πιο υγιή κράτη με ισχυρότερους προϋπολογισμούς και εμπορικές θέσεις, όπως η Γερμανία, θα πρέπει να δίνουν κίνητρα στις οικονομίες τους να αυξήσουν τη ζήτηση και τις σχετικές τιμές.

Οι υπέρμαχοι της λιτότητας
Οι σκεπτικιστές, από την άλλη πλευρά, υποστηρίζουν πως τα υπερχρεωμένα κράτη βοήθησαν στην πυροδότηση της οικονομικής κρίσης και τώρα πλέον θα μπορέσουν να προσελκύσουν επενδυτές και να αποκαταστήσουν την ανταγωνιστικότητά τους μόνο εάν βάλουν σε τάξη τα δημοσιονομικά τους.
«Την εμπιστοσύνη μπορούμε να την ξανακερδίσουμε μόνο αν μειώσουμε τα υπερβολικά ελλείμματα και δώσουμε ώθηση στην ανταγωνιστικότητα», δήλωσε στις 23 Απριλίου ο πρόεδρος της Bundesbank Jens Weidman.
«Αν βρίσκεσαι σε αδιέξοδο, ο μόνος τρόπος για να ξεφύγεις είναι να κάνεις πίσω. Χώρες που ξεκάθαρα δαπανούσαν περισσότερα από όσα έβγαζαν πρέπει να το αντιστρέψουν», δήλωσε ο Norbert Walter, πρώην chief economist της Deutsche Bank, ο οποίος έχει πλέον τη δική του εταιρία συμβούλων.

Αυτή είναι η συνταγή της Merkel, η οποία προωθεί το θέμα της λιτότητας στο εξωτερικό. «Δεν λέμε ότι η εξοικονόμηση λύνει όλα τα προβλήματα», δήλωσε στις 24 Απριλίου στο Βερολίνο η Γερμανίδα καγκελάριος. «Όμως, δεν μπορείς να δαπανάς περισσότερα από όσα βγάζεις. Δεν μπορείς να ζεις όλη σου τη ζωή έτσι. Όλοι το γνωρίζουν αυτό».

Ο νομπελίστας οικονομολόγος Edmund Phelps χαρακτηρίζει την ανάλυση του Krugman «κάπως στενόμυαλη και ρηχή», θεωρώντας πως η χαλάρωση της λιτότητας στην Ευρώπη θα μπορούσε να οδηγήσει σε ακόμα πιο αδύναμες οικονομίες, καθώς οι επενδυτές θα επιβάλουν υψηλότερα κόστη δανεισμού. «Δεν νομίζω ότι η θέση του έχει κριθεί σωστά», τονίζει. «Δεν νομίζω ότι δίνει αρκετή σημασία στο γεγονός ότι όποιες και αν είναι οι αιτίες των ελλειμμάτων οι χώρες πρέπει να τα αντιμετωπίσουν».

Από την πλευρά του, ο καθηγητής του Harvard, Kenneth Rogoff, συμμερίζεται την άποψη ότι ίσως θα πρέπει να εξεταστεί το ενδεχόμενο να επιτραπεί μια ταχύτερη ανάπτυξη του πληθωρισμού (το οποίο ο πρόεδρος της Fed, Ben Bernanke, έχει χαρακτηρίσει ριψοκίνδυνο), ωστόσο εκτιμά πως ο Krugman υποτιμά τα προβλήματα που μπορεί να δημιουργήσει μακροπρόθεσμα το χρέος στην οικονομία.

Σε έκθεσή του που δημοσιοποιήθηκε αυτήν την εβδομάδα, ο Rogoff βρίσκει πως χώρες με χρέη που υπερβαίνουν το 90% του μεγέθους της οικονομίας τους ιστορικά αντιμετωπίζουν υποτονική ανάπτυξη για περισσότερες από δύο δεκαετίες, ακόμα και αν τα επιτόκιά τους παραμείνουν χαμηλά.
ΠΗΓΗ:EURO2DAY
 

'Sacrificed for a future that never came': Family tragedy tells the story of Greece

Aigio (CNN) -- The bank where she died in Athens is still shrouded in green tarpaulin and boarded off with corrugated iron. Graffiti scrawled in black across the front reads: "Traitors" and "killers."

This is where Angeliki Papathanasopoulou worked 12-hour days as a financial analyst at Marfin Egnatia Bank, working not only for the benefit of her family but also with a desire to contribute to the country she loved.

The site -- in the center of Athens, just minutes from Syntagma Square and in a commercial hub of the city -- is one door down from the historic Attikon Cinema, one of dozens of buildings torched during the city's explosive protests of February this year.

Now, two years since Greece took its first bail-out and Angeliki died, the country is going to the polls. The election is expected to produce the most fractured result in decades.

My sister is around me all the time. I think about her every minute of the day. She is beside me and next to me, her spirit is around me.
Sissy Papathanasopoulou, sister

At 8am on May 5, 2010, Angeliki's husband Christos dropped her at the bank, on Stadiou Street. The couple lived just five kilometers away, in Vyronas, in the small apartment they had purchased a couple of years earlier.

Around 11am, Angeliki chatted on the phone with her mother Tota, then her older sister Sissy an hour later. Sissy was due to drive from her home in Patras to Athens that afternoon, before flying to meet her husband in Milan. The sisters discussed where they might eat together that evening. By then, Angeliki would have exciting news to share.

Four months pregnant with their first child, Angeliki and Christos were scheduled to learn the sex of their baby at an appointment that afternoon.

The plan was for Christos to pick her up at 3pm for the 4pm appointment, then they would see Sissy later. But, around 2pm, Christos took a call from his 32-year-old wife.

The bank was on fire.

A promising life remembered

Two years later, at the family home, an inches-deep pile of photographs frames the country's tragedy through a personal lens:

Angeliki as a baby, holding herself up by the tapestry chair where her father now sits to remember her; leaping across the stage in a white tutu during a ballet production as a young girl; sporting a Jackie O-esque hair-style in a photograph her father raises to his face to kiss.

Angeliki is with us all the time.
Haris Papathanasopoulos, father

The family has gathered in Aigio, two and a half hours by road from Athens, up a coastline flanked by the Ionian Sea and scattered with olive groves, lemon and orange trees.

On the dining table are delicate yellow freesias, brightening a room which is dense with love, and loss.

Sissy, who comes to the door with a wide smile, has made the short drive from Patras with her husband, Nikos Vasileiou.

Angeliki's mother, Tota, elegant in black with a simple silver cross around her neck, enters the living room carrying home-made yogurt cake, followed by braided koulourakia [Greek biscuits] and black coffee. The patriarch of this proud family, Haris, a retired lawyer, enters a few minutes later.

They greet Angeliki's husband, Christos Karapanagiotis, who has driven from Athens where he works for a shipping company, with kisses.

It is hard not to look at him without also glancing at the photograph of Angeliki on their wedding day in Loggos, the day she told her mother, "I feel like a princess," like "the center of the world."

The family recalls childhood summers, when the sisters spent the hot months of June to September with their cousins, Zeti and Angelina, at the family's beach-house in Loggos. "We would play grown-ups... from morning to midday, afterwards we were swimming and in the afternoon we would play in the mud," says Sissy, who is now a lawyer. "That was the program."

The sisters were close, exchanging letters and cards weekly and talking daily after Sissy moved to Athens to study. When Angeliki turned 18, they traveled to Paris together and spent 15 "perfect, perfect" days, says Sissy.

We were the closest friends.
Sissy Papathanasopoulou, sister

In Paris, they practiced their French, fell in love with the ancient Greek statue of Aphrodite of Milos at the Louvre, and bought posters of Monet and Manet to decorate their flat in the Exarcheia area of Athens. When the sisters were in their teens and their early 20s, the family traveled together to Italy, Austria and Switzerland.

"We were the closest friends. I knew everything about her and she knew everything about me," says Sissy. They would cover for each other when their parents called. "I was going out late, they would call and she would say 'no she can't [talk] she is sleeping'."

Angeliki grew up to be a sophisticated, erudite and witty woman who excelled in mathematics. She studied actuarial science at Cass Business School in London before returning to Athens in mid-2004, when the country was flush with the glory of the Olympic Games.

"That was a very, very good period for Greece," Christos says. "We wanted to come back. If you have a good job [in Greece], you can have a very good life. And we had the view that it was better to spend your efforts for Greece -- we wanted to spend our efforts for Greece."

Of his wife, Christos says: "It is difficult to find people who are so intelligent and well-balanced at the same time." With a quiet smile he adds, "Einstein was a genius but he was a genius in mathematics. Angeliki was not only a genius in mathematics -- she was a genius in everything. That is something you don't find easily in real life."

Christos and Angeliki both grew up in close families, and holidays were often spent with relatives.

She was a very sweet child.
Tota Papathanasopoulou, mother

Sissy saw Angeliki for the last time during Easter, which coincides with Sissy's "name day" -- a tradition to celebrate the provenance of one's name. Around 30 family members had gathered in Loggos to feast on oven-baked lamb and salads put together by Sissy and Angeliki. The sisters had both observed Lent by declining meat for seven days. Angeliki retired early that day, as her pregnancy was fatiguing. "She was sleeping all the time," says Sissy. But her sister was "very happy."

Angeliki and Christos were rooted. "We had no plans to leave," Christos says. "We are Greek citizens, and we would like to support ...Greek society. This is a beautiful country."

But by 2010, the country was in desperate financial trouble.

Rebellion sparks violence

On Sunday May 2, 2010, the eurozone's finance ministers declared they would inject €110 billion into Greece to save it from bankruptcy. Greece had finally capitulated to the demands of its eurozone peers. "The alternative course would be a catastrophe and greater pain for all," declared then-Prime Minister George Papandreou.

The situation was threatening global stability. The bail-out was meant to save the hard-fought "European project," but it would leave the Greek people paying dearly for their boom times. In return for the funds, the government agreed to cut and freeze pension payments and public sector pay wages. Christmas, Easter and summer bonuses were abolished and taxes were raised.

A nationwide strike was called for May 5.

Angeliki and Christos were not worried. The streets were often rowdy with protests, but it was directed at government, and attacks against people were rare. Angeliki was in a "very big company," Christos says. "We thought it was safe," Sissy adds.

Angeliki was a genius in everything.
Christos Karapanagiotis, husband

There had been dozens of marches up Stadiou Street, Christos says. "Everybody had the feeling [Angeliki] was working in a safe environment. You could never forecast what might have happened."

Greece's history of being ruled by others -- invaded by Italy in 1940 before being occupied by Germany, then shredded by civil war, ruled by a military dictatorship between 1967 and 1974 and now at the mercy of the European Troika of financial masters -- has traditionally set its people against the state.

"What makes Greece different from other European countries is that the state has always been an alien," says journalist Pavlos Tsimas. "The average citizen who pays taxes doesn't feel like they are doing good for society. They feel like they are being robbed. [Because] it is not the state we ourselves made out of our revolution.

"There is always ...this resistance. This gives any part of rebellion against the Greek state some kind of legitimacy."

But this time, violence would erupt against fellow Greeks.

Protests explode

Marfin Egnatia -- like most banks -- was a target for attacks.

At around 1:30pm on May 5, 2010, about 50 masked and gloved protesters -- one group among tens of thousands of people who protested in Athens that day -- were charging up Patission Street, recalls photographer Giorgos Moutafis. They turned left into Stadiou Street, toward Angeliki's workplace. Moutafis swung in behind them, snapping pictures until he felt it was too dangerous to continue.

Moutafis recalls the group -- who he says did not belong to any political movement -- bragging of 150 molotov cocktails, chanting "burn them, burn the rich." When the group got to Marfin, other protesters begged them not to attack the bank: "No, there are people in there." But they were ignored: "F**k them, burn it, burn the rich," the cries continued. The windows were smashed, gasoline splashed over the bank's floor and Molotov cocktails lobbed in. The protests rolled on toward tear gas being exploded in Syntagma Square.

Black smoke began pouring out of the windows of Marfin Egnatia Bank. Angeliki and two colleagues, Paraskeui Zoulia and Epameinondas Tsakalis, were killed by the toxic fumes.

Court documents allege a series of failings by a bank executive, the bank's external health and safety consultant and two managers -- including asking staff to remain inside and locking the main doors during the riots -- that contributed to the tragedy.

The documents say the staff were unable to access an emergency exit, with a door for disabled people that could be used in an emergency blocked by the fire. Further, they said the bank did not have a fire safety certificate, unbreakable windows, or security shutters drawn in readiness for the riots.

The bank rejects these allegations. Thirteen days after the fire, the then non-executive chairman of Marfin Popular Bank Group, Andreas Vgenopoulos, released a letter to staff denying liability. In it, he said the bank had all the statutory measures in place, including reinforced glass and an emergency exit.

What makes Greece different from other European countries is that the state has always been an alien
Pavlos Tsimas, journalist

It said the staff were not pressured to work or prevented from leaving, but had decided to stay inside for safety reasons. It also said the bank cooperated with external consultants, who reported to them every month and had not noted a problem. The letter said the attack was "murderous" and "wouldn't stop unless there were dead people."

A representative for Marfin said the bank maintains that position. He said the bank was in compliance with all statutory requirements, including those for emergency exits, and that there had been no request for staff to lock the doors. The representative also said the bank did not require a fire safety certificate, due to it being built before 1989.

Further, he said, the bank was confident the courts would rule in favor of the executives and there was "surprise" those who caused the incident remained free.

Within the labyrinthine interiors of the Athens courts, investigations into Marfin Egnatia Bank case inch along.

On June 18 the four employees will go to trial in Athens, accused of causing the three deaths by neglecting safety duties.

If convicted, the executives each face a sentence of three months to five years, which can be suspended, for each death. They also face charges in connection with the injuries of 21 people.

Up to five protesters are also being investigated for the fire-bombing of Ianos, the bookstore opposite Marfin Egnatia Bank. The inquiry remains in the preliminary stages but investigators suspect this group may also have been involved in the attack on Marfin Egnatia Bank.

Greece fractured

Angeliki was sacrificed for a good future. But the better future never came.
Pepi Spiliotopoulou, Filodimos newspaper

Today, Greece's social and political landscape is splintered, with support for the old guard of New Democracy and PASOK plummeting as parties on the edges attract votes from the disenchanted.

Last month, after Greece had been forced into taking its second bailout, 77-year-old retired pharmacist Dimitris Christoulas killed himself in Syntagma Square, leaving a suicide note citing pain from the austerity measures.

Tsimas believes the election will be decided by one of two sentiments: Anger and fear. The former will vote for the fringe parties, the latter the establishment.

Either way, the Greek people face a fifth year of recession, and the country remains at risk of being expelled from the eurozone.

"The numbers of really poor people has doubled," Tsimas says. "And the middle classes, who established themselves in the 80s, have lost their sense of security. They have the fright of the fall that could come every other day. " Further, he said, "there are millions in the public sector who feel betrayed."

Pepi Spiliotopoulou is owner and editor of newspaper Filodimos and Radio Egio, and went to the same school as the Papathanasopoulou sisters. Since the crisis hit, she has watched Aigio diaspora return, seeking solace in family plots which can produce the food they can no longer afford to buy.

But the country's struggles continue. Yorgos Avgeropoulos, of documentary production house Small Planet, says the greatest fear now is of "social explosion. You cannot stop hungry people entering, breaking into a supermarket. Right now if the police tear gas [people] they run. But in one moment they will stay because they have nothing to lose."

Says Pepi: "Angeliki was sacrificed for a good future. But the better future never came."

The Papathanasopoulou family do not know who was guilty of throwing the firebombs. But Christos questions a system that -- two years later, as buildings are again being torched -- is unable to assuage the country's pain. "We ask why. Who is responsible for that? Someone must be responsible for that. Some families have been destroyed. This is still recurring."

In Aigio, Angeliki's close family will gather to mark the second anniversary of her death by attending church and placing flowers at her grave.

For Sissy, Angeliki has never left. "My sister is around me all the time," she says. "I think about her every minute of the day. She is beside me and next to me, her spirit is around me. This is the way I see it, and the way I want to see it."

ΠΗΓΗ: cnn.com