Το Facebook αξίζει πια σχεδόν 33,7 δισ. δολάρια με βάση τις συναλλαγές στην δευτερογενή αγορά, δίνοντας στην ιδιωτική αυτή επιχείρηση μια υποκείμενη κεφαλαιοποίηση μεγαλύτερη από τις κεφαλαιοποιήσεις εισηγμένων κολοσσών όπως η Ebay και η Yahoo στην αγόρά.
Η κοινή μετοχή του Facebook διαπραγματεύεται έως το υψηλό των 76 δολ. ανά μετοχή, καθώς οι επενδυτές σπεύδουν να εξασφαλίσουν ένα «κομμάτι» της εταιρίας, πριν αυτή εισαχθεί στο χρηματιστήριο, ,που οι αναλυτές εκτιμούν ότι θα είναι το μεγαλυτερο τεχνολογικο ΙΡΟ μετά την εισαγωγή της Google το 2004, η οποία έπιασε τα 1,67 δισ. δολάρια.
Η διόγκωση της αποτίμησης του Facebook σε σύγκριση με εισηγμένους ομίλους όπως η Ebay και η Yahoo, που η αξία τους στην αγορά ανέρχεται στα 30,1 δισ. δολ. και τα 18,3 δισ. δολ. αντιστοίχως, καταδεικνύει μια νέα δυναμική που αναπτύσσεται ανάμεσα στις τεχνολογικές εταιρίες και τους επενδυτές.
Αν και το Facebook, όπως και άλλες επιτυχημένες επιχειρήσεις της Silicon Valley, όπως το Twitter, το LinkedIn και η Zynga, καθυστερούν τα ΙΡΟ τους εξαιτίας της αδυναμίας που επικρατεί στα χρηματιστήρια, κάποιοι επενδυτές δεν είναι διατεθειμένοι να περιμένουν.
Αγοράζουν μετοχές των εταιριών όσο είναι ακόμη στα χέρια των ιδιωτών, ελπίζοντας ότι το ΙΡΟ, στη συνέχεια, θα ωθήσει τους τίτλους τους ακόμη υψηλότερα.
Η ιστοσελιδα κοινωνικής δικτύωσης Facebook,την οποία στηρίζουν επενδυτικές εταιρίες και επιχειρήσεις venture capital, έχει αφήσει να εννοηθεί ότι μπορεί να παραμείνει εκτός χρηματιστηριου έως το 2012 τουλάχιστον.
Όμως οι εργαζόμενοι και οι επενδυτές έχουν κάθε δικαίωμα να πουλήσουν τις μετοχές τους, και αρκετοί το κάνουν, προκειμένου να αντλήσουν ρευστότητα
Πέμπτη 26 Αυγούστου 2010
Τρίτη 24 Αυγούστου 2010
Κυριακή 22 Αυγούστου 2010
Σάββατο 21 Αυγούστου 2010
U2: Οι ροκάδες που θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο
Από τον Δημήτρη Δελεβέγκο
Η καλλιτεχνική τετράδα του συγκροτήματος είναι η πιο καλοπληρωμένη παγκοσμίως, με την παγκόσμια περιοδεία τους που ξεκίνησε το 2009 να τους έχει αποφέρει εισπράξεις ύψους 311 εκατ. δολ. Θα διαθέσουν τα έσοδα από την συναυλία στο ΟΑΚΑ υπέρ των δημοσίων υπαλλήλων. Ο Bono είχε προταθεί τρις για νόμπελ ειρήνης.
«Θα αποτελούσε τον καταλληλότερο και αξιότερο πρεσβευτή της αλληλεγγύης προς την Αφρική στο Δυτικό κόσμο. Θα μπορούσε να αναμορφώσει την εικόνα της Διεθνούς Τράπεζας και να “πουλήσει” την αποστολή για την καταπολέμηση της φτώχειας πολύ αποτελεσματικότερα, σε σύγκριση με τους υπόλοιπους υποψηφίους», σημείωναν έγκριτες αμερικανικές εφημερίδες πριν από πέντε χρόνια, υποστηρίζοντας την υποψηφιότητα για την προεδρία στην Παγκόσμια Τράπεζα του νούμερο 1 του θρυλικού ροκ συγκροτήματος των U2, Bono.
Παρ΄ όλα αυτά, ο βασικός τραγουδιστής και κατά περίσταση κιθαρίστας του ιρλανδικού συγκροτήματος δεν κατάφερε να αναλάβει τα ηνία του διεθνούς χρηματοπιστωτικού οργανισμού, βέβαια αυτό έχει σήμερα ανύπαρκτη σημασία. Οι U2 καταφέρνουν μέσω του πολιτικοποιημένου στίχου τους και των φιλανθρωπιών τους να λειτουργούν ή τουλάχιστον να παριστάνουν τους σύγχρονους Δονκιχώτες…
Έτσι, τα έσοδα από τη συναυλία των U2, ένα από τα μεγαλύτερα εγχώρια καλλιτεχνικά events, που θα πραγματοποιηθεί στις 3 Σεπτεμβρίου στο ΟΑΚΑ, θα διατεθούν υπέρ των Ελλήνων δημόσιων υπαλλήλων, όπως είχε δηλώσει ο Paul David Hewson (το επίσημο όνομα του Bono) τον περασμένο Φλεβάρη, οπότε είχαν ανακοινωθεί οι περικοπές των αποδοχών στο δημόσιο τομέα.
Η διοργάνωση εντάσσεται στο πλαίσιο του U2 360° Tour, των περιοδειών σε αθλητικά στάδια (οι προηγούμενες περιοδείες πραγματοποιούνταν κυρίως σε κλειστούς χώρους) για το διάστημα 2009-2011 που εγκαινίασε πέρυσι η μπάντα, με τα εισιτήρια να έχουν πλέον εξαντληθεί. Καινοτομία η ατσάλινη ειδική σκηνή των U2, με την οποία εξασφαλίζεται πλήρης οπτική πρόσβαση από κάθε σημείο του σταδίου, ενώ τα φώτα, τα μικρόφωνα και οι γιγαντοοθόνες LED αιωρούνται πάνω από τους καλλιτέχνες.
«Είναι απαραίτητο να γνωρίζει ο κόσμος πώς στήνεται η παραγωγή πριν τεθούν προς πώληση τα εισιτήρια, αφού διαφορετικά θα νομίζουν ότι η θέση τους θα βρίσκεται πίσω από την αρένα. Πλέον δεν υπάρχει πίσω», ανέφερε χαρακτηριστικά πριν από ένα χρόνο ο μάνατζερ του συγκροτήματος Paul McGuinness στο ιρλανδικό περιοδικό «Hot Press».
Bono, o φιλάνθρωπος
Ο ακτιβισμός αποτελεί θρησκεία για τον Bono, ο οποίος έχει προταθεί το 2003, 2005 και 2006 για Νόμπελ Ειρήνης, ενώ εννέα εκατομμύρια ευρώ από τα συνολικά κέρδη του U2 360° Tour δαπανήθηκαν το 2009 για φιλανθρωπικούς σκοπούς.
Από το 2009, ο ροκ σταρ ηγείται σημαντικών εκστρατειών για τη μείωση του χρέους του Τρίτου κόσμου, όπως αυτήν με τίτλο «Drop the debt» που αφορούσε την Αφρική. Στο πλαίσιο αυτό, άλλωστε, ύστερα από συνάντησή του με τον Γιώργο Παπανδρέου στο περιθώριο της συνόδου κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης του περασμένου Φεβρουαρίου, ο Bono είχε προσφερθεί να ηγηθεί καμπάνιας για τη διαγραφή του ελληνικού χρέους.
Η καλλιτεχνική τετράδα του συγκροτήματος είναι η πιο καλοπληρωμένη παγκοσμίως, με την παγκόσμια περιοδεία τους που ξεκίνησε το 2009 να τους έχει αποφέρει εισπράξεις ύψους 311 εκατ. δολ. Θα διαθέσουν τα έσοδα από την συναυλία στο ΟΑΚΑ υπέρ των δημοσίων υπαλλήλων. Ο Bono είχε προταθεί τρις για νόμπελ ειρήνης.
«Θα αποτελούσε τον καταλληλότερο και αξιότερο πρεσβευτή της αλληλεγγύης προς την Αφρική στο Δυτικό κόσμο. Θα μπορούσε να αναμορφώσει την εικόνα της Διεθνούς Τράπεζας και να “πουλήσει” την αποστολή για την καταπολέμηση της φτώχειας πολύ αποτελεσματικότερα, σε σύγκριση με τους υπόλοιπους υποψηφίους», σημείωναν έγκριτες αμερικανικές εφημερίδες πριν από πέντε χρόνια, υποστηρίζοντας την υποψηφιότητα για την προεδρία στην Παγκόσμια Τράπεζα του νούμερο 1 του θρυλικού ροκ συγκροτήματος των U2, Bono.
Παρ΄ όλα αυτά, ο βασικός τραγουδιστής και κατά περίσταση κιθαρίστας του ιρλανδικού συγκροτήματος δεν κατάφερε να αναλάβει τα ηνία του διεθνούς χρηματοπιστωτικού οργανισμού, βέβαια αυτό έχει σήμερα ανύπαρκτη σημασία. Οι U2 καταφέρνουν μέσω του πολιτικοποιημένου στίχου τους και των φιλανθρωπιών τους να λειτουργούν ή τουλάχιστον να παριστάνουν τους σύγχρονους Δονκιχώτες…
Έτσι, τα έσοδα από τη συναυλία των U2, ένα από τα μεγαλύτερα εγχώρια καλλιτεχνικά events, που θα πραγματοποιηθεί στις 3 Σεπτεμβρίου στο ΟΑΚΑ, θα διατεθούν υπέρ των Ελλήνων δημόσιων υπαλλήλων, όπως είχε δηλώσει ο Paul David Hewson (το επίσημο όνομα του Bono) τον περασμένο Φλεβάρη, οπότε είχαν ανακοινωθεί οι περικοπές των αποδοχών στο δημόσιο τομέα.
Η διοργάνωση εντάσσεται στο πλαίσιο του U2 360° Tour, των περιοδειών σε αθλητικά στάδια (οι προηγούμενες περιοδείες πραγματοποιούνταν κυρίως σε κλειστούς χώρους) για το διάστημα 2009-2011 που εγκαινίασε πέρυσι η μπάντα, με τα εισιτήρια να έχουν πλέον εξαντληθεί. Καινοτομία η ατσάλινη ειδική σκηνή των U2, με την οποία εξασφαλίζεται πλήρης οπτική πρόσβαση από κάθε σημείο του σταδίου, ενώ τα φώτα, τα μικρόφωνα και οι γιγαντοοθόνες LED αιωρούνται πάνω από τους καλλιτέχνες.
«Είναι απαραίτητο να γνωρίζει ο κόσμος πώς στήνεται η παραγωγή πριν τεθούν προς πώληση τα εισιτήρια, αφού διαφορετικά θα νομίζουν ότι η θέση τους θα βρίσκεται πίσω από την αρένα. Πλέον δεν υπάρχει πίσω», ανέφερε χαρακτηριστικά πριν από ένα χρόνο ο μάνατζερ του συγκροτήματος Paul McGuinness στο ιρλανδικό περιοδικό «Hot Press».
Bono, o φιλάνθρωπος
Ο ακτιβισμός αποτελεί θρησκεία για τον Bono, ο οποίος έχει προταθεί το 2003, 2005 και 2006 για Νόμπελ Ειρήνης, ενώ εννέα εκατομμύρια ευρώ από τα συνολικά κέρδη του U2 360° Tour δαπανήθηκαν το 2009 για φιλανθρωπικούς σκοπούς.
Από το 2009, ο ροκ σταρ ηγείται σημαντικών εκστρατειών για τη μείωση του χρέους του Τρίτου κόσμου, όπως αυτήν με τίτλο «Drop the debt» που αφορούσε την Αφρική. Στο πλαίσιο αυτό, άλλωστε, ύστερα από συνάντησή του με τον Γιώργο Παπανδρέου στο περιθώριο της συνόδου κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης του περασμένου Φεβρουαρίου, ο Bono είχε προσφερθεί να ηγηθεί καμπάνιας για τη διαγραφή του ελληνικού χρέους.
Βέβαια η «φωνή» των U2 έχει δεχτεί ιδιαίτερα σφοδρή πολεμική για την αγνότητα των προθέσεών της. Μάλιστα, όπως είχε αποκαλύψει το πρακτορείο Bloomberg πριν από τρία χρόνια, ο Bono εφέρετο να χρησιμοποίησε ως «άρμα» την περιοδεία του 2006 «Vertigo world tour» για να προωθήσει τη μη κερδοσκοπική οργάνωση «ONE Campaign», ενώ ταυτόχρονα το συγκεκριμένο tour υπήρξε ένα από τα πλέον κερδοφόρα, με ακαθάριστα έσοδα από εισιτήρια που άγγιξαν το αστρονομικό ποσό των 390 εκατ. ευρώ.
Μπίζνες εκατομμυρίων
Σύμφωνα με το έγκριτο οικονομικό περιοδικό «Forbes», οι αγαπημένοι της ροκ σκηνής αποτελούν τους πιο καλοπληρωμένους καλλιτέχνες παγκοσμίως, με την παγκόσμια περιοδεία τους που ξεκίνησε το 2009 να τους έχει αποφέρει εισπράξεις περισσότερες από 311 εκατ. δολάρια! Μόνο από πωλήσεις εισιτηρίων κερδίζουν 10 εκατ. δολάρια σε κάθε σταθμό τους, ενώ σε πολλές πόλεις το ρεκόρ αυτό κατερρίφθη, όπως στο Παρίσι, όπου οι εισπράξεις άγγιξαν σχεδόν τα 21 εκατ. δολάρια για δύο εμφανίσεις τους.
Την ίδια στιγμή, ο Bono ανήκει στο διοικητικό συμβούλιο της Elevation Partners που δραστηριοποιείται στα μέσα ενημέρωσης, ενώ μέσω αυτής ο ροκ σταρ κατέχει ποσοστό μειοψηφίας στον όμιλο Forbes Media LLC.
Παράλληλα, σπόνσορας του U2 360° Tour είναι η BlackBerry, ενώ υπάρχει συνεργασία και με τη Research in Motion στον τομέα των εφαρμογών κινητής τηλεφωνίας.
Ποιοι είναι οι U2
Το συγκρότημα των U2 προέκυψε… κατά τύχη, όταν τον Σεπτέμβριο του 1976, ο Bono, o David Evans, γνωστός σήμερα «The Edge», ο αδελφός του Dik και ο Adam Clayton, απάντησαν σε αγγελία του συμφοιτητή τους Larry Mullen Jr., ο οποίος αναζητούσε άτομα για να δημιουργήσει ροκ συγκρότημα.
Αρχικά ο Bono τραγουδούσε και έπαιζε κιθάρα, παρότι, όπως ομολογεί σε συνέντευξή του αρκετά χρόνια αργότερα, έπαιζε άθλια. Γι’ αυτό σταδιακά αφοσιώθηκε στο τραγούδι, ενώ περιστασιακά παίζει κιθάρα και φυσαρμόνικα.
Λίγους μήνες αργότερα ο Dik Evans εγκατέλειψε την ομάδα για να πάει στην τοπική μπάντα Virgin Prunes, ενώ έκτοτε η σύνθεση των U2 παραμένει ίδια.
Oι U2 έχουν αποσπάσει 22 βραβεία Grammy, έχουν πουλήσει περισσότερους από 150 εκατ. δίσκους, αποτελούν ένα από τα πλέον εμπορικά συγκροτήματα. Μάλιστα, το θρυλικό περιοδικό «Rolling Stones» κατέτασσε το συγκρότημα στη θέση 22 της λίστας με τους 100 σπουδαιότερους μουσικούς όλων των εποχών.
Μπίζνες εκατομμυρίων
Σύμφωνα με το έγκριτο οικονομικό περιοδικό «Forbes», οι αγαπημένοι της ροκ σκηνής αποτελούν τους πιο καλοπληρωμένους καλλιτέχνες παγκοσμίως, με την παγκόσμια περιοδεία τους που ξεκίνησε το 2009 να τους έχει αποφέρει εισπράξεις περισσότερες από 311 εκατ. δολάρια! Μόνο από πωλήσεις εισιτηρίων κερδίζουν 10 εκατ. δολάρια σε κάθε σταθμό τους, ενώ σε πολλές πόλεις το ρεκόρ αυτό κατερρίφθη, όπως στο Παρίσι, όπου οι εισπράξεις άγγιξαν σχεδόν τα 21 εκατ. δολάρια για δύο εμφανίσεις τους.
Την ίδια στιγμή, ο Bono ανήκει στο διοικητικό συμβούλιο της Elevation Partners που δραστηριοποιείται στα μέσα ενημέρωσης, ενώ μέσω αυτής ο ροκ σταρ κατέχει ποσοστό μειοψηφίας στον όμιλο Forbes Media LLC.
Παράλληλα, σπόνσορας του U2 360° Tour είναι η BlackBerry, ενώ υπάρχει συνεργασία και με τη Research in Motion στον τομέα των εφαρμογών κινητής τηλεφωνίας.
Ποιοι είναι οι U2
Το συγκρότημα των U2 προέκυψε… κατά τύχη, όταν τον Σεπτέμβριο του 1976, ο Bono, o David Evans, γνωστός σήμερα «The Edge», ο αδελφός του Dik και ο Adam Clayton, απάντησαν σε αγγελία του συμφοιτητή τους Larry Mullen Jr., ο οποίος αναζητούσε άτομα για να δημιουργήσει ροκ συγκρότημα.
Αρχικά ο Bono τραγουδούσε και έπαιζε κιθάρα, παρότι, όπως ομολογεί σε συνέντευξή του αρκετά χρόνια αργότερα, έπαιζε άθλια. Γι’ αυτό σταδιακά αφοσιώθηκε στο τραγούδι, ενώ περιστασιακά παίζει κιθάρα και φυσαρμόνικα.
Λίγους μήνες αργότερα ο Dik Evans εγκατέλειψε την ομάδα για να πάει στην τοπική μπάντα Virgin Prunes, ενώ έκτοτε η σύνθεση των U2 παραμένει ίδια.
Oι U2 έχουν αποσπάσει 22 βραβεία Grammy, έχουν πουλήσει περισσότερους από 150 εκατ. δίσκους, αποτελούν ένα από τα πλέον εμπορικά συγκροτήματα. Μάλιστα, το θρυλικό περιοδικό «Rolling Stones» κατέτασσε το συγκρότημα στη θέση 22 της λίστας με τους 100 σπουδαιότερους μουσικούς όλων των εποχών.
* Αναδημοσίευση από το "Κεφάλαιο" της 13ης Αυγούστου
Τετάρτη 18 Αυγούστου 2010
ΜΕΛΙΣΣΑΝΙΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ "ΤΙΓΡΗΣ"
Πρόεδρος του Ομίλου Επιχειρήσεων της Aegean Oil
«Κρατήστε άμυνα, έρχονται ακόμη πιο δύσκολες στιγμές», λέει αυτό το διάστημα στους άμεσους συνεργάτες του ο κ. Δημήτρης Μελισσανίδης, επικεφαλής ενός ισχυρού ομίλου επιχειρήσεων. Ο ίδιος όμως συνεχίζει να επεκτείνεται: μέσα στην κρίση και ενώ όλοι «κουμπώνονται» αυτός συνεχίζει απρόσκοπτα την υλοποίηση του προγράμματος κατασκευής νέων δεξαμενοπλοίων σε ναυπηγεία της Άπω Ανατολής, ενώ την ίδια στιγμή εξαγοράζει μία ακόμη επιχείρηση. Τελευταία του κίνηση η εξαγορά της Verbeke Bunkering N.V. H εν λόγω επιχείρηση είναι φυσικός προμηθευτής ναυτιλιακών καυσίμων και κατέχει ηγετική θέση στην περιοχή Amsterdam – Rotterdam – Antwerp (ARA). Η Verbeke Bunkering N.V. θεωρείται η δεύτερη μεγαλύτερη επιχείρηση bunkering στον κόσμο και δραστηριοποιείται στην αγορά περισσότερο από 100 χρόνια. Με την ολοκλήρωση της εξαγοράς η Aegean αναμένεται να προμηθεύσει περισσότερους από 1.000.000 μετρικούς τόνους ναυτιλιακά καύσιμα το μήνα σε παγκόσμια βάση.
Ποια είναι όμως η πορεία του κ. Δημήτρη Μελισσανίδη, που μαζί με τον αδελφό του κ. Ιάκωβο Μελισσανίδη ξεκίνησαν από τις αλάνες της Κοκκινιάς για να φθάσουν ως τη Wall Street, στα παλάτια των εμίρηδων και στα σαλόνια του βορειοευρωπαϊκού επιχειρηματικού πετρελαϊκού λόμπι; Πώς μπόρεσε ο γιος του Ζώρα Μελισσανίδη – χρόνια μετά το θάνατό του εξακολουθούν να τον σέβονται οι Πόντιοι – να ξεχωρίσει στον επιχειρηματικό στίβο, όπου εισήλθε με ένα δανεικό Mini Cooper, για να φθάσει μέσα σε λίγα χρόνια να ελέγχει έναν όμιλο εταιρειών με ετήσιο τζίρο περίπου 4,5 δισ. δολάρια; Με 15 σταθμούς ανεφοδιασμού πλοίων σε όλον τον πλανήτη, με θυγατρικές εταιρείες σε Νέα Υόρκη, Αμβέρσα, Γκάνα, Γιβραλτάρ, Τζαμάικα, Πόρτλαντ, Σιγκαπούρη, Βανκούβερ, Μόντρεαλ, Κωνσταντινούπολη, Φουτζέιρα; Με παρουσία στη ναυτιλία και με μια εταιρεία εμπορίας πετρελαιοειδών που ελέγχει στην ελληνική αγορά καυσίμων 520 πρατήρια. Με επιχειρήσεις στο χώρο των κατασκευών, της προστασίας περιβάλλοντος και του real estate...
Η πορεία του από τις αλάνες της Νίκαιας, εκεί όπου οι γονείς του είχαν εγκατασταθεί μετά τον ξεριζωμό τους από την Αργυρούπολη του Πόντου, ως τη Γουόλ Στριτ (το 2006), τις συμφωνίες που υπέγραψε με τους Άραβες (2009) και τη συμφωνία εξαγοράς της Verbeke Bunkering (2010) δείχνει μυθιστορηματική.
Εν τάχει:
* Η πρώτη βουτιά στα βαθιά του Δημήτρη Μελισσανίδη είναι η μεταφορά ενός φορτίου ξυλείας στην Τεχεράνη, έργο που του είχε αναθέσει ο Τάκης Ηλιάδης της Shelman.
* Μαζί με τα πρώτα επιχειρηματικά βήματα μπαίνει στο κόσμο του ποδοσφαίρου, στην αρχή στον Ιωνικό και μετά στην ΑΕΚ, όπου αμφισβητώντας τους κυρίαρχους του παιχνιδιού φέρνει στη Φιλαδέλφεια τρεις φορές το κύπελλο πρωταθλήματος.
* Μπαίνει στην αγορά πετρελαίου με μια μικρή μπάριζα για να χτίσει μια «μικρή αυτοκρατορία» που αποτελείται από ένα στόλο 64 δεξαμενόπλοιων, μια αλυσίδα σταθμών ανεφοδιασμού πλοίων και μια εταιρεία εμπορίας πετρελαιοειδών, την Aegean Oil. Στον Όμιλο της Aegean, που πραγματοποιεί έναν ετήσιο τζίρο 4,5 δισ. δολάρια ΗΠΑ, απασχολούνται σήμερα περίπου 3.000 εργαζόμενοι.
* Συναντά την αντίδραση των ισχυρών, που επιχειρούν να τον συντρίψουν με κάθε τρόπο.
* Ο κ. Μελισσανίδης χτυπιέται εφτά φορές για να σηκωθεί οκτώ. Σήμερα ο όμιλος επιχειρήσεων που διευθύνει αποτελεί – εκτός των άλλων – επίσημο προμηθευτή του αμερικανικού δημοσίου.
* Στο τέλος του 2006 η εταιρεία του Ομίλου Aegean Marine Petrol Network τάραξε τα νερά της Wall Street καθώς οι μετοχές της έγιναν ανάρπαστες. Η εταιρεία ήθελε να διαθέσει στους επενδυτές 12,5 εκατ. μετοχές αλλά η ζήτηση ξεπέρασε κάθε προηγούμενο φθάνοντας τα 80 εκατ. «κομμάτια».
* Οι Αμερικανοί, που νιώθουν ότι μπορούν να τον εμπιστευθούν, «χτίζουν» στον Έλληνα ένα σταθερό μονοπάτι. Του ανοίγουν τη μία πόρτα μετά την άλλη στο χώρο της μεταφοράς πετρελαίου: Τζαμάικα, Αραβικός Κόλπος, Σιγκαπούρη, Αφρική...
* Το άνοιγμα της αγοράς της Κίνας είναι επίσης μια επιχειρηματική απόφαση για τον δαιμόνιο επιχειρηματία.
* Η εταιρεία Aegean Oil Terminal χτίζει τερματικό σταθμό καυσίμων (oil terminal) στο υπό κατασκευή νέο πετρελαϊκό λιμάνι της Φουτζέιρα. Το «ντιλ» έγινε με την κυβέρνηση των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και προβλέπει ότι ο σταθμός καυσίμων θα κατασκευαστεί σε δύο φάσεις και θα έχει χωρητικότητα 500.000 κυβ. μέτρων. Η επένδυση αναμένεται να ολοκληρωθεί το 2011, ώστε η μονάδα να τεθεί σε λειτουργία ταυτόχρονα με τα εγκαίνια των νέων λιμενικών εγκαταστάσεων. Το νέο πετρελαϊκό λιμάνι της Φουτζέιρα βρίσκεται σε στρατηγικό σημείο του Περσικού Κόλπου και θα αποτελέσει κύριο «πέρασμα» των πλοίων (κυρίως δεξαμενόπλοιων) που κινούνται από και προς τον Κόλπο. Έτσι η Aegean εκτιμά ότι η μονάδα θα εξελιχθεί σε κύριο σταθμό ανεφοδιασμού στην περιοχή.
* Εκτός από τις κινήσεις του στη διεθνή σκακιέρα ο κ. Δημήτρης Μελισσανίδης «τρέχει» ορισμένα ενδιαφέροντα επιχειρηματικά projects και στην ελληνική αγορά. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον εμφανίζει η δραστηριοποίησή του στην εγχώρια αγορά εμπορίας ηλεκτρικής ενέργειας. Με μια νέα εταιρεία, την Aegean Power, ο Όμιλος της Aegean διευρύνει την παρουσία του στην ενεργειακή αγορά. Η εν λόγω εταιρεία δραστηριοποιείται με επιτυχία στον ενεργειακό κλάδο, φιλοδοξώντας να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στη λιανική αγορά ηλεκτρισμού τόσο της χώρας μας όσο και άλλων χωρών της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.
Ήδη η εταιρεία έχει εξασφαλίσει ένα σημαντικό πελατολόγιο στο οποίο περιλαμβάνονται ορισμένες από τις μεγαλύτερες εμπορικές επιχειρήσεις της χώρας (π.χ. Jumbo). Την ίδια στιγμή η επιχείρηση έχει επεκτείνει τις δραστηριότητές της στις αγορές της Βουλγαρίας και της Ιταλίας.
* Αξίζει να σημειωθεί ότι ιδιαίτερη δραστηριότητα αναπτύσσει ο όμιλος της Aegean στον τομέα του θαλάσσιου περιβάλλοντος. Έχοντας δημιουργήσει αυτόνομη επιχειρηματική δραστηριότητα (HEC), ο Όμιλος της Aegean καλύπτει όλα τα λιμάνια της χώρας ενώ ήδη διευρύνει τον βηματισμό του σε πολλά γεωγραφικά μήκη και πλάτη της υφηλίου. Ο διεθνής προσανατολισμός του ομίλου αποτελεί το καλύτερο εφαλτήριο για την ανάπτυξη της «πράσινης οικονομικής δραστηριότητας».
Ανακεφαλαιώνοντας, οι δραστηριότητες και η πορεία των επιχειρήσεων του Ομίλου της Aegean, εν μέσω παγκόσμιας και εθνικής οικονομικής κρίσης, αποτελούν ζωντανή απόδειξη του θεωρήματος που θέλει κάθε φορά την όποια κρίση να γεννά και ευκαιρίες. Για τους προνοητικούς και τους τολμηρούς. Άλλωστε αυτός είναι ένας χαρακτηρισμός που «κολλάει γάντι» στο χαρακτήρα και στο επιχειρηματικό προφίλ του κ. Δημήτρη Μελισσανίδη.
«Κρατήστε άμυνα, έρχονται ακόμη πιο δύσκολες στιγμές», λέει αυτό το διάστημα στους άμεσους συνεργάτες του ο κ. Δημήτρης Μελισσανίδης, επικεφαλής ενός ισχυρού ομίλου επιχειρήσεων. Ο ίδιος όμως συνεχίζει να επεκτείνεται: μέσα στην κρίση και ενώ όλοι «κουμπώνονται» αυτός συνεχίζει απρόσκοπτα την υλοποίηση του προγράμματος κατασκευής νέων δεξαμενοπλοίων σε ναυπηγεία της Άπω Ανατολής, ενώ την ίδια στιγμή εξαγοράζει μία ακόμη επιχείρηση. Τελευταία του κίνηση η εξαγορά της Verbeke Bunkering N.V. H εν λόγω επιχείρηση είναι φυσικός προμηθευτής ναυτιλιακών καυσίμων και κατέχει ηγετική θέση στην περιοχή Amsterdam – Rotterdam – Antwerp (ARA). Η Verbeke Bunkering N.V. θεωρείται η δεύτερη μεγαλύτερη επιχείρηση bunkering στον κόσμο και δραστηριοποιείται στην αγορά περισσότερο από 100 χρόνια. Με την ολοκλήρωση της εξαγοράς η Aegean αναμένεται να προμηθεύσει περισσότερους από 1.000.000 μετρικούς τόνους ναυτιλιακά καύσιμα το μήνα σε παγκόσμια βάση.
Ποια είναι όμως η πορεία του κ. Δημήτρη Μελισσανίδη, που μαζί με τον αδελφό του κ. Ιάκωβο Μελισσανίδη ξεκίνησαν από τις αλάνες της Κοκκινιάς για να φθάσουν ως τη Wall Street, στα παλάτια των εμίρηδων και στα σαλόνια του βορειοευρωπαϊκού επιχειρηματικού πετρελαϊκού λόμπι; Πώς μπόρεσε ο γιος του Ζώρα Μελισσανίδη – χρόνια μετά το θάνατό του εξακολουθούν να τον σέβονται οι Πόντιοι – να ξεχωρίσει στον επιχειρηματικό στίβο, όπου εισήλθε με ένα δανεικό Mini Cooper, για να φθάσει μέσα σε λίγα χρόνια να ελέγχει έναν όμιλο εταιρειών με ετήσιο τζίρο περίπου 4,5 δισ. δολάρια; Με 15 σταθμούς ανεφοδιασμού πλοίων σε όλον τον πλανήτη, με θυγατρικές εταιρείες σε Νέα Υόρκη, Αμβέρσα, Γκάνα, Γιβραλτάρ, Τζαμάικα, Πόρτλαντ, Σιγκαπούρη, Βανκούβερ, Μόντρεαλ, Κωνσταντινούπολη, Φουτζέιρα; Με παρουσία στη ναυτιλία και με μια εταιρεία εμπορίας πετρελαιοειδών που ελέγχει στην ελληνική αγορά καυσίμων 520 πρατήρια. Με επιχειρήσεις στο χώρο των κατασκευών, της προστασίας περιβάλλοντος και του real estate...
Η πορεία του από τις αλάνες της Νίκαιας, εκεί όπου οι γονείς του είχαν εγκατασταθεί μετά τον ξεριζωμό τους από την Αργυρούπολη του Πόντου, ως τη Γουόλ Στριτ (το 2006), τις συμφωνίες που υπέγραψε με τους Άραβες (2009) και τη συμφωνία εξαγοράς της Verbeke Bunkering (2010) δείχνει μυθιστορηματική.
Εν τάχει:
* Η πρώτη βουτιά στα βαθιά του Δημήτρη Μελισσανίδη είναι η μεταφορά ενός φορτίου ξυλείας στην Τεχεράνη, έργο που του είχε αναθέσει ο Τάκης Ηλιάδης της Shelman.
* Μαζί με τα πρώτα επιχειρηματικά βήματα μπαίνει στο κόσμο του ποδοσφαίρου, στην αρχή στον Ιωνικό και μετά στην ΑΕΚ, όπου αμφισβητώντας τους κυρίαρχους του παιχνιδιού φέρνει στη Φιλαδέλφεια τρεις φορές το κύπελλο πρωταθλήματος.
* Μπαίνει στην αγορά πετρελαίου με μια μικρή μπάριζα για να χτίσει μια «μικρή αυτοκρατορία» που αποτελείται από ένα στόλο 64 δεξαμενόπλοιων, μια αλυσίδα σταθμών ανεφοδιασμού πλοίων και μια εταιρεία εμπορίας πετρελαιοειδών, την Aegean Oil. Στον Όμιλο της Aegean, που πραγματοποιεί έναν ετήσιο τζίρο 4,5 δισ. δολάρια ΗΠΑ, απασχολούνται σήμερα περίπου 3.000 εργαζόμενοι.
* Συναντά την αντίδραση των ισχυρών, που επιχειρούν να τον συντρίψουν με κάθε τρόπο.
* Ο κ. Μελισσανίδης χτυπιέται εφτά φορές για να σηκωθεί οκτώ. Σήμερα ο όμιλος επιχειρήσεων που διευθύνει αποτελεί – εκτός των άλλων – επίσημο προμηθευτή του αμερικανικού δημοσίου.
* Στο τέλος του 2006 η εταιρεία του Ομίλου Aegean Marine Petrol Network τάραξε τα νερά της Wall Street καθώς οι μετοχές της έγιναν ανάρπαστες. Η εταιρεία ήθελε να διαθέσει στους επενδυτές 12,5 εκατ. μετοχές αλλά η ζήτηση ξεπέρασε κάθε προηγούμενο φθάνοντας τα 80 εκατ. «κομμάτια».
* Οι Αμερικανοί, που νιώθουν ότι μπορούν να τον εμπιστευθούν, «χτίζουν» στον Έλληνα ένα σταθερό μονοπάτι. Του ανοίγουν τη μία πόρτα μετά την άλλη στο χώρο της μεταφοράς πετρελαίου: Τζαμάικα, Αραβικός Κόλπος, Σιγκαπούρη, Αφρική...
* Το άνοιγμα της αγοράς της Κίνας είναι επίσης μια επιχειρηματική απόφαση για τον δαιμόνιο επιχειρηματία.
* Η εταιρεία Aegean Oil Terminal χτίζει τερματικό σταθμό καυσίμων (oil terminal) στο υπό κατασκευή νέο πετρελαϊκό λιμάνι της Φουτζέιρα. Το «ντιλ» έγινε με την κυβέρνηση των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και προβλέπει ότι ο σταθμός καυσίμων θα κατασκευαστεί σε δύο φάσεις και θα έχει χωρητικότητα 500.000 κυβ. μέτρων. Η επένδυση αναμένεται να ολοκληρωθεί το 2011, ώστε η μονάδα να τεθεί σε λειτουργία ταυτόχρονα με τα εγκαίνια των νέων λιμενικών εγκαταστάσεων. Το νέο πετρελαϊκό λιμάνι της Φουτζέιρα βρίσκεται σε στρατηγικό σημείο του Περσικού Κόλπου και θα αποτελέσει κύριο «πέρασμα» των πλοίων (κυρίως δεξαμενόπλοιων) που κινούνται από και προς τον Κόλπο. Έτσι η Aegean εκτιμά ότι η μονάδα θα εξελιχθεί σε κύριο σταθμό ανεφοδιασμού στην περιοχή.
* Εκτός από τις κινήσεις του στη διεθνή σκακιέρα ο κ. Δημήτρης Μελισσανίδης «τρέχει» ορισμένα ενδιαφέροντα επιχειρηματικά projects και στην ελληνική αγορά. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον εμφανίζει η δραστηριοποίησή του στην εγχώρια αγορά εμπορίας ηλεκτρικής ενέργειας. Με μια νέα εταιρεία, την Aegean Power, ο Όμιλος της Aegean διευρύνει την παρουσία του στην ενεργειακή αγορά. Η εν λόγω εταιρεία δραστηριοποιείται με επιτυχία στον ενεργειακό κλάδο, φιλοδοξώντας να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στη λιανική αγορά ηλεκτρισμού τόσο της χώρας μας όσο και άλλων χωρών της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.
Ήδη η εταιρεία έχει εξασφαλίσει ένα σημαντικό πελατολόγιο στο οποίο περιλαμβάνονται ορισμένες από τις μεγαλύτερες εμπορικές επιχειρήσεις της χώρας (π.χ. Jumbo). Την ίδια στιγμή η επιχείρηση έχει επεκτείνει τις δραστηριότητές της στις αγορές της Βουλγαρίας και της Ιταλίας.
* Αξίζει να σημειωθεί ότι ιδιαίτερη δραστηριότητα αναπτύσσει ο όμιλος της Aegean στον τομέα του θαλάσσιου περιβάλλοντος. Έχοντας δημιουργήσει αυτόνομη επιχειρηματική δραστηριότητα (HEC), ο Όμιλος της Aegean καλύπτει όλα τα λιμάνια της χώρας ενώ ήδη διευρύνει τον βηματισμό του σε πολλά γεωγραφικά μήκη και πλάτη της υφηλίου. Ο διεθνής προσανατολισμός του ομίλου αποτελεί το καλύτερο εφαλτήριο για την ανάπτυξη της «πράσινης οικονομικής δραστηριότητας».
Ανακεφαλαιώνοντας, οι δραστηριότητες και η πορεία των επιχειρήσεων του Ομίλου της Aegean, εν μέσω παγκόσμιας και εθνικής οικονομικής κρίσης, αποτελούν ζωντανή απόδειξη του θεωρήματος που θέλει κάθε φορά την όποια κρίση να γεννά και ευκαιρίες. Για τους προνοητικούς και τους τολμηρούς. Άλλωστε αυτός είναι ένας χαρακτηρισμός που «κολλάει γάντι» στο χαρακτήρα και στο επιχειρηματικό προφίλ του κ. Δημήτρη Μελισσανίδη.
Τρίτη 3 Αυγούστου 2010
Στην ελληνική γλώσσα θα "πατά" το νέο λειτουργικό της Microsoft
Όπως ανακοίνωσε χτες ο Στιβ Μπάλμερ, διευθύνων σύμβουλος της Microsoft, το επόμενο λειτουργικό σύστημα της εταιρείας, δηλαδή το Windows 8, το οποίο προβλέπεται να κυκλοφορήσει τους πρώτους μήνες του 2011, θα βασίζεται καθ’ ολοκληρίαν στην ελληνική γλώσσα. Είναι γνωστό ότι οι επιστήμονες της πληροφορικής θεωρούν την Ελληνική «μη οριακή γλώσσα». Όπως εξήγησε ο Στιβ Μπάλμερ, η Ελληνική είναι μια γλώσσα που χρησιμοποιείται αδιαλείπτως εδώ και πάνω από 3.000 χρόνια για την επικοινωνία μεταξύ ανθρώπων, άρα έχει αποδείξει πέρα από κάθε αμφιβολία ότι αντέχει στις απαιτήσεις των καιρών και μπορεί να προσαρμόζεται διαρκώς και χωρίς προβλήματα σε νέες επικοινωνιακές ανάγκες. Τα πειράματα για την καταλληλότητα της Ελληνικής ξεκίνησαν κάτω από πυκνό πέπλο μυστικότητας από τις πρώτες μέρες της διάδοσης του διαδικτύου, όταν άρχιζε να γίνεται φανερό ότι το μέλλον της πληροφορικής και των επικοινωνιών θα βρίσκεται στο διαδίκτυο. Δεν είναι τυχαίο ότι εκείνο τον καιρό η Microsoft έθεσε σε κυκλοφορία όλα τα απαραίτητα βοηθήματα για την υποστήριξη της Ελληνικής, όπως π.χ. τις ασυναγώνιστες πολυτονικές γραμματοσειρές της.
Στο διάστημα που μεσολάβησε από τότε, οι προβλέψεις της Microsoft επαληθεύτηκαν, οπότε η επένδυση της εταιρείας στην ανάπτυξη νέου λειτουργικού λογισμικού βασισμένου στην ελληνική γλώσσα προβλέπεται να της παράσχει σημαντικά πλεονεκτήματα στην εποχή των νέων διαδικτυακών τεχνολογιών. Τα πλεονεκτήματα αυτά δεν είναι προφανή και απαραίτητα μόνο στο λειτουργικό σύστημα, όπου τα Windows έτσι κι αλλιώς κατέχουν τα σκήπτρα, αλλά στο συνοδευτικό λογισμικό, όπου τα τελευταία χρόνια η Microsoft έχει συναντήσει οξύτατο ανταγωνισμό, π.χ. από τον Firefox της Mozilla. Η ευελιξία που της έχει δώσει η αξιοποίηση της Ελληνικής στη διαχρονικότητά της και σε ολόκληρο το νοηματικό της εύρος παρέχει στους προγραμματιστές της εταιρείας το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα που αναζητούσαν. Υπολογίζεται ότι το νέο πρόγραμμα περιήγησης στο διαδίκτυο (IE11) θα τρέχει με ταχύτητα τουλάχιστον τριπλάσια από τον Firefox ή τον Chrome της εταιρείας Google.
Η προτίμηση της Microsoft, η οποία φαίνεται να δικαιώνεται στο στοίχημά της, δεν αποτελεί μόνο τιμή και δίκαιη αναγνώριση των πλεονεκτημάτων της Ελληνικής, η οποία άλλωστε με τον αδιαμφισβήτητο λεκτικό πλούτο της δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από άλλες γλώσσες. Όπως άφησε να εννοηθεί ο κ. Μπάλμερ, για ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα θα έχουν να ωφεληθούν και οι Έλληνες προγραμματιστές, ακόμα και οι μαθητές που διδάσκονται προγραμματισμό στην ελληνική γλώσσα και έχουν ήδη εξοικειωθεί με εντολές και όρους όπως βρόχος, επικρότηση, ενθυλάκωση, εκσφαλμάτωση, προεπισκόπηση, αντικειμενοστραφής, ΕτικέταΒήμα και μύριους άλλους που όλα αυτά τα χρόνια χρησιμοποιούνταν αποκλειστικά σε θεωρητικό επίπεδο. Η εξοικείωσή τους μπορεί να τους φανεί χρήσιμη ακόμα και σε εργασιακούς χώρους εκτός Ελλάδας μια και θα είναι οι μοναδικοί οι οποίοι, εκτός από την αγγλική ορολογία των υπολογιστών, θα γνωρίζουν και την ελληνική.
Καταλήγοντας και αφού υποσχέθηκε ότι σύντομα θα γίνει η πρώτη επίδειξη των νέων τεχνολογιών της Microsoft, ο κ. Μπάλμερ εκμυστηρεύτηκε και μια φαιδρή πλευρά του κρυφού ως τώρα σχεδίου της εταιρείας. Η κωδική ονομασία για τα Windows 8 είναι Cats. Όχι, είπε χαμογελώντας, από τον τίτλο του γνωστού μιούζικαλ, αλλά επειδή ΓΑΤΕΣ γράφεται στα ελληνικά το όνομα του ιδρυτή της Microsoft.
Πηγή: Yahoo News
Στο διάστημα που μεσολάβησε από τότε, οι προβλέψεις της Microsoft επαληθεύτηκαν, οπότε η επένδυση της εταιρείας στην ανάπτυξη νέου λειτουργικού λογισμικού βασισμένου στην ελληνική γλώσσα προβλέπεται να της παράσχει σημαντικά πλεονεκτήματα στην εποχή των νέων διαδικτυακών τεχνολογιών. Τα πλεονεκτήματα αυτά δεν είναι προφανή και απαραίτητα μόνο στο λειτουργικό σύστημα, όπου τα Windows έτσι κι αλλιώς κατέχουν τα σκήπτρα, αλλά στο συνοδευτικό λογισμικό, όπου τα τελευταία χρόνια η Microsoft έχει συναντήσει οξύτατο ανταγωνισμό, π.χ. από τον Firefox της Mozilla. Η ευελιξία που της έχει δώσει η αξιοποίηση της Ελληνικής στη διαχρονικότητά της και σε ολόκληρο το νοηματικό της εύρος παρέχει στους προγραμματιστές της εταιρείας το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα που αναζητούσαν. Υπολογίζεται ότι το νέο πρόγραμμα περιήγησης στο διαδίκτυο (IE11) θα τρέχει με ταχύτητα τουλάχιστον τριπλάσια από τον Firefox ή τον Chrome της εταιρείας Google.
Η προτίμηση της Microsoft, η οποία φαίνεται να δικαιώνεται στο στοίχημά της, δεν αποτελεί μόνο τιμή και δίκαιη αναγνώριση των πλεονεκτημάτων της Ελληνικής, η οποία άλλωστε με τον αδιαμφισβήτητο λεκτικό πλούτο της δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από άλλες γλώσσες. Όπως άφησε να εννοηθεί ο κ. Μπάλμερ, για ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα θα έχουν να ωφεληθούν και οι Έλληνες προγραμματιστές, ακόμα και οι μαθητές που διδάσκονται προγραμματισμό στην ελληνική γλώσσα και έχουν ήδη εξοικειωθεί με εντολές και όρους όπως βρόχος, επικρότηση, ενθυλάκωση, εκσφαλμάτωση, προεπισκόπηση, αντικειμενοστραφής, ΕτικέταΒήμα και μύριους άλλους που όλα αυτά τα χρόνια χρησιμοποιούνταν αποκλειστικά σε θεωρητικό επίπεδο. Η εξοικείωσή τους μπορεί να τους φανεί χρήσιμη ακόμα και σε εργασιακούς χώρους εκτός Ελλάδας μια και θα είναι οι μοναδικοί οι οποίοι, εκτός από την αγγλική ορολογία των υπολογιστών, θα γνωρίζουν και την ελληνική.
Καταλήγοντας και αφού υποσχέθηκε ότι σύντομα θα γίνει η πρώτη επίδειξη των νέων τεχνολογιών της Microsoft, ο κ. Μπάλμερ εκμυστηρεύτηκε και μια φαιδρή πλευρά του κρυφού ως τώρα σχεδίου της εταιρείας. Η κωδική ονομασία για τα Windows 8 είναι Cats. Όχι, είπε χαμογελώντας, από τον τίτλο του γνωστού μιούζικαλ, αλλά επειδή ΓΑΤΕΣ γράφεται στα ελληνικά το όνομα του ιδρυτή της Microsoft.
Πηγή: Yahoo News
Δευτέρα 2 Αυγούστου 2010
ΑΙΣΧΟΣ.. . ΝΕΑ ΑΝΑΘΕΣΗ ΣΤΟΝ «ΕΚΛΕΚΤΟ» ΕΘΝΙΚΟ ΜΕΙΟΔΟΤΗ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΑ
Της Αριστέας Μπουγάτσου
Μετά τον «πόλεμο» του τέως πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή κατά της διαπλοκής και των «νταβατζήδων» που κατέληξε το 2007 σε μια μαμούθ απευθείας ανάθεση στην Intralot του Σωκράτη Κόκκαλη από τον ΟΠΑΠ, η «αντίσταση» του νυν πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου -που δεν χρωστάει σε κανέναν- στα συμφέροντα συνεχίζεται.
Και πάλι από το μετερίζι του ΟΠΑΠ. Ο οργανισμός (ελέγχεται κατά 34% από το Δημόσιο) μέχρι το επόμενο Σάββατο (31/7) θα έχει υπογράψει άλλη μια απευθείας «δωρεά» προς την Intralot για την υποστήριξη των υπηρεσιών του Στοιχήματος και για τη συντήρηση συστημάτων. Τουτέστιν, μια νέα αυτοτελή σύμβαση διάρκειας 2 συν 1 χρόνων παροχής υπηρεσιών, η οποία φυσικά είναι όλα τα λεφτά για την Intralot. Και αυτή η διοίκηση του ΟΠΑΠ δεν πρόκαμε να κάνει διεθνή διαγωνισμό και παραμένει στην αγκαλιά του Σ. Κόκκαλη. Η δε προηγούμενη (Κωστάκου-Νειάδα) ακύρωσε ως άκαρπη διαγωνιστική διαδικασία που είχε αρχίσει το 2005 και στις 31 Ιουλίου 2007, υπό την πίεση της κατάρρευσης του ΟΠΑΠ αν έμενε χωρίς υποστήριξη, προέβη σε τριετή ανάθεση (μέχρι 31 Ιουλίου 2010) με σύμβαση που τιμολογεί χρυσάφι ακόμα και την αποστολή ενός Fax από την ανάδοχο!
Το πολιτικό συμπέρασμα, μόνο από τον συμβατικό οργασμό του ΟΠΑΠ με την Intralot, δείχνει ότι και τα δύο κόμματα εξουσίας (ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ.) υποστηρίζουν τα τζακ-ποτ συμβόλαια προς την εθνική προμηθεύτρια του τζόγου εδώ και περίπου 25 χρόνια. Η Intralot ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του 1980 ως η αγαπημένη του ΠΑΣΟΚ, στην οποία το 1999 παραχωρήθηκε και η οργάνωση του Πάμε Στοίχημα, ενώ το 2005, επί Ν.Δ., ο low profile πλέον Σωκράτης Κόκκαλης μετέτρεψε τον τότε πρωθυπουργό σε καρικατούρα. Η εταιρεία του εξασφάλισε τη μεγαλύτερη 3ετή ανάθεση (με δυνατότητα παράτασης ενός χρόνου), η αξία της οποίας από το εσωτερικό του ΟΠΑΠ αποτιμάται με ποσό που ξεπερνά και τα 425 εκατ. ευρώ!
Μάλιστα, αν στο ποσόν αυτό προστεθούν και μικρότερες απευθείας αναθέσεις του ΟΠΑΠ σε Intralot, Intracom, Telecom και Intracom ΙΤ, τότε στην πενταετία της Ν.Δ. οι πλουσιοπάροχες δωρεές έχουν μετά βεβαιότητας φθάσει τα 550 εκατ. ευρώ!
Το εξοργιστικό της υπόθεσης αυτής είναι και το ότι από τον ΟΠΑΠ υποστήριξαν (με δημόσια ανακοίνωση) ότι η σύμβαση των 425 εκατ. ευρώ ήταν ύψους 96,5 εκατ. ευρώ! Το κρυφό τίμημα το έβαλαν στο συρτάρι, ενώ η Intralot άσκησε όλα τα δικαιώματά της που απέρρεαν από τους όρους της σύμβασης πουλώντας υλικοτεχνική υποδομή και μεταβιβάζοντας άδειες χρήσης λογισμικού. Μόνο δύο δικαιώματα προαίρεσης που ασκήθηκαν κόστισαν στον ΟΠΑΠ 78,5 εκατ. ευρώ (χωρίς τον ΦΠΑ), που μαζί με την Intralot ανακοίνωσαν το ψέμα για τα 96,5 εκατ. ευρώ δίχως η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς να τους ενοχλήσει και φυσικά κρύβοντας τη σύμβαση ακόμα και από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, που τη ζήτησαν με ερωτήσεις τους.
Αυτές τις ημέρες, και πάλι με τη μορφή του επείγοντος και με την επίκληση του μονόδρομου, η ιστορία επαναλαμβάνεται. Η διοίκηση του ΟΠΑΠ, (Σταματόπουλος-Σπανουδάκης) επικουρούμενη από τον νομικό σύμβουλο του οργανισμού κ. Γανωτή, βρίσκεται σε στενότατες επαφές με το επιτελείο της Intralot για τη διαμόρφωση των τελικών όρων της νέας σύμβασης. Κάποιοι από τον ΟΠΑΠ δείχνουν προβληματισμένοι, όμως κάποιοι άλλοι -φίλοι και του Ολυμπιακού- είναι ένθερμοι υποστηρικτές της νέας παρέλασης της Intralot από τα φορτωμένα ταμεία του ΟΠΑΠ. Τα τελευταία εξακολουθούν να στηρίζουν σχεδόν αποκλειστικά τη βαλλόμενη κερδοφορία της εταιρείας, η οποία δεν έχει ευτυχήσει από τις αποδόσεις των λοταριών του εξωτερικού που διαχειρίζεται, συμπεριλαμβανομένης πλέον και αυτής της Τουρκίας.
Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι η νέα σύμβαση ΟΠΑΠ-Intralot θα είναι αυτοτελής και δεν θα αποτελεί «ουρά» αυτής του 2007 που προβλέπει μονοετή παράταση.
Το επικρατέστερο είναι να υπογραφεί για 2 συν 1 χρόνια, ενώ στο τραπέζι έχει πέσει και το σενάριο για 3 συν 1 χρόνια. Η διοίκηση του ΟΠΑΠ -ατύπως- επικαλείται ότι είναι υποχρεωμένη να αξιοποιήσει το άρθρο 13 της σύμβασης του 2007, βάσει του οποίου έκλεισε και κάθε προοπτική διαγωνισμού. Κι αυτό γιατί, εκτός από την ενοικίαση εξοπλισμού, ο ΟΠΑΠ τότε προέβη και σε αγορά των αδειών χρήσης του λογισμικού μέχρι το 2016 από την Intralot για τα παιχνίδια, τις εφαρμογές και τα τερματικά. Μ’ ένα λόγο, διαχρονικά οι διοικήσεις του ΟΠΑΠ στρώνουν η μία το δρόμο για την άλλη και πάντα στο χαλί της Intralot, ενώ ψελλίζουν διακριτικά ότι εκτελούν δεσμεύσεις… προηγούμενων διοικήσεων.
Η Intralot στοχεύει σύμβαση ύψους 100 εκατ. ευρώ ετησίως για την υποστήριξη με λεόντειο αμοιβή για την τεχνική υποστήριξη των 9.800 τερματικών, αυτόματης χρήσης (ΤΑΧ), συνδεδεμένη με υψηλό ποσοστό αμοιβής της από τον ετήσιο τζίρο τους, ο οποίος δεν μπορεί να είναι κάτω από 300 έως 400 εκατ. ευρώ. Επίσης, ως «πρωταθλήτρια» στο μονοπώλιο, ζητεί και «διόδια» για τις περιπτώσεις κατά τις οποίες ο ΟΠΑΠ ζητεί στο λογισμικό της να διασυνδεθούν συστήματα τρίτων προμηθευτών! Αυτό κι αν λέγεται νταβατζηλίκι ή, στο ευγενέστερο, προστασία της μοναδικής σχέσης της με τον ΟΠΑΠ. Ήδη η Intralot έχει κατορθώσει να εξώσει την κυπριακή Glory που ο ΟΠΑΠ εξαγόρασε, ενώ τώρα σπρώχνει στο περιθώριο και τη Neurosoft, με την άρνησή της να παράσχει δεδομένα προκειμένου να επεξεργαστούν τα συστήματα της εταιρείας για να τον θωρακίσουν από τα στημένα στοιχήματα.
Πάντως, στον ΟΠΑΠ διακινείται και το σενάριο της σύγκρουσης με την Intralot, κάτι το οποίο θα οδηγήσει σε μονοετή σύμβαση 96,5 εκατ. ευρώ, όπως έχει προβλεφθεί από τη σύμβαση του 2007. Δεν είναι και άσχημα. Οι διακινητές αυτού του σεναρίου εμφανίζονται ως διαφωνούντες με την ανανεούμενη ομηρία του ΟΠΑΠ στην Intralot, και σ’ αυτούς περιλαμβάνεται και ο διευθύνων σύμβουλος Ι. Σπανουδάκης. Ο τελευταίος αν δεν ενδύεται κάποιο διαπραγματευτικό ρόλο ή αν δεν αποστασιοποιείται από το δώσ’ τα όλα την Intralot για λόγους επικοινωνιακούς, αν συμβούν τα σημεία και τέρατα πρέπει να παραιτηθεί. Διαφορετικά οι συστάσεις είναι για το… θεαθήναι.
Εν αναμονή, πάντως, των εξελίξεων, κυβέρνηση και ΟΠΑΠ οφείλουν να δημοσιοποιήσουν τις συμβάσεις και τις πραγματικές αξίες τους με την Intralot και να δώσουν στη δημοσιότητα την όποια νέα ανάθεση με το αληθινό της τίμημα.
Εκτός και αν το open governor του Γ. Παπανδρέου εξαιρεί τις συμβάσεις ΟΠΑΠ-Intralot.
*Υ.Γ: Στη σύμβαση του 2007 έσοδα που αποκόμισε η Intralot από τον ΟΠΑΠ τιμολογήθηκαν στη Λευκωσία διά της Intralot International. Πρόκειται για περίπου 50 εκατ. ευρώ που φορολογήθηκαν light, κάτω από την ανοχή του υπουργείου Οικονομικών, το οποίο έκανε το κορόιδο όταν το αποκαλύψαμε από την «Ε». Ελπίζουμε οι νέες τιμολογήσεις του ελεγχόμενου κρατικά οργανισμού να μην είναι εξίσου προκλητικές, όταν οι πολίτες στενάζουν πολλαπλώς.
Μετά τον «πόλεμο» του τέως πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή κατά της διαπλοκής και των «νταβατζήδων» που κατέληξε το 2007 σε μια μαμούθ απευθείας ανάθεση στην Intralot του Σωκράτη Κόκκαλη από τον ΟΠΑΠ, η «αντίσταση» του νυν πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου -που δεν χρωστάει σε κανέναν- στα συμφέροντα συνεχίζεται.
Και πάλι από το μετερίζι του ΟΠΑΠ. Ο οργανισμός (ελέγχεται κατά 34% από το Δημόσιο) μέχρι το επόμενο Σάββατο (31/7) θα έχει υπογράψει άλλη μια απευθείας «δωρεά» προς την Intralot για την υποστήριξη των υπηρεσιών του Στοιχήματος και για τη συντήρηση συστημάτων. Τουτέστιν, μια νέα αυτοτελή σύμβαση διάρκειας 2 συν 1 χρόνων παροχής υπηρεσιών, η οποία φυσικά είναι όλα τα λεφτά για την Intralot. Και αυτή η διοίκηση του ΟΠΑΠ δεν πρόκαμε να κάνει διεθνή διαγωνισμό και παραμένει στην αγκαλιά του Σ. Κόκκαλη. Η δε προηγούμενη (Κωστάκου-Νειάδα) ακύρωσε ως άκαρπη διαγωνιστική διαδικασία που είχε αρχίσει το 2005 και στις 31 Ιουλίου 2007, υπό την πίεση της κατάρρευσης του ΟΠΑΠ αν έμενε χωρίς υποστήριξη, προέβη σε τριετή ανάθεση (μέχρι 31 Ιουλίου 2010) με σύμβαση που τιμολογεί χρυσάφι ακόμα και την αποστολή ενός Fax από την ανάδοχο!
Το πολιτικό συμπέρασμα, μόνο από τον συμβατικό οργασμό του ΟΠΑΠ με την Intralot, δείχνει ότι και τα δύο κόμματα εξουσίας (ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ.) υποστηρίζουν τα τζακ-ποτ συμβόλαια προς την εθνική προμηθεύτρια του τζόγου εδώ και περίπου 25 χρόνια. Η Intralot ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του 1980 ως η αγαπημένη του ΠΑΣΟΚ, στην οποία το 1999 παραχωρήθηκε και η οργάνωση του Πάμε Στοίχημα, ενώ το 2005, επί Ν.Δ., ο low profile πλέον Σωκράτης Κόκκαλης μετέτρεψε τον τότε πρωθυπουργό σε καρικατούρα. Η εταιρεία του εξασφάλισε τη μεγαλύτερη 3ετή ανάθεση (με δυνατότητα παράτασης ενός χρόνου), η αξία της οποίας από το εσωτερικό του ΟΠΑΠ αποτιμάται με ποσό που ξεπερνά και τα 425 εκατ. ευρώ!
Μάλιστα, αν στο ποσόν αυτό προστεθούν και μικρότερες απευθείας αναθέσεις του ΟΠΑΠ σε Intralot, Intracom, Telecom και Intracom ΙΤ, τότε στην πενταετία της Ν.Δ. οι πλουσιοπάροχες δωρεές έχουν μετά βεβαιότητας φθάσει τα 550 εκατ. ευρώ!
Το εξοργιστικό της υπόθεσης αυτής είναι και το ότι από τον ΟΠΑΠ υποστήριξαν (με δημόσια ανακοίνωση) ότι η σύμβαση των 425 εκατ. ευρώ ήταν ύψους 96,5 εκατ. ευρώ! Το κρυφό τίμημα το έβαλαν στο συρτάρι, ενώ η Intralot άσκησε όλα τα δικαιώματά της που απέρρεαν από τους όρους της σύμβασης πουλώντας υλικοτεχνική υποδομή και μεταβιβάζοντας άδειες χρήσης λογισμικού. Μόνο δύο δικαιώματα προαίρεσης που ασκήθηκαν κόστισαν στον ΟΠΑΠ 78,5 εκατ. ευρώ (χωρίς τον ΦΠΑ), που μαζί με την Intralot ανακοίνωσαν το ψέμα για τα 96,5 εκατ. ευρώ δίχως η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς να τους ενοχλήσει και φυσικά κρύβοντας τη σύμβαση ακόμα και από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, που τη ζήτησαν με ερωτήσεις τους.
Αυτές τις ημέρες, και πάλι με τη μορφή του επείγοντος και με την επίκληση του μονόδρομου, η ιστορία επαναλαμβάνεται. Η διοίκηση του ΟΠΑΠ, (Σταματόπουλος-Σπανουδάκης) επικουρούμενη από τον νομικό σύμβουλο του οργανισμού κ. Γανωτή, βρίσκεται σε στενότατες επαφές με το επιτελείο της Intralot για τη διαμόρφωση των τελικών όρων της νέας σύμβασης. Κάποιοι από τον ΟΠΑΠ δείχνουν προβληματισμένοι, όμως κάποιοι άλλοι -φίλοι και του Ολυμπιακού- είναι ένθερμοι υποστηρικτές της νέας παρέλασης της Intralot από τα φορτωμένα ταμεία του ΟΠΑΠ. Τα τελευταία εξακολουθούν να στηρίζουν σχεδόν αποκλειστικά τη βαλλόμενη κερδοφορία της εταιρείας, η οποία δεν έχει ευτυχήσει από τις αποδόσεις των λοταριών του εξωτερικού που διαχειρίζεται, συμπεριλαμβανομένης πλέον και αυτής της Τουρκίας.
Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι η νέα σύμβαση ΟΠΑΠ-Intralot θα είναι αυτοτελής και δεν θα αποτελεί «ουρά» αυτής του 2007 που προβλέπει μονοετή παράταση.
Το επικρατέστερο είναι να υπογραφεί για 2 συν 1 χρόνια, ενώ στο τραπέζι έχει πέσει και το σενάριο για 3 συν 1 χρόνια. Η διοίκηση του ΟΠΑΠ -ατύπως- επικαλείται ότι είναι υποχρεωμένη να αξιοποιήσει το άρθρο 13 της σύμβασης του 2007, βάσει του οποίου έκλεισε και κάθε προοπτική διαγωνισμού. Κι αυτό γιατί, εκτός από την ενοικίαση εξοπλισμού, ο ΟΠΑΠ τότε προέβη και σε αγορά των αδειών χρήσης του λογισμικού μέχρι το 2016 από την Intralot για τα παιχνίδια, τις εφαρμογές και τα τερματικά. Μ’ ένα λόγο, διαχρονικά οι διοικήσεις του ΟΠΑΠ στρώνουν η μία το δρόμο για την άλλη και πάντα στο χαλί της Intralot, ενώ ψελλίζουν διακριτικά ότι εκτελούν δεσμεύσεις… προηγούμενων διοικήσεων.
Η Intralot στοχεύει σύμβαση ύψους 100 εκατ. ευρώ ετησίως για την υποστήριξη με λεόντειο αμοιβή για την τεχνική υποστήριξη των 9.800 τερματικών, αυτόματης χρήσης (ΤΑΧ), συνδεδεμένη με υψηλό ποσοστό αμοιβής της από τον ετήσιο τζίρο τους, ο οποίος δεν μπορεί να είναι κάτω από 300 έως 400 εκατ. ευρώ. Επίσης, ως «πρωταθλήτρια» στο μονοπώλιο, ζητεί και «διόδια» για τις περιπτώσεις κατά τις οποίες ο ΟΠΑΠ ζητεί στο λογισμικό της να διασυνδεθούν συστήματα τρίτων προμηθευτών! Αυτό κι αν λέγεται νταβατζηλίκι ή, στο ευγενέστερο, προστασία της μοναδικής σχέσης της με τον ΟΠΑΠ. Ήδη η Intralot έχει κατορθώσει να εξώσει την κυπριακή Glory που ο ΟΠΑΠ εξαγόρασε, ενώ τώρα σπρώχνει στο περιθώριο και τη Neurosoft, με την άρνησή της να παράσχει δεδομένα προκειμένου να επεξεργαστούν τα συστήματα της εταιρείας για να τον θωρακίσουν από τα στημένα στοιχήματα.
Πάντως, στον ΟΠΑΠ διακινείται και το σενάριο της σύγκρουσης με την Intralot, κάτι το οποίο θα οδηγήσει σε μονοετή σύμβαση 96,5 εκατ. ευρώ, όπως έχει προβλεφθεί από τη σύμβαση του 2007. Δεν είναι και άσχημα. Οι διακινητές αυτού του σεναρίου εμφανίζονται ως διαφωνούντες με την ανανεούμενη ομηρία του ΟΠΑΠ στην Intralot, και σ’ αυτούς περιλαμβάνεται και ο διευθύνων σύμβουλος Ι. Σπανουδάκης. Ο τελευταίος αν δεν ενδύεται κάποιο διαπραγματευτικό ρόλο ή αν δεν αποστασιοποιείται από το δώσ’ τα όλα την Intralot για λόγους επικοινωνιακούς, αν συμβούν τα σημεία και τέρατα πρέπει να παραιτηθεί. Διαφορετικά οι συστάσεις είναι για το… θεαθήναι.
Εν αναμονή, πάντως, των εξελίξεων, κυβέρνηση και ΟΠΑΠ οφείλουν να δημοσιοποιήσουν τις συμβάσεις και τις πραγματικές αξίες τους με την Intralot και να δώσουν στη δημοσιότητα την όποια νέα ανάθεση με το αληθινό της τίμημα.
Εκτός και αν το open governor του Γ. Παπανδρέου εξαιρεί τις συμβάσεις ΟΠΑΠ-Intralot.
*Υ.Γ: Στη σύμβαση του 2007 έσοδα που αποκόμισε η Intralot από τον ΟΠΑΠ τιμολογήθηκαν στη Λευκωσία διά της Intralot International. Πρόκειται για περίπου 50 εκατ. ευρώ που φορολογήθηκαν light, κάτω από την ανοχή του υπουργείου Οικονομικών, το οποίο έκανε το κορόιδο όταν το αποκαλύψαμε από την «Ε». Ελπίζουμε οι νέες τιμολογήσεις του ελεγχόμενου κρατικά οργανισμού να μην είναι εξίσου προκλητικές, όταν οι πολίτες στενάζουν πολλαπλώς.
Κυριακή 1 Αυγούστου 2010
Αναδιάρθρωση χρέους: Συνήθης, υπό συνθήκες αναγκαία και υγιέστατη
Του Γιώργου Ι. Κωστούλα
Πολλά και δικαιολογημένα έχουν γραφτεί για λάθη που προηγήθηκαν ή και ακολούθησαν την επιβολή του τριετούς σχεδίου σταθερότητας και τις αποφάσεις που πάρθηκαν από την ελληνική κυβέρνηση, σε εφαρμογή και κατ’ επιταγήν του. Τίποτα όμως δεν έχει γραφτεί για ό,τι νομίζω ότι θα έπρεπε να θεωρείται ως το μεγαλύτερο λάθος του σχεδίου, κι αυτό με την ένοχη συστράτευση της Ευρωζώνης και της ΕΚΤ στην αρχή και, του ΔΝΤ μετέπειτα.
Ίσως, αντί για λάθος, θα έπρεπε να μιλάμε για αδικία. Μια αδικία τόσο μεγάλη όσο ανώφελη και επικίνδυνη και η οποία εντοπίζεται στον βασικό -αφετηριακής δυναμικής και γενεσιουργό κάθε παρεπόμενης αστοχίας- όρο του σχεδίου. Αυτόν που προβλέπει τη μείωση του ποσοστού του ελληνικού ελλείμματος από το 12,5 %, αρχικά έως και 4,0% στη συνέχεια, του ΑΕΠ, στο 8,5%, μέσα στην επόμενη τριετία. Έναν όρο πάνω στον οποίο βασίστηκε όλη η δυσβάσταχτη περαιτέρω δημοσιονομική πολιτική, με τα αντίστοιχα ασφυκτικά, αλλά και επικίνδυνα για τη συρρίκνωση της ανάπτυξης, μέτρα που καθιστούν τόσο εύθραυστη και ευάλωτη την επιτυχία του προγράμματος.
Η αδικία ήταν μεγάλη λόγω της πρωτοφανούς και μεροληπτικής έως και εκδικητικής αυστηρότητας εις βάρος μιας χώρας, η τιμωρία της οποίας έτυχε να εξυπηρετεί τις συναισθηματικές, λαϊκίστικες πολιτικές και εκλογικές συγκυρίες των ισχυρών εταίρων μας. Ήταν ανώφελη, όσο ανώφελο και αναποτελεσματικό είναι οτιδήποτε παίζει το ρόλο του αυτοσκοπού και επικίνδυνη γιατί με την, στα όρια του ανέφικτου, μείωση του ελλείμματος αφήνει ανοιχτό κάθε αρνητικό ενδεχόμενο, ιδιαίτερα σε συνδυασμό με τους αναμενόμενους αρνητικούς ή καχεκτικούς ρυθμούς ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας.
Με άλλα λόγια ήταν τόσο ασφυκτικός ο στόχος, που ενείχε ήδη το σπέρμα της αποτυχίας, με τη μορφή της δυσκολίας, της αμφιβολίας, της απαισιοδοξίας και της, εξαιτίας αυτών, προσέλκυσης της προσοχής και του ενδιαφέροντος των κερδοσκόπων, οι οποίοι με το παραμικρό θα μπορούσαν να παίξουν με τους αριθμούς των δημοσιονομικών μας, κάτι που ξέρουν να κάνουν πολύ καλά.
Καταλήγω: Τι θα διέφερε, αν ως στόχος του προγράμματος ήταν η τόσο δραστική μείωση του ελλείμματος να επιτευχθεί μέσα στην επόμενη πενταετία αντί για την επόμενη τριετία;
Θα ήταν άδικο να κατηγορήσει κανείς την ελληνική κυβέρνηση που δέχθηκε αυτόν τον τόσο ασφυχτικό όρο. Μια κυβέρνηση με την πλάτη στο τοίχο και με την απειλή των αγορών-κερδοσκόπων σε ασύστολη προέλαση. Θα ήταν όμως πολύ δίκαιο κάποιος να κατηγορήσει γι΄ αυτό την Ευρωζώνη, την ΕΚΤ και στη συνέχεια το ΔΝΤ. Καλά, εμείς είμαστε στη ανάγκη και στο έλεός τους. Αυτοί όμως, σοφότατοι, με παρελθόν, με συμβούλους αναλυτές, με υποστηρικτικά στατιστικά προηγούμενα, με πείρα σε προγράμματα, δεν μπορούσαν να διακρίνουν τα στοιχεία που αναφέραμε παραπάνω και αφού σίγουρα τα διέκριναν, τους ήταν τόσο δύσκολο να παραμερίσουν συναισθηματικά, δημαγωγικά και πρόσκαιρα πολιτικά οφέλη, εν ονόματι μιας ορθολογικής, ρεαλιστικής και επωφελούς για όλους πρότασης εξόδου από την κρίση;
Σκέφτεται κανείς, εξίσου συναισθηματικά, πόσο δίκαιη, θα ήταν μια ανάλογης βιαιότητας αντίδραση από την ελληνική κυβέρνηση που θα προχωρούσε σε μονομερή αθέτηση των οικονομικών υποχρεώσεών της προς τις αγορές. Μια απόφαση, βεβαίως, τόσο απρόσφορη που λογικότατα ούτε καν συζητήθηκε από την ελληνική κυβέρνηση.
Όσο όμως παράλογη και απρόσφορη θα ήταν η εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης αθέτηση των οικονομικών της υποχρεώσεων, κάτω από τις ασφυκτικές διαπραγματευτικές συνθήκες και συγκυρίες των τελευταίων μηνών, τόσο λογική θα ήταν μια σοβαρή και ελεγχόμενη επαναδιαπραγμάτευσή τους. Ο λόγος για μια, χρονική κυρίως, και από κοινού σχεδιασμένη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, σε συνεργασία με τους τρεις, ήδη συνυπεύθυνους για την ελληνική οικονομία οργανισμούς.
Όλες οι σχολές τραπεζιτών αναγνωρίζουν την αναδιάρθρωση χρέους ή επί το ελληνικότερο τη ρύθμιση χρέους, ως μια υγιέστατη και αμοιβαίως επωφελή μέθοδο, αφενός εξασφάλισης της συνέχειας εξυπηρέτησης και αφετέρου της εμφάνισης στους ισολογισμούς των τραπεζών ως ενήμερων, κάποιων κουρασμένων δανείων τους. Αυτό επιτυγχάνεται, σχετικά ανώδυνα, με την επεξεργασία ενός προσφορότερου προγράμματος ταμειακών ροών, κυρίως μέσα από την επιμήκυνση του ορίζοντα αποπληρωμής των χρεών ή μιας ευελιξίας που εξυπηρετείται από κάποιον ετεροχρονισμό καταβολών και που συνήθως παίρνει τη μορφή ενός πιο οπισθοβαρούς προγράμματος αποπληρωμής.
Το μεγαλύτερο και επιτυχέστατο παράδειγμα αναδιάρθρωσης-επαναδιαπραγμάτευσης χρέους ήταν αυτό της πόλης της Ν. Υόρκης, κατά την δεκαετία του ΄70.
Τα παραπάνω, μπορώ, ως πρώην επαγγελματικά μάχιμος υπεύθυνος πολλών ρυθμίσεων-αναδιαρθρώσεων χρεών να τα υπερασπιστώ, αναφέροντας επιπροσθέτως και την ειδικότερη εμπειρία μου από την εισαγωγή στην οικονομική ζωή της χώρας του Sale and Lease Back, ενός άριστου εργαλείου του Leasing για την αναδιάρθρωση-εξυγίανση των ισολογισμών και την ταμειακή ανακούφιση των εταιριών. Θυμίζω τη βασική μορφή του: Η εταιρεία Leasing αγοράζει σε μια συμφωνημένη (και εξυπηρετική των δύο μερών) τιμή πάγιο εξοπλισμό μιας εταιρείας, τον οποίο εξοπλισμό επανεκμισθώνει με πολυετή σύμβαση στην τελευταία, έναντι μισθώματος, οιονεί τοκοχρεωλυσίου. Συνήθως η μισθώτρια εταιρεία χρησιμοποιεί την αποκτώμενη ρευστότητα για την αποπληρωμή βραχυπρόθεσμων οφειλών της προς τράπεζες και προμηθευτές της, βελτιώνοντας έτσι δραστικά τη δομή του ισολογισμού, τον δείκτη κεφαλαίου κινήσεώς της και όχι μόνον.
Η Ελλάδα παρουσιάζει ένα πρωτογενές έλλειμμα, δηλαδή έλλειμμα που θα διατηρηθεί για πολλά χρόνια, εκτός εάν η χώρα σημειώσει μια θεαματική ανάπτυξη, που ξεπερνά το 6% του ΑΕΠ και ένα δημοσιονομικό έλλειμμα που προορίζεται για την εξυπηρέτηση του συσσωρευμένου χρέους το οποίο προσθέτει άλλες τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες ακόμη. Επί πλέον βρίσκεται αντιμέτωπη με τουλάχιστον τρία χρόνια συρρίκνωσης του ΑΕΠ, που θα κάνει τα πράγματα πιο δύσκολα αν όχι απρόβλεπτα και επικίνδυνα.
Το σχέδιο σταθερότητας των 110 δισ. ευρώ και ο μετέπειτα μηχανισμός διάσωσης περίπου ενός τρις δολαρίων που προωθήθηκαν από τις χώρες της ευρωζώνης και το ΔΝΤ εφαρμόζουν την όχι και τόσο δημιουργική συνταγή: προσφέρουν περισσότερο δανεισμό σε χώρες που είναι πνιγμένες σε χρέη.
Εκείνο που από εξωτερικής δημοσιονομικής πλευράς χρειάζεται η Ελλάδα αυτή τη στιγμή είναι ευνοϊκότεροι όροι δανεισμού, δηλαδή χαμηλότερο επιτόκιο και μεγαλύτερο διάστημα αποπληρωμής. Σύμφωνα με δημοσιευμένα στοιχεία, υπολογίζεται ότι η Ελλάδα θα χρειαστεί διακόσια σαράντα δις την επόμενη πενταετία, ενενήντα από τα οποία για τόκους. Μια αναδιάρθρωση των ελληνικών ομολόγων που λήγουν από σήμερα έως το 2019 σε ένα ενιαίο 25ετές ομόλογο με επιτόκιο 4,5 % θα εξοικονομούσε στη χώρα περίπου εκατόν σαράντα δις ευρώ τα επόμενα πεντέμισι χρόνια.
Είναι προφανές ότι μια τέτοια ΄ανάσα΄, σε συνάρτηση με την εν εξελίξει εξισορρόπηση των δημόσιων οικονομικών της, θα βελτίωνε την εικόνα και το πιστωτικό προφίλ της χώρας, πράγμα που θα της επέτρεπε τη συντομότερη επαναπροσφυγή στις αγορές.
Πιστεύω ότι ο χρόνος κυλάει υπέρ της κυβέρνησης. Ό,τι δεν μπορούσε να κάνει κατά τους τελευταίους μήνες, κάτω από τις πρωτοφανείς πιέσεις που δέχθηκε, ίσως θα μπορέσει να το κάνει στην πορεία της ζωής της, όταν η επιτυχής εξέλιξη του προγράμματος θα έχει αυξήσει την αξιοπιστία της και επομένως και την διαπραγματευτική της ικανότητα.
Η επαναδιαπραγμάτευση του χρέους επομένως παραμένει μια σπουδαία εναλλακτική λύση, μια ρεζέρβα στη διάθεση της κυβέρνησης.
* O κ. Κωστούλας είναι τέως Γενικός Διευθυντής εταιρειών του ευρύτερου χρηματοπιστωτικού τομέα. Συγγραφέας. Το τελευταίο του βιβλίο με τίτλο: "Και οι Μάνατζερ έχουν ψυχή... ", κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Επτάλοφος.
Πολλά και δικαιολογημένα έχουν γραφτεί για λάθη που προηγήθηκαν ή και ακολούθησαν την επιβολή του τριετούς σχεδίου σταθερότητας και τις αποφάσεις που πάρθηκαν από την ελληνική κυβέρνηση, σε εφαρμογή και κατ’ επιταγήν του. Τίποτα όμως δεν έχει γραφτεί για ό,τι νομίζω ότι θα έπρεπε να θεωρείται ως το μεγαλύτερο λάθος του σχεδίου, κι αυτό με την ένοχη συστράτευση της Ευρωζώνης και της ΕΚΤ στην αρχή και, του ΔΝΤ μετέπειτα.
Ίσως, αντί για λάθος, θα έπρεπε να μιλάμε για αδικία. Μια αδικία τόσο μεγάλη όσο ανώφελη και επικίνδυνη και η οποία εντοπίζεται στον βασικό -αφετηριακής δυναμικής και γενεσιουργό κάθε παρεπόμενης αστοχίας- όρο του σχεδίου. Αυτόν που προβλέπει τη μείωση του ποσοστού του ελληνικού ελλείμματος από το 12,5 %, αρχικά έως και 4,0% στη συνέχεια, του ΑΕΠ, στο 8,5%, μέσα στην επόμενη τριετία. Έναν όρο πάνω στον οποίο βασίστηκε όλη η δυσβάσταχτη περαιτέρω δημοσιονομική πολιτική, με τα αντίστοιχα ασφυκτικά, αλλά και επικίνδυνα για τη συρρίκνωση της ανάπτυξης, μέτρα που καθιστούν τόσο εύθραυστη και ευάλωτη την επιτυχία του προγράμματος.
Η αδικία ήταν μεγάλη λόγω της πρωτοφανούς και μεροληπτικής έως και εκδικητικής αυστηρότητας εις βάρος μιας χώρας, η τιμωρία της οποίας έτυχε να εξυπηρετεί τις συναισθηματικές, λαϊκίστικες πολιτικές και εκλογικές συγκυρίες των ισχυρών εταίρων μας. Ήταν ανώφελη, όσο ανώφελο και αναποτελεσματικό είναι οτιδήποτε παίζει το ρόλο του αυτοσκοπού και επικίνδυνη γιατί με την, στα όρια του ανέφικτου, μείωση του ελλείμματος αφήνει ανοιχτό κάθε αρνητικό ενδεχόμενο, ιδιαίτερα σε συνδυασμό με τους αναμενόμενους αρνητικούς ή καχεκτικούς ρυθμούς ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας.
Με άλλα λόγια ήταν τόσο ασφυκτικός ο στόχος, που ενείχε ήδη το σπέρμα της αποτυχίας, με τη μορφή της δυσκολίας, της αμφιβολίας, της απαισιοδοξίας και της, εξαιτίας αυτών, προσέλκυσης της προσοχής και του ενδιαφέροντος των κερδοσκόπων, οι οποίοι με το παραμικρό θα μπορούσαν να παίξουν με τους αριθμούς των δημοσιονομικών μας, κάτι που ξέρουν να κάνουν πολύ καλά.
Καταλήγω: Τι θα διέφερε, αν ως στόχος του προγράμματος ήταν η τόσο δραστική μείωση του ελλείμματος να επιτευχθεί μέσα στην επόμενη πενταετία αντί για την επόμενη τριετία;
Θα ήταν άδικο να κατηγορήσει κανείς την ελληνική κυβέρνηση που δέχθηκε αυτόν τον τόσο ασφυχτικό όρο. Μια κυβέρνηση με την πλάτη στο τοίχο και με την απειλή των αγορών-κερδοσκόπων σε ασύστολη προέλαση. Θα ήταν όμως πολύ δίκαιο κάποιος να κατηγορήσει γι΄ αυτό την Ευρωζώνη, την ΕΚΤ και στη συνέχεια το ΔΝΤ. Καλά, εμείς είμαστε στη ανάγκη και στο έλεός τους. Αυτοί όμως, σοφότατοι, με παρελθόν, με συμβούλους αναλυτές, με υποστηρικτικά στατιστικά προηγούμενα, με πείρα σε προγράμματα, δεν μπορούσαν να διακρίνουν τα στοιχεία που αναφέραμε παραπάνω και αφού σίγουρα τα διέκριναν, τους ήταν τόσο δύσκολο να παραμερίσουν συναισθηματικά, δημαγωγικά και πρόσκαιρα πολιτικά οφέλη, εν ονόματι μιας ορθολογικής, ρεαλιστικής και επωφελούς για όλους πρότασης εξόδου από την κρίση;
Σκέφτεται κανείς, εξίσου συναισθηματικά, πόσο δίκαιη, θα ήταν μια ανάλογης βιαιότητας αντίδραση από την ελληνική κυβέρνηση που θα προχωρούσε σε μονομερή αθέτηση των οικονομικών υποχρεώσεών της προς τις αγορές. Μια απόφαση, βεβαίως, τόσο απρόσφορη που λογικότατα ούτε καν συζητήθηκε από την ελληνική κυβέρνηση.
Όσο όμως παράλογη και απρόσφορη θα ήταν η εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης αθέτηση των οικονομικών της υποχρεώσεων, κάτω από τις ασφυκτικές διαπραγματευτικές συνθήκες και συγκυρίες των τελευταίων μηνών, τόσο λογική θα ήταν μια σοβαρή και ελεγχόμενη επαναδιαπραγμάτευσή τους. Ο λόγος για μια, χρονική κυρίως, και από κοινού σχεδιασμένη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, σε συνεργασία με τους τρεις, ήδη συνυπεύθυνους για την ελληνική οικονομία οργανισμούς.
Όλες οι σχολές τραπεζιτών αναγνωρίζουν την αναδιάρθρωση χρέους ή επί το ελληνικότερο τη ρύθμιση χρέους, ως μια υγιέστατη και αμοιβαίως επωφελή μέθοδο, αφενός εξασφάλισης της συνέχειας εξυπηρέτησης και αφετέρου της εμφάνισης στους ισολογισμούς των τραπεζών ως ενήμερων, κάποιων κουρασμένων δανείων τους. Αυτό επιτυγχάνεται, σχετικά ανώδυνα, με την επεξεργασία ενός προσφορότερου προγράμματος ταμειακών ροών, κυρίως μέσα από την επιμήκυνση του ορίζοντα αποπληρωμής των χρεών ή μιας ευελιξίας που εξυπηρετείται από κάποιον ετεροχρονισμό καταβολών και που συνήθως παίρνει τη μορφή ενός πιο οπισθοβαρούς προγράμματος αποπληρωμής.
Το μεγαλύτερο και επιτυχέστατο παράδειγμα αναδιάρθρωσης-επαναδιαπραγμάτευσης χρέους ήταν αυτό της πόλης της Ν. Υόρκης, κατά την δεκαετία του ΄70.
Τα παραπάνω, μπορώ, ως πρώην επαγγελματικά μάχιμος υπεύθυνος πολλών ρυθμίσεων-αναδιαρθρώσεων χρεών να τα υπερασπιστώ, αναφέροντας επιπροσθέτως και την ειδικότερη εμπειρία μου από την εισαγωγή στην οικονομική ζωή της χώρας του Sale and Lease Back, ενός άριστου εργαλείου του Leasing για την αναδιάρθρωση-εξυγίανση των ισολογισμών και την ταμειακή ανακούφιση των εταιριών. Θυμίζω τη βασική μορφή του: Η εταιρεία Leasing αγοράζει σε μια συμφωνημένη (και εξυπηρετική των δύο μερών) τιμή πάγιο εξοπλισμό μιας εταιρείας, τον οποίο εξοπλισμό επανεκμισθώνει με πολυετή σύμβαση στην τελευταία, έναντι μισθώματος, οιονεί τοκοχρεωλυσίου. Συνήθως η μισθώτρια εταιρεία χρησιμοποιεί την αποκτώμενη ρευστότητα για την αποπληρωμή βραχυπρόθεσμων οφειλών της προς τράπεζες και προμηθευτές της, βελτιώνοντας έτσι δραστικά τη δομή του ισολογισμού, τον δείκτη κεφαλαίου κινήσεώς της και όχι μόνον.
Η Ελλάδα παρουσιάζει ένα πρωτογενές έλλειμμα, δηλαδή έλλειμμα που θα διατηρηθεί για πολλά χρόνια, εκτός εάν η χώρα σημειώσει μια θεαματική ανάπτυξη, που ξεπερνά το 6% του ΑΕΠ και ένα δημοσιονομικό έλλειμμα που προορίζεται για την εξυπηρέτηση του συσσωρευμένου χρέους το οποίο προσθέτει άλλες τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες ακόμη. Επί πλέον βρίσκεται αντιμέτωπη με τουλάχιστον τρία χρόνια συρρίκνωσης του ΑΕΠ, που θα κάνει τα πράγματα πιο δύσκολα αν όχι απρόβλεπτα και επικίνδυνα.
Το σχέδιο σταθερότητας των 110 δισ. ευρώ και ο μετέπειτα μηχανισμός διάσωσης περίπου ενός τρις δολαρίων που προωθήθηκαν από τις χώρες της ευρωζώνης και το ΔΝΤ εφαρμόζουν την όχι και τόσο δημιουργική συνταγή: προσφέρουν περισσότερο δανεισμό σε χώρες που είναι πνιγμένες σε χρέη.
Εκείνο που από εξωτερικής δημοσιονομικής πλευράς χρειάζεται η Ελλάδα αυτή τη στιγμή είναι ευνοϊκότεροι όροι δανεισμού, δηλαδή χαμηλότερο επιτόκιο και μεγαλύτερο διάστημα αποπληρωμής. Σύμφωνα με δημοσιευμένα στοιχεία, υπολογίζεται ότι η Ελλάδα θα χρειαστεί διακόσια σαράντα δις την επόμενη πενταετία, ενενήντα από τα οποία για τόκους. Μια αναδιάρθρωση των ελληνικών ομολόγων που λήγουν από σήμερα έως το 2019 σε ένα ενιαίο 25ετές ομόλογο με επιτόκιο 4,5 % θα εξοικονομούσε στη χώρα περίπου εκατόν σαράντα δις ευρώ τα επόμενα πεντέμισι χρόνια.
Είναι προφανές ότι μια τέτοια ΄ανάσα΄, σε συνάρτηση με την εν εξελίξει εξισορρόπηση των δημόσιων οικονομικών της, θα βελτίωνε την εικόνα και το πιστωτικό προφίλ της χώρας, πράγμα που θα της επέτρεπε τη συντομότερη επαναπροσφυγή στις αγορές.
Πιστεύω ότι ο χρόνος κυλάει υπέρ της κυβέρνησης. Ό,τι δεν μπορούσε να κάνει κατά τους τελευταίους μήνες, κάτω από τις πρωτοφανείς πιέσεις που δέχθηκε, ίσως θα μπορέσει να το κάνει στην πορεία της ζωής της, όταν η επιτυχής εξέλιξη του προγράμματος θα έχει αυξήσει την αξιοπιστία της και επομένως και την διαπραγματευτική της ικανότητα.
Η επαναδιαπραγμάτευση του χρέους επομένως παραμένει μια σπουδαία εναλλακτική λύση, μια ρεζέρβα στη διάθεση της κυβέρνησης.
* O κ. Κωστούλας είναι τέως Γενικός Διευθυντής εταιρειών του ευρύτερου χρηματοπιστωτικού τομέα. Συγγραφέας. Το τελευταίο του βιβλίο με τίτλο: "Και οι Μάνατζερ έχουν ψυχή... ", κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Επτάλοφος.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)