ΟΠΑΠ-Λαχεία: Το... μπαλάκι στο νέο μέτοχο!

«Τα βρήκαν», χθες οι εταίροι της "Ελληνικά Λαχεία ΑΕ" στο ύψος και τα αντικείμενα των προμηθειών που θα λαμβάνει έκαστος εξ αυτών ως προμηθευτής, επιβεβαιώνοντας προηγούμενες πληροφορίες του Euro2day.gr ότι έχουν προσυμφωνηθεί «επιδερμικές» αλλαγές που σίγουρα δεν θα αλλάζουν το τίμημα των συμφωνιών προμήθειας, παρά τις έντονες αντιδράσεις.
Κατόπιν αυτού ανοίγει ο δρόμος για την υπογραφή της σύμβασης παραχώρησης των λαχείων με το ΤΑΙΠΕΔ κάτι το οποίο, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες αναμένεται να συμβεί την Τρίτη, όπως επιθυμούσε έντονα το ΤΑΙΠΕΔ, διαρρέοντας τις προηγούμενες ημέρες ότι αν ως το τέλος του μήνα δεν υπογραφεί η σύμβαση παραχώρησης, ενδέχεται να ζητήσει κατάπτωση της εγγυητικής επιστολής.
Ουσιαστικά όμως, το... μπαλάκι περνά στον επερχόμενο νέο μέτοχο, την Emma Delta, που αναμένεται να αμφισβητήσει αυτές τις συμφωνίες (όπως και πολλά σημεία της σύμβασης με την Intralot για τον τεχνολογικό πάροχο), με δεδομένη την μέχρι σήμερα στάση του και τα εξώδικα που έχει κοινοποιήσει.
Δεν αποκλείεται μάλιστα μια πρώτη γεύση της στάσης της να υπάρξει άμεσα.

Το παρασκήνιο των εξελίξεων στην «Ελληνικά Λαχεία»

Σε κάθε περίπτωση, παρά τις αντιδράσεις και τις καταγγελίες που υπήρξαν, το ποσοστό που συμφωνήθηκε χθες κατά τη διάρκεια του ΔΣ της «Ελληνικά Λαχεία», να λαμβάνουν αθροιστικά Intralot και SGI παρέμεινε στο 3,3% επί του τζίρου. Επίσης, ποσοστό της τάξεως του 1,7% συνολικά επί του τζίρου θα λαμβάνει η ίδια η ΟΠΑΠ ΑΕ για την παροχή του δικτύου της, την περαιτέρω ανάπτυξη του δικτύου, καθώς και την προσφορά άλλων υποστηρικτικών υπηρεσιών.
Σημειώνεται ωστόσο ότι ο ΟΠΑΠ κατέχει το 67% της κοινής εταιρίας «Ελληνικά Λαχεία ΑΕ», ενώ οι άλλες δυο εταιρίες κατέχουν από 16,5% έκαστη.
Που σημαίνει ότι το 1,7% του ΟΠΑΠ «πονάει» τους άλλους δύο μετόχους, πολύ λιγότερο από ότι πονάει τον Οργανισμό το 3,3% που θα λαμβάνουν εκείνοι ως προμηθευτές.
Κύκλοι προσκείμενοι στον ΟΠΑΠ ανέφεραν στο Euro2day.gr ότι προχθεσινή επιστολή της Emma Delta στην οποία αναφέρεται ότι ο διεθνής όμιλος gaming GTech/Lottomatica είναι πρόθυμος να προμηθεύσει την «Ελληνικά Λαχεία» με τις υπηρεσίες που θα προμηθεύει η SGI σε πολύ χαμηλότερες τιμές, (διαφορά της τάξεως του... 50%) ναι μεν «ελήφθη υπόψη» αλλά «κρίθηκε κατόπιν και ανεξάρτητης εκτίμησης, ότι δεν επηρεάζει το fairness των συμβάσεων με τους συμμέτοχους προμηθευτές».
Οι ίδιοι κύκλοι υποστήριξαν πάντως ότι οι συμβάσεις προμήθειας διαχωρίστηκαν μεταξύ Intralot και SGI προκειμένου να προσδιοριστεί επακριβώς το αντικείμενο τους, ότι υπήρξαν βελτιώσεις στα αντικείμενα και κυρίως ότι έχουν ενσωματωθεί «ασφαλιστικές δικλείδες» που δίνουν τη δυνατότητα στον επερχόμενο βασικό μέτοχο του ΟΠΑΠ, δηλαδή την Emma Delta, να διαπραγματευθεί τροποποιήσεις.
Ακόμη, υποστήριξαν ότι η SGI κατέθεσε ομοειδείς συμβάσεις από διάφορες χώρες και ευρωπαϊκές- προκειμένου, να αντικρούσει στοιχεία από τις ΗΠΑ, τα οποία παρουσίασε πρόσφατα το Euro2day.gr και τα οποία εμφανίζουν το τίμημα που ζητάει από την «Ελληνικά Λαχεία», διπλάσιο ή και τριπλάσιο, από το μέσο όρο των προμηθειών που λαμβάνει για αντίστοιχες υπηρεσίες στις ΗΠΑ
Τέλος σημείωσαν ότι από την πλευρά της ΟΠΑΠ κατεβλήθη «κάθε προσπάθεια» προκειμένου να διασφαλιστούν τα συμφέροντα του Οργανισμού και η κατάρτιση των συμβάσεων με νόμιμο και αδιάβλητο τρόπο, αλλά και να μην τιναχθεί στον αέρα ο διαγωνισμός για τα Λαχεία, από τον οποίο ο ΟΠΑΠ αναμένει σημαντικά έσοδα τα επόμενα 12 χρόνια.

Το «σενάριο» που έμεινε στα... αζήτητα

Η αναφορά αυτή έχει ιδιαίτερη σημασία καθώς, όπως είναι σε θέση να γνωρίζει το Euro2day.gr, στην διάρκεια των περίπου 40 ημερών καθυστέρησης που μεσολάβησαν, εξετάστηκε και το «σενάριο» ανάληψης όλου του ποσοστού της κοινοπραξίας από τον ΟΠΑΠ, με αποχώρηση των άλλων δύο εταίρων, ιδίως όταν οι τελευταίες αρνήθηκαν να καταβάλουν χρήματα για την κεφαλαιοποίηση της νέας εταιρίας, εάν πρώτα δεν υπογραφούν οι συμβάσεις προμήθειας!
Το σενάριο αυτό έπεσε στο τραπέζι καθώς κατέστη εμφανές ότι ο μέτοχος που πρόκειται σύντομα να αποκτήσει το 33% του Οργανισμού, είχε σοβαρές αντιρρήσεις –με νομικό υπόβαθρο μάλιστα- τόσο για το καταστατικό της «Ελληνικά Λαχεία», όσο και για το ύψος των συμβάσεων προμήθειας με τους μετόχους της εταιρίας.
Κύκλοι του Οργανισμού παραδέχονται ότι ο ΟΠΑΠ είχε κάθε δυνατότητα να αναλάβει τα Λαχεία μόνος του. Ωστόσο, λένε, αυτή η λύση αφενός εμφάνιζε κινδύνους (νομικής φύσεως) κι αφετέρου, όπως γνωρίζει το Euro2day.gr, με το ενδεχόμενο αυτό ήταν κάθετα αντίθετο το ΤΑΙΠΕΔ, ο σημερινός δηλαδη κάτοχος της πλειοψηφίας του ΟΠΑΠ.
Υψηλόβαθμο στέλεχος του ΤΑΙΠΕΔ έχει υποστηρίξει στο Euro2day.gr ότι οι αντιδράσεις των Ιntralot και SGI, θα μπορούσαν να θέσουν σε κίνδυνο όχι μόνο την παραχώρηση των Λαχείων αλλά και την ιδιωτικοποίηση του 33% του ΟΠΑΠ, λόγω μεταβολής των δεδομένων στους διαγωνισμούς.
Πρόκειται για άποψη που δεν φαίνεται να χαίρει ευρύτερης νομικής απήχησης, στην πράξη ωστόσο φαίνεται ότι και κυβερνητικοί παράγοντες φοβήθηκαν τον πολιτικό και επικοινωνιακό αντίκτυπο που μπορεί να είχε μια τέτοια εξέλιξη, τόσο εσωτερικά όσο και στο εξωτερικό, ιδίως μετά την παρέμβαση που φέρεται να έκανε ο Αμερικανός πρέσβης, υπέρ της SGI.

Οι «δεσμεύσεις» που θα αμφισβητηθούν

Σημειώνεται ότι τόσο η Emma Delta όσο και ο μεγαλομέτοχος της Γίρι Σμετς, έχουν διατυπώσει δημοσίως ισχυρότατες επιφυλάξεις για τις συμφωνίες προμήθειας στα λαχεία που ζήτησαν- και τελικά διασφάλισαν-η Intralot και η SGI.
Άφησαν μάλιστα να εννοηθεί με σαφήνεια ότι εάν υπάρχουν αποκλείσεις από την νομιμότητα, τους τυπικούς όρους του σχετικού διαγωνισμού, αλλά και τα δεδομένα που προδιάγραφε η σύμβαση μετόχων μεταξύ των εταίρων, θα κινηθούν ακόμη και δικαστικά εναντίον κάθε υπευθύνου.
Το ίδιο ισχύει και για σημεία του καταστατικού της νέας εταιρίας που κατά την Emma Delta αντιβαίνουν σε θεμελιώδη όρο του διαγωνισμού και στερούν στην πράξη από την ΟΠΑΠ ΑΕ τον έλεγχο της εταιρίας παρότι κατέχει το 67%.
Το εντυπωσιακό είναι ότι η υπογραφή της σύμβασης παραχώρησης για τα λαχεία, που αναμένεται να γίνει την ερχόμενη Τρίτη, ενδέχεται να συμπέσει χρονικά με την έγκριση από το Ελεγκτικό Συνέδριο της πώλησης του 33% του ΟΠΑΠ στην Emma Delta, κάτι που σύμφωνα με πληροφορίες, ενδέχεται να συμβεί μια από τις πρώτες μέρες της ερχόμενης εβδομάδας, πιθανώς και τη Δευτέρα.
Εν ολίγοις, μέσω ενεργειών που έγιναν από το ΤΑΙΠΕΔ, αλλά και τη διοίκηση του Οργανισμού, ακριβώς όπως ο νέος μέτοχος του ΟΠΑΠ «δεσμεύτηκε» με την Intralot σε μια πενταετή σύμβαση για τον τεχνολογικό πάροχο, λίγες μέρες πριν ολοκληρωθεί ο διαγωνισμός για το 33%, έτσι και τώρα δεσμεύεται για 12 χρόνια, στην υπόθεση των Λαχείων, λίγο πριν αναλάβει τα ηνία του Οργανισμού, κάτι που αναμένεται να συμβεί μέσα στις επόμενες 30-40 μέρες.
Οπως σχολίασε χαρακτηριστικά γνώστης της αγοράς και των όσων έχουν προηγηθεί «Οι υπογραφές θα πέσουν και η ιδιωτικοποίηση θα προχωρήσει, όπως προχώρησε η υπόθεση του τεχνολογικού παρόχου και σε λίγες μέρες η σύμβαση των Λαχείων. Ωστόσο είναι βέβαιο ότι θα υπάρξει νέος κύκλος εξελίξεων με μεγάλο ενδιαφέρον».
ΠΗΓΗ: euro2day.gr

FINANCIAL TIMES:Το Grexit μοιάζει όλο και πιο εφικτό για την Ελλάδα

Στην πιθανότητα αλλά και τις συνέπειες της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ αναφέρονται σε δημοσίευμα τους οι Financial Times, υποστηρίζοντας πως η επιστροφή της χώρας στο εθνικό νόμισμα «θα έφερνε μεν ύφεση στην Ελλάδα, ωστόσο η απόσβεση του χρέους εν τέλει θα οδηγούσε την οικονομία στην ανάπτυξη».

Σε άρθρο τους με τίτλο «Το Grexit αρχίζει και φαίνεται όλο και πιο εφικτό για την Αθήνα», το άρθρο των Financial Times αρχίζει με τη δήλωση του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στη χώρα μας, να μην συνεχίσει η Ελλάδα τη συζήτηση για ένα νέο «κούρεμα», λέγοντας ότι δεν είναι προς το συμφέρον της Ελλάδας.

«Δεν κατηγορώ τον Γερμανό υπουργό που αρνήθηκε να συζητήσει μια ακόμη διαγραφή του ελληνικού χρέους. Οι εκλογές στη χώρα του απέχουν μόνο δυο μήνες. Δεδομένης της προσέγγισης του Βερολίνου στην επίλυση της κρίσης, δυσκολεύομαι να σκεφτώ έναν πιο σίγουρο τρόπο να χάσει ψήφους από το να πει: «εντάξει, ας αρχίσουμε να είμαστε ρεαλιστές τώρα».

«Όμως ο κ. Σόιμπλε πήγε ένα βήμα πιο μακριά θέτοντας θέμα ελληνικού συμφέροντος», συνεχίζει ο αρθρογράφος, ο οποίος καλεί τους αναγνώστες να αναρωτηθούν εάν η προσήλωση στο «δόγμα Σόιμπλε» είναι οικονομικά ορθολογική για την Ελλάδα «Εναλλακτικά, μήπως θα πρέπει η Ελλάδα να ετοιμαστεί για να αποχωρήσει από την Ευρωζώνη; Ή να χρεοκοπήσει μέσα σε αυτή;», αναφέρει το άρθρο.

«Η βασική δυσκολία που συναντά κανείς προσπαθώντας να απαντήσει στην ερώτηση είναι οι υποθέσεις σχετικά με τις μελλοντικές πολιτικές επιλογές της χώρας. Ίσως η ελληνική κυβέρνηση έχει εξασφαλίσει ανεπίσημες εγγυήσεις οι οποίοι δεν ανταποκρίνονται σε όσα ξέρουμε. Σε ιδιωτικές συζητήσεις με άτομα που συμμετέχουν στη χάραξη στρατηγικού σχεδιασμού, πάντως, σπάνια συναντώ κάποιον που να μου πει στα ίσα πως η Αθήνα θα μπορούσε να σταθεροποιήσει την οικονομία της χωρίς ανεργία, ενώ την ίδια στιγμή θα μπορούσε να εξυπηρετεί πλήρως το χρέος της. Ισως ο πρωθυπουργός της Ελλάδας να έχει κρυφή πληροφόρηση πως η Ευρωζώνη θα συμφωνήσει σε αναδιάρθρωση του χρέους, σε περαιτέρω επιμήκυνση των δανείων ή σε μειώσεις των επιτοκίων, ή σε όλα αυτά μαζί», επισημαίνεται. Εμείς οι υπόλοιποι, ωστόσο, θα πρέπει να υποθέσουμε ότι η μελλοντική πολιτική είναι πιο κοντά στην εκδοχή του κ. Σόιμπλε».
«Το να αξιολογήσει κανείς τις στενότερες οικονομικές προϋποθέσεις για μια έξοδο είναι πιο εύκολο. Για μια χώρα θα ήταν δύσκολο να οργανώσει μια μονομερή έξοδο από μια νομισματική ένωση, αν το πρωτογενές της δημοσιονομικό ισοζύγιο -πριν από την καταβολή των τόκων- ήταν σε ένα σημαντικό έλλειμμα.

Στην τελευταία πρόβλεψή της, η οποία δημοσιεύθηκε τον Μάιο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εκτιμά μηδενικό πρωτογενές δημοσιονομικό αποτέλεσμα για το τρέχον έτος και ένα πρωτογενές πλεόνασμα της τάξης του 1,8 τοις εκατό του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος για το 2014. Από οικονομική άποψη, το σημείο στο οποίο η Ελλάδα θα μπορούσε να διακινδυνεύσει μια έξοδο είναι σίγουρα όλο και πιο κοντά», συνεχίζει το δημοσίευμα.

Στη συνέχεια, γίνεται αναφορά σε μια πιθανή αποχώρηση της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, όπου επισημαίνεται πως η χώρα θα αποκλειόταν από την εξωτερική χρηματοδότηση και δεν θα μπορούσε να εξυπηρετήσει το εξωτερικό της χρέος, τουλάχιστον για κάποιο χρονικό διάστημα και θα κυκλοφορούσε εθνικό νόμισμα. «Θα υπήρχε σίγουρα ύφεση για κάποιο διάστημα, αλλά μια αληθινή απόσβεση θα έφερνε πίσω την ανάπτυξη στο μέλλον» αναφέρουν οι Financial Times, οι οποίοι θεωρούν ότι μια «έκρηξη» στον τουρισμό θα ήταν «το πιο απλό πλεονέκτημα» της χώρας.

«Θα ήταν αυτό όμως αρκετό;» διερωτάται το δημοσίευμα το οποίο παράλληλα υποστηρίζει ότι το μεγαλύτερο οικονομικό επιχείρημα κατά της εξόδου από το ευρώ στο παρελθόν, ήταν η έλλειψη εναλλακτικού σχεδίου δράσης. «Η χώρα δεν διαθέτει λειτουργία συστήματος για τη συλλογή φόρων. Τα καρτέλ αγοράς εργασίας, σημαίνουν ότι τα υποτιθέμενα οφέλη από μια ονομαστική υποτίμηση μπορεί να μην υπάρξουν ποτέ. Το άμεσο κέρδος στην ανταγωνιστικότητα, θα απορροφηθεί από τις αυξήσεις μισθών, αφήνοντας την πραγματική συναλλαγματική ισοτιμία να παραμείνει αμετάβλητη», σημειώνει ο συντάκτης.

«Η κριτική μου πάνω στην πολιτική της ευρωζώνης προς την Ελλάδα δεν είναι η τραχύτητα της προσαρμογής, αλλά ο θεμελιώδης μακροοικονομικός αναλφαβητισμός της, στο επίκεντρο του οποίου βρίσκεται η αυταπάτη ότι το ελληνικό χρέος θα μπορούσε να καταστεί βιώσιμο. Αλλά οι μεταρρυθμίσεις -ναι, και τα μέτρα λιτότητας- ήταν αναπόφευκτα. Υπάρχει μια ειρωνεία σε αυτό. Οι μεταρρυθμίσεις και η λιτότητα αποτελεί ταυτόχρονα προϋπόθεση για να παραμείνει η χώρα στην ευρωζώνη, και μια προϋπόθεση για αναχώρηση.

Κλείνοντας, οι Financial Times επισημαίνουν ότι η Ελλάδα έχει πλέον μόνο δύο επιλογές: «Η πρώτη είναι η χρεοκοπία εντός του ευρώ -μια στρατηγική που απαιτεί πρόθυμους συμμάχους στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και την ΕΚΤ. Η δεύτερη είναι να γίνουν οι μεταρρυθμίσεις και η χρεοκοπία εκτός του ευρώ, μια απόφαση η οποία θα μπορούσε να παρθεί μονομερώς, εάν οι μακροοικονομικές καταστάσεις είναι σωστές. Μια χώρα μπορεί να αποφασίσει να μείνει στην Ευρωζώνη για λόγους πολιτικής ή για λόγους ασφαλείας. Αλλά σίγουρα είμαστε σε άλλο σημείο έρευνας, όταν η έξοδος από το ευρώ γίνεται οικονομικά βιώσιμη».

Μια τέτοια συζήτηση δεν έχει γίνει μέχρι στιγμής ούτε για την Ελλάδα, ούτε για οποιαδήποτε άλλη χώρα, καταλήγει το δημοσίευμα.

ΠΗΓΗ: ethnos.gr

Οι Έλληνες που ετοιμάζονται να μονοπωλήσουν τις μεταφορές LNG

Μια "χούφτα" Έλληνες εφοπλιστές δείχνει έτοιμη να μονοπωλήσει τον μεγαλύτερο ανεξάρτητο στόλο μεταφοράς υγροποιημένου φυσικού αέριου παγκοσμίως σε μια περίοδο που οι ΗΠΑ ετοιμάζονται να προστεθούν στην λίστα με τους μεγαλύτερους εξαγωγείς αερίου στον κόσμο μαζί με τους Ρώσους, του Αυστραλούς και τους Καταριανούς.

Με την τεχνολογική επανάσταση στην εκμετάλλευση του σχιστολιθικού αέριου που είναι παγιδευμένο σε πετρώματα γεγονός και την ανάγκη για φθηνότερα και καθαρότερα καύσιμα κυρίαρχη, οι εξαγωγές LNG -ή Liquefied Natural Gas όπως είναι γνωστό το υγροποιημένο φυσικό αέριο διεθνώς- απογειώνονται. Και ο υπάρχων παγκόσμιος στόλος δεν επαρκεί για να καλύψει την προβλεπόμενη ζήτηση για μεταφορές. Είναι εδώ που επισέρχεται ένα από τα μεγαλύτερα στοιχήματα στην ιστορία του ελληνικού εφοπλισμού: Οι μαζικές παραγγελίες Ελλήνων επιχειρηματιών για πανάκριβα πλοία που κοστίζουν συχνά άνωθεν των 200 εκατομμυρίων δολαρίων έκαστο, προκειμένου να ελέγξουν το ραγδαία αυτό αναπτυσσόμενο κλάδο ενέργειας.

Τα επενδεδυμενα κεφάλαια από την ελληνική πλοιοκτησία στον τομέα εκτιμάται ότι ξεπερνούν τα δέκα δισεκατομμύρια δολάρια και ήδη έχουν κάνει τον πλανήτη να στερέψει την προσοχή του σε μια πεντάδα Ελλήνων που έχει μπει γερά στο παιχνίδι. Γιάννης Αγγελικούσης, Ντίνος Μαρτίνος, Γιώργος Προκοπίου, Πέτρος Γ. Λιβανός και Γιώργος Οικονόμου ξεχωρίζουν μεταξύ των μεγαλύτερων επενδυτών διεθνώς. Ακολουθούν όμως και άλλοι όπως ο Χρήστος Κανελάκης και ο Νικόλας Τσάκος με πολύ μικρότερους στόλους. Όμως για τους 5 μεγάλους τα στοιχεία είναι εντυπωσιακά. Τα δυο στα τρία δεξαμενόπλοια υγροποιημένου φυσικού αέριου που παραδίδονται φέτος από τα ναυπηγεία παγκοσμίως είναι ελληνικά. Το 50% του υπο ναυπήγηση στόλου διεθνώς είναι επίσης ελληνικό και 12 νέα τέτοια ελληνόκτητα πλοία αξία 2,4 δισ δολ θα πέσουν στο νερό φέτος. Άλλα 14 του χρόνου και 12 το 2015. Και οι παραγγελίες συνεχίζονται προσθέτοντας τονάζ στον ήδη μεγάλο στόλο τους.

Έλληνες εφοπλιστές ελέγχουν το 46% του παγκόσμιου βιβλίου παραγγελιών ναυπήγησης πλοίων μεταφοράς υγροποιημένου φυσικού αερίου σε μια από τις μεγαλύτερες επενδυτικές επελάσεις της ελληνικής ποντοπόρου. Οι ναυπηγήσεις αυτές δεν καλύπτουν ασφαλώς το σύνολο των ελληνόκτητων LNG με τους παραπάνω εφοπλιστές να ελέγχουν ήδη σημαντικό τονάζ στον κλάδο. Το συνολικό ύψος της επένδυσης που έχουν πραγματοποιήσει τα τελευταία δυο χρόνια ξεπερνά τα 7,4 δισεκατομμύρια δολάρια και αναδεικνύει την ελληνόκτητη ναυτιλία σε πρωταγωνιστή μιας αγοράς η οποία μεσούσης της κρίσης στις ναυλαγορές εξακολουθεί να παράγει κέρδη και να υποστηρίζει φιλόδοξα business plans που επιφυλάσσουν ρόλο-κλειδί στην ενεργειακή αλυσίδα του πλανήτη.

«Χρυσή Εποχή του Αερίου»

Η εκμετάλλευση των νέων και παλαιότερων κοιτασμάτων αερίου και η διοχέτευσή τους στις αγορές προσελκύουν τους Έλληνες επιχειρηματίες, καθώς η Διεθνής Υπηρεσία Ενέργειας εκτιμά ότι ο πλανήτης έχει εισέλθει στη «Χρυσή Εποχή του Αερίου». Τόσο περιβαλλοντικοί λόγοι όσο και λόγοι αυξημένης ζήτησης -μετά το πυρηνικό ατύχημα της Φουκουσίμα στην Ιαπωνία-έχουν προσελκύσει μεγάλες επενδύσεις στην εξόρυξη φυσικού αερίου. Την ίδια ώρα νέα κοιτάσματα στην Ανατολική Μεσόγειο, όπως αυτά στις ΑΟΖ Κύπρου και Ισραήλ αλλά και σε ελληνικά πεδία που αναμένεται να μπουν στην παραγωγή την επόμενη πενταετία, αναζητούν διέξοδο στις αγορές.

Με όπλο σημαντικά κεφάλαια και χρηματοδοτήσεις από μεγαλες τράπεζες, τις κεφαλαιαγορές -που παντοτε διψούν για ένα νέο success story- και μοχλό σημαντικά συμβόλαια για την απασχόληση των πλοίων τους από μεγάλους παραγωγούς ή εμπόρους όπως η Shell ή η British Gas συνεχίζουν να αυξάνουν το στοίχημά τους ενώ προσελκύουν και άλλους συμπατριώτες τους όπως τον Κώστα Φωστηρόπουλο.

Big Business

Η Maran Gas Maritime Inc συμφερόντων του Γιάννη Αγγελικούση παρήγγειλε προ ημερών σε ναυπηγεία της Νοτίου Κορέας δυο ακόμα ποντοπόρα LNG και ναυπηγεί πλέον έτσι 17 συνολικά τέτοια δεξαμενόπλοια σε ένα επενδυτικό πρόγραμμα της τάξης των 3,4 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Την ίδια ώρα η DynaGas του Γιώργου Προκοπίου έχει 7 υπό ναυπήγηση στην Hyundai Heavy ενώ η Cardiff Marine του Γιώργου Οικονόμου έχει 4 υπό ναυπήγηση στην Daewoo και option για δυο ακόμα. Η Thenamaris του Ντίνου Μαρτίνου έχει 3 στην Samsung Heavy και η GasLog του Πέτρου Λιβανού έχει βάλει παραγγελίες για 10 πλοία συν 4 option.

Η Alpha Tankers & Freighters συμφερόντων του Χρήστου Κανελλάκη, παραλαμβάνει δύο τέτοια πλοία το 2015 ενώ έχει δικαίωμα για ναυπήγηση αλλού ενός και η ΤΕΝ του Νικόλα Τσάκου παραλαμβάνει το πρώτο LNG δεξαμενόπλοιό της το 2016 ενώ αναμένεται να εξασκήσει την option για άλλο ένα εφόσον όπως οι περισσότεροι εξασφαλίσει νέο ναυλοσύμφωνο.

Είναι όμως το LNG ο δρόμος πρώτης επιλογής ή θα «ξεφουσκώσει»; Για να απαντηθεί καλύτερα το ερώτημα αυτό είναι χρήσιμο να αναφερθεί πως η ρωσική Gazprom Marketing & Trading Switzerland AG και η ισραηλινών συμφερόντων Levant LNG Marketing Corporation υπέγραψαν πρόσφατα συμφωνία που δίνει το αποκλειστικό δικαίωμα στην ρωσική εταιρεία να αγοράζει από το Ισραήλ και να πουλά στις αγορές το υγροποιημένο ισραηλινό φυσικό αέριο από το υπεράκτιο πεδίο LNG, Tamar σε μια συμφωνία με διάρκεια 20 ετών. Γίνεται σαφές έτσι ότι προκρίνονται ολοένα και συχνότερα λύσεις LNG έναντι των συμβατικών αγωγών –ειδικά για μακρινά διηπειρωτικά δρομολόγια- καθιστώντας τους Έλληνες εφοπλιστές εκ των βασικών κρίκων της παγκόσμιας εφοδιαστικής αλυσίδας του φυσικού αέριου.

   Πηγή:www.capital.gr

Πηγή:www.capital.gr

Ελλάδα - Κύπρος - Συρία: Σε κρίση για να κλαπεί το φυσικό αέριο

Ελλάδα, Κύπρος, Συρία. Τρεις ξεχωριστές κρίσεις σύμφωνα με τις επίσημες εκδοχές: το δημόσιο χρέος δεν είναι πλέον ανεκτό από την αυστηρή Ευρώπη, η ευαισθησία του τραπεζικού συστήματος του μεσογειακού νησιού, η ένοπλη εξέγερση ενάντια στο καθεστώς Άσαντ. Κρίμα που κανείς δεν βλέπει τι βρίσκεται από κάτω: ακριβώς στον βυθό, εκεί χαμηλά, της θάλασσας του Αιγαίου.
Τεχνικώς: ένα απέραντο κοίτασμα αερίου. Ένας ανεκτίμητο θησαυρός στον οποίο θα έχουν πρόσβαση -βάσει του διεθνούς δικαίου- τόσο οι Έλληνες οι αποδεκατισμένοι από την κρίση, όσο και οι Κύπριοι οι τσακισμένοι από τις Βρυξέλλες, αλλά και οι Σύριοι οι πολιορκημένοι από στρατιωτικούς του ΝΑΤΟ μεταμφιεσμένους σε επαναστάτες.
Αυτόν τον θησαυρό τον θέλουν εξολοκλήρου και σε εξευτελιστικές τιμές οι Επτά Αδελφές. Αυτός είναι ο πραγματικός λόγος για τον οποίο προσπαθούν να καταπατήσουν την εθνική κυριαρχία της Ελλάδας, της Κύπρου και της Συρίας.
Δεν πρόκειται για μια θεωρία, αλλά για γεγονότα τα οποία γνωρίζει ο κόσμος της διπλωματίας.
"Η καταστροφή που σημειώνεται σήμερα -οικονομική κρίση, δημοσιονομική διάλυση, μόνιμες εστίες πολέμου σε κάθε γωνιά του πλανήτη- έχει μια συγκεκριμένη ημερομηνία έναρξης: την 11η Σεπτεμβρίου. Όχι εκείνης του 2001, των Δίδυμων Πύργων. Μιλάμε για έντεκα χρόνια νωρίτερα, όταν έπεσε το Τείχος του Βερολίνου", λέει ο Αγκοστίνο Κιέζα Αλτσιατορ, πρώην πρόξενος της Ιταλίας στη Γαλλία.
Εκείνη την ημέρα του 1990, ο Τζορτζ Μπους, πατήρ, πρώην διευθυντής της CIA, έβγαλε έναν ιστορικό λόγο: ανακοίνωσε την έναρξη μιας Νέας Τάξης Πραγμάτων, που διευθύνεται από την Ουάσινγκτον και το Λονδίνο.
Ήταν το σημείο εκκίνησης μιας αμείλικτης διαδικασίας, από τον ριζικό μετασχηματισμό του ΝΑΤΟ -από αμυντικό μηχανισμό σε επιθετικό όργανο, για την κυριαρχία του πλανήτη- μέχρι την εξουδετέρωση του ΟΗΕ ώστε ν' ανοίξει για τις Η.Π.Α. ο δρόμος του "προληπτικού πολέμου" με ένα μοναδικό κίνητρο: την απόκτηση απεριόριστης πρόσβασης στο πετρέλαιο, τη μόνη πραγματική αξία που στηρίζει το επιστήλιο της αμερικανικής οικονομίας, το δολάριο.
Αυτή είναι η στιγμή που αλλάζει η παγκόσμια ισορροπία, η πτώση της Σοβιετικής Ένωσης. Το σχέδιο για έναν Νέο Αμερικανικό Αιώνα που καταστρώθηκε στα τέλη της δεκαετίας του '90 από Τζορτζ Μπους τον πρεσβύτερο, δεν είναι μια απλή εξέλιξη, εξηγεί ο Αλτσιατορ:
"Οι Ηνωμένες Πολιτείες διεκδικούν το δικαίωμα να παρεμβαίνουν σε ολόκληρο τον κόσμο όταν θεωρούν ότι διακυβεύονται τα συμφέροντα τους.
Αυτή είναι στην πράξη, η απόλυτη υποβάθμιση των Ηνωμένων Εθνών και του ρόλου τους, που μέχρι και τότε χειριζόταν -καλά ή κακά- την διεθνή νομιμότητα μέσω ενός Συμβουλίου Ασφαλείας που αντανακλούσε την ισορροπία των δυνάμεων".
Από τη γεωπολιτική στην οικονομία το πέρασμα είναι σύντομο. "Ο άλλος πυλώνας της παγκόσμιας κυριαρχίας είναι το δολάριο, η κυκλοφορία του οποίου επιβλήθηκε διεθνώς", συνεχίζει ο Αλτσιατορ: "Στο εξής όλες οι , λίγο-πολύ μυστικές, συμφωνίες με τις πετρελαιοπαραγωγές χώρες διαπραγματεύονται υποχρεωτικά σε δολάρια".
Το πρόβλημα αρχίζει με το τέλος της σχέσης δολαρίου και χρυσού, στις 16 Ιουλίου 1971: "Από τη μια μέρα στην άλλη, ο Νίξον αποφάσισε ότι δεν υπάρχει πια η σταθερή ισοτιμία των 36 δολαρίων για κάθε ουγγιά χρυσού: από εκείνο το σημείο το δολάρια δεν έχει ένα σταθερό σημείο αναφοράς όπου να βασίζονται όλες οι συναλλαγές και οι οικονομικές συμφωνίες σε όλον τον κόσμο και αποκτά μια αξία διαπραγματεύσιμη κατά περίπτωση, δίχως κανένα άλλο αντίκρισμα".
Τι μένει; "Μόνο το πετρέλαιο που είναι το σημείο αναφοράς του πραγματικού πλούτου και πάνω στο οποίο θα βασιστεί το δολάριο για να διατηρήσει την αξιοπιστία του".
Στη μεταμόρφωση της αμερικανικής ηγεμονίας, σε μια πραγματική παγκόσμια κυριαρχία, το δολάριο παίζει έναν πρωταρχικό ρόλο μαζί με το πετρέλαιο και τις άλλες πηγές ενέργειας: "Έτσι, η ανάγκη των ΗΠΑ να ελέγχουν όλες τις πετρελαιοπαραγωγές περιοχές γίνεται απόλυτη".
Έτσι ξεκινάει μια εποχή του "αέναου πολέμου", προς έναν "νέο ψυχρό πόλεμο" τον οποίο βιώνουμε: οι ΗΠΑ ελέγχουν σταθερά τις πετρελαιοπαραγωγές χώρες, εισβάλλουν σ' αυτές, ή τις περικυκλώνουν. Τις απομονώνουν φρουρώντας τους αγωγούς και τις επικοινωνίες με το εξωτερικό. "Όπου οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούν να εισβάλλουν απευθείας, με στρατό, στα εδάφη που παράγουν τη ζωτική βάση του δολαρίου, ελέγχουν τις διεθνείς αρτηρίες που συνδέουν τις χώρες αυτές με τον καταναλωτή".
Σε κάποιες περιπτώσεις ο πόλεμος αποφεύγεται μόνο για τον "φόβο ενός παγκοσμίου πολέμου" ή για τον θεωρητικό κίνδυνο μιας "αμοιβαίας καταστροφής" από τη σύγκρουση δύο αντίθετων πυρηνικών οπλοστάσιων. Αν οι πύραυλοι του Πούτιν αναγκάζουν την Αμερική να είναι συνετή, "στενεύει ο κλοιός γύρω από τις χώρες που παράγουν αέριο και πετρέλαιο, ώστε να μην υπάρχουν πετρελαιοπαραγωγικές πηγές που δεν εκφράζονται σε δολάρια".
Για παράδειγμα, ανάμεσα στην Ρωσία και την Κίνα η ανταλλαγή γίνεται σε ρούβλια και γιουάν, ενώ οι Κινέζοι "πληρώνουν το ιρανικό πετρέλαιο σε χρυσό και οι Ιρανοί ανταλλάσσουν στη συνέχεια τον χρυσό με άλλο συνάλλαγμα και όχι δολάρια".
Η λογική είναι η εξής: "Οικονομικά, το σχέδιο της παγκόσμιας κυριαρχίας περνά μέσα από την επιβίωση του δολαρίου, το οποίο εξαρτάται από το πετρέλαιο και το αέριο".
Ως προς αυτό, η Ευρώπη έχει θέση στρατηγικής σημασίας καθώς ελέγχει τους κύριους αγωγούς και είναι ένας από τους μεγαλύτερους αποδέκτες αερίου με προέλευση τη Ρωσία. Δεν είναι τυχαίο, προσθέτει ο Αλτσιατορ, ότι η Ιρλανδία και κάποιες άλλες βορειοευρωπαϊκές χώρες αντιτέθηκαν στην άρση του εμπάργκο για την προμήθεια όπλων στους σύριους "επαναστάτες", που τώρα γίνεται μέσω Ιορδανίας με την προστασία αμερικανικών εγκαταστάσεων και πυραύλων Πάτριοτ.
Η κατάσταση στη Συρία είναι στάσιμη, αλλά υπάρχουν λεπτομέρειες που φωτίζουν τις δυνατότητες που έχει μπροστά της η Ευρώπη. Την παραμονή της συνόδου των G8 τον Ιούνιο, όπου ο Πούτιν πίεσε τον Ομπάμα για μια νέα συμφωνία ειρήνης για το Συριακό, δύο παράγοντες έπαιξαν τον κυρίαρχο ρόλο: ο βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον και ο νέος Πάπας, Φραγκίσκος. Ο Κάμερον, αποκαλύπτει ο Αλτσιατορ, έγραψε στον ποντίφικα για να τον διαβεβαιώσει ότι στους G8 η Μεγάλη Βρετανία θα υποστήριζε την πρόταση για ειρήνη που θα εισήγαγε ο Πούτιν. Και ο Φραγκίσκος του απάντηση αμέσως: πολύ καλά, αλλά να ξέρετε ότι η ειρήνη περνάει μέσα από την άμεση παύση του πυρός και μια συνθήκη που λαμβάνει ειλικρινά υπόψη της τα συμφέροντα όλων των πλευρών.
Σε εκείνο το γράμμα, συνεχίζει ο πρώην διπλωμάτης, ο Χόρχε Μπεργκόλιο πρόσθεσε κάτι άλλο πολύ σημαντικό: "Είπε ότι η ειρήνη – και στην οικονομία, η κρίση- δεν θα αποκατασταθεί αν ο άνθρωπος δεν θεωρείται πλέον ένα εμπόρευμα που μπορείς να πετάξεις στα σκουπίδια, αλλά ως το επίκεντρο κάθε οικονομικής ή πολιτικής επιχείρησης". Με άλλα λόγία: "Δεν θα υπάρχει νομιμότητα, ούτε κοινωνική ειρήνη, μέχρι να επανέλθει ο άνθρωπος -η αξιοπρέπεια του, η προσωπικότητα του, η ελευθερία του- στο επίκεντρο κάθε πολιτικής και οικονομικής πράξης".
Είναι λόγια που προηγούνται λίγες μέρες της εγκυκλίου που είχε ετοιμάσει ο προκάτοχος του, Γιόζεφ Ράτζινγκερ, που σύμφωνα με τον Αλτσιατορ "εξαναγκάστηκε σε παραίτηση" εξαιτίας και αυτού του κειμένου, που καταγγέλλει τα εγκλήματα του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού της. Άλλωστε, θυμάται ο πρώην πρόξενος, "ο Ράτζινγκερ είχε θίξει το θέμα ήδη στο τέλος του 2012, με αφορμή τις χριστουγεννιάτικες ευχές στους εκπροσώπους του διπλωματικού σώματος, λέγοντας ότι 'δυστυχώς η ιδέα πως η πρόνοια και το κοινωνικό κράτος δεν συμβιβάζονται με την οικονομική πρόοδο έχει διαποτίσει την κοινωνία κι αυτό είναι απαράδεκτο".
Το κρίσιμο βήμα που έκανε ο Πάπας Φραγκίσκος στο γράμμα του προς τον Κάμερον για τη Συρία, είναι ότι ακολούθησε το πνεύμα της "Διακύρρυξης για την Ευρώπη" η οποία [...] πιέζει τις ευρωπαϊκές πολιτικές δυνάμεις στον εκδημοκρατισμό της της Ένωσης, ο οποίος θα ελευθερώσει τις Βρυξέλλες από τον ζυγό της οικονομικής ελίτ και θα αποκαταστήσει την εθνική κυριαρχία και την αξιοπρέπεια των λαών. Ανάμεσα στους στρατηγικούς στόχους είναι πριν απ' όλα η αποκάλυψη της παραπληροφόρησης που προστατεύει τη δικτατορία των επιχειρήσεων.
Σίγουρα ο πόλεμος στη Συρία οφείλεται και σε στρατηγικού σκοπούς [...] όμως η βασική αλήθεια, εκείνη για την οποία κανείς δεν μιλάει, είναι βαθιά όσο κι η Μεσόγειος: αλίμονο αν ο θησαυρός του Αιγαίου πέσει στα "λάθος" χέρια, δηλαδή σ' αυτά των νόμιμων κατόχων τους με κίνδυνο να στερηθεί το δολάριο από την ευμάρεια που κρύβει ο θαλάσσιος βυθός.
Η Συρία είχε μια μικρή παραγωγή πετρελαίου, 300.000 βαρέλια το χρόνο, η οποία με το εμπάργκο μειώθηκε σε 20.000 βαρέλια, γεγονός που της αποδίδει λιγότερα έσοδα. Αλλά έχει και τα δικαιώματα εκμετάλλευσης - εξηγεί ο Αλτσιατορ- επειδή από νομική άποψη, η διεθνής υποθαλάσσια υφαλοκρηπίδα τής διασφαλίζει δικαιώματα εκμετάλλευσης έως και 250 χιλιόμετρα από την ακτή". Τώρα, η απόσταση μεταξύ της Κύπρου και της βόρειας ακτής της Συρίας είναι μικρότερη από 250 χιλιόμετρα: αυτό αρκεί για να χωριστεί η απόσταση στα δύο και να μοιραστεί η εξόρυξη.
"Αντιθέτως, θέλουν να αποκλείσουν τη Συρία και το Λίβανο, από την πρόσβαση στην εκμετάλλευση των κοιτασμάτων". Πάντα για το μονοπώλιο του δολαρίου-πετρελαίου, "η Συρία πρέπει να μείνει απ' έξω και τα κοιτάσματα να πέσουν αποκλειστικά στα χέρια των πολυεθνικών πετρελαϊκών εταιρειών: αυτό είναι το κίνητρο της λύσσας ενάντια στη Συρία".
Εφόσον η Κύπρος έχει "τακτοποιηθεί" με την τραπεζική κρίση και ο Λίβανος, που επίσης άπτεται του υποθαλάσσιου χρυσού, συνεχίσει κλονίζεται από πολιτικο-στρατιωτικές δονήσεις, και μόνο το φυσικό αέριο του Αιγαίου αρκεί για να εξηγήσει το μαρτύριο στο οποίο υποβάλλεται Ελλάδα.
Οι μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες, εξηγεί Αλτσιατορ, έχουν ήδη επωφεληθεί από την ελληνική κρίση για να αρπάξουν τις παραχωρήσεις σε τιμές ευκαιρίας: "Αν έπρεπε να αγοράσουν σε πραγματικές, ανταγωνιστικέςτιμές, η Ελλάδα θα μπορούσε να πληρώσει όχι μία, αλλά δέκα φορές το χρέος που της έχουν δημιουργήσει οι πολυεθνικές χρηματοπιστωτικές".

Πηγή: e-go.gr

Σε απολογία για απιστία καλείται ο Σ. Κόκκαλης, ελέω σύμβασης ΟΠΑΠ-Intralot

Απολογούμενος για κακούργημα ενώπιον του ανακριτή Γαβριήλ Μαλλή θα βρεθεί στις 18 Ιουλίου ο πρόεδρος της Intralot Σωκράτης Κόκκαλης.
Ο κ. Κόκκαλης και τέσσερα ακόμη άτομα θα απολογηθούν κατά περίπτωση για τα αδικήματα της ηθικής αυτουργίας σε απιστία και για απιστία.
Εκτός του προέδρου της Ιntralot με την ιδιότητα του κατηγορουμένου θα εμφανιστούν ενώπιον του ανακριτή ο διευθύνων σύμβουλος της Ιntralot Κ. Αντωνόπουλος, ο συνεργάτης του Σωκράτη Κόκκαλη, Ανδρέας Παπούλιας, ο πρώην πρόεδρος του ΟΠΑΠ Σωτήρης Κωστάκος και ο πρώην διευθύνων σύμβουλος Βασίλης Νειάδας.
Οι κατηγορίες αφορούν σύμβαση που υπεγράφη το 2007 μεταξύ της Ιντραλότ και του ΟΠΑΠ για την προμήθεια τερματικών και υλικών τεχνολογικής στήριξης και απαγγέλθηκαν μετά την υποβολή μήνυσης από την εταιρεία Glory Technology η οποία είναι θυγατρική του ΟΠΑΠ.
Σύμφωνα με τα όσα αναφέρονται στην μήνυση το έργο κατέληξε με απευθείας ανάθεση στην Ιντραλότ καθώς λίγες ημέρες πριν τον διαγωνισμό παραιτήθηκαν αιφνιδιαστικά δυο μέλη της Επιτροπής Αξιολόγησης και ο διαγωνισμός κατέστη άγονος. Συν τοις άλλοις σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της Glory Technology η προσφορά της Ιntralot ήταν σαφώς ακριβότερη.
Αντίστοιχες ποινικές διώξεις κατα των ίδιων προσώπων έχουν ασκηθεί για την ανανέωση της επίμαχης συμβασης μεταξύ ΟΠΑΠ και Ιντραλοτ το 2010.
Εν τω μεταξύ η Ιntralot βρίσκεται υπο τον έλεγχο του ΣΔΟΕ καθώς η εισαγγελέας Πρωτοδικών Πόπη Παπανδρέου έχει ζητήσει να εξεταστεί η βασιμότητα των καταγγελιών της Glory αναφορικά με εικονικές συναλλαγές της Ιntralot Κύπρου.

ΠΗΓΗ: euro2day.gr

NEW YORK TIMES: Λάθος συνταγή για την Ελλάδα

«Λάθος συνταγή για την Ελλάδα» είναι ο τίτλος του κύριου άρθρου των New York Times, με αφορμή τις τελευταίες αποφάσεις του Eurogroup για τη χώρα μας.
Οι «New York Times» σημειώνουν ότι, την περασμένη Δευτέρα, η Ελλάδα και οι χρηματοπιστωτικοί επόπτες της συμφώνησαν για τους όρους συνέχισης των δανειακών πληρωμών. Η συμφωνία αποτελεί αιτία ανακούφισης, χωρίς αυτήν η Ελλάδα θα χρεοκοπούσε. Ωστόσο, την ίδια στιγμή, δεν συνιστά λόγο εορτασμού, στην πραγματικότητα είναι ακριβώς το αντίθετο..
Σύμφωνα με τη σύνταξη της εφημερίδας, η Ελλάδα πρέπει αυτή την στιγμή να εφαρμόσει οδυνηρές μεταρρυθμίσεις, ωστόσο η προϋπόθεση γι' αυτές τις μεταρρυθμίσεις δεν είναι η λιτότητα, όπως απαιτείται στη συμφωνία, αλλά η οικονομική ανάκαμψη.
Στη συνέχεια, διατυπώνεται η άποψη ότι η Ελλάδα βρίσκεται ήδη σε κρίσιμη κατάσταση και η συμφωνία της Δευτέρας απλώς θα επιδεινώσει τα πράγματα. Η χρόνια λιτότητα και η οικονομική ύφεση έχουν δηλητηριάσει την πολιτική ζωή στην Ελλάδα, έχουν καταστήσει άνεργο έναν στους τέσσερις Έλληνες εργαζόμενους (και σχεδόν 2 στους 3 νέους), ενώ έχουν διαρρήξει το δίκτυο κοινωνικής ασφάλειας στη χώρα, επισημαίνεται χαρακτηριστικά.
Αυτές οι θυσίες, όπως υποστηρίζεται, έχουν καταπνίξει τις επενδύσεις και έχουν κατασπαταλήσει ανθρώπινους πόρους. Οι εμπειρογνώμονες δηλώνουν ότι υπάρχουν λίγες πιθανότητες οι περαιτέρω θυσίες να αναστήσουν την ελληνική οικονομία ή να καταστήσουν βιωσιμότερο το ελληνικό χρέος. Ωστόσο, αυτό είναι ότι ακριβώς διατείνονται για μια ακόμη φορά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ.
Στο κύριο άρθρο της «New York Times» αναφέρεται επίσης ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς αισθάνθηκε ότι δεν είχε άλλη επιλογή από το να το αποδεχθεί. Συμφώνησε λοιπόν να περικόψει τους μισθούς και να καταργήσει 15.000 θέσεις εργασίας στο δημόσιο τομέα, όχι μέσω συνταξιοδοτήσεων ή παραιτήσεων, αλλά απολύοντας τους κατόχους των θέσεων αυτών, όπως σημειώνεται.
Ο ελληνικός δημόσιος τομέας είναι διογκωμένος, αναποτελεσματικός και μαστίζεται από πελατειακές σχέσεις, όπως τονίζεται, ενώ σαφώς χρήζει μεταρρυθμίσεων στο πλαίσιο ενός ευρύτερου προγράμματος οικονομικής ανανέωσης και ανάκαμψης. Ωστόσο, το να διώχνεις χιλιάδες εργαζόμενους, όταν το ποσοστό ανεργίας είναι 27% δεν αποτελεί τον ενδεδειγμένο δρόμο για μια πραγματική μεταρρύθμιση, ιδιαίτερα όταν αυτό συμβαίνει κατόπιν των εντολών ξένων τραπεζιτών. Ο τελευταίος αυτός γύρος περικοπών στο δημόσιο τομέα, τον περασμένο μήνα, όταν έπαυσε η λειτουργία του κρατικού ραδιοτηλεοπτικού φορέα, είχε πολύ αρνητικά αποτελέσματα και σχεδόν κατακερμάτισε την εύθραυστη κυβέρνηση συνασπισμού του κ. Σαμαρά, εκτιμά η σύνταξη της εφημερίδας.
Επίσης, η συμφωνία της Δευτέρας, όπως επισημαίνεται, καλεί για ένα ασταθές πρόγραμμα καταβολής πληρωμών που θα επιτρέψει στους πιστωτές να αναβάλουν τις δανειακές δόσεις εάν η Ελλάδα δεν συμμορφωθεί προς τις υποχρεώσεις της έως τις 19 Ιουλίου. Εν συντομία, όσο πιο αβάσιμη γίνεται η λιτότητα ως φάρμακο για την οικονομία, τόσο λιγότερο αμφισβητείται ως πολιτική φόρμουλα.
Ο πιο σταθερός υποστηρικτής της, η Γερμανίδα καγκελάριος Άγγελα Μέρκελ, ετοιμάζεται για νέες εκλογές αυτόν τον Σεπτέμβριο και είναι πολύ απίθανο να αλλάξει τη συμπεριφορά της -που είναι δημοφιλής στους Γερμανούς φορολογούμενους- πριν τις εκλογές. Ούτε επίσης είναι πιθανόν να αλλάξει συμπεριφορά η κα Μέρκελ σε περίπτωση επανεκλογής της, σύμφωνα με το άρθρο.
Τέλος, επισημαίνεται ότι άλλοι πιστωτές, όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, φαίνονται να ανησυχούν περισσότερο από το προφανές ότι η λιτότητα έχει επιφέρει πραγματική καταστροφή στην ελληνική οικονομία. Αλλά αυτή η συνειδητοποίηση μέχρι στιγμής δεν έχει προκαλέσει αλλαγή πολιτικής ή ανακούφιση στους Έλληνες που υποφέρουν.

ΠΗΓΗ: imerisia.gr

ΕΠΙΜΕΝΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Εmma Delta: Καταγγελίες φωτιά για ΤΑΙΠΕΔ-ΟΠΑΠ

Εξώδικο βόμβα κοινοποίησε χθες το επενδυτικό σχήμα της Emma Delta που πρόκειται να αποκτήσει το 33% του ΟΠΑΠ, στη διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ και προσωπικά στα μέλη του διοικητικού του συμβουλίου.
Είναι δε χαρακτηριστικό της οξύτητας του κειμένου ότι στο κλείσιμο του αναφέρει μεταξύ άλλων απευθυνόμενο στα μέλη του ΔΣ του ΤΑΙΠΕΔ «σας καθιστούμε προσωπικά υπεύθυνους, για την θετική και αποθετική ζημία την οποία θα υποστούμε τόσο εμείς όσο και η ΟΠΑΠ ΑΕ... από τις αντισυμβατικές, παράνομες, αυθαίρετες και υπαίτιες ενέργειες σας»
Στο εξώδικο γίνεται λόγος, με παράθεση σωρείας σχετικών στοιχείων, για παράνομες και αυθαίρετες πράξεις τόσο από πλευράς Ταμείου, όσο και από την πλευρά των τριών εταιριών που μετέχουν στην κοινοπραξία των λαχείων, ήτοι του ΟΠΑΠ, που κατέχει το 67% και των Intralot και Scientific Games που έχουν από 16,5%.
Ιδιαίτερη σημασία όμως έχει και το γεγονός ότι το εξώδικο πέραν της επίδοσης του στα μέλη της διοίκησης του ΟΠΑΠ, κοινοποιείται στον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, αλλά και στους δύο παρατηρητές που διαθέτει η τρόικα στο Διοικητικό Συμβούλιο του ΤΑΙΠΕΔ, (τους κ.κ. Herve Le Roy και Ζήνωνα Κοντολαίμη) σηματοδοτώντας την πρωτοφανή κλιμάκωση μιας σύγκρουσης που υποβόσκει από καιρό.
Πρόκειται για κίνηση που πρακτικά εκθέτει το ΤΑΙΠΕΔ στην τρόικα, όταν η τελευταία έχει ήδη εκφράσει δυσφορία για την πορεία των αποκρατικοποιήσεων αλλά και απειλές για αντικατάσταση της ηγεσίας του, από ξένους τεχνοκράτες.
Και ταυτόχρονα, «καλεί» τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου να εξετάσει τις ενέργειες κρατικά διορισμένων διοικήσεων, επικεφαλής των οποίων είναι δύο πρόσωπα που επέλεξε προσωπικά ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, δηλαδή ο Στέλιος Σταυρίδης και ο Κώστας Λουρόπουλος.
Τα βασικά σημεία του, που έχουν και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον, εστιάζονται (α) στον έλεγχο της κοινοπραξίας για τα λαχεία από τον ΟΠΑΠ και (β) στις συμβάσεις προμήθειας της κοινοπραξίας με τις Intralot και SGI, για τις οποίες η Emma Delta υποστηρίζει ότι είναι παράνομες και επιζήμιες για τον Οργανισμό.

Ποιες είναι οι βαριές καταγγελίες για ΤΑΙΠΕΔ-ΟΠΑΠ

Μέσω του εξωδίκου η Εmma Delta φέρνει στην επιφάνεια τέσσερα «καυτά» θέματα:
1. Οτι η διεθνής εταιρία Bain εκτελώντας χρέη συμβούλου του ΟΠΑΠ, ειδικά για την υποστήριξη του στη διαδικασία ολοκλήρωσης–υπογραφής των συμβάσεων προμήθειας έχει ήδη αποφανθεί ότι οι αυθαίρετα καθορισμένες αμοιβές των Intralot και SGI, υπερβαίνουν κατά πολύ τις διεθνώς επικρατούσες τιμές, κι ότι είναι στην πράξη υπερδιπλάσιες του συνήθους σε τέτοιες υπηρεσίες.
Αρα, σημειώνει η Emma Delta, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι έχουν γίνει με ανταγωνιστικούς όρους της αγοράς (on an arms length commercial basis). Που σημαίνει ότι η σχετική συμφωνία με την οποία οι δύο εταιρίες θα λαμβάνουν το 3,3% των πωλήσεων της κοινοπραξίας είναι παράνομη και άκυρη, καθώς η ίδια η συμφωνία μετόχων μεταξύ τους, προβλέπει ότι πρέπει να είναι «on an arms length commercial basis».
2. Οτι η σύναψη της συμφωνίας μεταξύ του ΟΠΑΠ και των δύο άλλων εταιριών για τον καθορισμό του ποσοστού αυτού, είναι παράνομη και άκυρη διότι έγινε πριν την σύσταση της εταιρίας που θα διαχειρίζεται τα λαχεία, αλλά και πριν υπογραφή η σύμβαση παραχώρησης, χωρίς να προηγηθούν διαπραγματεύσεις, ενώ η σύμβαση παραχώρησης για τα λαχεία προβλέπει ρητά ότι οι συμβάσεις προμήθειας υπόκεινται στην έγκριση του ελληνικού δημοσίου.
3. Οτι η κοινοπραξία για τα λαχεία απέκρυψε τεχνηέντως από το Ελεγκτικό Συνέδριο και ενδεχομένως από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την Ελληνική Επιτροπή Ανταγωνισμού διατάξεις της συμφωνίας μετόχων και του καταστατικού της εταιρίας που θα αναλάβει τα λαχεία (Ελληνικά Λαχεία ΑΕ), οι οποίες αντιβαίνουν σε θεμελιώδη όρο του διαγωνισμού για τα λαχεία και της σύμβασης παραχώρησης.
Ο όρος αυτός, προβλέπει ότι ο ΟΠΑΠ θα έχει τον έλεγχο της εταιρίας και θα διορίζει και θα παύει την κύρια ομάδα διαχείρισης της, ακόμη κι αν αυτό συνεπάγεται την αντικατάσταση όλων των μελών του Δ.Σ. που αντιτίθενται σε κάτι τέτοιο.
Η Emma Delta αναφέρει στο εξώδικο της ότι στις αρμόδιες αρχές προσκομίστηκε απόσπασμα της συμφωνίας μετόχων μεταξύ των μελών της κοινοπραξίας, με το οποίο «εμφανίζεται απατηλώς» ότι καθιερώνεται αυτός ο θεμελιώδης όρος, κι έτσι ενεφανίσθει ψευδώς, όπως τονίζεται στο κείμενο, ότι η Eλληνικά Λαχεία ΑΕ, ελέγχεται αποκλειστικά από τον ΟΠΑΠ, παρότι με τη συμφωνία μετόχων και άλλες διατάξεις που όμως δεν παρουσιάστηκαν στις αρχές, καθιερώνεται στην πραγματικότητα συνδιοίκηση και συνδιαχείριση της εταιρίας παρότι ο ΟΠΑΠ ελέγχει το 67% των μετοχών.
Οπως μάλιστα σημειώνεται, αυτό αποδείχτηκε και στην πράξη καθώς την Παρασκεύη 28 Ιουνίου παρουσιάστηκε αδυναμία συγκρότησης του ΔΣ της Ελληνικά Λαχεία σε σώμα, καθώς η μειοψηφία (σ.σ. Intralot και SGI ελέγχουν 4 στα 11 μέλη του ΔΣ αλλά για τη λήψη σημαντικών αποφάσεων απαιτείται πλειοψηφία... 8 μελών), αρνήθηκε τον διορισμό Διευθύνοντος Συμβούλου και των καθορισμό των αρμοδιοτήτων του, επικαλούμενη σχετικό άρθρο του καταστατικού, κι αποκαλύπτοντας τις προθέσεις της για συνδιοίκηση και συνδιαχείριση της εταιρίας.
Οπως είναι ευνόητο, σημειώνει η Emma Delta , οι μεθοδεύσεις με τις οποίες αποκρύβησαν διατάξεις από τις αρμόδιες αρχές, «αποτελούν παράνομες και αξιόποινες πράξεις, τις οποίες επιφυλλασσόμεθα να καταγγείλουμε».
4. Στο εξώδικο σημειώνεται ακόμη ότι από πλευράς ΤΑΙΠΕΔ, υπήρξε απαίτηση προς την διοίκηση του ΟΠΑΠ να δεσμευτεί ότι στις αμέσως επόμενες 10-12 μέρες θα συμφωνήσει και θα υπογράψει τις συμφωνίες προμήθειας, πριν να υπογραφεί η σύμβαση παραχώρησης των λαχείων.
H Εmma Delta, αναφέρει ότι αυτή η «ακατανόητη και αυθαίρετη» ενέργεια του ΤΑΙΠΕΔ δημιουργεί σοβαρότατα ζητήματα καθώς αφενός απειλεί να βλάψει τα νόμιμα συμφέροντα και την οικονομική αξία της ΟΠΑΠ ΑΕ, κι αφετέρου συνιστά βαρύτατη παραβίαση των υποχρεώσεων του ΤΑΙΠΕΔ, ως πωλητή του 33% της ΟΠΑΠ ΑΕ, έναντι της Emma Delta, αφού με την «παράνομη και αυθαίρετη» αυτή απαίτηση, «επιδιώκεται η ανατροπή των δεδομένων με τα οποία υποβάλαμε την προσφορά μας».

Τα αριθμητικά μεγέθη που «βγάζουν μάτι».

Ομως, στο εξώδικο περιλαμβάνονται και αριθμητικά μεγέθη τα οποία θέτουν σε πολύ πιο εύληπτη διάσταση την αξία του 3,3% επί του συνολικού τζίρου που διεκδικούν- παρανόμως κατά την Emma Delta- οι Ιntralot και SGI.
Όπως αναφέρεται στο κείμενο, με βάση τις προβλέψεις του επιχειρηματικού σχεδίου της «Ελληνικά Λαχεία» για το τζίρο της την επόμενη 12 ετία, (865 εκατ. ευρώ ετησίως κατά μέσο όρο) οι δύο εταιρίες διεκδικούν πρακτικά ποσό 342 εκατ. ευρώ.
Δεδομένου ότι το 3,3% είναι υπερδιπλάσιο της διεθνούς πρακτικής, Intralot και SGI επιδιώκουν να εισπράξουν συνολικά υπερβάλλον ποσό μεταξύ 142-187 εκατ. ευρώ, το οποίο είναι τριπλάσιο έως και τετραπλάσιο από τα χρήματα που θα καταβάλουν συνολικά για τη... συμμετοχή τους στην κοινοπραξία, τα οποία αθροίζονται σε 49 εκατ. ευρώ.
Κι από την άλλη αυτό πρακτικά σημαίνει ότι τα «διαφυγόντα κέρδη» για τους μετόχους του ΟΠΑΠ (που έχει το 67% της κοινοπραξίας), υπολογίζονται σε 95-125 εκατ. ευρώ!
Ωστόσο τα διαφυγόντα κέρδη δεν φαίνεται να αφορούν μόνο τον ΟΠΑΠ. Οπως επισημαίνουν στελέχη της αγοράς, η υπερτιμολόγηση προμηθειών από εταιρίες συνδεόμενες με την μετοχική σύνθεση της εταιρίας πελάτη, ειδικά όταν οι πρώτες εδρεύουν στο εξωτερικό, συνιστά και «transfer pricing», μια πρακτική που ακολουθείται συχνά προκειμένου να επιτευχθεί φοροαποφυγή της εταιριεας που εδρεύει στην Ελλάδα.
Με απλά λόγια, επισημαίνουν, τυχόν υπερτιμολόγηση των υπηρεσιών που θα προσφέρουν η εταιρία της Intralot (που εδρεύει στην Κύπρο) και της SGI (που εδρεύει στο Λουξεμβούργο), θα μειώνει τα κέρδη της «Ελληνικά Λαχεία ΑΕ» με αντίστοιχη επίπτωση και στο φορολογικό όφελος του ελληνικού Δημοσίου, με ότι νομικές συνέπειες προκύπτουν.

ΠΗΓΗ: euro2day.gr

Ο Σ. Κόκκαλης και οι χοντρές μπίζνες με τον ΟΠΑΠ

 Τρίτη, 09 Απρίλιος 2013

Του Λ. Χαραλαμπόπουλου

Εν όψει της ιδιωτικοποίησης του ΟΠΑΠ, η απόφαση των μετόχων που συμμετείχαν στη συνέλευση του ΟΠΑΠ το προηγούμενο Σάββατο να προσφέρουν τη μπίζνα στον όμιλο του γνωστού κρατικοδίαιτου επιχειρηματία, μπορεί να γεννούσε ερωτήματα σε οποιαδήποτε άλλη χώρα. Όχι όμως, απ’ ό,τι φαίνεται, στην Ελλάδα της τρικομματικής κυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ. Όχι στην Ελλάδα της σιωπηλής αντιπολίτευσης.
Η σύμβαση που εξασφάλισε ο Σ. Κόκκαλης από τον ΟΠΑΠ, χωρίς ίχνος υπερβολής, ήταν φωτογραφική. Το ΤΑΙΠΕΔ, το γνωστό πλέον Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου, που έχει ως αποστολή το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και ελέγχει το 33% του ΟΠΑΠ, αποφάσισε να παραστεί στη συνέλευση που ενέκρινε τη σύμβαση ΟΠΑΠ-Ιντραλότ, δίχως να ψηφίσει υπέρ ή κατά, εξασφαλίζοντας έτσι όμως την απαιτούμενη απαρτία, ώστε να εγκριθεί η σύμβαση. Προκειμένου μάλιστα να δικαιολογήσει τη στάση του ΤΑΙΠΕΔ, ο πρόεδρός του Στέλιος Σταυρίδης είχε φροντίσει με επιστολή του πριν την συνέλευση να ανακοινώσει ότι το ΤΑΙΠΕΔ απλώς θα παραστεί αλλά δεν θα συμμετάσχει στην ψηφοφορία με θετική ή αρνητική ψήφο, επειδή, όπως ισχυρίστηκε, δεν είναι «σε θέση να αξιολογήσει τη σύμβαση»… Ε τότε, αναρωτιέται κανείς, γιατί πήγε;
Τη σύμβαση βέβαια μπορεί να την αξιολογήσει ο κ. Κόκκαλης που από την συγκεκριμένη ανάθεση για την παροχή τεχνολογικού εξοπλισμού στον ΟΠΑΠ θα εισπράξει περίπου 110 εκατομμύρια ευρώ (κύκλοι της αγοράς κάνουν λόγο και για 200 εκατομμύρια). Διόλου άσχημα σ' αυτούς τους χαλεπούς καιρούς, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι τον προσεχή Ιούνιο θα έληγε η σύμβαση που είχε η Ιντραλότ με τον ΟΠΑΠ και αν μέχρι τότε είχε πωληθεί ο Οργανισμός, δεν ήταν καθόλου σίγουρο ότι η νέα ιδιοκτησία θα επέλεγε να επεκτείνει τη σύμβαση του κ. Κόκκαλη. Έτσι, ο επιχειρηματίας που εδώ και είκοσι χρόνια μαζί με τους Γερμανούς της Siemens και άλλους συνεργάτες του ξεζουμίζει τον ελληνικό λαό και τα κρατικά ταμεία, έχει κάθε λόγο να πανηγυρίζει.
Όσο για το ΤΑΙΠΕΔ, που σύμφωνα με τον πρόεδρο του δεν «μπορεί να αξιολογήσει τη σύμβαση», θυμίζουμε ότι η κυβέρνηση Σαμαρά του έχει εκχωρήσει το σύνολο των δημόσιων μετοχών του ΟΠΑΠ, καθώς και όλων των κρατικών επιχειρήσεων και του δημόσιου πλούτου της χώρας που ετοιμάζονται να βγουν στο σφυρί.
Η συγκεκριμένη συμφωνία που έκλεισε ο Σ. Κόκκαλης ωχριά μπροστά στο πλιάτσικο που αναμένεται να ακολουθήσει, με την πώληση των μετοχών του ΟΠΑΠ. Βέβαια, ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας, αναλαμβάνοντας την παροχή τεχνολογικού εξοπλισμού στον ΟΠΑΠ, αποκτά πλεονέκτημα απέναντι στους υπόλοιπους κεφαλαιοκράτες που ετοιμάζονται να κονταροχτυπηθούν για την εξαγορά της παχιάς αγελάδας του δημοσίου, αφού η Ιντραλότ θα συμμετέχει και στον διαγωνισμό για την αγορά του.
Δεν είναι τυχαίο ότι επιχειρηματίες που φέρονται να διεκδικούν τον ΟΠΑΠ απειλούσαν το προηγούμενο διάστημα με «πόλεμο», αν εγκρινόταν η σύμβαση της Ιντραλότ, ενώ ο Σ. Κόκκαλης με τη σύμβαση στα χέρια αναζητεί τώρα συνέταιρο στη Ρωσία. Συγκεκριμένα, ο Γιώργος Μελισσανίδης (γιός του Δημήτρη Μελισσανίδη, που καθόλου δεν ασχολείται με τον ΟΠΑΠ, όπως υποστηρίζει και με την αγωγή του εναντίον του UNFOLLOW) και ο Δημήτρης Κοπελούζος, που επίσης διεκδικεί τον ΟΠΑΠ, φέρονται να πνέουν μένεα κατά της διοίκησης του Οργανισμού αλλά και του ΤΑΙΠΕΔ, ενώ σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες απευθύνθηκαν και στο Μέγαρο Μαξίμου, απειλώντας θεούς και δαίμονες. Πληροφορίες θέλουν τους συγκεκριμένους επιχειρηματίες, αν μείνουν έξω από την εξαγορά του ΟΠΑΠ, να σκοπεύουν οδηγήσουν την υπόθεση της σύμβασης της Ιντραλότ ακόμα και στα δικαστήρια. Εκτός και αν βρεθεί κάτι άλλο να τους εξευμενίσει…
Ο πόλεμος για την κότα με τα χρυσά αυγά, όπως αποκαλούν στην επιχειρηματική πιάτσα τον ΟΠΑΠ, αναμένεται να κορυφωθεί τις επόμενες μέρες, αφού το ΤΑΙΠΕΔ θα δεχτεί οικονομικές προσφορές για την πώληση του ΟΠΑΠ μέχρι τις 17 Απριλίου. Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, οι κοινοπραξίες που ετοιμάζονται να διεκδικήσουν τον ΟΠΑΠ είναι:
Ο κινεζικός όμιλος Fossun- Εquity σε συνεργασία με το fund Bc Partners, που συμμετέχει στο καζίνο της Πάρνηθας. Οι Κινέζοι έχουν στα υπέρ τους την πρόθεση του Πεκίνου να αγοράσει πλήθος ελληνικών κρατικών επιχειρήσεων και υποδομών.
Η κοινοπραξία της Emma Delta του Γιώργου Μελισσανίδη, γιου του γνωστού επιχειρηματία Δημήτρη Μελισσανίδη, που καθόλου δεν ασχολείται με τον ΟΠΑΠ, και της τσεχικής εταιρείας PPF. Η οικογένεια Μελισσανίδη έχει εξασφαλίσει ισχυρές προσβάσεις μέσα στην κυβέρνηση.
Ο Δ. Κοπελούζος με την Ισραηλινή Playtech και την Γερμανική Gausellamann.
Η Ιντραλότ του Σ. Κόκκαλη με συνέταιρο από τη Ρωσία ή τη Βρετανία, χώρες στις οποίες ο κ. Κόκκαλης έχει προσβάσεις και ισχυρούς δεσμούς.
Τα κέρδη του ΟΠΑΠ ακόμα και μέσα στην κρίση προκαλούν ζάλη. Όπως είχε καταγράψει το UNFOLLOW ήδη από τον Οκτώβριο του 2012, σε εκτενές ρεπορτάζ του για τον ΟΠΑΠ: Τα καθαρά κέρδη του Οργανισμού τη δεκαετία (2002 - 2011) ήταν 5,29 δισ. ευρώ. Την τελευταία πενταετία και εν μέσω κρίσης τα κέρδη συνέχιζαν την ανοδική πορεία: 728,8 εκ. ευρώ ήταν το 2008, 593,8 εκ. ευρώ το 2009, 579 εκ. ευρώ το 2010, 542,9 εκ. ευρώ το 2011, ενώ το πρώτο εξάμηνο του 2012 ήταν 266,8 εκ. ευρώ.
Ο επιχειρηματικός πόλεμος που έχει ξεσπάσει λοιπόν για το ξεπούλημα της πιο κερδοφόρας κρατικής επιχείρησης δεν πρέπει να εκπλήσσει κανέναν. Ο Κόκκαλης, ο Μελισσανίδης, ο Κοπελούζος και οι ξένοι συνεργάτες τους ετοιμάζονται για μια ακόμα φορά να αυγατίσουν τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς στα διάφορα σημεία του πλανήτη, στην υγεία των κορόιδων.

ΠΗΓΗ: unfollow.com.gr

Αλμούνια: Δεν φταίνε τα νούμερα για την Ελλάδα – Ο Καραμανλής φταίει γιατί είχε το νου του στις εκλογές

Ακρως αποκαλυπτική είναι η συνέντευξη του αντιπροέδρου της Κομισιόν, Χοακίν Αλμούνια, ο οποίος τοποθετείται στο ζήτημα της ελληνικής οικονομικής κρίσης και βάζει στο κάδρο των ευθυνών τον πρώην πρωθυπουργό, Κώστα Καραμανλή και την κυβέρνησή του.

Μιλώντας στην «Καθημερινή της Κυριακής» ο κ. Αλμούνια χρησιμοποιεί πολύ σκληρά λόγια για τον Κώστα Καραμανλή κατηγορώντας τον ότι σκεφτόταν τις εκλογές του 2009 και όχι τη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας, ενώ χαρακτηρίζει την τότε κυβέρνηση ανίκανη.
«Το 2009 η κατάσταση επιδεινώθηκε δραματικά, αλλά όχι μόνο λόγω της ανακρίβειας των στατιστικών, διότι η κυβέρνηση εκείνη τη χρονιά, που ήταν και χρονιά εκλογών, ας μην ξεχνάμε, ήταν απολύτως παθητική,» σημειώνει ο πρώην Επίτροπος και προσθέτει «Μας έδωσαν το φθινόπωρο του 2008 έναν προϋπολογισμό που προέβλεπε έλλειμμα για το 2009, 1,8%. Τον πρώτο κιόλας μήνα είχε ξεπεράσει το 3% του ΑΕΠ και τον Απρίλιο το έλλειμμα ήταν πάνω από 5%, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις μας. Παρουσίασα λοιπόν μία αυστηρότατη εισήγηση στο Eurogroup με προτάσεις για την άμεση δημοσιονομική προσαρμογή της Ελλάδας. Το Eurogroup υιοθέτησε τις προτάσεις μου, αλλά η ελληνική κυβέρνηση τους επόμενους μήνες δεν έκανε τίποτα.Μας έλεγαν ότι η κατάσταση δεν είναι και τόσο σοβαρή και σκέφτονταν τις εκλογές που είχαν μπροστά τους».
Επισημαίνει, ακόμη, ότι μερικούς μήνες πριν τις εκλογές είχε παρουσιάσει μια έκθεση στο Eurogroup και είχε τονίσει στον τότε υπουργό Οικονομικών της Ελλάδας «αν δεν υιοθετήσετε άμεσα τις προτάσεις μας, το έλλειμμά σας θα ξεπεράσει το 10%».
«Αλλά πάλι δεν έγινε τίποτα» υπογραμμίζει ο κ. Αλμούνια και συνεχίζει «Μόνο μετά τις εκλογές, ο νέος υπουργός Οικονομικών, στην πρώτη μας συνάντηση, μου είπε "Χοακίν, το έλλειμμα είναι πάνω από 12%΄΄. Αυτή είναι η ιστορία. Δεν ήταν στατιστικό το πρόβλημα.Το πρόβλημα ήταν η καταστροφική διαχείριση των δημοσίων οικονομικών από την ελληνική κυβέρνηση το 2009, λόγω της ανικανότητας αυτής της κυβέρνησης και της ενασχόλησής της με τις εκλογές».
Ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν αποκάλυψε, ακόμη, ότι το Eurogroup τα ήξερε όλα αυτά, ενώ τόνισε πως είχε επανειλημμένες συναντήσεις με τον Έλληνα υπουργό Οικονομικών και τον πρωθυπουργό. «Ήταν απολύτως ενήμεροι για τις ανησυχίες μας, αλλά δεν αντέδρασαν. Το Eurogroup τότε δεν ήταν εξοπλισμένο με τα σημερινά εργαλεία οικονομικής διακυβέρνησης, ώστε να κάνει κάτι και δεν ήταν έτοιμο να πιέσει την ελληνική κυβέρνηση» σημειώνει με νόημα.

ΠΗΓΗ: Yahoo Ειδήσεις