Ατιμωρησία πολιτικών...

Η κυβέρνηση γνωρίζει πως το Σύνταγμα προβλέπει το σύντομο χρόνο παραγραφής ενδεχόμενων ποινικών αδικημάτων πολιτικών προσώπων.

Και το γνωρίζει καλά, αφού πρωτοκλασάτα στελέχη της και πολλοί από τους σημερινούς βουλευτές της την εποχή της αναθεώρησης είχαν ψηφίσει τη σχετική διάταξη του Συντάγματος. Η κυβέρνηση επίσης γνωρίζει πολύ καλά πως η πλειονότητα της κοινωνίας είναι αρνητικά φορτισμένη με το γενικευμένο καθεστώς ατιμωρησίας πολιτικών προσώπων που έχουν βάλει το δάχτυλο στο μέλι. Και στο πλαίσιο αυτό, αναζητεί τρόπους εκτόνωσης της οργής που διακατέχει την κοινωνία.

Ωστόσο, δύσκολα θα ισχυριστεί κάποιος πως οι τρόποι που έχει εφεύρει μέχρι τώρα ήταν και οι καλύτεροι δυνατοί. Πρώτο παράδειγμα, το σκάνδαλο του Βατοπεδίου. Ολοι οι συνταγματολόγοι είχαν επισημάνει πως όταν το πόρισμα της Βουλής με τις ευθύνες πολιτικών προσώπων φτάσει στο Δικαστικό Συμβούλιο, αυτό θα κρίνει πως τα αδικήματα έχουν παραγραφεί. Οπως και έγινε άλλωστε. Το ίδιο φοβούνται πολλοί πως θα συμβεί και με το μεγαλύτερο μεταπολιτευτικά σκάνδαλο χρηματισμού, αυτό της Siemens.

Ο δεύτερος τρόπος με τον οποίο επιχειρεί η κυβέρνηση την εκτόνωση της κοινωνίας είναι το εφεύρημα του υπουργείου Δικαιοσύνης Ο νέος νόμος -που εγκρίθηκε και από το υπουργικό συμβούλιο προχθές- που αφορά την ποινική μεταχείριση των πολιτικών προσώπων

ΠΗΓΗ:Εnet.gr

Ήγγικεν η ώρα για τους Έλληνες της... Eλβετίας

Στην υπογραφή διμερούς συμφωνίας με τις ελβετικές αρχές φέρεται να προσανατολίζεται η Αθήνα με σκοπό να ελεγχθούν οι καταθέσεις Ελλήνων στο εξωτερικό. Καλά ενημερωμένη πηγή σημείωνε πως «σύμφωνα με τη μέχρι τώρα επικρατέστερη πρόταση εξετάζεται να ζητηθεί η συνδρομή της Βέρνης και της Κεντρικής Τράπεζας της Ελβετίας (SNB) για να φορολογηθούν στην πηγή τα κεφάλαια των καταθετών».
Πράγματι, με σχετικό ερώτημα του κ. Νίκου Χουντή -ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ- προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ζητούνται πληροφορίες για τα βασικά χαρακτηριστικά των φορολογικών συμφωνιών, που έχουν υπογράψει άλλα κράτη-μέλη της Eυρωπαϊκής Ένωσης με τις ελβετικές αρχές.
Όμως, η ίδια πηγή συντείνει στη λογική της επερώτησης του ευρωβουλευτή, με ανοιχτό το ενδεχόμενο υπογραφής διμερούς συμφωνίας, βάσει της οποίας τα κεφάλαια θα φορολογούνται από τα πιστωτικά ιδρύματα της Ελβετίας, πιθανότητα που κρύβει έναν πολύ μεγάλο κίνδυνο:
Πρακτικά, τα ελβετικά πιστωτικά ιδρύματα θα φορολογούν και θα αποδίδουν στο ελληνικό υπουργείο Οικονομικών αναλογούντες φόρους, με αντάλλαγμα τη διατήρηση της ανωνυμίας των καταθετών τους. Σε αυτήν την περίπτωση, όμως, στην Αθήνα δεν θα γίνονται γνωστά ούτε το πραγματικό ύψος των καταθέσεων, ούτε το όνομα του καταθέτη, ούτε η προέλευσή τους.

Ας πάρουμε για παράδειγμα την περίπτωση του Μ. Χριστοφοράκου:
Η τάδε ελβετική τράπεζα αποδίδει στην ελληνική πλευρά αναλογούντα φόρο του κωδικού δείνα ΚΑΙ τίποτα περισσότερο. Αυτομάτως, η ελληνική κυβέρνηση ΔΕΝ θα μπορεί να ζητήσει περισσότερα διευκρινιστικά στοιχεία ΟΥΤΕ για την ταυτότητα του πελάτη, ΟΥΤΕ για τη συνολική οικονομική θέση του. Κατά την εκτίμηση της πηγής, με αυτόν τον τρόπο υπάρχουν πολύ μεγάλες πιθανότητες να περάσει το συγκεκριμένο θέμα όταν σε εύθετο χρόνο θα έχουν κοπάσει οι εντυπώσεις...
--- Τα «χαμένα» δισ.
Γι’ αυτό από την ελληνική κυβέρνηση ζητείται να απαιτήσει από τις ελβετικές αρχές να δοθεί στην Ελλάδα ο κατάλογος των καταθετών κατόχων ελληνικών διαβατηρίων, ώστε να γίνει διασταύρωση στοιχείων.
Σύμφωνα με στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος, το 2010 βγήκαν από τη χώρα περίπου 29,1 δισ. ευρώ, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων υπολογίζεται πως έχει κατευθυνθεί στην Κύπρο και λιγότερο στις χώρες Ελβετία, Αγγλία, Λουξεμβούργο και Μάλτα. Ωστόσο, κύκλοι της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών υπολογίζουν τα κεφάλαια που εκταμιεύτηκαν από τους εγχώριους ομίλους στα 40 δισ. ευρώ. Σύμφωνα με τον διοικητή της ΤτΕ, Γ. Προβόπουλο, το μεγαλύτερο μέρος των ελληνικών καταθέσεων κατευθύνθηκε προς τις κυπριακές τράπεζες και δευτερευόντως σε ελβετικές.
Να σημειωθεί πως αντίθετη ροή κεφαλαίων από ξένα πιστωτικά ιδρύματα προς την Ελλάδα είχε παρατηρηθεί προ τριετίας, όταν ξέσπασαν στις διεθνείς αγορές τα σκάνδαλα τύπου Madoff και πτώχευαν επενδυτικές πυραμίδες και προϊόντα τύπου Lehman. Ήταν η κρίσιμη περίοδος, υποστηρίζουν τραπεζικοί κύκλοι, όπου η Αθήνα έχασε μια χρυσή ευκαιρία για να κρατήσει ένα μέρος του εφοπλιστικού κεφαλαίου στην ελληνική αγορά και να προσελκύσει άμεσες επενδύσεις από Έλληνες μεγιστάνες του Citi και της UBS.
Οι γερμανικές υπερβολές (του «Der Spiegel») περί ελληνικών καταθέσεων... 600 δισ. ευρώ θα πρέπει να εντάσσονται μέσα στο γενικότερο κλίμα που επικρατεί στο Βερολίνο και στην κοινωνία, αφού, σύμφωνα με υπολογισμούς της SNB, το σύνολο των κεφαλαίων από ευρωπαϊκές χώρες που βρίσκουν καταφύγιο στη χώρα των Άλπεων δεν θα πρέπει να ξεπερνά τα 800 δισ. ευρώ.
Επίσης, σε πρόσφατη συνέντευξη του Martin Jansen (καθηγητή οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης) στη γερμανική εφημερίδα «Tages Antzeiger» (στις 26/10), το... μαύρο αδήλωτο χρήμα σε ελβετικές τράπεζες από την Ελλάδα υπολογίζεται σε 24 δισ. ελβετικά φράγκα από τα συνολικά 726 δισ. που εκτιμώνται, σύμφωνα με έρευνα του επενδυτικού οίκου Helvea. Στον ίδιο πίνακα (του Jansen), εκτός από τις ελληνικές καταθέσεις, αναφέρονται με 193,4 δισ. ελβετικά φράγκα η Γερμανία, η Ιταλία με 128,2 δισ., η Γαλλία με 91,7 δισ. ελβετικά φράγκα κ.ά.
--- Οι πιέσεις
Ωστόσο, τον τελευταίο έναν - ενάμιση χρόνο, η Βέρνη δείχνει πρόθυμη να «καθαρίσει» τη φήμη της με... αφορμή αιχμηρά δημοσιεύματα αμερικανικών ΜΜΕ (κυρίως του «Newsweek»), που αποκαλούσαν την Ελβετία καταφύγιο για το «μαύρο χρήμα».
Είχε καταγγελθεί από τα ξένα ΜΜΕ πως σε ελβετικές τράπεζες είχαν καταφύγει ηγεμόνες όπως ο Marcos των Φιλιππίνων, ο Mobutu του Ζαΐρ και ο Abacha της Νιγηρίας. Ωστόσο, πρόσφατα οι Αρχές της χώρας δήμευσαν τα περιουσιακά στοιχεία του πρώην ηγέτη της Τυνησίας, Zine al Abidine Ben Ali, και του κυνηγημένου Προέδρου της Ακτής Ελεφαντοστού, Laurent Ghagbo.
Η αλλαγή στάσης των Ελβετών αποδίδεται και στην πίεση που άσκησαν οι ΗΠΑ μετά τη συμφωνία που υπέγραψαν στις 31/3/2010 για στενότερη συνεργασία στον τομέα της φοροδιαφυγής. Η αρχή είχε γίνει με την παραχώρηση στοιχείων της ελβετικής UBS για 4.450 μυστικούς λογαριασμούς Αμερικανών φορολογουμένων.
Ανάλογες συμβάσεις με την Ελβετία έχουν υπογράψει πολλά ευρωπαϊκά κράτη-μέλη της ΕΕ., με στόχο την παροχή τραπεζικών πληροφοριών για περιπτώσεις φοροδιαφυγής. Σημειωτέον πως στη UBS φέρεται να είχαν καταθέσει σημαντικά κεφάλαια ορισμένα από τα πλέον ηχηρά ονόματα του ελληνικού εφοπλισμού.
ΠΗΓΗ:euro2day

Σκληρή "σέντρα" από Alpha σε ΕΤΕ-κυβέρνηση

Τυχόν συγχώνευση της Alpha Bank με μία τράπεζα όπως η Εθνική, της οποίας η διοίκηση διορίζεται από την κυβέρνηση, κάτι που συμβαίνει σχεδόν ανελλιπώς μετά από εθνικές εκλογές, εκτιμάται ότι θα οδηγούσε σε οιονεί κρατικοποίηση μιας από τις χρηματοοικονομικά πιο ισχυρές τράπεζες του ιδιωτικού τομέα αναφέρει η τράπεζα στο Εβδομαδιαίο Δελτίο της Διεύθυνσης Οικονομικών Μελετών (24/02).
Στο ίδιο κείμενο, που κυκλοφορεί σε μια εξαιρετικά ευαίσθητη και φορτισμένη συγκυρία, το τμήμα μελετών ασκεί σκληρή κριτική και στην κυβέρνηση σχολιάζοντας ότι μέσω των Ταμείων ασκείται έλεγχος τραπεζών, μπλοκάροντας τις εξελίξεις αναδιάρθρωσης του τραπεζικού συστήματος, ενώ σε άλλο σημείο αναφέρεται ότι η "τυχόν συγχώνευση της Alpha Bank με την ΕΤΕ "δεν θα μπορούσε να υποκαταστήσει την σκληρή δουλειά που πρέπει να γίνει για την εξυγίανση των κρατικών τραπεζών".
Σε μια πρώτη επαφή του euro2day με υψηλόβαθμα στελέχη του υπουργείου οικονομικών, τόνισαν ότι δεν θέλουν να σχολιάσουν, προς το παρόν, την ανωτέρω εξέλιξη.

Παρότι η συγκυρία στην οποία δημοσιοποιείται το δελτίο, παραπέμπει ευθέως σε έμμεση συμπληρωματική απάντηση στην πρόσφατη πρόταση της Εθνικής, τυπικά τουλάχιστον γεννάται το ερώτημα αν απηχεί όντως τις απόψεις του Διοικητικού Συμβουλίου της τράπεζας ή αποτελεί αποτέλεσμα πρωτοβουλίας σε κατώτερο ιεραρχικά επίπεδο.
Ωστόσο ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί η τράπεζα θα καθιστούσε αυτό το ενδεχόμενο (ένα τόσο λεπτό θέμα να προσεγγιστεί με αυτό τον τρόπο χωρίς γνώση της διοίκησης) εξαιρετικά παράδοξο.
Αναλυτικά αναφέρει το κείμενο, "η πρόσφατη αυτόκλητη πρόταση της Εθνικής Τραπέζης για συγχώνευσή της με την Alpha Bank κατέστη τελικώς ατελέσφορη, καθώς εκρίθη ασύμφορη για τους μετόχους από την διοίκηση της Alpha Bank.
Όπως αναφέρει η Alpha εκφράστηκαν αμφιβολίες γιατί, ενώ η πρόταση θα δημιουργούσε μία μεγάλη ελληνική τράπεζα, αυτή θα αντιμετώπιζε αντίξοες συνθήκες και μεγάλες αβεβαιότητες λόγω της κρίσης δημοσίου χρέους και της στενότητας ρευστότητας που παρατηρείται
Πέραν αυτού, όμως, τυχόν συγχώνευση της Alpha Bank με μία τράπεζα όπως η Εθνική της οποίας η διοίκηση διορίζεται από την κυβέρνηση, κάτι που συμβαίνει σχεδόν ανελλιπώς μετά από εθνικές εκλογές, εκτιμάται ότι θα οδηγούσε σε οιονεί κρατικοποίηση μιας από τις χρηματοοικονομικά πιο ισχυρές τράπεζες του ιδιωτικού τομέα και, συνεπώς, σε απώλεια ενός ανεκτιμήτου αξίας συγκριτικού πλεονεκτήματος, δηλαδή της διαχρονικής σταθερότητος μιας διοίκησης που απολαμβάνει της εμπιστοσύνης των μετόχων, των πελατών, και του προσωπικού της.
Ο συνεχιζόμενος κρατικός έλεγχος τραπεζών μέσω ασφαλιστικών ταμείων δυσχεραίνει την ευόδωση επιχειρηματικών μετασχηματισμών στον βαθμό που οποιαδήποτε πρόταση για συγχώνευση της Εθνικής με κάποια άλλη τράπεζα εκλαμβάνεται ως οιονεί κρατικοποίηση της άλλης μονάδας.
Και κατά δεύτερο λόγο, με τον τρόπο αυτό, τα ταμεία υποχρεώνονται να διατηρούν την περιουσία τους σε μετοχές υπό κρατικό έλεγχο τραπεζών, ανεξαρτήτως πορείας των μετοχών και των εν γένει προοπτικών τους. Η Κυβέρνηση θα μπορούσε να προχωρήσει σε ρυθμίσεις που θα εξασφάλιζαν την ανεξάρτητη διαχείριση των διαθεσίμων των ασφαλιστικών ταμείων και άλλων οργανισμών, έτσι ώστε να μην αποτελούν αυτά τα διαθέσιμα μηχανισμό ελέγχου μεγάλων τραπεζών από το κράτος.
Μόνο έτσι θα μπορούσε να προκύψει η αναγκαία αναδιάρθρωση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος.
Η ανάγκη να προχωρήσει αποφασιστικά η αναδιάρθρωση και εκλογίκευση των λειτουργιών των χρηματοοικονομικών ιδρυμάτων, και ιδιαίτερα των κρατικών, κατά τέτοιο τρόπο ώστε να είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν πιο αποτελεσματικά την κρίση, είναι δεδομένη. Μέχρι σήμερα, όμως, παρατηρούνται σημαντικές καθυστερήσεις, παρά την διαθεσιμότητα των € 10 δισ. του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητος.
Το τελευταίο έχει συσταθεί στο πλαίσιο του Μνημονίου για να προστατευθεί η κεφαλαιακή επάρκεια των τραπεζών από τις επιπτώσεις της μεγάλης ύφεσης. Μια τυχόν συγχώνευση, λοιπόν, της Alpha Bank με την Εθνική Τράπεζα, δεν θα μπορούσε να υποκαταστήσει την σκληρή δουλειά που πρέπει να γίνει για την εξυγίανση των κρατικών τραπεζών.
Δεν υπάρχουν σύντομοι δρόμοι ούτε μαγικές λύσεις για να φθάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα που είναι η ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας"
ΠΗΓΗ:euro2day

Δεν ξέρουμε τι έχουμε αλλά... θέλουμε να το αξιοποιήσουμε

Το «Ινστιτούτο Στρατηγικών και Αναπτυξιακών Μελετών Ανδρέας Παπανδρέου», το γνωστό μας ΙΣΤΑΜΕ, είναι το επίσημο think tank του κυβερνώντος κόμματος. Με πρόεδρο τον προσωπικό φίλο του πρωθυπουργού, βουλευτή Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ και καθηγητή Πολιτικής της Υγείας στο LSE Ηλία Μόσιαλο, αντιπρόεδρο τον Νίκο Παπανδρέου και μέλη του ΔΣ στελέχη και επιστήμονες του κόμματος, φιλοδοξεί να παράξει έργο στο χώρο του πολιτικού προβληματισμού και της επιστημονικής έρευνας.
Μόλις τον Δεκέμβριο που μας πέρασε δημοσιοποίησε μελέτη για την ακίνητη περιουσία του Δημοσίου, επιχειρώντας να φωτίσει το ακανθώδες θέμα της αξιοποίησής της, το οποίο είχε αναδείξει πολύ νωρίτερα ο επικεφαλής του ΙΟΒΕ Γιάννης Στουρνάρας και ο αρχηγός της ΝΔ, Αντώνης Σαμαράς.
Θα τολμούσε να πει κανείς ότι αυτή η μελέτη... δεν έφτασε στο Μαξίμου ή έφτασε αλλά δεν ελήφθη σοβαρά υπόψη. Διότι από το περιεχόμενό της προκύπτει ότι το κράτος δεν έχει ιδέα όχι πώς μπορεί να αξιοποιήσει την περιουσία του αλλά ποια είναι η περιουσία του. Το μόνο που ξέρει είναι ότι σχεδόν τα μισά περιουσιακά στοιχεία, με προσέγγιση των συνολικών, είναι καταπατημένα από ιδιώτες (δεύτερης και τρίτης γενιάς, πια) ενώ για ένα άλλο μεγάλο ποσοστό τους, περίπου 22%, δεν μπορεί να υπολογίσει ούτε την αξία τους.
Παραδοχή που επιτείνει τις απορίες όλων... τι πουλάμε και τι αξιοποιούμε αφού δεν ξέρουμε καν τι έχουμε...
Ιδού κάποια χαρακτηριστικά αποσπάσματα της μελέτης:
«Καταγραφή: Το ελληνικό Κράτος σήμερα δεν γνωρίζει στην κυριολεξία τι έχει, καθώς δεν υφίσταται ενιαίο μητρώο καταγραφής στο οποίο να αποτυπώνεται η δημόσια ακίνητη περιουσία συνολικά του Κράτους (Ο.Τ.Α., Υπουργεία, Ν.Π.Δ.Δ. κ.τ.λ.). Μάλιστα, στις υπάρχουσες βάσεις δεδομένων, όπου αυτές υφίστανται, τα διαφορετικά μοντέλα καταγραφής δεν επιτρέπουν την ενοποίηση των δεδομένων. Το πρόβλημα επιτείνεται από την έλλειψη σαφών και επικαιροποιημένων γεωγραφικών δεδομένων (τοπογραφικών χαρτών) για σημαντικό μέρος της ακίνητης περιουσίας και από την πολυδιάσπαση του Μητρώου Ακινήτων σε δεκάδες φορείς και Υπουργεία, με αποτέλεσμα να μην γνωρίζουμε σήμερα το πραγματικό μέγεθος της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου. Ως εκ τούτου δεν υπάρχει κεντρικός έλεγχος της δημόσιας ακίνητης περιουσίας και καταπατώνται χιλιάδες στρέμματα γης κάθε χρόνο. Τα παραπάνω μας οδηγούν ήδη στο απλό συμπέρασμα πως σήμερα δεν υφίσταται μια ενιαία πολιτική για τη διαχείριση της δημόσιας περιουσίας. Έτσι, πολλοί φορείς και ιδιώτες εκμεταλλεύονται τη πολυδιάσπαση και αποσπούν τμήματα της δημόσιας περιουσίας, πολλά από τα οποία παραμένουν άλλωστε ανεκμετάλλευτα.
Ιδιοκτησία: Μεγάλος αριθμός φορέων όπως Υπουργεία, ΔΕΚΟ, Ταμεία, διαχειρίζονται τμήματα της δημόσιας ακίνητης περιουσίας.
Συνεπώς δεν υπάρχει ενιαία καταγραφή και κεντρικά σχεδιασμένη πολιτική αξιοποίησης».
Τα καταπατημένα
«Το 22,75% της καταγεγραμμένης ακίνητης περιουσίας του Υπουργείου Οικονομικών είναι άγνωστη, δηλαδή υπάρχουν ελλιπή στοιχεία που δεν τεκμηριώνουν την ακριβή θέση και το μέγεθος του ακινήτου. Ένα μικρό ποσοστό, 2,39%, είναι αμφίβολο, δηλαδή δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία που να το καθιστούν δημόσιο ακίνητο, ενώ ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της δημόσιας ακίνητης περιουσίας, 40,04%, είναι καταπατημένο.
Ωστόσο, πρέπει να λάβουμε υπόψη και το ποιοτικό μέγεθος του προβλήματος. Το γεγονός ότι μόλις το 13,47% των καταγεγραμμένων ακινήτων είναι ελεύθερο προς αξιοποίηση δεν μας παρέχει καμία πληροφορία για τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των εν λόγω ακινήτων.
Εάν για παράδειγμα τα ακίνητα βρίσκονται σε μια άγονη ορεινή περιοχή χωρίς τη δυνατότητα εμπορικής, τουριστικής ή άλλης αξιοποίησης ή εάν είναι παραθαλάσσια ή εμπορικά ακίνητα με μεγάλες προοπτικές αξιοποίησης. Συνήθως, τα καταπατημένα ή παραχωρημένα ή ήδη μισθωμένα ακίνητα είναι αυτά με την υψηλότερη αξία χρήσης και τα ελεύθερα τα ακίνητα χαμηλού ενδιαφέροντος, χωρίς η παραπάνω παρατήρηση να μας οδηγήσει στο λανθασμένο συμπέρασμα πως σήμερα δεν υφίστανται πραγματικές δυνατότητες αποδοτικής αξιοποίησης της δημόσιας ακίνητης περιουσίας ή πως δεν υπάρχουν πλέον στο χαρτοφυλάκιο του δημοσίου ακίνητα υψηλής αξίας».
Τα 598 νησιά
«Σε ό,τι αφορά τα 598 νησιά πλήρους κυριότητας του Ελληνικού δημοσίου που φέρονται καταγεγραμμένα στις αρμόδιες Κτηματικές Υπηρεσίες, η αποσπασματική και χωρίς μακρόπνοο σχεδιασμό πολιτική αξιοποίησης που ακολουθήθηκε κατά καιρούς δεν απέφερε κανένα επενδυτικό αποτέλεσμα. Επιπλέον, λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες της συγκεκριμένης αγοράς ακινήτων και τις δυσκολίες που αυτές επιφέρουν στην εξεύρεση κατάλληλων επενδυτών, η όποια προσπάθεια αξιοποίησης πρέπει να συνοδεύεται από συγκεκριμένο, ειδικό, επιχειρησιακό σχέδιο που θα καταγράφει και αξιολογεί τις επιπτώσεις μιας τέτοιας αξιοποίησης στο ευρύτερο ελληνικό τουριστικό προϊόν».
Αυτό δηλαδή που υποτίθεται ότι θα γινόταν τώρα...
Πηγή:www.capital.gr

Πηγή:www.capital.gr

Το κράτος δεν ξέρει τί πληρώνει για ενοίκια

Το δημόσιο θα λάβει φέτος από ενοίκια μόνο 19 εκατ. ευρώ, αλλά έδωσε το 2010 πάνω από 186 εκατ. ευρώ για να πληρώσει την στέγαση υπηρεσιών του, πολλές εκ των οποίων δεν υπάρχουν πλέον...
Η δημόσια δαπάνη στέγασης για το 2011 δεν είναι ακόμη γνωστή. Το ποσό φημολογείται ότι είναι πολύ μεγαλύτερο, αν συνυπολογιστεί πλήθος ακινήτων που ενοικιάζονται στεγάζοντας υπηρεσίες ΔΕΚΟ, φορέων του ευρύτερου δημοσίου αλλά και υπηρεσίες «φαντάσματα» που έχουν καταργηθεί.
Σύμφωνα με τον προϋπολογισμό του 2011 τα έσοδα από την μίσθωση ακινήτων του δημοσίου είναι 19 εκατ. ευρώ, από 17 εκατ. ευρώ το 2010 και 14,8 εκατ. ευρώ το 2009. Το πολύ μικρό αυτό ποσό προκύπτει από την ενοικίαση ακινήτων που σύμφωνα με το ΙΣΤΑΜΕ έχουν αξία 2,2 δισ. ευρώ και αποτελούν το 1% της ακίνητης περιουσίας που έχει στην κατοχή της η ΚΕΔ.
Αυτή είναι η μία πλευρά του νομίσματος: η υποαξιοποίηση των ακινήτων για να βρεθούν κρατικά έσοδα. Η άλλη είναι η αχρηστία στην οποία βρίσκονται πολλά ακίνητα του δημοσίου.
Πρόκειται όχι μόνο για εκτάσεις, αλλά και για κτήρια που πάλι σύμφωνα με το ΙΣΤΑΜΕ συνιστούν το 18,1% του συνόλου των ακινήτων μόνο της ΚΕΔ (όχι δηλαδή για παράδειγμα των ολυμπιακών εγκαταστάσεων ή κτιρίων ταμείων και τραπεζών). Έχουν αξία 49,4 δισ. ευρώ και χαρακτηρίζονται «ελεύθερα».
Το πρόβλημα με το ελληνικό δημόσιο δεν είναι όμως μόνο ότι δεν αξιοποιεί τα ακίνητά του για να βρει έσοδα. Είναι ότι πληρώνει και από πάνω μεγάλα ποσά για να στεγάσει τις δημόσιες υπηρεσίες.
Σύμφωνα με περυσινές εκτιμήσεις για τον προϋπολογισμό του 2010 το κράτος πλήρωσε 186 εκατ. ευρώ για να στεγάσει τον δαίδαλο των κατακερματισμένων κρατικών υπηρεσιών. Αρμόδια στελέχη που επιχειρούν να βρουν άκρη στο... κουβάρι, αναφέρουν ότι το ποσό είναι απλά ενδεικτικό, αφού πολλές δαπάνες καλύπτονται από άλλους κωδικούς εξόδων του προϋπολογισμού.
Με βάση τα στοιχεία του 2010 που είναι διαθέσιμα στις κρατικές αρχές, το υψηλότερο ποσό για ενοίκια πληρώνουν τα Υπουργεία Προστασίας του Πολίτη (35,2 εκατ. ευρώ), Οικονομικών (21,439 εκατ. ευρώ) και Δικαιοσύνης (9,6 εκατ. ευρώ) λόγω κυρίως των πολλών διάσπαρτων ανά την Ελλάδα υπηρεσιών.
Το 2011 το συνολικό κονδύλιο δεν είναι εύκολο να βρεθεί, αφού κάθε υπουργείο κάνει τον δικό του προϋπολογισμό. Η κυβέρνηση, σύμφωνα με πληροφορίες, προωθεί τη σύσταση ομάδας δράσης σε επίπεδο πρωθυπουργού, με στόχο την καταγραφή των υπηρεσιών και των μισθωμάτων.
Παράλληλα εξετάζεται, στο πλαίσιο της αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου, σχέδιο μετακόμισης σε ιδιόκτητα κτήρια τα οποία είτε είναι «έτοιμα» είτε μπορούν να ανακαινισθούν μέσω ΣΔΙΤ να δημιουργηθούν με τα υπό αξιοποίηση ακίνητα (π।χ. Ελληνικό).
ΠΗΓΗ:CAPITAL

Πηγή:www.capital.gr

Sony Ericsson Ετοιμο το νέο κινητό τηλέφωνο με Playstation

Τον Απρίλιο προγραμματίζεται να φτάσει στην αμερικανική αγορά το Xperia Play, το πρώτο smartphone της Sony Ericsson που ενσωματώνει φορητή κονσόλα PlayStation Portable. «Είμαι ενθουσιασμένος που παρουσιάζω το Xperia Play ως την πρώτη συσκευή με πιστοπο ίηση PlayStation» δήλωσε ο Καζούο Χιράι της Sony, παρουσιάζοντας το κινητό στο Mobile World Congress της ΒαρκελώνηςΌπως αναφέρει από την έκθεση το AFP, το νέο Xperia τρέχει λογισμικό Gingerbread, την τελευταία έκδοση του λειτουργικού συστήματος Android ειδικά για κινητά.
Εκτός από την οθόνη αφής των 4 ιντσών και την κάμερα των 5 Mpixel, η τελευταία πρόταση της Sony διαθέτει επίσης συρόμενο, πλήρες χειριστήριο.
H συσκευή θα αναμετρηθεί στην αγορά με τα κινητά Windows Phone 7, τα οποία μπορούν ήδη να παίζουν παιχνίδια του Xbox 360 της Microsoft.
Με το νέο Xperia, οι χρήστες θα μπορούν να κατεβάζουν παιχνίδια από το κατάστημα εφαρμογών Android Markeplace σε τιμές από 5 έως 10 ευρώ, ανακοίνωσε η Sony. Η λίστα περιλαμβάνει γνωστούς τίτλους όπως το Need for Speed, το Sims 3, η έκδοση του FIFA με υποστήριξη για πολλούς παίκτες, το Assassin's Creed και το Splinter Cell.
Η τιμή του ίδιου του τηλεφώνου αναμένεται να κυμανθεί γύρω στα 600 ευρώ χωρίς επιδότηση, εκτιμά το AFP.
Η πλατφόρμα PlayStation παραμένει σημαντική πηγή κερδοφορίας για τη Sony, η οποία πλήττεται τα τελευταία χρόνια από την υψηλή τιμή του γεν και τις φθίνουσες τιμές των τηλεοράσεων LCD.
Το τελευταίο διάστημα, όμως, οι πωλήσεις του PlayStation Portable εμφάνιζαν κάμψη -από τα 4,2 εκατομμύρια μονάδες το 2009 στις 3,6 εκατομμύρια πέρυσι.
Το τελευταίο τρίμηνο του 2010, τα κέρδη της εταιρείας σημείωσαν πτώση 8,6% σε ετήσια βάση και έπεσαν έτσι στα 72,3 δισ γεν (642 εκατ. ευρώ).

ΠΗΓΗ:ΤΟ ΒΗΜΑ

Συμμαχία της Nokia με τη Microsoft

Μόλις δύο ημέρες μετά τη διαρροή ενός υπομνήματος στο oποίο η Nokia παραδέχεται ότι χάνει το τρένο των smartphone, η φινλανδική εταιρεία ανακοίνωσε συμμαχία με τη Microsoft: στο εξής, η βασική πλατφόρμα για τα «έξυπνα» κινητά της δεν θα είναι το Symbian αλλά τα Windows Phone 7.
«Στην κούρα τρέχουν πλέον τρία άλογα» δήλωσε ο Στίβεν Έλοπ, ο οποίος άφησε τη θέση του στη Microsoft πέρυσι το Σεπτέμβριο για να αναλάβει τα ηνία της Nokia. Τα δύο άλλα «άλογα» της κούρσας είναι η Apple και η Google, η οποία έχει πλέον τη μερίδα του λέοντος στην αγορά των smartphone με το λειτουργικό σύστημα Android.
Η ανακοίνωση της Nokia δεν έπεισε την αγορά, και η μετοχή της εταιρείας έκανε βουτιά σχεδόν κατά 10% τις πρώτες ώρες των συναλλαγών στο Ελσίνκι.
Η νέα «ευρεία στρατηγική συνεργασία» της Nokia με τη Microsoft ανακοινώθηκε μόλις τρεις μέρες μετά τη διαρροή ενός σχεδόν σοκαριστικού email που έστειλε ο Έλοπ στους εργαζόμενους της εταιρείας του.
«To πρώτο iPhone παραδόθηκε το 2007, και εμείς ακόμα δεν έχουμε ένα προϊόν που να πλησιάζει τη δική τους εμπειρία» έγραφε το νέο αφεντικό της Nokia στο υπόμνημα.
«To Android εμφανίστηκε μόλις πριν από δύο χρόνια, και αυτή την εβδομάδα μάς πήρε την ηγετική θέση όσον αφορά τους όγκους πωλήσεων smartphone. Απίστευτο» γράφει ο Έλοπ.
Το λειτουργικό σύστημα Symbian της Nokia έχει περιοριστεί για πρώτη φορά στη δεύτερη θέση της παγκόσμιας αγοράς, με τρίτο το iOS των iPhone.
Αναλυτές εκτιμούν πάντως ότι η υιοθέτηση των Windows Phone 7 από τη Nokia ενδέχεται να αποθαρρύνει άλλους κατασκευαστές από το να χρησιμοποιήσουν στα κινητά τους το λογισμικό της Microsoft.
«Η LG, η Samsung και η HTC δεν βλέπω να συνεχίζουν με τα Windows Phone 7» σχολίασε στο Reuters η Καρολίνα Μιλανέζι, αναλύτρια της Gartner.
H Microsoft θα μπορούσε παρόλα αυτά να βγει κερδισμένη, καθώς η Nokia ανακοίνωσε ότι τα κινητά της θα χρησιμοποιούν στο εξής τη μηχανή αναζήτησης Bing, που ανταγωνίζεται τη Google.
Ο Στίβεν Έλοπ ανακοίνωσε ακόμα ότι η διετία 2011-2020 θα είναι «μεταβατική περίοδος» που θα φέρει απολύσεις και μείωση των επενδύσεων σε έρευνα και τεχνολογία.
ΠΗΓΗ: ΤΟ ΒΗΜΑ

Η μεγάλη φυγή του εθνικού μας πλούτου

Πτυχίο, μεταπτυχιακό, ενίοτε και διδακτορικό Δεύτερη, τρίτη, τέταρτη ξένη γλώσσα. Υπολογιστές, διπλώματα, πιστοποιητικά, εγκυκλοπαιδικές γνώσεις επί παντός επιστητού. Και η ανεργία στο 12%. Ξυπνάς μια μέρα, εκεί προς το τέλος της τρίτης δεκαετίας της ζωής σου, και σου λένε –οι ειλικρινείς– ότι δεν μπορούν να σε απορροφήσουν, εκτός εάν δε σε πειράζει να αμειφθείς σαν να τελείωσες μόλις το Λύκειο και –οι υπόλοιποι– ότι συγχαρητήρια, είσαι ο άνθρωπος που έψαχναν, ξεκινάς αύριο και βλέπουμε, γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι, αλλά κάτι θα κάνουμε.
Ξαναξυπνάς δυο χρόνια αργότερα, και ο λογαριασμός στην τράπεζα έχει μέσα 800 ευρώ Όχι επειδή έφαγες τα υπόλοιπα, αλλά επειδή αυτά είναι όλα. Και να λες κι ευχαριστώ, σου υπενθυμίζουν οι πάντες με την πρώτη ευκαιρία, γιατί άλλοι παίρνουν 500€, άλλοι δουλεύουν απλήρωτοι κι άλλοι είναι χρόνια άνεργοι. Τα μαζεύεις να φύγεις, ή δεν τα μαζεύεις;
Πού πας με τόσα πτυχία;
«Ήθελα να βρω μια δουλειά με καλό μισθό και νορμάλ ωράρια, κάπου όπου θα αναγνωρίζονταν οι γνώσεις μου και όχι το πολιτικό μέσο» λέει η Ζωή, 26 ετών (φωτό, αριστερά) που εργάζεται εδώ και δύο χρόνια ως lobbyist και μεταφράστρια στις Βρυξέλλες. Αν διαβάζοντας αυτές τις δύο γραμμές σκεφτήκατε ότι η Ζωή ζητούσε πολλά, συγχαρητήρια, έχετε καταφέρει να αποδεχτείτε την ελληνική εργασιακή πραγματικότητα ως μη αναστρέψιμη παγκόσμια συνθήκη. Δεν είναι. «Ο ελληνικός τρόπος ζωής, ο υπερκαταναλωτισμός, οι φρενήρεις ρυθμοί, ο εξευτελισμός του πολιτικού συστήματος, η υποτίμηση της νοημοσύνης μας, η αναξιοκρατία ήταν επίσης από τους βασικούς λόγους για τους οποίους αποφάσισα να φύγω» προσθέτει η Ζωή.
«Όταν ολοκλήρωσα τις μεταπτυχιακές μου σπουδές στο Τμήμα Επιστημών της Θάλασσας του Πανεπιστημίου Αιγαίου, αποφάσισα πως ήθελα ξεκινήσω το διδακτορικό μου» λέει η Ιωάννα, 26 ετών, που ζει εδώ και τρία χρόνια στο Ελσίνκι της Φιλανδίας «Έφυγα από την Ελλάδα γιατί δεν είχα τη δυνατότητα να ασχοληθώ με το αντικείμενο που επιθυμούσα, τις γεωφυσικές σπουδές σε θάλασσες με παγοκάλυψη. Ακόμη, όμως, και αν έβρισκα μία θέση διδακτορικού σε ένα διαφορετικό αντικείμενο στην Ελλάδα, δεν θα μπορούσα να την υποστηρίξω οικονομικά χωρίς παράλληλη εξωπανεπιστημιακή εργασία», προσθέτει, δηλώνοντας πολύ ικανοποιημένη από τον μισθό που της εξασφαλίζει η υποτροφία του διδακτορικού της.
Η Ράνια, 28 ετών (φωτό, δεξιά) που δούλεψε για τρία χρόνια στο Παρίσι, συμφωνεί ότι ο βασικότερος λόγος για να αναζητήσει δουλειά στο εξωτερικό, ήταν για εκείνη η επιθυμία να κάνει καριέρα σε μια χώρα ανεπτυγμένη στον τομέα που την ενδιέφερε: τις πολιτικές επιστήμες, το marketing και τη διαχείριση μη κυβερνητικών οργανισμών. Ο Αρτέμης, 28 ετών, που έζησε πέντε χρόνια στην Νέα Υόρκη, και τώρα ετοιμάζει βαλίτσες για Στρασβούργο, για να συμμετέχει στα πειράματα του CERN, εξηγεί ότι «λόγω της φύσης των σπουδών μου (Πειραματική Φυσική) επιθυμούσα να λάβω μέρος στη παγκόσμια κοινότητα ερευνητών», χωρίς να προσθέτει ότι κάτι τέτοιο δεν θα ήταν εφικτό αν έμενε στην Ελλάδα Εννοείται, μάλλον.
Κάθε αρχή και εύκολη
Ως γνήσιοι εκπρόσωποι μιας γενιάς που πρωτοσυζήτησε για ανεργία πολύ πριν αρθρώσει τη λέξη «πτυχίο», εκπλαγήκαμε πρωτίστως με το γεγονός ότι εννέα στους δέκα συμμετέχοντες στην έρευνά μας δεν χρειάστηκε να ψάξουν περισσότερο από ένα μήνα για να βρει δουλειά
Κάποιοι, μάλιστα, δεν έψαξαν καν: «Παρακολουθούσα ένα master δημοσιογραφίας και παράλληλα κάναμε πρακτική σε ραδιόφωνο, τηλεόραση και εφημερίδα. Αν και ήμουν ο μοναδικός ξένος απ’ όλο μου το τμήμα, μου πρότειναν να εργασθώ μαζί τους μετά το πέρας του master» αναφέρει ο Νίκος, 27 ετών (φωτό, αριστερά) που έμεινε επτά χρόνια στη Ρώμη, εκ των οποίων τα τέσσερα τελευταία εργαζόταν ως δημοσιογράφος. «Η πρακτική άσκηση ήταν υποχρεωτική για το μεταπτυχιακό τμήμα που παρακολουθούσα. Μετά το πέρας του εξαμήνου, απλά άλλαξε όνομα: εξελίχθηκε σε εργασία» λέει η Ράνια. Τόσο απλά. Η Ελίνα, 32 ετών, που εργάζεται ως δικηγόρος στο Λονδίνο, βρέθηκε, όπως λέει, εκεί πριν από έξι χρόνια, «με υποτροφία από το Βρετανικό Συμβούλιο για νέους δικηγόρους, η οποία περιλάμβανε και άσκηση σε κάποια δικηγορική εταιρεία»
Η Ζωή αναζήτησε δουλειά στις Βρυξέλλες χωρίς να φύγει από την Ελλάδα, και τη βρήκε, όπως σημειώνει, «πολύ εύκολα. Έψαξα σε ευρωπαϊκές ιστοσελίδες που επικεντρώνονται μόνο στην αγορά εργασίας των Βρυξελλών (π.χ. EurActiv, Public Affairs Links), καθώς και στις ίδιες τις ιστοσελίδες εταιρειών lobbying, ΜΚΟ και φυσικά της ΕΕ (EPSO). Συμμετείχα, επίσης, σε virtual job fairs: εκθέσεις εύρεσης εργασίας στο διαδίκτυο, όπου περνάς συνεντεύξεις από το σπίτι σου μέσω chat με τις εταιρείες που έχουν εικονικό πάγκο και που σε ενδιαφέρουν. Το διαδίκτυο είναι ο πιο εύκολος τρόπος. Από το ένα link στο άλλο και τελικά κάτι βρίσκεις» καταλήγει. Ο Αρτέμης, η Ιωάννα και η Εύα, η οποία δούλευε ως data analyst στο Λονδίνο όταν ήταν μόλις 24 ετών, βρήκαν επίσης τη δουλειά των ονείρων τους ψάχνοντας στο internet «Είναι πολύ σύνηθες να πηγαίνεις σε κάποιον agent ή recruiting office να σου βρει δουλειά, αλλά γενικά οι αγγελίες στο internet είναι πολλές για πρώτη φάση. Ήμουν τυχερή και βρήκα στην δεύτερη συνέντευξη που πήγα» εξηγεί η Εύα.
Ο μόνος που έψαχνε επί έξι μήνες –που και πάλι φαίνεται ελάχιστο, αν συγκριθεί με τα χρόνια αναζήτησης της ελληνικής πραγματικότητας– είναι ο Ανδρέας, 31 ετών (φωτό, δεξιά) που ζει και εργάζεται τα τελευταία επτά χρόνια στο Λονδίνο και το Χονγκ Κονγκ. «Βρήκα δουλειά δύσκολα, ψάχνοντας μέσω διαδικτύου, αγγελιών, γραφείων εύρεσης εργασίας, μετά από αναζήτηση 6 μηνών και εργασίας part-time» εξηγεί ο ίδιος, δηλώνοντας πολύ ικανοποιημένος από την ζωή και τον μισθό του στο Χονγκ Κονγκ. Το καλό πράγμα αργεί να γίνει.
ΠΗΓΗ:Ηρώς Κουνάδη in2life.gr

Τί λένε οι Αμερικάνοι για το πετρέλαιο στην Κρήτη

Σε έναν από τους ανθρώπους που έχει στα χέρια του τις δύο σημαντικές μελέτες του επίσημου συμβούλου της αμερικανικής κυβέρνησης για γεωλογικά θέματα, του USGS, απευθύνθηκε το Capital.gr με αφορμή τις εξελίξεις γύρω από τους υδρογονάνθρακες στη λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου.
Ο λόγος για τον εμπειρογνώμονα και πρώην γενικό διευθυντή έρευνας και παραγωγής υδρογοναθράκων των Ελληνικών Πετρελαίων Ηλία Κονοφάγο, ο οποίος αποκαλύπτει τις εκτιμήσεις των αμερικανών όπως αυτές αποτυπώνονται σε 6 χιλιάδες σελίδες μελετών για τα αποθέματα υδρογονανθράκων στις λεκάνες του Ισραήλ, της Κύπρου, της Αιγύπτου και της Κρήτης.
Οι δύο επίσημες μελέτες του USGS που στηρίζονται σε μελέτη στοιχείων από 1000 offshore γεωτρήσεις που έχουν διενεργηθεί στα ανοιχτά της Αιγύπτου καθώς επίσης και από σεισμικές καταγραφές σε έκταση 30 χιλιάδων χιλιομέτρων είναι αν μη τι άλλο ενδιαφέρουσες.
Οι αμερικανοί θεωρούν ότι στις συγκεκριμένες περιοχές υπάρχουν στοιχεία και ενδείξεις για την ύπαρξη από 54 έως 170 δις βαρελιών. Για να υπάρχει μέτρο σύγκρισης αρκεί να αναφερθεί ότι αυτή τη στιγμή τα εναπομείναντα απολήψιμα αποθέματα της Σαουδικής Αραβίας υπολογίζονται σε 250 δις βαρέλια, ενώ η χώρα με τα μεγαλύτερα αποθέματα στον κόσμο η Βενεζουέλα μετράει 275 δις βαρέλια.
Οι δύο μελέτες του USGS αφορούν στις λεκάνες του Λεβαντινίου στην περιοχή στα ανοιχτά του Ισραήλ , ανατολικά και νοτίως της Κύπρου και του ευρέως Δέλτα του Νείλου που εκτείνεται από την Αίγυπτο μέχρι την Κρήτη και νοτιοδυτικά της Κύπρου.
Με τη μέθοδο των αμερικανών υπάρχουν τρεις διαφορετικές προσεγγίσεις, το ελάχιστο, το μέσο και το μέγιστο πιθανό απόθεμα, με συγκεκριμένες πιθανότητες επαλήθευσης.
Για την Ανατολική Μεσόγειο λοιπόν οι δύο μελέτες λένε ότι:
• Το ελάχιστο απόθεμα, με υψηλότατη πιθανότητα επαλήθευσης της τάξης του 95% υπολογίζεται στα 34 δις βαρέλια, στα οποία θα πρέπει να προστεθούν ακόμη 20 δις βαρέλια που έχουν ήδη ανακαλυφθεί. Το «συντηρητικό» σενάριο λοιπόν θεωρεί ότι στις συγκεκριμένες λεκάνες βρίσκονται 54 δις βαρέλια
• Το μέσο απόθεμα, με πιθανότητα επαλήθευσης της τάξηςτου 50% υπολογίζεται στα 70 δις βαρέλια, συν τα 20 δις που έχουν ήδη εντοπιστεί, 90 δις βαρέλια συνολικά.
• Τέλος το μέγιστο απόθεμα, με πιθανότητα επαλήθευσης της τάξης του 5% υπολογίζεται στα 150 δις βαρέλια, που μαζί με τα ήδη εντοπισμένα 20 δις φτάνει τα 170 δις βαρέλια.
Ο κ. Κονοφάγος , υπογραμμίζει ότι με τις μοντέρνες καταγραφές νέας τεχνολογίας, ο βαθμός βεβαιότητας είναι πολύ υψηλός και ειδικά το φυσικό αέριο εντοπίζεται χωρίς να απαιτούνται γεωτρήσεις, οι οποίες απαιτούνται στη συνέχεια προκειμένου να «βαθμονομηθεί» το κοίτασμα.
Ο έλληνας εμπειρογνώμονας θεωρεί ότι τα νούμερα που αναφέρουν οι μελέτες είναι έγκυρα και αξιόπιστα. Υποστηρίζει ότι η Ελλάδα θα πρέπει να λάβει τις αποφάσεις της και μάλιστα άμεσα, χωρίς να περιμένει τις γεωτρήσεις, καθώς ελοχεύει ο κίνδυνος η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων να γίνει από άλλες χώρες. «Η γεωπολιτική γίνεται πριν τις γεωτρήσεις» λέει χαρακτηριστικά.
Καταλήγοντας αποκαλύπτει ότι οι μελέτες του USGS έχουν λάβει υπόψη σεισμικές καταγραφές που έχουν γίνει σε μήκος 1500 χιλιομέτρων στη λεγόμενη λεκάνη του Ηροδότου, δηλαδή στη λεκάνη νοτίως της Κρήτης
ΠΗΓΗ: CAPITAL

Πηγή:www.capital.gr

Τι δεν πάει καλά στην Ελλάδα; Ρωτήστε έναν επιχειρηματία - NY Times

What’s Broken in Greece? Ask an Entrepreneur

DEMETRI POLITOPOULOS says he has suffered countless indignities in his 12-year battle to build a microbrewery and wrest a sliver of the Greek beer market from the Dutch colossus, Heineken।

His tires have been slashed and his products vandalized by unknown parties, he says, and his brewery has received threatening phone calls. And he says he has had to endure regular taunts — you left Manhattan to start up a beer factory in northern Greece? — not to mention the pain of losing 5.3 million euros.

Bad as all that has been, nothing prepared him for this reality: He would be breaking the law if he tried to fulfill his latest — and, he thinks, greatest — entrepreneurial dream. It is to have his brewery produce and export bottles of a Snapple-like beverage made from herbal tea, which he is cultivating in the mountains that surround this lush pocket of the country.

An obscure edict requires that brewers in Greece produce beer — and nothing else. Mr. Politopoulos has spent the better part of the last year trying fruitlessly to persuade the Greek government to strike it. “It’s probably a law that goes back to King Otto,” said Mr. Politopoulos with a grim chuckle, referring to the Bavarian-born king of Greece who introduced beer to the country around 1850.

Sitting in his office, Mr. Politopoulos took a long pull from a glass of his premium Vergina wheat beer and said it was absurd that he had to lobby Greek politicians to repeal a 19th-century law so that he could deliver the exports that Greece urgently needed. And, he said, his predicament was even worse than that: it was emblematic of the web of restrictions, monopolies and other distortions that have made many Greek companies uncompetitive, and pushed the country close to bankruptcy.

“Why do you think no one is willing to invest in Greece?“ he asked. Greek leaders say they welcome business, he said, adding: “Yes, they are trying — but they have to back it up.”

For decades, Greece has been a wonderful place to be a lawyer, a pharmacist, an architect, a university president or even a truck driver— all occupations protected by an array of laws that have shielded them from local and foreign competitors. Greek pharmacists are guaranteed a minimum profit on their sales and charge some of the highest prices in Europe. And because they have fixed minimum fees, the 40,000 or so lawyers in Greece receive more for their time than their peers in many other European countries.

It has been very profitable to be a brewer in Greece, too — if you control 72 percent of the beer market, as Heineken now does.

The Greek economy is riddled with distortions — the number of trucking licenses has remained unchanged in Greece since 1971, for example, and the country is among the world’s leaders in lawyers per capita. It has one lawyer for every 250 people, compared with about one for 272 in the United States.

The effect on Greek competitiveness could not be more pernicious.

The cost of labor in Greece from 2005 to 2010 has been, on average, 25 percent higher than in Germany, according to a recent analysis by Variant Perception, a research firm based in London. (Ireland, Portugal and Spain also have relatively high labor costs.) Quite simply, Greece has had trouble producing goods and services that people want to buy — a result being a persistently high trade deficit that even now, amid the deepest of recessions, has hardly budged.

This pricing distortion helps explain why Greece required a 110 billion euro ($150 billion) bailout last spring in order to keep it from defaulting on its debts. The problem kick-started the financial crisis that is still shaking the euro zone. Seeking to restore competitiveness, Greece, because it is in the euro, cannot devalue its currency and, like other nation’s on the zone’s periphery, has instead had to impose what economists call an “internal devaluation.”

Instead, the difference in labor costs between countries like Greece and Germany is to be closed by sharply reducing public-sector wages — a move that is a hallmark of the Greek government’s reform effort But improving competitiveness by cutting salaries is not only politically painful, it is also time-consuming.

ΠΗΓΗ:ΙΣΟΤΙΜΙΑ