Μ. Καραμπέρης: «Αν βγάλω τα βίντεο, θα εξαφανιστεί η Βουλή...»

Βίντεο στα οποία καταγράφονται συναντήσεις και οικονομικές συναλλαγές του «αρχιτοκογλύφου» Μάρκου Καραμπέρη με πολιτικούς, εκπροσώπους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, δικαστές, υψηλόβαθμους αξιωματικούς της ΕΛ.ΑΣ. και άλλους κρατικούς παράγοντες προσδίδουν νέα διάσταση στη δράση της «μαφίας της Θεσσαλονίκης». Τα βίντεο αυτά, τα οποία, όπως αφήνει να εννοηθεί συνεργάτης του Μάρκου Καραμπέρη, είναι στην κατοχή του, αποκαλύπτουν εντυπωσιακές πολιτικές διασυνδέσεις - και όχι μόνο - του 58χρονου επιχειρηματία και των μελών του κυκλώματος της τοκογλυφίας. «Αν βγάλω αυτά τα βίντεο, θα εξαφανιστεί η Βουλή» φέρεται να εκμυστηρεύθηκε ο ίδιος ο Καραμπέρης σε στενό συνεργάτη του. Σύμφωνα μάλιστα με την πηγή που αποκάλυψε την εν λόγω στιχομυθία στο «Βήμα», ο «αρχιτοκογλύφος» της Θεσσαλονίκης διαθέτει αποδεικτικά στοιχεία τόσο για χρηματισμό πολιτικών προσώπων από τη Βόρεια Ελλάδα όσο και για το σκάνδαλο του Βατοπαιδίου.

Ενδεικτικό των «υψηλών γνωριμιών» του Μάρκου Καραμπέρη είναι ότι τη Μεγάλη Παρασκευή 22 Απριλίου 2011 παρέθεσε γεύμα στο εστιατόριο του μετέπειτα αυτόχειρα Λεωνίδα Μαριόλη, στο οποίο παρευρέθησαν, εκτός των άλλων, ανώτεροι και ανώτατοι δικαστικοί λειτουργοί της πόλης. Ούτε ως τυχαίο μπορεί να εκληφθεί το γεγονός ότι λίγες μόνο ημέρες πριν από τη σύλληψή του έσπευδαν να τον υπερασπιστούν και να θέσουν εμπόδια στην αστυνομική έρευνα πρώην ανώτατοι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. Μάλιστα «μεσάζοντες» του επιχειρηματία προσπάθησαν να δωροδοκήσουν με 30.000 ευρώ αξιωματικούς της Ασφάλειας Θεσσαλονίκης που ερευνούσαν τη δράση του κυκλώματος της τοκογλυφίας.
ΠΗΓΗ:ΤΟ ΒΗΜΑ

Φραστική επίθεση στον Κ. Σημίτη

To video από την φραστική επίθεση εναντίον του Κ... από fon1972

Μια δυσάρεστη έκπληξη περίμενε τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη, κατά τη διάρκεια ομιλίας του στο Βερολίνο.
Μέλος της ομάδας "Real Democracy Now" του Βερολίνου, παρενέβη σημειώνοντας ότι "είναι ιδιαιτέρως προβληματικό να καλείτε εδώ τον κ. Σημίτη για να μας πείτε που πάει η Ελλάδα. Έχει μακρύ παρελθόν στην ελληνική πολιτική σκηνή και είναι συνυπεύθυνος για τη σημερινή κατάσταση".
Αργά το βράδυ της Τρίτης το "Real Democracy Now" έδωσε το βίντεο της φραστικής επίθεσης στη δημοσιότητα.
Συνεχίζοντας, η νεαρή κοπέλα τόνισε ότι "κατά τη διάρκεια της θητείας του ως πρωθυπουργός η διαφθορά έφτασε σε πρωτοφανή επίπεδα, και αναφέρθηκε στην εμπλοκή των στενών συνεργατών του κ. Σημίτη, Τσουκάτου και Μαντέλη στην υπόθεση Siemens.
Επίσης έκανε λόγο και για την υπόθεση των υποβρυχίων και τις κατηγορίες σε βάρος του πρώην υπουργού Άμυνας των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, Άκη Τσοχατζόπουλου.
"Ο κ. Σημίτης ταυτίστηκε με το όραμα της ισχυρής Ελλάδας και της εισόδου στην ευρωζώνη για τα οποία θυσιάστηκε ο ελληνικός λαός", κατέληξε η νεαρή κοπέλα, η οποία χειροκροτήθηκε.

ΠΗΓΗ:ΝΕWS247.GR

Πρόχειρο και λανθασμένο ήταν το μνημόνιο, σύμφωνα με τον κ. Κώστα Σημίτη.

Ο πρώην πρωθυπουργός σε ομιλία του σε εκδήλωση του ιδρύματος Χαϊνριχ Μπελ, στη Γερμανία, καυτηρίασε την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επειδή, όπως είπε, «το μνημόνιο συντάχτηκε χωρίς να υπάρχει ικανοποιητική προετοιμασία και λειτούργησε με τρόπο που επιδείνωσε την κατάσταση», ενώ κατήγγειλε το «τέχνασμα» της Νέας Δημοκρατίας, το 2004, η οποία αντί να εγγράψει τις στρατιωτικές δαπάνες στον χρόνο παράδοσης των υλικών τις ενέγραψε στο χρόνο της παραγγελίας.

Παράλληλα επισήμανε τις αδυναμίες και τις καθυστερήσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης και απέδωσε τα προβλήματα της περιφέρειας περισσότερο στη διαφορά ανταγωνιστικότητας, τα ελλείμματα στο εμπορικό ισοζύγιο και άλλους λόγους, παρά στη σπατάλη όπως πιστεύει η κοινή γνώμη.

Ολόκληρη η ομιλία του πρώην Πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη έχει ως εξής:

Είναι ιδιαίτερη τιμή για μένα να είμαι ο κύριος ομιλητής της σημερινής εκδήλωσης. Δέχθηκα την πρόσκληση γιατί μας κατέχει όλους το συναίσθημα ότι είναι μια εποχή κρίσης και καθένας μας οφείλει να συμβάλει στην κατανόηση και επίλυση των προβλημάτων που ταλαιπωρούν την Ευρωπαϊκή Ένωση. Επί δύο χρόνια περίπου η κρίση χρέους αποτελεί το κεντρικό θέμα της ειδησεογραφίας με το ελληνικό πρόβλημα στο επίκεντρό της.
Ο τίτλος της σημερινής συζήτησης «Griechenland quo vadis?» υπονοεί ότι η πορεία της Ελλάδας έχει καθοριστική σημασία για την οικονομική εξέλιξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τούτο γιατί η κρίση χρέους εκδηλώθηκε πρώτα στην Ελλάδα και η αδυναμία της χώρας να εξοφλήσει τις οφειλές της προκαλεί την σημερινή αναταραχή στην Ένωση. Ευθύνη αποδίδουν στην Ελλάδα και γιατί θεωρούν ότι παραπλάνησε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ως προς το ύψος των ελλειμμάτων και του χρέους της και πέτυχε την ένταξη στην ΟΝΕ χωρίς να έχει εκπληρώσει τις προϋποθέσεις. Ο ισχυρισμός αυτός, ότι η Ελλάδα πέτυχε την είσοδο στην ΟΝΕ ενώ δεν είχε τις προϋποθέσεις, δεν ανταποκρίνεται όμως στην πραγματικότητα.
Η αλήθεια είναι ότι τα κριτήρια ένταξης εγκρίθηκαν με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και αφορούσαν το δημοσιονομικό έλλειμμα (που έπρεπε να είναι κάτω από το 3% του ΑΕΠ), τον πληθωρισμό, τα επιτόκια και τη σταθεροποίηση των συναλλαγματικών ισορροπιών. Τα στοιχεία πιστοποιήθηκαν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα (ΕΚΤ), ενώ η απόφαση ελήφθη από τους υπουργούς οικονομικών στο πλαίσιο του ΕCOFIN.
Η Ελλάδα εισήλθε στη ζώνη του ευρώ με βάση την αξιολόγηση των επιδόσεών της του έτους 1999. Στη συνέχεια, το 2004, αμέσως μετά τις εκλογές, η καινούρια κυβέρνηση του κόμματος της Ν. Δημοκρατίας προχώρησε σε αναδρομική αλλαγή των κανόνων που αφορούσαν την εγγραφή των στρατιωτικών δαπανών: αντί της εγγραφής τους κατά τον χρόνο παράδοσης του εξοπλισμού -όπως ήταν ο κανόνας στην πλειονότητα, μάλιστα σήμερα στο σύνολο, των ευρωπαϊκών χωρών- οι δαπάνες μεταφέρθηκαν στο χρόνο κατά τον οποίο πραγματοποιούνταν οι παραγγελίες.
Αυτό είχε ως συνέπεια, σημαντικά ποσά που έπρεπε να περιληφθούν στους μετά το 2004 προϋπολογισμούς να εγγραφούν σαν δαπάνες της προηγούμενης περιόδου -περιλαμβανομένου του 1999- μεταφορά η οποία διόγκωσε τα προηγούμενα ελλείμματα.
Έχω επανειλημμένως καταγγείλει αυτό το τέχνασμα, που υπέκρυπτε πολιτικά κίνητρα. Δυστυχώς, ορισμένοι επιμένουν ακόμη, αμφισβητώντας ουσιαστικά την αξιοπιστία των υπηρεσιών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της ΕΚΤ. Αλλά δεν θα πρέπει επίσης να μας διαφύγει μια λεπτομέρεια που υποδηλώνει κακοπιστία στο πλαίσιο αυτής της συζήτησης: το δημοσιονομικό έλλειμμα της Γαλλίας το 1997, έτος της ένταξής της -που υπολογιζόταν στο 3,3% του ΑΕΠ- ήταν υψηλότερο από της Ελλάδας (3,1%) ακόμη και μετά την προσαρμογή του 2004.
Τα ελλείμματα της Ελλάδας δεν είναι η αποκλειστική αιτία της σημερινής κρίσης στην Ευρωζώνη, όπως πολλοί πιστεύουν.
Τα χρέη δεν προέκυψαν μόνο από υπερβολικές σπατάλες. Έχουν και άλλες αιτίες. Παράδειγμα αποτελεί η ισπανική περίπτωση. Η Ισπανία βρίσκεται σήμερα σε κρίση, αν και δεν παρουσίαζε ελλείμματα ανώτερα του ορίου του 3% του ΑΕΠ και είχε δημόσιο χρέος που έφτανε μόλις το 31% του ΑΕΠ το 2006. Αιτία της κρίσης ήταν η αλόγιστη ανάπτυξη της οικοδομικής δραστηριότητας, η κατάρρευση των τιμών των ακινήτων, η αδυναμία των τραπεζών να εισπράξουν τα δάνεια που είχαν χορηγήσει και η υποχρεωτική πια παρέμβαση της πολιτείας για να σώσει τις τράπεζες και να περιορίσει τις επιπτώσεις της κρίσης.
Η διαφορά επιπέδων ανάπτυξης μεταξύ Βορρά και Νότου, η μειωμένη ανταγωνιστικότητα των περιφερειακών χωρών και τα μεγάλα ελλείμματα στο ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών τους ήταν ένας πολύ σοβαρότερος λόγος για την έξαρση του χρέους στις χώρες της περιφέρειας της Ένωσης από την διαχειριστική ανικανότητα των διοικούντων της. Κατά μέσο όρο το διάστημα 2000-07 το ετήσιο έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου της Ελλάδος ήταν -8,4% και της Πορτογαλίας -9,4% ενώ το πλεόνασμα της Γερμανίας ήταν 3,2% και της Ολλανδίας 5,4%. Για να καλύψουν το έλλειμμα αυτό οι περιφερειακές χώρες είναι υποχρεωμένες να δανείζονται όλο και περισσότερο. Το αποτέλεσμα είναι η αύξηση του δημοσίου χρέους τους
Η εξέλιξη αυτή δεν είχε προβλεφθεί από τους δημιουργούς της ΟΝΕ. Πίστευαν, ότι η ελευθερία διακίνησης κεφαλαίων και η ενιαία αγορά θα διασφάλιζαν χάρη στο χαμηλότερο εργατικό κόστος επενδύσεις στις περιφερειακές χώρες και έτσι η απόσταση από τις αναπτυγμένες θα μειωνόταν βαθμιαία.
Παράβλεψαν ότι η διαδικασία σύγκλισης δεν μπορεί να ολοκληρωθεί σε λίγα χρόνια, ιδίως διότι η καθυστέρηση της ανάπτυξης δεν οφείλεται μόνο σε οικονομικά αίτια, αλλά και σε υστερήσεις σε άλλους τομείς όπως της διοίκησης και της παιδείας όπου οι αλλαγές απαιτούν χρόνο.
Πίστευαν επίσης ότι η υπέρβαση ενός ανεκτού ορίου του ελλείμματος του ισοζυγίου πληρωμών θα οδηγούσε σε παύση χρηματοδότησης των εισαγωγών από τις τράπεζες, το κλείσιμο επιχειρήσεων και τη μείωση της ζήτησης για τα εισαγόμενα προϊόντα, ώστε να επανέλθει υπό την πίεση της υποχώρησης της οικονομικής δραστηριότητας η ισορροπία στις διεθνείς συναλλαγές και βαθμιαία η ανάκαμψη.
Το θεωρητικό αυτό σχήμα δεν επαληθεύτηκε. Οι τράπεζες συνέχισαν να χρηματοδοτούν ακόμη και όταν ξεπεράστηκαν τα ασαφή όρια ασφάλειας. Όταν ούτε αυτές δεν μπορούσαν πια να δανείζονται από άλλες τράπεζες, τα κράτη αναγκάστηκαν να καλύψουν το κενό με δικό τους δανεισμό και στήριξη των τραπεζών με αποτέλεσμα τη συσσώρευση τελικά ενός τεράστιου δημοσίου χρέους.

Χρειάζεται λοιπόν η διαμόρφωση ενός νέου τρόπου αντιμετώπισης των ανισοτήτων μεταξύ του ανεπτυγμένου κεντρικού πυρήνα της ευρωζώνης και της λιγότερο ανεπτυγμένης περιφέρειάς της. Αν αυτό δεν συμβεί τότε θα υπάρξουν και στο μέλλον επαναλαμβανόμενες κρίσεις.
Οι χώρες της περιφέρειας της Ένωσης παρουσιάζουν εκτός της μειωμένης ανταγωνιστικότητας και υστερήσεις στην οργάνωση της διοίκησης, την αποτελεσματικότητα των υπηρεσιών τους, τις γνώσεις και ικανότητες των υπαλλήλων τους. Οι ρυθμίσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης εφαρμόζονται, αλλά με καθυστερήσεις, με ατέλειες και με τρόπο που δεν συμπίπτει με τις επιδιώξεις της Ένωσης.
Η υστέρηση στη λειτουργία θεσμών έδωσε αφορμή στον ισχυρισμό, ότι η Ελλάδα αλλά ίσως και άλλες περιφερειακές χώρες δεν θα 'πρεπε να είχαν γίνει μέλη της ΟΝΕ.
Η ΟΝΕ δεν είναι όμως μια παρέα προηγμένων χωρών που έχουν κοινά συμφέροντα αντίθετα προς εκείνα των χωρών που υστερούν. Είναι ένα εξελικτικό στάδιο της Ένωσης, ώστε να διευκολυνθεί η οικονομική συνεργασία των μελών της, να δημιουργηθούν σχέσεις οι οποίες θα ενδυναμώνουν την κοινή προσπάθεια ανάπτυξης, να επιτευχθεί βαθμιαία σύγκλιση των οικονομιών και καλύτερη εκμετάλλευση των δυνατοτήτων που παρέχουν η κατάργηση των συνόρων και οι κοινές επιδιώξεις. Είναι κοινό σχέδιο προόδου.

Οφείλει να εντάσσει λοιπόν στο σχεδιασμό τόσο τους πιο ισχυρούς με τις δυνατότητές τους όσο και τους πιο αδύνατους με τις αδυναμίες τους. Να λαμβάνει υπόψη του τις ανισότητες και να αποτιμά το γεγονός ότι οι αναπτυγμένες χώρες δεν επιβαρύνονται μόνο αλλά αποκομίζουν και σημαντικά κέρδη χάρη στις χρηματοοικονομικές υπηρεσίες τους και τις εξαγωγές τους.

Το πλέγμα πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό που έχει δημιουργηθεί από τη μέχρι τώρα κοινή πορεία αποτελεί μια τεράστια επένδυση σε ιδέες, κεφάλαια και εργασία που κανένα από τα μέλη δεν είναι σε θέση να αγνοήσει και να θυσιάσει χωρίς τεράστιο κόστος για το ίδιο. Τα αποτελέσματα μιας διάσπασης της ΟΝΕ δεν μπορούν να υπολογιστούν. Θα ήταν εξαιρετικά αρνητικά ακόμη και για κείνους που ίσως θεωρούν ότι η ΟΝΕ δεν εγγυάται πλήρως τα οικονομικά τους συμφέροντα. Όλες οι χώρες θα υποβαθμίζονταν κατά πολύ τόσο όσον αφορά την πολιτική τους απήχηση όσο και τις οικονομικές τους δυνατότητες.

Η αλληλεγγύη είναι ένας όρος που δεν είναι αρεστός σε ορισμένες χώρες της Ένωσης. Θεωρούν ότι υποδηλώνει μια υποχρέωση συμπαράστασης προς άλλους που δεν τηρούν τις υποχρεώσεις τους. Συνεπάγεται μια μονόπλευρη δέσμευση. Όμως τα πράγματα επιβάλλουν την αμοιβαία σύμπραξη και συμπαράσταση. Η έκταση της καθορίζεται όχι μόνο από τα νομικά κείμενα αλλά και από τις συνθήκες, τις σχέσεις που έχουν διαμορφωθεί και τους κινδύνους που προκύπτουν. Σε ένα σύνολο όπου υπάρχουν συνεχείς και χρήσιμες αλληλοεπιδράσεις ανάμεσα στα μέλη του τόσο ο ισχυρότερος όσο και ο ασθενέστερος έχουν συμφέρον για τη διατήρηση και την ενίσχυσή του.
Όταν ιδρύθηκε η ΟΝΕ πολλοί παρατηρητές στη Μ. Βρετανία και στις ΗΠΑ θεώρησαν ότι το εγχείρημα είναι καταδικασμένο σε αποτυχία. Υποστήριξαν ότι μια νομισματική ένωση προϋποθέτει μια πολιτική ενοποίηση, ώστε να υπάρχει μια κεντρική εξουσία που θα παίρνει τις απαραίτητες αποφάσεις. Η έλλειψή της θα οδηγήσει την Ένωση σε αδιέξοδα. Κατά τη διάρκεια της κρίσης επανέλαβαν ότι «η Ευρώπη συναντά δυσκολίες επειδή οι πολιτικές ελίτ υποχρέωσαν την ευρωπαϊκή ήπειρο να υιοθετήσει ένα ενιαίο νόμισμα, αν και δεν ήταν έτοιμη γι' αυτό» (Krugmann, International Herald Tribune 21/2/2010). Αποκάλεσαν την ΟΝΕ «ευρωσαλάτα».
Η εξέλιξη επιβεβαίωσε μόνο μερικά τις προβλέψεις αυτές. Η ΟΝΕ λειτούργησε θετικά για όλα τα μέλη της τα πρώτα χρόνια, οι χώρες της περιφέρειας χάρη σε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, και μειωμένο κόστος δανεισμού τους και συγκλίναν προς τις ανεπτυγμένες χώρες. Η κρίση που άρχισε το 2007 έδειξε ότι η πρόοδος αυτή ήταν εύθραυστη. Δεν βασιζόταν σε ένα συγκεκριμένο αποδεκτό από τα μέλη σχέδιο, αλλά σε μια πολιτική που έδινε πρωτεύουσα σημασία στην ελεύθερη λειτουργία της αγοράς και στην αυτόματη αποκατάσταση των ανισορροπιών που προκύπτουν. Η πολιτική δεν πρόβλεπε την αντιμετώπιση αρνητικών φαινομένων στην Ένωση, όπως ήταν η μεγέθυνση των ελλειμμάτων και η μείωση της ανταγωνιστικότητας ορισμένων κρατών. Η ύφεση, το δημόσιο χρέος, τα κυβερνητικά ελλείμματα, οι δυσκολίες των τραπεζών πήραν ως εκ τούτου ανησυχητικές διαστάσεις. Οι αυτόματοι σταθεροποιητές, στους οποίους οι κυβερνήσεις έλπιζαν ότι θα ελέγχουν την κρίση, δεν λειτούργησαν.
Μόλις στα τέλη του 2009 η ΟΝΕ άρχισε να συνειδητοποιεί ότι οι διαφορές της ανταγωνιστικότητας στην Ένωση, η υπερχρέωση των περιφερειακών χωρών και η ανασφάλεια που είχε προκληθεί από τη χρηματοπιστωτική κρίση στις αγορές οδηγούσαν σε κρίση χρέους, σε κίνδυνο στάσης πληρωμών ορισμένων χωρών με άμεσα αρνητικά αποτελέσματα για τις τράπεζες. Αφορμή ήταν η εξέλιξη στην Ελλάδα. Χρειάστηκαν πέντε περίπου μήνες για να εκπονηθεί την άνοιξη του 2010 ένα σχέδιο διάσωσης για την Ελλάδα από την Ευρωπαϊκή Ένωση και να θεσμοθετηθεί ο προσωρινός Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) με κεφάλαιο 440 δις ευρώ, που θα συμπαραστεκόταν σε άλλα μέλη της ΟΝΕ.
Η εξέλιξη αυτή αποτέλεσε, παρά τις καθυστερήσεις στη λήψη των αποφάσεων, ένα αποφασιστικό βήμα σε μια νέα κατεύθυνση σε σύγκριση με το παρελθόν των αμφιβολιών και δισταγμών. Η ρήτρα της Συνθήκης, ότι τα κράτη μέλη της ΟΝΕ δεν είναι υποχρεωμένα να συμπαρίστανται σε κράτος που δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του και ότι κάθε κράτος μέλος θα πρέπει μόνο του να αντιμετωπίζει τις όποιες δυσκολίες, ξεπεράστηκε από τα πράγματα. Η αντίληψη ότι τα μέλη της ΟΝΕ έχουν κοινές επιδιώξεις, κοινά συμφέροντα και πρέπει να αντιμετωπίζουν από κοινού τους κινδύνους επικράτησε. Έγινε αποδεκτό, παρά τις ισχυρές αντιρρήσεις που υπάρχουν στην κοινή γνώμη πολλών κρατών, ότι η τύχη του ενός κράτους μέλους μπορεί να επηρεάσει τις τύχες των άλλων μελών και γι' αυτό απαιτείται μόνιμος συντονισμός και κοινές δράσεις.
Η συμφωνία μεταξύ της ΟΝΕ και της Ελλάδας για την πολιτική, που οφείλει να εφαρμόσει η Ελλάδα, ώστε να της χορηγηθεί το σύνολο των δόσεων του συμφωνηθέντος δανείου, γνωστή ως Μνημόνιο, συντάχτηκε χωρίς να υπάρχει ικανοποιητική προετοιμασία και λειτούργησε με τρόπο που επιδείνωσε την κατάσταση. Το κύριο χαρακτηριστικό της ήταν ότι απαιτούσε από την Ελλάδα να αποκαταστήσει σε μόλις τρία χρόνια δηλαδή μέχρι το 2013 μια δημοσιονομική κατάσταση σύμφωνη με τις επιταγές των Συνθηκών, να περιοριστεί δηλαδή το έλλειμμά της από 15,4% του ΑΕΠ σε 3% δηλαδή κατά 12%. Για να επιτευχθεί αυτό το αποτέλεσμα η περικοπή των δαπανών θα έπρεπε να φτάσει το 18% συνολικά, ώστε να καλυφθούν οι μειώσεις εσόδων λόγω της υποχώρησης της οικονομικής δραστηριότητας. Αυτοί οι όροι συνεπάγονταν περιορισμούς στις δαπάνες και επιδόσεις ως προς την αναπτυξιακή προσπάθεια που ξεπερνούσαν κατά πολύ αυτό που μπορούν να επιτύχουν χώρες με πολύ καλύτερες προϋποθέσεις ανάκαμψης απ' ό,τι η Ελλάδα. Ήταν εξωπραγματικοί. Το Μνημόνιο δεν προέβλεπε επίσης ειδική ρύθμιση να αντισταθμίσει τις επιπτώσεις της περικοπής δαπανών στις επενδύσεις, όπως π.χ. τη δυνατότητα άντλησης των πόρων των διαθρωτικών ταμείων χωρίς να υπάρχει εθνική συμμετοχή. Το αποτέλεσμα ήταν η Ελλάδα να επιτύχει μεν περιορισμό του ελλείμματος κατά 6% του ΑΕΠ περίπου συνολικά το 2010 και το 2011, γνώρισε όμως μια πρωτόγνωρη ύφεση για τα χρόνια 2009-2012 πολύ υψηλότερη εκείνης που καθόριζε το Μνημόνιο. Αντί για 8,6% περίπου υπολογίζεται να φτάσει συνολικά στο -15% περίπου. Οι αισιόδοξες προβλέψεις του Μνημονίου για αρχή ανάπτυξης από το 2012, πρωτογενή πλεονάσματα ήδη από το 2012 και προσφυγή στις διεθνείς αγορές για δανεισμό επίσης από το 2012 αποδείχθηκαν τελείως λανθασμένες. Η ύφεση και η αβεβαιότητα ματαίωσαν τέλος τα όποια σχέδια επενδύσεων.
Οι συντάκτες του Μνημονίου είχαν παραλείψει επίσης να συναρτήσουν τους στόχους τους με τις πραγματικές εξελίξεις, να προβλέψουν δηλαδή ότι σε περίπτωση ύφεσης θα παρατείνεται αυτόματα ο χρόνος πραγματοποίησης των στόχων ή και θα περιορίζονται ορισμένες επιδιώξεις. Ήταν ένα πολιτικά μοιραίο λάθος. Η παράλειψη είχε ως αποτέλεσμα να εξακολουθεί το αρχικό σκληρό πρόγραμμα λιτότητας παρά την ύφεση που επήλθε και να επιτείνει κατά πολύ την ύφεση.
Επειδή οι αρχικοί υπολογισμοί των δανειστών δεν μπορούσαν να επαληθευτούν και δεν επαληθεύτηκαν πραγματοποιούνταν νέες διαπραγματεύσεις και εξαγγέλλονταν νέα μέτρα πριν από την καταβολή κάθε νέας δόσεως του δανείου. Επιδίωξη ήταν να επιτευχθεί παρ' όλες τις δυσκολίες ο αρχικός λανθασμένος σχεδιασμός. Αυτός ο συνεχής επαναπροσδιορισμός της πολιτικής και η συνεχής προσθήκη όλο και περισσοτέρων φόρων και περιορισμών δημιούργησαν την εντύπωση ότι η πολιτική συμπίεσης των εισοδημάτων δεν έχει τέλος, ότι οι επιβαρύνσεις αφορούν σχεδόν αποκλειστικά τους μισθωτούς, συνταξιούχους και ιδιοκτήτες των ακινήτων, ότι η Ευρωζώνη και η κυβέρνηση ακολουθούν αδιέξοδο δρόμο χωρίς να ενδιαφέρονται για τις επιπτώσεις. Κατά την κοινή γνώμη η εφαρμοζόμενη πολιτική δεν επιδίωξε την διόρθωση των κακώς κειμένων στη χώρα με αποτέλεσμα οι κυρίως υπεύθυνοι για την αθλιότητα της δημοσιονομικής κατάστασης να μην συνεισφέρουν στην ανόρθωση της οικονομίας. Η διαμαρτυρία διογκώθηκε και πήρε πρωτοφανείς διαστάσεις με αποτέλεσμα την πολιτική κρίση, τις συνεχείς απεργίες και την άρνηση του κρατικού μηχανισμού να συνεργασθεί στην εφαρμογή της πολιτικής. Η άποψη ότι η Ελλάδα πρέπει να φύγει από την Ευρωζώνη άρχισε να κερδίζει έδαφος στην Ελλάδα, μια χώρα στην οποία μέχρι τότε ελάχιστοι αμφισβητούσαν τη σκοπιμότητα της συμμετοχής της στην Ένωση. Η αντιπολίτευση που ισχυρίζεται, ότι θα επαναδιαπραγματευτεί όλες τις συμφωνίες έχει όλο και μεγαλύτερη απήχηση αν και ήταν η κύρια υπεύθυνη της οικονομικής καταστροφής.
Οι λύσεις της Συνόδου Κορυφής του Οκτωβρίου 2011 της Ευρωζώνης είναι ικανοποιητικές; Η απόφαση περικοπής κατά 50% των απαιτήσεων κατά της Ελλάδας από τα ελληνικά ομόλογα που κατέχουν οι τράπεζες και οι ασφαλιστικές επιχειρήσεις αποτελεί μια σοβαρή βοήθεια για να καταστεί βιώσιμο το ελληνικό χρέος. Όπως και η απόφαση να ενισχυθεί το EFSF με περισσότερους πόρους, ώστε να βοηθήσει με εγγυήσεις τα κράτη μέλη της Ένωσης να δανείζονται από τις αγορές, βελτίωσε τις δυνατότητες της Ευρωζώνης να χειριστεί την κρίση χρέους. Όσον αφορά την ανακεφαλαίωση των τραπεζών η Σύνοδος αποφάσισε σωστά να απαιτήσει από 70 περίπου τράπεζες να αυξήσουν το κεφάλαιο της στο 9% των υποχρεώσεών τους αφού επανεκτιμήσουν τα ομόλογα που κατέχουν στην τρέχουσα αγοραία αξία.
Οι λύσεις αυτές αποτελούν παρ' όλα αυτά μια μερική μόνον αντιμετώπιση του προβλήματος του χρέους. Η μείωση των απαιτήσεων των τραπεζών μαζί με άλλα μέτρα υπολογίζεται ότι θα μειώσουν το ύψος του χρέους της Ελλάδας στο 120% του ΑΕΠ το 2020. Ένα χρέος αυτού του επιπέδου είναι διπλάσιο εκείνου που προσδιορίζεται ως το ανώτατο επιτρεπτό από τις Συνθήκες. Θα χρειαστεί λοιπόν και περαιτέρω μείωση.
Οι ασάφειες και οι ημιτελείς λύσεις δείχνουν ότι τα κύρια μέλη της ΟΝΕ δεν έχουν καταλήξει σε μια ολική προσέγγιση των προβλημάτων. Χρειάζεται λοιπόν επιπρόσθετα ένα σχέδιο για το μέλλον, που θα δώσει στην ΟΝΕ τη δυνατότητα να αποφασίζει πιο γρήγορα, πιο αποφασιστικά και να αξιοποιεί μέσα και δυνατότητες που αν και αναγκαίες δεν διαθέτει σήμερα. Η διαφορά των επιπέδων ανταγωνιστικότητας, διοικητικής ικανότητας ή παιδείας δεν αίρεται εάν δοθούν τώρα χρήματα σε κάθε κατεύθυνση ώστε να εξοφληθούν χρέη, να χορηγηθούν εγγυήσεις ή να ανακεφαλαιωθούν οι τράπεζες. Οι πρωταγωνιστές της Ευρωζώνης δεν θέλουν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα αυτά γιατί αυτό θα απαιτούσε ένα βήμα προς μια πολύ στενότερη συνεργασία. Δεν είναι όμως ακόμη ούτε ιδεολογικά ούτε πολιτικά ούτε τεχνικά έτοιμοι για το βήμα αυτό.
Οι αποφάσεις της Ευρωζώνης δεν συνδέονται με ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα αλλά προκύπτουν από μια τακτική στάση που υπακούει στην αρχή «βλέποντας και κάνοντας». Η οικονομική διακυβέρνηση δεν είναι και δεν μπορεί να εξαντληθεί σε διάφορα διάσπαρτα μέτρα για όποιο πρόβλημα παρουσιάζεται. Η πραγματοποίησή της προϋποθέτει τόσο την πολιτική βούληση για μια νέα δομή διακυβέρνησης, η οποία θα συμπληρώνει ή και θα τροποποιεί τις υπάρχουσες δομές όσο και μια μακροπρόθεσμη συνολική άποψη για την εφαρμοστέα πολιτική. Το σημερινό σύστημα επεξεργασία και εφαρμογής πολιτικής βασίζεται σε δυσκίνητα όργανα και είναι ακατάλληλο διότι προϋποθέτει τη συμφωνία όλων των κρατών μελών για τη λήψη μιας απόφασης. Οδηγεί σε καθυστερημένες και βραχυπρόθεσμες αντιδράσεις.
Κατά την κυρίαρχη άποψη στην πρακτική της ΟΝΕ η επίλυση του προβλήματος των διαφορών επιπέδου ανταγωνιστικότητας Βορρά και Νότου απαιτεί κυρίως προώθηση αλλαγών στις αγορές εργασίας και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Αυτά δεν αρκούν. Χρειάζεται κα στήριξη των οικονομιών του Νότου με επενδύσεις και διεύρυνση των εξαγωγών τους προς το Βορρά. Επιπρόσθετα είναι αναγκαίο να υπάρξει μια συνολική οικονομική πολιτική αντίληψη για την ανάπτυξη στην Ευρωζώνη. Μια οικονομική διακυβέρνηση, που δεν θα περιορίζεται όπως σήμερα μόνο σε τρέχοντα προβλήματα αλλά θα φροντίζει για την ισόρροπη κατανομή των ωφελειών της στην ΟΝΕ, είναι σε θέση να διαχειριστεί πολύ καλύτερα το ευρύτερο θέμα της ανάπτυξης.
Η οικονομική διακυβέρνηση απαιτεί αλλαγές στις Συνθήκες για να πραγματοποιηθεί. Προθυμία όμως για τροποποιήσεις των Συνθηκών δεν υπάρχει ούτε στους πολιτικούς ούτε στους πολίτες. Η τελευταία αλλαγή που εγκρίθηκε το 2009 και έγινε γνωστή ως Συνθήκη της Λισσαβόνας ήταν αποτέλεσμα μακρών διαπραγματεύσεων, ενός δημοψηφίσματος για την έγκριση πρότασης ενός Ευρωπαϊκού Συντάγματος με αρνητική έκβαση και σφοδρών αντιπαραθέσεων σχεδόν επί μια δεκαετία. Η μεταφορά εξουσιών από τα κράτη μέλη στα όργανα της Ένωσης είναι μεν μια αναπόφευκτη πορεία αλλά συναντά πια έντονες αντιδράσεις ιδίως στις μικρές χώρες και αυτές που δεν ανήκουν στην Ευρωζώνη. Οι πολίτες, αν και θέλουν να προχωρήσει η οικονομική ενοποίηση, δεν αποδέχονται να υπάρχει μια υπέρτερη οικονομική εξουσία που θα μπορεί να αποφασίζει για θέματα της χώρας τους αγνοώντας την άποψη της κυβέρνησης ή του κοινοβουλίου τους. Δεν αντιλαμβάνονται ότι η παγκοσμιοποίηση των οικονομικών συναλλαγών απαιτεί νέους τρόπους συνεργασίας των εθνικών κρατών και αυξημένο ρόλο στα υπερεθνικά όργανα που δημιουργούν.
Η οικονομική διακυβέρνηση μπορεί να επιδιωχθεί στο πλαίσιο της υφιστάμενης Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης. Η ΟΝΕ αποτελεί μια «ενισχυμένη συνεργασία», ένα τρόπο συνεργασίας που προβλέπεται ήδη στην συνθήκη της Λισαβόνας. Η ενισχυμένη συνεργασία θεσμοθετήθηκε για να επιτρέψει στα κράτη μέλη που το επιθυμούν να διευρύνουν τα πεδία δράσης τους ορίζοντας νέους στόχους και κανόνες στο πλαίσιο των Συνθηκών για τις μεταξύ τους σχέσεις. Τα μέλη της Ευρωζώνης έχουν λοιπόν τη δυνατότητα να διαμορφώσουν νέους θεσμούς, όπως έναν «Υπουργό Οικονομικών της Ευρωζώνης» ή ένα σχέδιο ανάπτυξης για την πραγματοποίηση επενδύσεων στην επικράτειά τους, χωρίς να απαιτείται η συμφωνία και των μελών της Ένωσης που δεν συμμετέχουν στην ΟΝΕ.
Μια τέτοια εξέλιξη δεν θα είναι χωρίς δυσκολίες, αν και προβλέπεται από τις Συνθήκες. Τα δέκα κράτη της Ένωσης που δεν συμμετέχουν στην Ευρωζώνη έχουν ήδη διαμαρτυρηθεί για τον τρόπο λειτουργίας της Ένωσης μετά την έναρξη της χρηματοπιστωτικής κρίσης το 2009. Τα Συμβούλια των υπουργών οικονομικών της ΟΝΕ και οι Σύνοδοι Κορυφής της Ευρωζώνης που πολλαπλασιάστηκαν, μονοπώλησαν το ενδιαφέρον του κοινού και αποτέλεσαν την κύρια δραστηριότητα της Ένωσης. Τα άλλα κράτη δεν μπόρεσαν να εκφέρουν τη γνώμη τους για όσα συνέβαιναν σε πολύ περιορισμένη έκταση. Προσπάθησαν να αντιδράσουν οργανώνοντας μια χωριστή συνάντηση για να συζητήσουν δικά τους προβλήματα χωρίς όμως η ενέργειά τους αυτή να έχει απήχηση.
Οι δυσαρέσκειες δεν δικαιολογούνται. Ο συνδετικός κρίκος των χωρών της Ένωσης είναι οικονομία. Από τη στιγμή που ορισμένες χώρες ενιαιοποιούν την οικονομική τους πολιτική και άλλες όχι, οι πρώτες θα αποτελούν το βασικό πυρήνα της Ένωσης και οι ενέργειές τους θα την καθορίζουν.
Πολλοί σχολιαστές των πρόσφατων εξελίξεων στην Ε.Ε. έχουν ήδη εκφραστεί για μια τέτοια προσέγγιση. Παρά τις διαφορές στα επιμέρους σκεπτικά τους συμφωνούν ότι η έξοδος από την κρίση επιβάλλει «την φυγή προς τα εμπρός» δηλαδή στην κατεύθυνση μιας οικονομικής διακυβέρνησης και μιας πολιτικής ενοποίησης. Αυτός είναι ο στόχος που πρέπει με σοβαρότητα και επιμονή να επιδιώξουμε. Το ελληνικό πρόβλημα δεν ήταν μία ατυχία στην πορεία της Ένωσης, η παρεκτροπή που ανέτρεψε ένα καλά σχεδιασμένο εγχείρημα. Ήταν ο καταλύτης που ανέδειξε τις αδυναμίες της μέχρι τώρα οικονομικής διακυβέρνησης, την ανάγκη ενός νέου προσδιορισμού της.

Πηγή: Τα Νεα Online

"Ώρα μηδέν" για τα ελληνικά ναυπηγεία...

Το θέατρο του παραλόγου που εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια στην ελληνική ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη φτάνει το τέλος του. Οι τιμές που χρεώνουν τα ξένα ναυπηγεία έχουν τις τελευταίες εβδομάδες υποχωρήσει σε ιστορικά χαμηλά. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο πόλεμος τιμών που λαμβάνει χώρα μεταξύ των μεγάλων ναυπηγικών δυνάμεων, δηλαδή της Κίνας, της Νοτίου Κορέας και της Ιαπωνίας, προκειμένου να προσελκύσουν δουλειές, έχει οδηγήσει τις τιμές για τα νεότευκτα πλοία σε χαμηλά 10 ετών συμπαρασύροντας χαμηλότερα και τις τιμές για επισκευές και μετατροπές, το βασικό δηλαδή αντικείμενο εργασίας των ελληνικών επιχειρήσεων του κλάδου.
Οι ναυλομεσιτικοί οίκοι που καταγράφουν τις τιμές δεν προλαβαίνουν κάθε εβδομάδα να τις διορθώνουν με χαμηλότερες. Την ίδια ώρα τα τουρκικά ναυπηγεία λειτουργούν με υποδιπλάσιο κόστος από τα ελληνικά, φέρνοντας τον ανταγωνισμό «στην πόρτα μας».
Κόστος και συνδικάτα
Είναι χαρακτηριστικό πως στην Ελλάδα το κόστος εργασίας ανέρχεται στα 4 με 5 ευρώ ανά κιλό δουλεμένης λαμαρίνας, τη στιγμή που στην Τουρκία δουλεύουν με μόλις 2 δολάρια ανά κιλό. Και παρά το γεγονός ότι ακόμα και σε αυτά τα επίπεδα εξακολουθεί να υπάρχει κάποια ζήτηση για ελληνικά χέρια εξαιτίας της υψηλής τεχνογνωσίας και ποιοτικής δουλειάς που μπορούν να κάνουν, οι συνεχείς απεργίες που τα συνδικάτα επιβάλλουν (με την απαίτησή τους να ελέγχουν αυτά τις λίστες για το ποιοι θα δουλέψουν σε ποσοστό έως και 30% του απαραίτητου προσωπικού) καθιστούν αβέβαιους τους χρόνους ολοκλήρωσης των εργασιών.
Σε μια βιομηχανία μάλιστα, στην οποία κάθε 24ωρο που περνά ένα πλοίο εκτός αγοράς σημαίνει χιλιάδες δολάρια σε διαφυγόντα έσοδα. Το ζήτημα έρχεται δυναμικά στο προσκήνιο καθώς τις τελευταίες εβδομάδες διαπιστώνεται συνεχής ολίσθηση των τιμολογίων στην διεθνή αγορά, ενώ στην Ελλάδα οι ναυπηγικές επιχειρήσεις κλυδωνίζονται και η ανεργία στον κλάδο αγγίζει δυσθεώρητα επίπεδα.
Επιδοτήσεις
Πέραν του προβλήματος των απεργιών, το ζήτημα του ανταγωνισμού από την Ανατολή πλήττει και άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Έτσι η Ευρωπαϊκή Ένωση στα τέλη του 2011 αποφάσισε παράταση στο καθεστώς επιδοτήσεων στα ευρωπαϊκά ναυπηγεία. Η Ε.Ε. ενέκρινε τους νέους αναθεωρημένους κανόνες για την αξιολόγηση των κρατικών ενισχύσεων στη ναυπηγική βιομηχανία της επιτρέποντας την έως και κατά 10% επιδότηση στα κόστη ναυπήγησης πλοίων τα οποία θα χρησιμοποιούν νέες τεχνολογίες και θα φέρνουν καινοτόμα δεδομένα.
Πολλές από τις εργασίες στα ελληνικά ναυπηγεία εν γένει μπορούν να υπαχθούν στο σχετικό καθεστώς. Όμως ακόμα εκκρεμούν οι απαραίτητες ενέργειες από πλευρά της ελληνικής Πολιτείας οι οποίες θα επιτρέψουν την υπαγωγή των ελληνικών επιχειρήσεων -που έχουν από την πλευρά τους και αυτές προετοιμαστεί- στο ευνοϊκό καθεστώς. Η Τουρκία σε όλα αυτά που δρομολογηθήκαν στην Ευρώπη για να σωθούν θέσεις εργασίας απάντησε άμεσα, καταργώντας τους φόρους σε όσους αποφασίζουν να χτίσουν πλοία στις γιάρδες της.
Τι κάνει το υφυπουργείο ναυτιλίας
Σε συνάντηση που είχε με τον υφυπουργό ναυτιλίας Άδωνη Γεωργιάδη ο νέος πρόεδρος της Ένωσης Ναυπηγοεπισκευαστών Πειραιά, Θανάσης Πυρινής, το ζήτημα τέθηκε με τρόπο ξεκάθαρο. Όπως και αυτά της «φύλαξης εισόδων και του χώρου, γενικότερα, της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης» αλλά και της «προστασίας των επιχειρήσεων και των εργαζομένων για την αδιάλειπτη εκτέλεση της επισκευής του πλοίου». Με απλά λόγια, ζητήθηκε να εφαρμοσθούν επιτέλους οι νόμοι του κράτους και να μην συνεχιστεί το καθεστώς του «κράτος εν κράτει» που έχει επιβάλει ο στείρος συνδικαλισμός των συνδικάτων εδώ και δεκαετίες.
Κράτος εν κράτει
«Το καμπανάκι του κινδύνου έχει σπάσει εδώ και χρόνια» δηλώνει επιχειρηματίας που ενεπλάκη στην βιομηχανία πριν από χρόνια και έφυγε επειδή όπως αναφέρει «η κατάσταση είναι εκτός λογικής και ελέγχου». Μιλώντας στο Capital.gr υπογραμμίζει πως τα συνδικάτα έχουν επιβάλει το νόμο τους τόσο σε πελάτες και ναυπηγεία όσο και στους εργαζόμενους. «Διαλέγουν αυτά ποιους θα στείλουν για δουλειά και ποιους όχι, ανάλογα με το αν τα στηρίζουν ή όχι, και επιπλέον αξιώνουν να πηγαίνουν, όσοι δουλεύουν, αργότερα εάν τα ναυπηγεία κρίνονται ως απομακρυσμένα και να φεύγουν νωρίτερα και παράλληλα να ζητούν υπερωρίες».
«Για το κλεισμένο, όχι κλειστό, αυτό επάγγελμα, γιατί δεν ακούγεται τίποτα» διερωτάται ο ίδιος παράγοντας, προσθέτοντας πως οι Έλληνες και οι ξένοι που θέλουν να φέρουν τα πλοία τους εδώ είναι εκατοντάδες. Κάτι που σημαίνει χιλιάδες θέσεις εργασίας. Την ίδια ώρα η ΓΣΕΕ αρνείται να δει την πραγματικότητα. Όμως η κυβέρνηση δεν έχει καν αρμόδιο υπουργείο και όποιος επιχειρεί να μιλήσει για ανάγκη αλλαγής των δεδομένων «πυροβολείται» πάραυτα από μία εκ των ισχυρότερων οργανώσεων στην Ευρώπη.
Κλυδωνιζόμενες επιχειρήσεις
Το θέατρο του παραλόγου όμως φτάνει στο τέλος του. Οι κρατικές επιδοτήσεις έχουν μπλοκάρει την δυνατότητα των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά από το πολιτικό έργο (δικαιούνται μόνο αμυντικά συμβόλαια) και η εκκρεμότητα αυτή με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή εμποδίζει την πρόοδο σε επενδύσεις που έχουν επιχειρήσει να κάνουν ξένοι ή Έλληνες επενδυτές. Και εδώ δηλαδή το κράτος είχε εξαναγκάσει τον ιδιωτικό τομέα σε προμηθευτή του. Τα ναυπηγεία Ελευσίνας, θυγατρική της Νεώριο, έχουν μπει σε καθεστώς χρεοκοπίας και στις αρχές Φεβρουαρίου εκδικάζεται η αίτηση παράτασης της διαδικασίας διαπραγμάτευσης με τους πιστωτές, που έχουν ζητήσει. Σε όλα τα ναυπηγεία της χώρας, από την Αυλίδα έως την Σαλαμίνα και την Θεσσαλονίκη η κατάσταση είναι η ίδια: ανεργία, προβληματικές οι δοκιμαζόμενες επιχειρήσεις και απαξιωμένες περιοχές.
Η ελληνική ναυπηγική βιομηχανία ψυχορραγεί μαζί με την ελληνική οικονομία και κάθε παραγωγική δραστηριότητα. Στην περίπτωση των ναυπηγείων όμως δεν ευθύνονται τα μεγάλα χρέη του κράτους, αλλά η ατολμία των κυβερνώντων να συγκρουστούν με νοσηρές καταστάσεις. Ασφαλώς, η δουλειά στα ναυπηγεία είναι από τις πιο δύσκολες, επίπονες και επικίνδυνες στον κόσμο. Ας αφήσουν όμως επιτέλους όσους θέλουν να την κάνουν, να την κάνουν. Δυστυχώς η διεθνής πραγματικότητα δείχνει πλέον τα «δόντια» και στα πιο ισχυρά συνδικάτα. Το ερώτημα δεν είναι αν θα δουλεύουν οι εργαζόμενοι φτηνά ή ακριβά. Το ερώτημα είναι αν θα υπάρχουν ναυπηγεία στη χώρα ή όχι...

Πηγή:www.capital.gr

ΠΗΓΗ: capital.gr

ELLADA, agapi mou

ELLADA, agapi mou,

par ETIENNE ROLAND, Ancien directeur de l’Ecole française d’Athènes, professeur émérite d’archéologie grecque, Paris I Panthéon-Sorbonne

je me sens profondément humilié dans mon philhellénisme quand un journal ose titrer que la Grèce est un « pays peut-être moins “européen” qu’il n’y paraît » et que le contenu de cet article est un mauvais résumé d’une histoire que les auteurs n’ont pas vécue ; je suis humilié comme Français que des compatriotes fassent si mal de l’histoire et nourrissent le mythe du Grec menteur et poniros.

Je ne reviendrai que sur quelques points. Si la Grèce n’est pas un pays européen, qui mérite ce titre ? Le barbare germain ou la perfide Albion à laquelle son plus grand poète, Byron, reprochait déjà de piller le pays d’Homère ? Plus Européenne l’Angleterre qui ne veut d’aucune solidarité européenne et surtout pas de celles qui lui coûteraient de l’argent ? N’est-ce pas elle qui a ramené en Grèce l’armée et le roi, à la fin de la Seconde Guerre mondiale, déclenchant un cataclysme que le pays allait payer très cher, pays qui peut pourtant se targuer de la résistance la plus exemplaire face à l’occupant nazi. Il n’y a pas si longtemps qu’est née l’idée d’Europe et je doute que l’on puisse distribuer des brevets d’européanisme. L’idée comme son contenu géographique est à construire et n’est pas une donnée intangible.

V. Giscard d’Estaing a fait rentrer la Grèce en Europe parce que, dit-il, la démocratie et la culture venaient de ce pays. Soit, même s’il y aurait beaucoup à dire sur cette démocratie athénienne, esclavagiste et impérialiste… Mais l’accent est mal mis, car le problème n’est pas de savoir où est née la démocratie, le problème est de reconnaître que la culture grecque, disons gréco-romaine, est le seul ciment commun dans une histoire faite de rivalités et de guerres mondiales. Cette fameuse culture grecque a nourri la Renaissance, les lettres comme les arts, nos classiques du XVIIe s. et a fécondé les élites du XVIIIe s qui ont bouleversé le monde. Le XIXe s. a joué un rôle fondamental dans la diffusion des arts et des lettres grecques engendrant un courant « néo-classique » que l’on retrouve à Edimbourg,- qui en fut l’un des centres et où l’on voulut construire un Parthénon — , mais aussi à Ratisbonne, où le Walhala, célébrant la victoire des Allemands sur les troupes napoléoniennes, est une réplique d’un temple grec.

L’art contemporain à partir de 1900 s’est construit en réaction contre le « classicisme » et l’on ne peut que s’en réjouir, car la leçon de l’art grec était celle de la concurrence et de la liberté. La culture de nos élites s’est modernisée et le latin, comme le grec, ne sont plus que marginalement enseignés dans nos écoles. Loin de moi l’idée de vouloir en refaire la culture de l’élite, qui se nourrit aujourd’hui de diversités littéraires ou artistiques dans un contexte mondialisé : cela est fort bien et l’un des acquis essentiels de ce que l’on appelle la « post-modernité ». Mais ces transformations n’affectent nullement la place de la Grèce au centre de l’Europe, car il s’agit d’un des foyers les plus vivants et les plus brillants de la culture européenne : des individualités remarquables dans tous les domaines, et pas seulement en poésie, une école de peinture originale de Théophilos à Tsaroukis en passant par Engonopoulos, des philosophes comme Kastoriadis..Regardez qui est traduit en Grèce : Vernant, Foucault et Derrida ; regardez où sont formées les élites : dans le milieu historien, l’EHESS a joué un grand rôle et vous trouvez en Grèce une génération de remarquables historiens participant au renouvellement de la discipline.

Alors tous des menteurs et des voleurs qu’il faut défendre parce que dans le temps ils ont inventé le mot de démocratie ? Il y aurait bien d’autres choses à mettre dans la balance : la philosophie (à l’occidentale), l’histoire, le théâtre… Il y a aujourd’hui dans ce pays des hommes et des femmes parmi les plus cultivés et les plus policés que je connaisse ; je ne supporte pas que des « barbares » les mettent au banc de l’Europe. Quant aux fraudeurs minables, dans quel pays n’en trouve-t-on pas, qui ont dilapidé des dizaines de milliards à date récentes ?

Il ne s’agit pas de savoir si la Grèce est plus ou moins européenne, puisque les fondements même de l’Europe ne s’entendent pas sans l’hellénisme ; rappelons qu’Europe est une princesse phénicienne enlevée par des Crétois et engendrant un des premiers conflits entre l’Occident et l’Orient. Europe a donc aussi des racines orientales, un mythe bien utile dans ces temps d’hybridation des populations. L’Europe n’a pas pour ciment des banques et des banquiers, elle a pour ciment une culture, et la culture hellénique est un des éléments qui nous unit ; hélas, il y a en a bien peu !

Vive la Grèce, et ne laissons pas des technocrates mettre à genoux des amis et des frères, encore moins les humilier et nous humilier।

Le Monde.fr

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ:

Νιώθω βαθιά ταπεινωμένος, ως φιλέλληνας, όταν μια εφημερίδα τολμά να βάλει τίτλο πως η Ελλάδα είναι «μια χώρα ίσως λιγότερο “ευρωπαϊκή” απ’ ό,τι φαίνεται» κι όταν το περιεχόμενο αυτού του άρθρου είναι κακή σύνοψη μιας ιστορίας την οποία οι συντάκτες δεν έχουν ζήσει. Νιώθω ταπεινωμένος, ως Γάλλος, που….
συμπατριώτες μου πληγώνουν με τέτοιο τρόπο την ιστορία και τροφοδοτούν τον μύθο του ψεύτη και πονηρού (poniros στο πρωτότυπο) Ελληνα.
Αν λοιπόν δεν είναι η Ελλάδα ευρωπαϊκή χώρα, ποιος αξίζει αυτόν τον τίτλο; Ο γερμανός βάρβαρος ή η ύπουλη Αλβιών, την οποία ο μεγαλύτερος ποιητής της, ο Βύρωνας, κατηγορούσε ήδη για λεηλασία της χώρας του Ομήρου; Περισσότερο ευρωπαϊκή η Αγγλία, που δεν επιθυμεί καμία ευρωπαϊκή αλληλεγγύη – και κυρίως όχι εκείνη που θα της κόστιζε χρήματα; Δεν είναι αυτή η χώρα που επανέφερε στην Ελλάδα τον στρατό και τον βασιλιά στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, πυροδοτώντας έναν κατακλυσμό που η Ελλάδα έμελλε να πληρώσει πολύ ακριβά, μια χώρα που μπορεί εντούτοις να υπερηφανεύεται για την αντίσταση την πιο υποδειγματική απέναντι στον Ναζί κατακτητή. Η ιδέα της Ευρώπης δεν έχει και πολλά χρόνια ζωή, αμφιβάλλω αν μπορούμε να διανέμουμε διπλώματα ευρωπαϊκότητας. Τόσο η ιδέα όσο και το γεωγραφικό της περιεχόμενο είναι προς οικοδόμηση και όχι ένα ακέραιο δεδομένο.
Ο Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν έβαλε την Ελλάδα στην Ευρώπη διότι, λέει, από αυτή τη χώρα έρχονταν η δημοκρατία και ο πολιτισμός. Εστω, αν και μπορεί κανείς να πει πολλά για αυτή την αθηναϊκή δημοκρατία, την οπαδό της δουλείας, την ιμπεριαλιστική… Αλλά ο τόνος τοποθετείται εσφαλμένα, διότι το πρόβλημα δεν είναι να μάθουμε πού γεννήθηκε η δημοκρατία, το πρόβλημα είναι να αναγνωρίσουμε ότι ο ελληνικός ή, καλύτερα ας πούμε, ο ελληνορωμαϊκός πολιτισμός είναι το μόνο κοινό σκυρόδεμα σε μια ιστορία φτιαγμένη από αντιπαλότητες και παγκόσμιους πολέμους. Αυτός ο περίφημος ελληνικός πολιτισμός έθρεψε την Αναγέννηση, τα γράμματα και τις τέχνες, τους κλασικούς μας του 18ου αιώνα και γονιμοποίησε τις ελίτ του ίδιου αυτού αιώνα που συντάραξαν τον κόσμο.

Η θέση της Ελλάδας είναι στο κέντρο της Ευρώπης, πρόκειται άλλωστε για μία από τις πιο ζωντανές και τις πιο λαμπερές εστίες της ευρωπαϊκής κουλτούρας: με πρόσωπα αξιοσημείωτα σε όλους τους τομείς, και όχι μόνο στην ποίηση, με μια πρωτότυπη σχολή ζωγραφικής που αρχίζει από τον Θεόφιλο και οδηγεί στον Τσαρούχη μέσω του Εγγονόπουλου, με φιλόσοφους όπως ο Κορνήλιος Καστοριάδης… Δείτε ποιοι μεταφράζονται στην Ελλάδα: ο Βερνάν, ο Φουκό και ο Ντεριντά• δείτε πού διαπλάθονται οι ελίτ: στον τομέα της ιστορίας, η EHESS (Ανώτατη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών) έχει παίξει μεγάλο ρόλο. Και θα βρείτε στην Ελλάδα μια γενιά αξιόλογων ιστορικών που συμμετέχουν στην ανανέωση του κλάδου.
Ολοι λοιπόν ψεύτες και κλέφτες τους οποίους πρέπει να υπερασπιστούμε γιατί εφηύραν κάποτε τη λέξη «δημοκρατία»; Υπάρχουν πολλά ακόμα πράγματα να βάλουμε στη ζυγαριά: η φιλοσοφία (α λα δυτικά), η ιστορία, το θέατρο… Υπάρχουν σήμερα σε αυτή τη χώρα άνδρες και γυναίκες από τους πιο καλλιεργημένους και τους πιο πολιτισμένους που γνωρίζω• δεν δέχομαι να τους βάζουν «βάρβαροι» στον πάγκο της Ευρώπης. Οσο για τους αξιοθρήνητους κομπιναδόρους, σε ποια χώρα δεν υπάρχουν, έχοντας διασπαθίσει δεκάδες δισεκατομμύρια;
Το ερώτημα δεν είναι αν η Ελλάδα είναι περισσότερο ή λιγότερο ευρωπαϊκή: τα ίδια τα θεμέλια της Ευρώπης δεν υφίστανται χωρίς τον ελληνισμό.
Να θυμίσουμε πως η Ευρώπη ήταν μια πριγκίπισσα από τη Φοινίκη που απήχθη από Κρήτες προκαλώντας μία από τις πρώτες διαμάχες μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Η Ευρώπη έχει λοιπόν και ανατολίτικες ρίζες κι αυτός είναι ένας πολύ χρήσιμος μύθος σε αυτές τις εποχές διασταύρωσης των πληθυσμών.
Τσιμέντο της Ευρώπης δεν είναι οι τράπεζες και οι τραπεζίτες αλλά ένας πολιτισμός, και ο ελληνικός πολιτισμός είναι ένα από τα στοιχεία που μας ενώνουν• αλίμονο, υπάρχουν τόσο λίγα!

Vive la Grece! Και ας μην αφήσουμε τεχνοκράτες να γονατίσουν φίλους και αδελφούς, πόσω μάλλον να τους ταπεινώσουν και να ταπεινώσουν κι εμάς.

* Ο κ. Ετιέν Ρολάν είναι πρώην διευθυντής της Γαλλικής Σχολής Αθηνών (EFA) και επίτιμος καθηγητής Ελληνικής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Paris I – Πάνθεον – Σορβόνη.
Το κείμενο αυτό είναι η απάντηση του κ. Ρολάν στο πρόσφατο δισέλιδο δημοσίευμα της «Monde» με τίτλο «Ελλάδα – Ευρώπη: η μεγάλη παρεξήγηση», όπου αμφισβητούνταν η ευρωπαϊκότητα της χώρας μας.

ΠΗΓΗ:TA NEA

What happens if Greece defaults?

Greece is expected to announce a bond swap deal with private sector creditors which will see at least half the value of their investments in its debt written off.

Such a deal is likely to tip the country into default, although that could mean several different things.

GREECE'S CURRENT RATINGS

The three big credit rating agencies - Fitch, Moody's and Standard & Poor's - downgraded Greece in July after the debt swap plan was unveiled, assigning it "highly speculative" status and warning that losses for private creditors would imply a default. Fitch rates Greece CCC, S&P rates it CC and Moody's Ca.

SELECTIVE OR OUTRIGHT DEFAULT?

Fitch and S&P make a distinction between a selective or restricted default, where a borrower stops making interest or principal payments on some debts, and an outright inability or refusal to repay creditors.

Market players often make similar distinctions, referring to "orderly and disorderly," "soft and hard" or "managed and messy" defaults.

Both rating agencies have said a debt exchange under which creditors take losses, whether voluntary or otherwise, would be a selective or restricted default.

S&P said in July it would revise Greece's sovereign rating to "selective default" when any debt restructuring is implemented, with the affected bonds being cut to D, its lowest rating, denoting a default.

Fitch's lead analyst for Greece, Paul Rawkins, said on Wednesday that Greece would be assigned its "restricted default" rating when the bond exchange period closes.

Moody's does not make a similar distinction but its lowest rating of C implies a default with little prospect for recovery of principal or interest.

WHAT HAPPENS AFTERWARDS?

S&P and Moody's each said in July that once a restructuring is completed they will reassess Greece's creditworthiness in light of its reduced debt burden, which is likely to mean its ratings are upgraded. S&P said it expected to assign "a low speculative-grade rating" to Greece, reflecting its still-high debt and uncertain growth prospects.

New bonds issued under the debt swap will also be rated, possibly - since some will be collateralized - at a higher level than unsecured Greek government bonds.

Fitch's Rawkins said Greece's restricted default rating would be maintained "for a short period" before it was reassessed, taking into account changes to the country's debt profile.

An outright default would be seen as a sign politicians had lost control of the single currency, and markets would immediately take aim at other weak countries such as Italy, Spain and Portugal.

WILL THERE BE A CREDIT EVENT?

The International Swaps and Derivatives Association (ISDA), has the final say on whether a "credit event" has occurred, triggering the payment of default insurance taken out on Greek bonds via the credit default swap market.

According to the latest data from DTCC, outstanding credit default swaps on Greek debt total $70.8 billion gross and $3.2 billion net. Forced losses for investors would almost certainly be considered a credit event, even as part of an "orderly" default.

Greek Prime Minister Lucas Papademos told the New York Times this week he will consider legislation forcing creditors to take losses if no agreement can be reached.

An outright default, where Greece does not meet interest payments or repay principal, would prompt ISDA to declare a credit event as grace periods expire.

RECENT COMMENTS

"Greece will default very shortly. Whether there will be a solution at the end of the current rocky negotiations I cannot say," Moritz Kraemer, the head of S&P's European sovereign ratings unit, told Bloomberg Television on Monday.

"There is a lot of brinksmanship (going) on and a disorderly default will have ramifications on other countries but I believe policymakers will want to avoid that ... The game is still on."

"It is going to happen. Greece is insolvent so it will default," Edward Parker, Managing Director for Fitch's Sovereign and Supranational Group in Europe, the Middle East and Africa, told Reuters on Tuesday. "So in that sense it shouldn't be a surprise to anyone.

"We have said for a long time that we don't think this (private sector involvement) is the way to go, and we would treat it as a default," Parker said. "It clearly is a default, however they try to spin it."

"It would be a default regardless of the size of the NPV (net present value) loss," Fitch's lead analyst for Greece, Paul Rawkins, said on Wednesday.

ΠΗΓΗ:Reuters

Ελλάδα: Ιστορίες γραφειοκρατικής τρέλας

Αν το ζητούμενο για την έξοδο από την κρίση είναι η ανταγωνιστικότητα, η ανάπτυξη, η εξωστρέφεια, η πάταξη των μονοπωλίων και το άνοιγμα των αγορών και των επαγγελμάτων, το τρένο μάλλον το έχουμε χάσει ως χώρα.
Δυστυχώς για εμάς, πίσω από την κακιά μας μοίρα δεν βρίσκεται κάποια κακιά τρόικα ή το ΔΝΤ, αφού τα καταφέρνουμε και μόνοι μας, και μάλιστα καλύτερα.
Την ώρα λοιπόν που όλοι ανεξαιρέτως, μεταξύ των οποίων και ο ίδιος ο πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος, έχουν επισημάνει την ανάγκη για τόνωση των εξαγωγών, το ελληνικό σύστημα διά νόμου καταφέρνει ακόμη και σήμερα να μπλοκάρει οποιαδήποτε προσπάθεια και να ακυρώνει παραγγελίες αρκετών εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ από το εξωτερικό.
Τελευταίο κρούσμα ήταν, όπως καταγγέλλει το Επιμελητήριο Καστοριάς, η ακύρωση εμπορικής συμφωνίας 80 τόνων φασολιών "ελέφαντες Καστοριάς", Προϊόν Γεωγραφικής Ένδειξης, από διανομέα χώρας-κράτους της Ε.Ε.
Αιτία ήταν ότι το μοναδικό στην περιοχή διαλογητήριο, μέσω του οποίου επιβάλλεται διά νόμου να περάσει η συσκευασία του συγκεκριμένου προϊόντος, δεν διαθέτει καμία από τις πιστοποιήσεις που απαιτούνται από τις χώρες της Κοινότητας για να επιτραπεί η εξαγωγή του προϊόντος.
Αυτό που θα σκεφτόταν κάποιος λογικός άνθρωπος θα ήταν γιατί να υπάρχει μόνο ένα διαλογητήριο και γιατί αυτό που υπάρχει να μην έχει πιστοποίηση. Η απάντηση, και κατ’ επέκταση η λύση στο πρόβλημα, αν και είναι απλή, ακόμη και σήμερα δεν έχει δοθεί.

Αντιθέτως, πρόσφατη απόφαση του αρμόδιου υπουργείου (Αγροτικής Ανάπτυξης) καταφέρνει να τετραγωνίσει τον κύκλο, αποδεχόμενη εν μέρει σχετική εισήγηση της αρμόδιας επιτροπής, παραβλέποντας όμως το βασικό αίτημα της ομάδας παραγωγών της περιοχής για άρση του περιορισμού της διαλογής, τυποποίησης και συσκευασίας του προϊόντος, με αποτέλεσμα να συνεχίζει να διατηρείται αυτό το ιδιότυπο μονοπώλιο!
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή: Ήταν πριν από μία δεκαετία όταν η Αγροτική Καστοριάς Α.Ε. (Agroka), στην οποία συμμετέχουν αγρότες παραγωγοί από την Καστοριά, κατέθεσε αίτηση στην Ε.Ε. για να κατοχυρώσει τα φασόλια "ελέφαντες Καστοριάς" ως Προϊόν Γεωγραφικής Ένδειξης.
Αυτή η κίνηση τη δικαίωσε αφού πέτυχε τη συγκεκριμένη κατοχύρωση και άνοιξε τον δρόμο για να δοθεί προστιθέμενη αξία, τουλάχιστον στα χαρτιά, σε αυτό το μοναδικό προϊόν. Και λέμε στα χαρτιά γιατί στις προδιαγραφές παραγωγής του προϊόντος για να ονομάζεται ΠΓΕ συμπεριελήφθη και ένας συγκεκριμένο όρος.
Τα φασόλια γίγαντες - ελέφαντες Καστοριάς μπορούσαν να διακινούνται με αυτό το όνομα εάν η συσκευασία τους γινόταν στις εγκαταστάσεις της συγκεκριμένης εταιρείας.
Προκειμένου να ξεπεραστεί αυτός ο σκόπελος, η Ομάδα Παραγωγών Φασολιού Καστοριάς «Η Άρωση» υπέβαλε αίτημα προς το αρμόδιο υπουργείο ζητώντας να αρθεί ο περιορισμός της διαλογής, της τυποποίησης και της συσκευασίας του προϊόντος αποκλειστικά στις εγκαταστάσεις της Agroka, η συσκευασία του να μπορεί να γίνεται σε οποιοδήποτε βάρος περιεχομένου έως 50 κιλά, και όχι αποκλειστικά στο 0,5 και στο 1 κιλό, και η απεντόμωση να γίνεται με ήπιες μεθόδους, σύμφωνα με την ισχύουσα εθνική και κοινοτική νομοθεσία.
Εν τέλει, έναν χρόνο μετά την υποβολή του σχετικού αιτήματος, και συγκεκριμένα στις 8 Δεκεμβρίου του περασμένου έτους, η αρμόδια υπηρεσία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης έκανε δεκτό το σκεπτικό των παραγωγών και υπέβαλε στο υπουργείο σχέδιο υπουργικής απόφασης για την αποδοχή του αιτήματος της ομάδας παραγωγών για τροποποίηση των προδιαγραφών του προϊόντος «Φασόλια Γίγαντες Ελέφαντες Καστοριάς ΠΓΕ».
Και ενώ κανείς θα περίμενε το θέμα να έχει λυθεί, λίγες ημέρες αργότερα με απόφασή του ο υπουργός αποδέχτηκε εν μέρει το αίτημα της Ομάδας Παραγωγών, εξαιρώντας από την απόφαση το επίμαχο σημείο.
Συγκεκριμένα, αποδέχτηκε το αίτημα η συσκευασία να μπορεί να γίνεται σε οποιοδήποτε βάρος περιεχομένου έως 30 κιλά και την απεντόμωση! Για την... ταμπακέρα ούτε λόγος.
Αυτή η εξέλιξη έχει σημάνει συναγερμό στους παραγωγούς, στους επιχειρηματίες αλλά και στους φορείς της περιοχής, οι οποίοι επισημαίνουν ότι στην απόφαση του υπουργού παραβλέπεται το βασικό αίτημα των παραγωγών.
Σημειώνουν δε ότι στο σκεπτικό της αρμόδιας επιτροπής αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι, σύμφωνα με το άρθρο 8 του ΚΑΝ 510/2006, η χρήση προστατευόμενης ονομασίας δεν επιφυλάσσεται αποκλειστικά σε όποιον υπέβαλε την αίτηση καταχώρισης, αλλά σε οποιονδήποτε δραστηριοποιείται εντός της οριοθετημένης ζώνης και τηρεί τις προδιαγραφές του προϊόντος.
Κόντρα λοιπόν στο σκεπτικό της αρμόδιας επιτροπής και στον ευρωπαϊκό κανονισμό, το υπουργείο, όπως καταγγέλλουν παράγοντες της περιοχής και οι παραγωγοί, συνεχίζει να διατηρεί αυτό το ιδιότυπο μονοπώλιο. Αφού όπως αναφέρουν αυτή η προδιαγραφή απαγορεύει ακόμη και σήμερα στους παραγωγούς της περιοχής να διαθέτουν την παραγωγή τους και σε άλλα συσκευαστήρια και επιχειρήσεις του νομού Καστοριάς, άρα εμποδίζει το να απορροφάται η παραγωγή τους.
Παράλληλα όπως καταγγέλλουν οι ίδιοι, το μονοπώλιο της Agroka έχει ως αποτέλεσμα να μην μπορούν να διαπραγματεύονται καλύτερες τιμές και να αναγκάζονται να πουλάνε σε όποια τιμή ορίζει ένας και μόνο αγοραστής.
Την ίδια ώρα, αυτή η... αθώα προδιαγραφή βάζει φρένο και στις επιχειρήσεις που διαθέτουν το συγκεκριμένο προϊόν ή επιθυμούν να ανοιχτούν σε αυτήν την κατηγορία, αφού το κόστος που καλούνται να επωμιστούν μεταφοράς συσκευαστικών μηχανών στις εγκαταστάσεις της Agroka, καθώς τα μηχανήματα της τελευταίας είναι απαρχαιωμένα, είναι ασύμφορο κι ανεβάζει το κόστος του προϊόντος.
Οι ίδιοι οι παραγωγοί αναφέρουν επίσης ότι το συσκευαστήριο - διαλογητήριο της Agroka καθυστέρησε να λειτουργήσει περίπου μία πενταετία, εντάχθηκε στο σύστημα ελέγχου και πιστοποίησης του ΟΠΕΓΕΠ μόλις στις 16 Δεκεμβρίου 2009, ενώ σήμερα όπου λειτουργεί δεν διαθέτει τις απαιτούμενες πιστοποιήσεις!
ΠΗΓΗ:.euro2day.gr

Aναθερμαίνει ο νέος ΓOK την «παγωμένη» οικοδομή

Mέσα στην εβδομάδα, εκτός απροόπτου, κατατίθεται στο Yπουργικό Συμβούλιο ο νέος Γενικός Oικοδομικός Kανονισμός για να πάρει έπειτα το δρόμο προς τη Bουλή, φέρνοντας ανατροπές και ριζικές αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο θα οικοδομούν οι Eλληνες από εδώ και στο εξής.

O νέος ΓOK, ο οποίος προκάλεσε θετικές εντυπώσεις στις Bρυξέλλες με τους κοινοτικούς παράγοντες να τον χαρακτηρίζουν ως τον πιο καινοτόμο οικοδομικό κανονισμό της Γηραιάς Ηπείρου φέρνει μεταξύ άλλων μεγαλύτερους όγκους και τουλάχιστον δύο επιπλέον ορόφους, πριμοδοτεί με κίνητρα τις συνενώσεις οικοπέδων, αυξάνει τους συντελεστές δόμησης, ανοίγει το δρόμο για μικρούς ουρανοξύστες, εξασφαλίζει πράσινο και κοινόχρηστους χώρους, εισάγει νέες τεχνολογίες και υλικά και δημιουργεί «έξυπνα κτίρια» που εξοικονομούν ενέργεια και πόρους και μπορούν ακόμα και να... ανακυκλωθούν!

O νέος ΓOK σύμφωνα με τους μηχανικούς φέρνει μια μικρή επανάσταση αφού δημιουργεί μια νέα πραγματικότητα και για αυτό το TEE έχει ζητήσει για ένα συγκεκριμένο διάστημα δυνατότητα παράλληλης εφαρμογής τόσο του παλιού όσο και του νέου ΓOK, ωστόσο το πρόβλημα που προκύπτει είναι ότι ο παλιός ΓOK δεν μπορεί πλέον να λειτουργήσει με τις νέες ρυθμίσεις που έχουν εισάγει οι νόμοι για το νέο τρόπο έκδοσης οικοδομικών αδειών και την ηλεκτρονική ταυτότητα του κτιρίου.

O νέος ΓOK φέρνει, μεταξύ άλλων, τις εξής αλλαγές:

Eισάγεται, για πρώτη φορά στην Eλλάδα ο κανόνας του «ιδεατού στερεού», πράγμα που σημαίνει ότι καταργούνται όλες οι επιμέρους πολεοδομικοί συντελεστές και ο νόμος θα επιβάλει απλά το περίγραμμα (κέλυφος) μέσα στο οποίο θα υλοποιείται η οικοδομή και δεν θα μπορεί να το υπερβαίνει.

H δόμηση με βάση τον όγκο βασίζεται στη λογική του ορισμού ενός στερεού μέσα στο οποίο τοποθετείται το κτίριο. Mε τον τρόπο αυτό εκτιμάται ότι απλοποιούνται οι διαδικασίες ελέγχων και μειώνονται οι δυνατότητες αυθαιρεσίας.

Προβλέπεται η παροχή κινήτρων όπως η αύξηση του συντελεστή δόμησης για συνενώσεις οικοπέδων. Ένα από αυτά είναι η αύξηση του ύψους κατά δύο ορόφους. Oι συνενώσεις θα γίνονται υπό όρους προκειμένου να διασφαλιστούν μεγαλύτεροι χώροι πρασίνου και για κοινή χρήση άλλα και νέων προτύπων για δημιουργία οικοδομών. Mε τον τρόπο αυτό, τα κτίρια αποκτούν μεγαλύτερο ενιαίο όγκο και εξοικονομούν ενέργεια και πόρους καθώς και οικονομία στην κατασκευή, ενώ εξασφαλίζουν καλύτερη αστική μορφολογία άλλα και δημιουργούν υπεραξίες.

Aυξάνεται ο συντελεστής ύψος των κτιρίων με μικρότερη κάλυψη σε περιοχές όπου δεν υπάρχουν ειδικοί περιορισμοί, για εξυπηρέτηση της υπόγειας στάθμευσης στα μικρά οικόπεδα και για δημιουργία βοηθητικών χώρων που εξυπηρετούν εγκαταστάσεις φιλοπεριβαλλοντικών τεχνολογιών. Mε τον τρόπο αυτό ανοίγει ο δρόμος και για τη δημιουργία μικρών «ουρανοξυστών» στην Aθήνα. Oι υποψήφιες περιοχές για αύξηση του συντελεστή ύψους θα πρέπει να βρίσκονται σε συγκοινωνιακούς κόμβους, δίπλα σε μεγάλα πάρκα ή σε περιοχές με χαμηλή όχληση και φυσικά να μην «κλείνουν» τη θέα της Aκρόπολης και του Λυκαβηττού.

Προβλέπεται ακόμη η παροχή κινήτρων για τη χρήση νέων υλικών όπως το μέταλλο καθώς και τεχνολογιών εξοικονόμησης ενέργειας. Aκόμη προβλέπονται κίνητρα για τη δημιουργία χώρων που εξυπηρετούν το κτίριο και δεν συνυπολογίζονται στο συντελεστή δόμησης.

Συνυπολογίζονται οι ημιυπαίθριοι χώροι στο συντελεστή δόμησης υπό προϋποθέσεις. Aντιθέτως δεν συνυπολογίζονται τα κλιμακοστάσια καθώς και οι λοιποί χώροι που αερίζουν ή και φωτίζουν το κτίριο. Δεν υπολογίζονται ακόμη τα πάχη των εξωτερικών τοίχων που είναι πάνω από 30 εκ. λόγω μόνωσης.

Προβλέπεται η υποχώρηση της οικοδομικής γραμμής του ισογείου και του πρώτου ορόφου πολυώροφων κτιρίων προκειμένου να δημιουργούνται πρασιές μεταξύ του δρόμου και των διαμερισμάτων.

Προβλέπονται διαμπερή οριζόντια και κάθετα ανοίγματα για εξαερισμό των κτιρίων που συνυπολογίζονται στον όγκο.

Kαθίσταται υποχρεωτική στα νέα κτίρια η εγκατάσταση συστημάτων εξοικονόμησης νερού καθώς και συστημάτων επαναχρησιμοποίησης για πισίνες με όγκο μεγαλύτερο από 70 τ.μ.

Yποχρεωτική καθίσταται και η φύτευση των κοινόχρηστων «μαλακών» επιφανειών, θα υπάρχει περιορισμός των σκληρών επιφανειών των ακαλύπτων, ενώ δεν επιτρέπεται η σφράγιση του εδάφους.

Γίνεται επίσης υποχρεωτική η συλλογή και ο διαχωρισμός των σκουπιδιών στην περίφραξη ή το όριο του οικοπέδου.

Παράλληλα σε πολλές κατηγορίες κτιρίων θα καθίσταται υποχρεωτική η προσβασιμότητα AMEA.

«Πράσινα» και «έξυπνα» κτίρια

• Eισαγωγή του κανόνα του «ιδεατού στερεού» και κατάργηση επιμέρους πολεοδομικών κανονισμών
• Kίνητρα για συνενώσεις οικοπέδων
• Δυνατότητα για μικρούς ουρανοξύστες με την αύξηση του συντελεστή σε συγκεκριμένες περιοχές
• Kίνητρα για τη χρήση καινοτόμων και «πράσινων» τεχνολογιών σε όλη την οικοδομή
• Δυνατότητα δημιουργίας πράσινων χώρων μεταξύ του δρόμου και της οικοδομής και κατασκευής ανοιγμάτων για τον εξαερισμό
• Yποχρεωτική η εγκατάσταση συστημάτων επαναχρησιμοποίησης του νερού και η φύτευση κοινοχρήστων επιφανειών ταυτόχρονα με το διαχωρισμό των απορριμμάτων.

ΠΗΓΗ:ΗΜΕΡΗΣΙΑΟΝLINE

Στέφεν Χόκινγκ: Το μέλλον της ανθρωπότητας βρίσκεται στ' άστρα

Ο διάσημος φυσικομαθηματικός Στέφεν Χόκινγκ δεν μπόρεσε, για λόγους υγείας, να παραστεί στο διεθνές κοσμολογικό συνέδριο που διοργάνωσε το πανεπιστήμιο Κέμπριτζ προς τιμήν του με αφορμή τα 70ά γενέθλιά του.
Όμως είχε την ευκαιρία, έστω και μέσω της μαγνητοσκοπημένης ομιλίας του, να τονίσει για μια ακόμη φορά ότι το μέλλον της ανθρωπότητας βρίσκεται στα άστρα, καθώς στη Γη αντιμετωπίζει αυξανόμενο κίνδυνο για ένα πυρηνικό ή κλιματικό Αρμαγεδώνα.
«Πρέπει να συνεχίσουμε να ταξιδεύουμε στο διάστημα για χάρη του μέλλοντος της ανθρωπότητας. Δεν νομίζω ότι θα επιβιώσουμε για άλλα χίλια χρόνια, χωρίς να αποδράσουμε από τον εύθραυστο πλανήτη μας», ανέφερε.
Λίγο νωρίτερα, απαντώντας σε ερωτήσεις ακροατών του BBC, ο βρετανός επιστήμονας προέτρεψε τους ανθρώπους να δημιουργήσουν αποικίες στον Άρη και πέρα από αυτόν σε άλλα σώματα του ηλιακού μας συστήματος, αν και εκτίμησε ότι δύσκολα θα γίνει αυτό κατά τα επόμενα 100 χρόνια.
«Είναι δυνατόν η ανθρώπινη φυλή να εξαφανιστεί, αλλά δεν είναι αναπόφευκτο. Νομίζω όμως πως μέσα στην επόμενη
χιλιετία είναι σχεδόν βέβαιο ότι μια καταστροφή, όπως πυρηνικός πόλεμος ή υπερθέρμανση του πλανήτη, θα πλήξει τη Γη», προειδοποίησε, σύμφωνα με την "Τέλεγκραφ" και τη "Ντέιλι Μέιλ".
Δήλωσε επίσης αισιόδοξος ότι οι επιστημονικές και τεχνολογικές πρόοδοι θα επιτρέψουν τελικά στους ανθρώπους να εξαπλωθούν ακόμα και πέρα από το ηλιακό μας σύστημα, στις εσχατιές του σύμπαντος. Θα είναι η μόνη ασφαλιστική δικλίδα, είπε, για τη σωτηρία της ανθρωπότητας.
Ακόμα, επανέλαβε ότι πρέπει να είμαστε πολύ επιφυλακτικοί για την πιθανότητα να συναντήσουμε εξωγήινους πολιτισμούς. «Η ανακάλυψη νοήμονος ζωής αλλού στο σύμπαν θα ήταν η μεγαλύτερη επιστημονική ανακάλυψη όλων των εποχών. Όμως θα ήταν πολύ ριψοκίνδυνο να προσπαθήσουμε να επικοινωνήσουμε με έναν εξωγήινο πολιτισμό. Αν οι εξωγήινοι αποφάσιζαν να μας επισκεφθούν, τότε οι συνέπειες μπορεί να είναι παρόμοιες με την άφιξη των Ευρωπαίων στην Αμερική, η οποία δεν απέβη καθόλου καλή για τους γηγενείς πληθυσμούς», είπε.
Εξάλλου, εξέφρασε την αμφιβολία του κατά πόσο όντως θα αποδειχθεί ότι τα σωματίδια νετρίνο ταξιδεύουν ταχύτερα από το φως, όπως φάνηκε να δείχνει, το 2011, το ιταλικό πείραμα OPERA σε συνεργασία με το CERN. Όπως είπε, η θεωρία
του Αϊνστάιν θα αποδειχτεί τελικά ότι δεν κινδυνεύει, επειδή είναι ορθή.

Στη μαγνητοσκοπημένη ομιλία του στο συνέδριο του Κέμπριτζ, με τίτλο "Μια σύντομη ιστορία του εαυτού μου" (παραφθορά του μπεστ-σέλερ του "Μια σύντομη ιστορία του χρόνου"), ο Χόκινγκ, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ και τη βρετανική "Ιντιπέντεντ", μίλησε συγκινητικά για το σημαντικό ρόλο γιατρού και συμπαραστάτη που έπαιξε ο πατέρας του (ερευνητής τροπικών ασθενειών) στη ζωή του, αφότου έγινε γνωστή η σοβαρότητα της νευρομυϊκής πάθησής του, που τον
καθήλωσε στο αναπηρικό καροτσάκι και του στέρησε τη φωνή του.
Για το μπεστ-σέλερ του, που εκδόθηκε το 1988 και έχει πουλήσει πάνω από 10 εκατ. αντίτυπα διεθνώς, είπε ότι το έγραψε γιατί χρειαζόταν χρήματα για τη θεραπεία της πάθησής του, αλλά και για τα δίδακτρα των παιδιών του.
Ο Χόκινγκ, ο οποίος έχει χαρακτηρισθεί σύγχρονος Αϊνστάιν, πρόσφατα συνταξιοδοτήθηκε από τη Λουκασιανή Έδρα Μαθηματικών του Κέμπριτζ (που κάποτε κατείχε ο Νεύτων) και σήμερα πια είναι διευθυντής ερευνών στο Τμήμα
Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Θεωρητικής Φυσικής του Κέμπριτζ.
Γεννήθηκε στην Οξφόρδη στις 8 Ιανουαρίου 1942, μεγάλωσε στο Λονδίνο και το 1963, σε ηλικία 21 ετών, διαγνώστηκε η ανίατη πάθησή του (νόσος Λου Γκέριγκ), η οποία καταστρέφει τα νεύρα που ελέγχουν τους μυς.
Αναμενόταν να έχει ήδη πεθάνει προ πολλού, όμως, εκπλήσσοντας την ιατρική κοινότητα, συνεχίζει όχι
μόνο να επιβιώνει, αλλά και να συμμετέχει στα επιστημονικά δρώμενα.
Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε στην ομιλία του, «θυμηθείτε να κοιτάτε ψηλά τα άστρα και όχι χαμηλά τα πόδια σας. Προσπαθήστε να βγάλετε νόημα από αυτό που βλέπετε και θαυμάστε αυτό που κάνει το σύμπαν να υπάρχει. Να είστε περίεργοι».
Όλα αυτά από έναν άνθρωπο που "μιλάει" με συνθετική φωνή με ρυθμό μόλις μια λέξη το λεπτό! «Έχει σημασία να μην τα παρατάς», όπως είπε.
ΠΗΓΗ:ΤΟ ΒΗΜΑ

Ο σώζων... τις καταθέσεις του σωθήτω στην Ελλάδα και την Ιταλία

«Ο σώζων εαυτόν σωθήτω!». Σύμφωνα με δημοσιεύματα του ξένου Τύπου, αυτό είναι το σύνθημα όλο και περισσότερων καταθετών στην Ελλάδα και την Ιταλία. Οι καθημερινές ειδήσεις για επικείμενη χρεοκοπία και για τράπεζες που βρίσκονται στο όριο της κατάρρευσης προκαλούν τέτοιο φόβο, που πολλοί προσπαθούν με κάθε τρόπο να προστατεύσουν τις καταθέσεις τους. Ακόμη και ξένες τράπεζες με υποκαταστήματα στις δύο αυτές χώρες δεν θεωρούνται ασφαλείς. Οι περισσότεροι αγοράζουν χρηματοκιβώτια και φυλάσσουν τις καταθέσεις τους στο σπίτι μέχρις ότου βρουν τρόπο να τις φυγαδεύσουν στο εξωτερικό. Ο φόβος στην Ελλάδα είναι πιο έντονος λόγω των προειδοποιήσεων ότι η χώρα οδεύει στη χρεοκοπία, αν μέχρι τον Μάρτη η κυβέρνηση δεν διασφαλίσει την επόμενη δόση. Οι τραπεζικές καταθέσεις, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, έχουν μειωθεί στο χαμηλότερο ποσοστό των τελευταίων πέντε χρόνων, ορισμένες τράπεζες μάλιστα προσπαθούν να συγκρατήσουν τη «διαρροή» προσφέροντας επιτόκια της τάξης του 5%. Τα ευρώ των πολιτών καταλήγουν αντίθετα σε χρηματοκιβώτια ή τραπεζικές θυρίδες, ο αριθμός των οποίων είναι 5 φορές υψηλότερος απ' ό,τι πριν από ένα χρόνο.

Τρόμο σκορπά στη «γηραιά ήπειρο» η ιδέα εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ

Χρηματιστηριακοί κύκλοι, οικονομολόγοι και αναλυτές εκφράζουν σε καθημερινή πλέον βάση έντονους φόβους για ντόμινο, αποχώρηση δηλαδή και άλλων χωρών από την Ευρωζώνη, αφήνοντας μάλιστα ανοιχτό ακόμη και το ενδεχόμενο διάσπασής της.Αλλοι πάλι εκτιμούν ότι θα ακολουθήσει αθρόα εκροή καταθέσεων, με αποτέλεσμα να τιναχτεί στον... αέρα το τραπεζικό σύστημα της Ευρώπης και να πληγεί ανεπανόρθωτα η εμπιστοσύνη των καταναλωτών.Και όλα αυτά διατυπώνονται την ώρα που ο κίνδυνος χρεοκοπίας σε Ελλάδα και Ιταλία έχει δημιουργήσει μεγάλη ανασφάλεια στους καταθέτες, με τους Ελληνες να αγοράζουν χρηματοκιβώτια και να νοικιάζουν θυρίδες για τα ευρώ τους, ενώ οι Ιταλοί επενδύουν σε διαμερίσματα στο Βερολίνο. Σειρά για να εκπέμψουν «σήμα κινδύνου» είχαν χθες οι καθηγητές Κλέμενς Φούεστ και Ντέσμοντ Λάχμαν κατά τους οποίους μια «ελληνική έξοδος» θα επέφερε αλυσιδωτή... έκρηξη! Σε συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα Handelsblatt, ο καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και μέλος του επιστημονικού συμβουλίου του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών, Κλέμενς Φούεστ, εκτίμησε ότι ενδεχόμενη έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα προκαλούσε αλυσιδωτή αντίδραση στις άλλες χώρες της Ευρωζώνης που πλήττονται από την κρίση.

Καταθέσεις
Ειδικότερα ανέφερε ότι οι κάτοικοι των άλλων χωρών της Ευρωζώνης θα έσπευδαν σε μία τέτοια περίπτωση να αποσύρουν τις καταθέσεις τους από τις τράπεζες. Στις συνέπειες που θα έχει η επιστροφή της Ελλάδας στη δραχμή αναφέρθηκε και ο Αμερικανός καθηγητής Ντέσμοντ Λάχμαν σε άρθρο του στους Financial Times. Ο κ. Λάχμαν σημείωσε ότι, αν βγει η χώρα μας από το ευρώ, τα πράγματα θα εξελιχθούν όπως ακριβώς συνέβη με την ευρέως αναμενόμενη κατάρρευση της Lehman Brothers, που επίσης θεωρήθηκε συγκριτικά μικρή αμερικανική τράπεζα, όμως πυροδότησε κύμα μετάδοσης στο διεθνές χρηματοοικονομικό σύστημα.Το μεγάλο πρόβλημα είναι πως θα υπάρξουν μαζικές πτωχεύσεις στην Ελλάδα, όπως επίσης και μαζική φυγή από τις ελληνικές τράπεζες, ενώ αντίστοιχο κύμα φυγής θα εκδηλωθεί στις τράπεζες της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας, της Ισπανίας και της Ιταλίας. Το αποτέλεσμα θα είναι να υπάρξουν και έντονες αμφισβητήσεις για την εξυπηρέτηση των κρατικών χρεών αυτών των κρατών, που ξεπερνούν τα 4,5 τρισ. δολ.

ΠΗΓΗ:ΗΜΕΡΗΣΙΑonline

"Θέλουμε να γίνουμε Έλληνες"

Μέσω διαδικτύου Ευρωπαίοι πολίτες που θέλουν να εκφράσουν την στήριξή τους προς την Ελλάδα σε αυτή τη δύσκολη περίοδο της κρίσης, ξεκίνησαν το "Κίνημα της Νάντης" και καταθέτουν αιτήσεις στις κατά τόπους πρεσβείες της Ελλάδας για να αποκτήσουν και την ελληνική υπηκοότητα.
Στην ιστοσελίδα jesuisgrec.blogspot.com, δημοσιεύεται το κείμενο που έχει ονομαστεί "Η έκκληση της Νάντης" (από την ομώνυμη πόλη της Γαλλίας ξεκίνησε η πρωτοβουλία αλληλεγγύης προς την Ελλάδα) με το σλόγκαν "Έίμαι και εγώ Έλληνας".
Οι αιτήσεις καθημερινά αυξάνονται παραδέχονται οι αρμόδιοι, ενώ η φιλελληνική τάση διογκώνεται, αντίθετα με άλλα κινήματα.
"Πράγματι υπάρχει αυτό το φαινόμενο να ζητείται διπλή υπηκοότητα εις ένδειξη συμπαράστασης μέσω ενός κειμένου που έχει ουμανιστικά χαρακτηριστικά. Μέχρι στιγμής έχουν συγκεντρωθεί 180 συνολικά αιτήματα στα προξενεία μας", αναφέρει στην εφημερίδα "Το Έθνος της Κυριακής"ο κ. Ευθύμιος Αραβαντινός, εκπρόσωπος Τύπου στην ελληνική πρεσβεία στο Παρίσι.
"Τα περισσότερα ηλεκτρονικά μηνύματα έφτασαν την περίοδο των Κανών και δηλώνουν την αλληλεγγύη τους, όμως μηνύματα εξακολουθούν να έρχονται.
"Είδα το κείμενο στο ίντερνετ, το υπέγραψα και το έστειλα σε φίλους. Μου αρέσει πολύ η Ελλάδα, η φιλοσοφία της και ο χαμογελαστός λαός της. Έχω άλλωστε πολλούς φίλους Έλληνες", λέει στο "Έθνος της Κυριακής" η συγγραφέας Κατρίν Ντεπισί, η οποία πριν από τρία χρόνια απέκτησε σπίτι στην Κρήτη κοντά στην Αλμυρίδα του Αποκόρωνα.
Αν και επίκεντρο της φιλελληνικής κίνησης είναι η Γαλλία, ανάλογα αιτήματα προωθούνται και σε άλλες χώρες, όπως στην Ολλανδία.
Σύμφωνα με το γραφείο Τύπου της πρεσβείας στη Χάγη, υπήρξαν ήδη αιτήματα ανθρώπων που "αισθάνονται Έλληνες στην καρδιά" και καθημερινά οι αιτήσεις παρουσιάζουν αυξητική τάση.
Αναλυτικά το κείμενο της συμπαράστασης
"Είμαστε εξαγριωμένοι από την ταπείνωση στην οποία υπόκειται ο ελληνικός λαός. Αγανακτισμένοι από τη δειλία και την έλλειψη οράματος των δυτικών κυβερνήσεων ενάντια στη δικτατορία των χρηματαγορών και εξαγριωμένοι από την ταπείνωση στην οποία υπόκειται σήμερα ο ελληνικός λαός, κατηγορούμενος αδιάντροπα για ασωτία και απάτη, συλλογικά υποδεικνυόμενος ως ένοχος χωρίς να μπορέσει να αυτοϋπερασπιστεί, καταδικασμένος σε μία ατελείωτη λιτότητα και στη μετάνοια με όρους που θυμίζουν τον λόγο του στρατάρχη Πετέν το 1940 για την ηθική τάξη.
Δεν ξεχνάμε ότι αυτοί που σήμερα θυσιάζουν την Ελλάδα στον βωμό της κερδοσκοπίας, κάνοντας πως ελπίζουν ότι ο οικονομικός φασισμός θα ικανοποιηθεί με αυτήν τη μικρή χώρα και ότι οι ίδιοι θα γλιτώσουν.
Είναι αυτοί οι ίδιοι που εγκατέλειψαν την Τσεχοσλοβακία στον Αδόλφο Χίτλερ στο Μόναχο το 1938, ελπίζοντας πως θα του αρκούσε αυτή η καινούργια λεία που του προσέφεραν, αφού είχαν πριν παρατήσει τη δημοκρατική Ισπανία.
Δεν αντέχουμε πια να βλέπουμε τους νεόπλουτους (1% του πληθυσμού παγκοσμίως) να θριαμβεύουν, αγνοώντας το αληθινό ηθικό χρέος που η Ανθρωπότητα οφείλει στο ελληνικό έθνος, διότι έδωσε στη Ευρώπη τον πρώτο σπόρο μιας άμεσης δημοκρατίας βασισμένης ακριβώς στην κατάργηση των χρεών και στη χειραφέτηση των πολιτών από τη δουλεία τους, πριν από 2.500 χρόνια".
ΠΗΓΗ:NEWS 247