Ούτε διυπουργικές επιτροπές, όπως αυτή που συνεδρίασε χθες με αντικείμενο την πάταξη της φοροδιαφυγής, ούτε κατεπείγουσες έρευνες, όπως αυτή που ζήτησε, επίσης χθες, ο υπουργός Οικονομικών, Ευάγγ. Βενιζέλος αναφορικά με τις καταγγελίες Σπινέλλη, ούτε φυσικά και το μέτρο του αυτοφώρου, που αποδείχθηκε ένα ακόμη φιάσκο, μπορούν να μας σώσουν από την υπ’ αριθμόν ένα πηγή κοινωνικής αδικίας στη χώρα μας.
Δεν μπορούν να μας σώσουν διότι «το κακό», η φοροδιαφυγή, είναι βαθιά ριζωμένο μέσα στο ίδιο το «σύστημα» και αποτελεί μέρος του τρόπου λειτουργίας τόσο του υποτιθέμενου φοροελεγκτικού μηχανισμού όσο και χιλιάδων πολιτών αυτής της χώρας.
Ολόκληρες γενιές Ελλήνων έχουν εκπαιδευτεί επί χρόνια, συστηματικά και μεθοδικά, σε αυτήν την υψηλή... τέχνη, αφενός μέσω των αλλεπάλληλων μαζικών... μαθημάτων που τους έδινε κατά καιρούς η Πολιτεία, προωθώντας το μέτρο της περαίωσης και της άφεσης φορολογικών αμαρτιών, και αφετέρου μέσω των... ιδιαίτερων φροντιστηριακών μαθημάτων που δίνουν καθημερινά επίορκοι εφοριακοί.
Εάν δεν ήταν έτσι τα πράγματα, η χώρα μας δεν θα κατακτούσε την τραγική μαύρη πρωτιά που κατέχει σήμερα στις λίστες του ΟΟΣΑ για τη φοροδιαφυγή και η «γκρίζα» οικονομία της δεν θα αντιστοιχούσε σε ποσοστό 25% - 28% του ετήσιου ΑΕΠ.
Η φοροδιαφυγή στη χώρα μας αντιστοιχεί, σύμφωνα με όσα λέχθηκαν σε εκδήλωση που διοργάνωσε πρόσφατα το ΕΛΙΑΜΕΠ, σε διαφυγόντα έσοδα ύψους 13 δισ. ευρώ ετησίως ή σε ποσοστό 5% - 6% του πλούτου που παράγεται στη χώρα αυτήν, ενώ συνολικά αφορά σε περίπου 20% των προσδοκώμενων εσόδων του προϋπολογισμού, τα οποία φυσικά διαφεύγουν…
Εάν δεν υπήρχε η φοροδιαφυγή, δεν θα υπήρχε ανάγκη ούτε για το τέλος επί των ακινήτων, ούτε για την έκτακτη εισφορά, ούτε για κανένα από τα άλλα χαράτσια που επιβάλλει σήμερα το κράτος, ώστε να καλύψει τη μαύρη τρύπα του προϋπολογισμού.
Τα χρήματα που δίνουμε σήμερα για τα χαράτσια θα μπορούσαν είτε να διοχετευτούν για τη στήριξη του βιοτικού μας επιπέδου, τονώνοντας συνάμα την κατανάλωση και κατά προέκταση την παραγωγική διαδικασία, είτε να αποταμιευτούν, ενισχύοντας τη χρηματοδότηση νοικοκυριών και επιχειρήσεων μέσω του τραπεζικού συστήματος.
Εάν δεν υπήρχε η φοροδιαφυγή, ο συνεπής επιχειρηματίας, έμπορος, βιοτέχνης ή παραγωγός θα ανταγωνιζόταν με ίσους όρους εκείνον που σήμερα φοροδιαφεύγει και ίσως να μην έβαζε λουκέτο λόγω της ύφεσης.
Όταν όμως βασιλεύει ο κανόνας του 4-4-2, που περιέγραψε ο πρώην γενικός γραμματέας πληροφοριακών συστημάτων Διομήδης Σπινέλλης, ήτοι 40% «έκπτωση» για τον φορολογούμενο, 40% για την «τσέπη» του εφοριακού και μόνο 20% για το κράτος, τότε τίποτε δεν μας γλιτώνει…
Αν η ελληνική πολιτεία ήθελε πράγματι να πατάξει το τέρας της φοροδιαφυγής, θα έκανε πέρα αυτόν τον σαθρό φοροελεγκτικό και φοροεισπρακτικό μηχανισμό, που σήμερα διατηρεί, και θα προσέτρεχε σε κάθε πρόσφορη και δόκιμη λύση, ώστε να κάνει τη δουλειά της.
Όπως έχουμε επανειλημμένως υποστηρίξει, πρώτα από όλα θα φρόντιζε το βιβλίο των κανόνων να ήταν δίκαιο για όλους, με συντελεστές ανεκτούς και όχι εξοντωτικούς, όπως σήμερα, και βεβαίως θα φρόντιζε αυτοί οι κανόνες να μην είναι ανοιχτοί σε ερμηνείες, κατά το δοκούν, από εφορία σε εφορία.
Δεύτερον, θα επιστράτευε τον φυσικό της σύμμαχο στη μάχη κατά της φοροδιαφυγής, ήτοι τις ελεγκτικές εταιρίες, και θα εναπόθετε σε αυτές το βάρος του ελέγχου και της διακρίβωσης της ορθότητας των βιβλίων και στοιχείων των επιχειρήσεων σε κάθε κλάδο της οικονομίας.
Απλά πράγματα, μέσω μειοδοτικού διαγωνισμού και προμηθειών επί της ελεγκτέας ύλης.
Κάθε ελεγκτική εταιρία και ένας κλάδος με προτεραιότητα τους πλέον «ύποπτους»….
Τέλος, θα φρόντιζε τα πάντα να διεκπεραιώνονται ηλεκτρονικά με τις εφορίες, ώστε να ελαχιστοποιήσει τη δυνατότητα απευθείας επαφών με το «σύστημα».
Τώρα, αν φρόντιζε να αλλάξει και αυτό το γελοίο σύστημα, βάσει του οποίου η φοροδιαφυγή είναι άλλοτε πλημμέλημα, άλλοτε κακούργημα κι άλλοτε τίποτε, χρήσιμο θα ήταν…
Τρόποι υπάρχουν πολλοί. Θέληση πρέπει να υπάρχει…
ΠΗΓΗ:Εuro2day.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου