Αυτά ποιος θα τα πληρώσει;

Του Κυριάκου Μητσοτάκη

Πολλές φορές στην πολιτική βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το λεγόμενο κόστος της ευκαιρίας (opportunity cost το λένε οι οικονομολόγοι). Με απλά λόγια, το κόστος ευκαιρίας είναι το κόστος ή το όφελος που θα προέκυπτε αν κάναμε κάτι που τελικά δεν το κάνουμε. Το πρόβλημα με το κόστος της ευκαιρίας είναι ότι δύσκολα ποσοτικοποιείται. Π.χ. ένας υπουργός αποφασίζει να αναβάλει μία απόφαση που μπορεί να πάρει σήμερα για το μέλλον. Τι οικονομική επίπτωση έχει αυτή η απόφαση; Η ίδια ή περιπλοκότητα της πολιτικής διαδικασίας καθιστά τις πιο πολλές φορές τέτοιους υπολογισμούς ανέφικτους.
Δεν συμβαίνει αυτό όμως πάντα. Η περίπτωση του ΟΤΕ είναι ίσως η πιο χαρακτηριστική εξαίρεση. Η προηγούμενη κυβέρνηση είχε υπογράψει μια συμφωνία μετόχων με την Deutsche Telecom (DT), η οποία κυρώθηκε από τη Βουλή με τον Νόμο 3676/2008. Η συμφωνία αυτή προέβλεπε, ανάμεσα σε άλλα, ότι το Ελληνικό Δημόσιο είχε το δικαίωμα να πουλήσει ένα επιπλέον 10% του ΟΤΕ στην D.T. σε προκαθορισμένη τιμή.
Συγκεκριμένα, αν το Ελληνικό Δημόσιο ασκούσε αυτό το δικαίωμα μέχρι την 31/12/2010 το τίμημα θα προσδιοριζόταν από την μέση τιμή διαπραγμάτευσης των τελευταίων 20 ημερών προσαυξημένο κατά 20%. Αν το δικαίωμα αυτό ασκηθεί μεταξύ 1/1/2011 και 31/12/2011 το σχετικό τίμημα θα προσαυξηθεί κατά 15%.
Για να δούμε λοιπόν τι σημάνουν όλα αυτά με απλά νούμερα. Εάν η κυβέρνηση και ο κύριος Παπακωνσταντίνου είχαν ασκήσει αυτό το δικαίωμα το Νοέμβριο το 2009 το Ελληνικό δημόσιο θα εισέπραττε 629 εκατ. Εάν αποφασίσει να ασκήσει το δικαίωμα αυτό σήμερα θα εισπράξει 442 εκατ. καθώς έχει μειωθεί σημαντικά η κεφαλαιοποίηση του Οργανισμού. Διαφυγόντα έσοδα για το Ελληνικό Δημόσιο 187 εκατ....
Αλλά βέβαια το Νοέμβριο του 2009 ο κ Παπανδρέου έλεγε ότι λεφτά υπάρχουν και η κα Κατσέλη υπονοούσε ότι ίσως ο ΟΤΕ έπρεπε να επανακρατικοποιηθεί. Το κόστος της καθυστέρησης θα το πληρώσει ως συνήθως ο Έλληνας φορολογούμενος. Μόνο που αυτή τη φορά δεν μιλάμε για κάποιο θεωρητικό νούμερο. 187 εκατ. είναι πολλά λεφτά για να σφυρίζουν κάποιοι αδιάφορα.
Πηγή:www.capital.gr

Πηγή:www.capital.gr